Ο πρόεδρος της ΝΔ ανέλαβε, άλλη μια φορά, να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, να "θυσιαστεί" για χάρη των διαπλεκόμενων συμφερόντων, προκειμένου να αποδείξει ότι είναι αντάξιος των προσδοκιών τους και αξίζει καλύτερης μεταχείρισης από την πλευρά τους.

Ο λόγος για την υπόθεση της ονομαστικοποίησης των μετοχών. Ο Μ. Εβερτ είχε εμφανιστεί υπέρμαχος της ψήφισης της συγκεκριμένης διάταξης, στο όνομα της διαφάνειας και του εξοβελισμού των οικονομικών συμφερόντων από την πολιτική.

Βέβαια, κανέναν δεν έπειθε αυτή η υποκριτική στάση του και ήρθε πολύ γρήγορα ο καιρός να αυτοαποκαλυφθεί. Δεν "άντεξε" στις πιέσεις των ισχυρών οικονομικών συμφερόντων και των μεγαλοκατασκευαστών και υπέκυψε: "Αν η κυβέρνηση θεωρεί ότι το υφιστάμενο καθεστώς (σ.σ. της ονομαστικοποίησης) είναι ανεφάρμοστο τότε οφείλει να λάβει θέση" και τότε "η ΝΔ θα εκθέσει τις απόψεις της" (!).

Δυστυχώς, αυτή είναι η μοίρα των διαχειριστών των μεγάλων συμφερόντων. Τα αφεντικά έχουν απαιτήσεις και τότε οι πρώτοι που την πληρώνουν, με το να ξεμπροστιάζονται στην κοινωνία, είναι οι επικεφαλής των κομμάτων.

Αν αυτό το παθαίνει πιο συχνά ο Μ. Εβερτ, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι περνάει μια "περίοδο δοκιμασίας".

Για κοίτα

με τι όχημα

αυτό το κράτος

"τρέχει",

στραβό είν'

το τιμόνι του

φρένα καλά

δεν έχει,

και το σασί του

σκούριασε

και πλέον

δεν αντέχει!

Για κοίτα

τι σαράβαλο

όλους μας κουβαλάει,

η μηχανή του

άχρηστη,

η... μίζα του

κολλάει,

και ο ντουνιάς

ολόκληρος

το βλέπει

και γελάει!

Ο οίστρος

Μέρα με τη μέρα γίνεται φανερό ότι η κυβέρνηση του "εκσυγχρονισμού" συστάθηκε, και έκτοτε λειτουργεί, για να κατεδαφίσει ακόμα και τα απομεινάρια του κοινωνικού κράτους στην Ελλάδα. Αυτό αποτελεί ένα από τα κυριότερα καθήκοντα, τα οποία της ανέθεσαν τα αφεντικά της ΕΕ και η οικονομική ολιγαρχία της χώρας μας, αφού φαίνεται πως η εκπλήρωση του καθήκοντος αποβιομηχάνισης και συρρίκνωσης της αγροτικής παραγωγικής βάσης, που είχαν αναλάβει οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, βρίσκεται σε "καλό δρόμο" και έχει ήδη "λαμπρά" αποτελέσματα.

Ετσι, στο στόχαστρο της σημερινής κυβέρνησης βρίσκονται η δωρεάν παιδεία, οι κρατικές υπηρεσίες πρόνοιας και η δημόσια υγεία. Τρεις βασικοί τομείς δραστηριότητας, οι οποίοι συνθέτουν το λεγόμενο "κοινωνικό χαρακτήρα" του καπιταλιστικού κράτους, για την ύπαρξη, λειτουργία και αναβάθμιση των οποίων πάλεψαν και παλεύουν γενιές εργαζομένων στη χώρα μας.

Η κυβέρνηση του Κ. Σημίτη, ανταποκρινόμενη ασμένως και πλήρως σ' αυτό το καθήκον, εργάζεται πυρετωδώς και λαμβάνει μέτρα για την υποβάθμιση - έως και εξάλειψη - των δημόσιων υπηρεσιών παιδείας, πρόνοιας και υγείας και ταυτόχρονα προετοιμάζει τη μεταφορά και αυτών των τομέων κρατικής παρέμβασης και δραστηριότητας, στο ιδιωτικό κεφάλαιο.

Μπορούν, άραγε, οι αρμόδιοι της Εργατικής Εστίας, αλλά και οι αντίστοιχοι υπεύθυνοι του υπουργείου Εργασίας, να μας εξηγήσουν, γιατί πρέπει να πληρώνει η Εστία το κόστος της ελληνικής αντιπροσωπείας στη συνεδρίαση του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας; Και καλά, να πληρώσει τη συμμετοχή της ΓΣΕΕ ή της δικής της αντιπροσωπείας, αλλά το να εξυπηρετεί τις "δημόσιες σχέσεις" του υπουργείου Εργασίας ή τις προκλητικές... τουριστικές αξιώσεις ορισμένων αποτελεί σκέτη πρόκληση.

Πολύ περισσότερο, που όλοι γνωρίζουν ότι τα έσοδα της Εργατικής Εστίας προέρχονται από τις εισφορές των εργαζομένων και υπάρχουν συνδικάτα και ομοσπονδίες, που δεν έχουν τα στοιχειώδη οικονομικά μέσα, για να κάνουν όπως πρέπει τη δουλιά τους και θα 'πρεπε η Εστία να τα ενισχύει.

Ας το ξανασκεφτούν, επομένως, οι αρμόδιοι πριν προχωρήσουν σε τελικές αποφάσεις...

Η "βρώμικη δουλιά" κατεδάφισης του κοινωνικού κράτους, που ανέλαβε για την Ελλάδα η κυβέρνηση του "εκσυγχρονισμού", και την οποία διεκπεραιώνουν, υπό την εποπτεία του Κ. Σημίτη, οι υπουργοί Παιδείας Γ. Παπανδρέου και Υγείας - Πρόνοιας Αν. Πεπονής, βρίσκεται στα πλαίσια της γενικότερης αντεπίθεσης των πολυεθνικών, οι οποίες, εκμεταλλευόμενες την ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και την Ευρώπη, επιχειρούν να πάρουν πίσω τις κατακτήσεις των εργαζομένων και των λαών. Να τους στερήσουν - στην προκειμένη περίπτωση - το δικαίωμα στη μόρφωση, την κρατική μέριμνα και στην περίθαλψη. Διότι, αν χαθεί ο δημόσιος χαρακτήρας αυτών των υπηρεσιών και χρειάζεται να πληρώνει αδρά ο καθένας, για να τις απολαμβάνει, τότε οι φτωχοί και αδύνατοι, που δε θα μπορούν να ανταποκριθούν στο οικονομικό τίμημα, θα περάσουν - αμόρφωτοι, αβοήθητοι κι άρρωστοι - στο "κοινωνικό περιθώριο".

Αλλά, κι αυτό είναι το προκλητικό, και τα έξοδα μεταφοράς δημοσίων τομέων κοινωνικής δραστηριότητας στο ιδιωτικό κεφάλαιο αναλαμβάνουν υποχρεωτικώς οι εργαζόμενοι, πληρώνοντας φόρους και "χαράτσια" για την παιδεία, την πρόνοια και την υγεία.

Βεβαίως, οι κυβερνώντες ισχυρίζονται ότι τα "χαράτσια" στοχεύουν στην αναβάθμιση των δημοσίων υπηρεσιών, χωρίς, όμως, να κρύβουν πως αποσκοπούν στην ιδιωτικοποίησή τους. Ποιος τους πιστεύει πλέον;