Ετσι, οι συμβάσεις που υπέγραψε τους τελευταίους μήνες για τρία από τα λεγόμενα μεγάλα έργα, κάνουν τις αλήστου μνήμης συμβάσεις που προαναφέραμε να ωχριούν. Μιλάμε, βέβαια, για τις συμβάσεις που αφορούν στην κατασκευή του αεροδρομίου στα Σπάτα, τη ζεύξη Ρίου - Αντιρρίου και τη Λεωφόρο Ελευσίνας - Σταυρού - Σπάτων - Δυτική Περιφερειακή Υμηττού, το κόστος των οποίων - και με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις - ανέρχεται συνολικά στο 1,5 τρισ. δρχ.

Πρόκειται για τρεις συμβάσεις που, όπως ήδη έχει καταγγελθεί και στη Βουλή, προκαλούν δέος με τη σκανδαλώδη μορφή τους και τον αποικιοκρατικού τύπου χαρακτήρα τους. Πρόκειται για συμβάσεις που ξετινάζουν και ανατρέπουν όλες τις γνωστές οικονομικές θεωρίες, μόνο και μόνο για να εξυπηρετηθούν μερικοί εγχώριοι και ξένοι μεγαλοεπιχειρηματίες που τις επέβαλαν - και ας μην εξετάσουμε αν αυτό έγινε με το αζημίωτο ή όχι, άλλωστε όπως λέει ο λαός "χωριό που φαίνεται κολαούζο δε θέλει".

Δε θα υπεισέρθουμε επίσης στο γεγονός ότι στις συμβάσεις αυτές περιέχονται όροι και ποινικές ρήτρες που δένουν χειροπόδαρα το ελληνικό δημόσιο ή παρέχουν το δικαίωμα για φοροαπαλλαγές και υπερβάσεις του κόστους υπέρ των εργολάβων. Οι συμβάσεις αυτές είναι εξόφθαλμα σκανδαλώδεις ευθύς εξαρχής και μόνο επειδή οι εργολάβοι, συγχρηματοδοτώντας την κατασκευή των έργων αυτών με "αέρα κοπανιστό", αναλαμβάνουν την εκμετάλλευσή τους για μερικές δεκαετίες. Ετσι καταλαβαίνει φαίνεται το περιβόητο σύστημα αυτοχρηματοδότησης/συγχρηματοδότησης η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και έτσι αναθέτει τα έργα "με σύμμαχο την ...αθωότητά του", όπως έχει δηλώσει ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτης.

***

Ουσιαστικά, πρόκειται για χαριστικές συμβάσεις, αφού το ελληνικό δημόσιο αναλαμβάνει και ένα μεγάλο μέρος του κόστους των έργων απευθείας και τον επιχειρηματικό κίνδυνο με τις εγγυήσεις των δανείων που παρέχει, ενώ οι εργολάβοι, χωρίς να βάζουν τίποτε, μόνο παίρνουν και θησαυρίζουν και μαζί τους και οι τράπεζες. Μιλάμε για τζάμπα ...αυτοχρηματοδότηση. Διεθνής, φανταζόμαστε, πατέντα!

***

Βέβαια, οι μεταφορείς των αντιλήψεων αυτών παραλείπουν να απαντήσουν άλλα ερωτήματα, όπως: Με ποιες προτεραιότητες αποφασίστηκε να γίνουν όλα τα έργα αυτά; Με ποιο πλάνο ανάπτυξης; Τι θα προσφέρουν στην εθνική οικονομία μόλις ολοκληρωθεί η κατασκευή τους; Γιατί προωθούνται σχεδόν αποκλειστικά έργα μεταφορών, ενώ άλλοι παραγωγικοί τομείς, όπως η βιομηχανία, τα ναυπηγεία κ. ά. τίθενται στο περιθώριο;

Είναι προφανές ότι οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά δε συμφέρουν στην κυβέρνηση, γιατί θα καταδείξουν ότι η κατασκευή των μεγάλων έργων συμφέρει μόνο σε ορισμένους μεγαλοεπιχειρηματίες και εξυπηρετεί μόνο τους σχεδιασμούς, για τη χώρα μας, των Βρυξελλών. Με τον ...πρωτότυπο μάλιστα τρόπο που ανατίθενται θα χρειαστεί ο ελληνικός λαός να τα πληρώσει τριπλά με τη στυγνή φορολογία και τα "τσουχτερά" διόδια: Μία φορά για την κατασκευή τους, δεύτερη φορά για την αποπληρωμή των δανείων και τους τόκους τους και άλλη μια φορά για να βγάλουν τα υπέρογκα κέρδη τους οι μεγαλοεργολάβοι, που περνούν την εποχή όχι των "τρελών", αλλά των παχιών αγελάδων!

Βέβαια, υφέρπει εσχάτως και ένα άλλο "επιχείρημα": "Αφού χρειάζονται τα έργα, ας γίνουν με όποιο τρόπο και κόστος να 'ναι κι ας φάνε και κάτι παραπάνω μερικοί"! Δε θα σταθούμε στην ουσία του "επιχειρήματος" αυτού, γιατί ασφαλώς μόνο αντιλήψεις πλήρως εξαχρειωμένες αντιπροσωπεύει. Θα ρωτήσουμε όμως μόνο: Αφού είναι τόσο απαραίτητα τα έργα, τότε γιατί δεν ανατίθενται με τον κλασικό τρόπο των δημοσίων έργων και με κατ' αποκοπήν τίμημα; Ας μην τολμήσει κανείς να πει ότι δεν υπάρχουν λεφτά. Τότε πώς τα βρίσκουν για να τα αναθέσουν με τη μέθοδο της τζάμπα ...αυτοχρηματοδότησης; Νίκος ΠΕΡΠΕΡΑΣ

Πρόκειται για χαριστικές συμβάσεις, αφού το ελληνικό δημόσιο αναλαμβάνει και ένα μεγάλο μέρος του κόστους των έργων απευθείας και τον επιχειρηματικό κίνδυνο με τις εγγυήσεις των δανείων που παρέχει, ενώ οι εργολάβοι, χωρίς να βάζουν τίποτε, μόνο παίρνουν και θησαυρίζουν και μαζί τους και οι τράπεζες

- Από τη Δευτέρα 1η του Απρίλη ξεκινά η λειτουργία του 2ου Παιδικού Σταθμού για παιδιά Αφρικανών στη χώρα μας. Ποιες ανάγκες σάς οδήγησαν σ' αυτή την απόφαση και πόσο εύκολη ήταν για σας η δημιουργία του;

- Δεν ήταν καθόλου εύκολη, αλλά δεν υπήρχε για μας άλλη επιλογή. Παλιότερα ο Παναφρικανικός Σύνδεσμος έκανε έρευνα σε σπίτια αφρικανικών οικογενειών και διαπίστωσε κυριολεκτικά τραγικές καταστάσεις. Αφρικανοί που εργάζονταν δεν μπορούσαν να απευθυνθούν πουθενά για βοήθεια - αφού βρίσκονται στην Ελλάδα χωρίς άδεια παραμονής και ο φόβος τούς ακολουθεί σε κάθε βήμα τους - με αποτέλεσμα να αφήνουν τα παιδιά μόνα στο σπίτι για 10-12 ώρες. Τα παιδιά των Αφρικανών, όπως θα γνωρίζεται, δεν έχουν δικαίωμα εγγραφής σε κρατικό παιδικό σταθμό, γιατί δεν έχουν πιστοποιητικό γεννήσεως! Αποφασίσαμε, λοιπόν, εκεί που θα συνέβαινε το χειρότερο, να βάζουμε από την τσέπη μας κάποια χρήματα, ώστε να ανοίξουμε ένα δεύτερο παιδικό σταθμό, που θα φιλοξενεί από τη Δευτέρα 30 παιδιά Αφρικανών. Είναι κρίμα να είμαστε στη χώρα που γέννησε τη γνώση και τα παιδιά μας να γυρίσουν μια μέρα στην πατρίδα τους αμόρφωτα...

- Χρησιμοποιείτε συνεχώς τις εκφράσεις "μόνοι μας", "χωρίς βοήθεια"... Θεωρείται, δηλαδή, ότι στην Ελλάδα υπάρχει ρατσισμός και ξενοφοβία;

- Το επίσημο κράτος, ναι, είναι ρατσιστικό. Οι Ελληνες - ανεξάρτητα αν έχουν σημειωθεί και κάποια κρούσματα ξενοφοβίας - όταν τους πλησιάσεις, μπορούν να γίνουν οι καλύτεροι φίλοι μας. Από την πολιτεία όμως έχουμε τρομακτικά παράπονα. Οι περισσότεροι από μας είμαστε εδώ πάνω από 15 χρόνια, αλλά το κράτος συνεχίζει να μας αγνοεί, να μας περιφρονεί, να μας κάνει να αισθανόμαστε ανεπιθύμητοι. Αυτή τη στιγμή βρίσκονται στην Ελλάδα γύρω στις 9.000 Αφρικανοί, οι οποίοι δουλεύουν πάνω από 12 ώρες τη μέρα. Αναγκαζόμαστε για να ζήσουμε να καθαρίζουμε σκάλες, να είμαστε υπηρέτες σε σπίτια πλουσίων, να πουλάμε διάφορα αντικείμενα στους δρόμους. Και πολλοί από μας είμαστε πτυχιούχοι. Αλλά ούτε κλέφτες γίναμε, ούτε δολοφόνοι. Ζούμε το δράμα μας βουβά. Το κράτος δε μας δίνει άδεια παραμονής, γεννιούνται τα παιδιά μας και δεν έχουν πιστοποιητικό. Τυπικά, δηλαδή, είναι σαν μην υπάρχουν! Φοβόμαστε να βγούμε απ' τα σπίτια μας, μη μας πιάσει η Αστυνομία και μας απελάσουν. Φοβόμαστε να μιλήσουμε, να διασκεδάσουμε, να πιούμε και μεις σ' ένα μαγαζί έναν καφέ σαν άνθρωποι. Φύγαμε κυνηγημένοι απ' τις πατρίδες μας, ήρθαμε στην Ελλάδα και ζούμε το ίδιο κυνηγημένοι. Δεν υπάρχει ευτυχισμένος Αφρικανός στην Ελλάδα...

- Με ποιον τρόπο νομίζετε ότι μπορούν να επιλυθούν τα προβλήματά σας;

- Πρέπει να ξεπεράσουμε το φόβο μας, να αρχίσουμε επιτέλους να μιλάμε, να ακουστούν όλα αυτά τα ζητήματα. Πρόσφατα βιάστηκε μια Αφρικανή στην Αθήνα και της είπα να πάει στην Αστυνομία. "Θα με απελάσουν", είπε και σιώπησε. Είναι απάνθρωπο αυτό που ζούμε. Από το κράτος ζητάμε την τροποποίηση του Ν.1975/91 περί αλλοδαπών και από τους πολίτες ζητάμε τη συμπαράστασή τους. Δεν είμαστε εχθροί τους, συνάνθρωποί τους είμαστε. Αγαπάμε τους Ελληνες και θέλουμε να ζήσουμε ειρηνικά μαζί τους...

Μ. Τ.

ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ συλλήψεις, σε συνδυασμό με την αναβολή της αποχώρησης των ισραηλινών στρατευμάτων από τη Χεβρώνα, προκάλεσαν την οργή των Παλαιστινίων, οι οποίοι διαδήλωσαν, χτες, στη Ραμάλα (σελίδα 9).

ΔΕΝ ΚΟΠΑΖΟΥΝ στη Ρωσία και σε άλλες Δημοκρατίες της ΚΑΚ οι συζητήσεις σχετικά με την καταγγελία από την Κρατική Δούμα της Ρωσίας των Συμφωνιών του Μπελοβέζσκ και για τις δυνατότητες και τους τρόπους ενοποίησης των λαών της ΕΣΣΔ και τη δημιουργία νέου ενιαίου κράτους (σελίδα 10).

ΤΟ... ΝΟΜΟ της "ομερτά" επιβάλλει η "οικογένεια" του γνωστού εργατοκάπηλου Λεφτεριώτη στο λιμάνι Ηρακλείου Κρήτης. Επιστολή εργαζομένων στον υπουργό Εργασίας (σελίδα 12).

ΜΕ ΑΠΕΙΛΕΣ για απολύσεις, εκβιασμούς και απεργοσπαστικό μηχανισμό επιχείρησε χτες το ΜΙΝΙΟΝ να σπάσει τη συμμετοχή στην απεργία που κήρυξε ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων! (σελίδα 13).