Αθάνατη κλασική λογοτεχνία. Ανάμεσα στους μεγάλους "μαστόρους" σου, στα χρόνια της αηδιαστικής, μιλιταριστικής, αποικιοκρατικής Τρίτης Δημοκρατίας, που πολέμησε απηνώς τα οράματα της Γαλλικής Επανάστασης και της Παρισινής Κομμούνας, ήταν και ο Γκι ντε Μοπασάν (1850 - 1893). Παρότι γόνος της αριστοκρατικής τάξης, αυτήν και την ανερχόμενη αστική τάξη "στόχευσε" με την πολυγραφότατη πένα του. "Πληγωμένη", αισθαντική φύση, αλλά και οξύ κριτικό, συχνά σαρκαστικό πνεύμα, μελαγχολούσε, μα κι οργιζόταν με τον ανήθικο πολιτικαντισμό, την ιδιοκτητική προστυχιά, την ηθική κατρακύλα, την υποκρισία, την πνευματική ανεπάρκεια της άρχουσας τάξης και δεν της χαριζόταν. Εξάλλου, θεωρούσε χρέος του πνευματικού ανθρώπου και καθήκον της Τέχνης για το καλό του κοινωνικού συνόλου, του λαού, την αποκάλυψη "της ανελέητης αλήθειας της ζωής". Επόμενα, η καθαρή, λακωνική, "αληθινή, παλλαϊκή γαλλική γλώσσα" του δεν μπορούσε παρά να ακολουθήσει το ορμητικό "ρεύμα" του ρεαλισμού, με πρωτοπόρο τον φίλο του Εμίλ Ζολά, τον οποίο ο Μοπασάν γνώρισε από τον "πνευματικό πατέρα" του, Γκιστάβ Φλομπέρ. Η εμπειρία του από το γαλλογερμανικό πόλεμο (κατατάχθηκε σαν εθελοντής) τον έκανε να μισήσει το μιλιταρισμό και τα συμφέροντα που τον υπαγορεύουν. Και η ήττα της Παρισινής Κομμούνας τον πίκρανε πολύ. Η έλλειψη προοπτικής για κοινωνική αλλαγή καλλιέργησαν τη μελαγχολική του προδιάθεση κι ένα αίσθημα απαισιοδοξίας, χωρίς ωστόσο να υποστείλουν την κοινωνική κριτική του οξύνοια, το βαθύτατο ουμανισμό του. Μόνο, που "βοηθούντων" προβλημάτων της υγείας του (σωματικά και ψυχολογικά, που τον οδήγησαν σε ψυχιατρείο με τραγική κατάληξη), εμπλούτισαν την πληθωρική και ποσοτικά μυθιστορηματική και διηγηματική γραφή του και με έντονα στοιχεία "ψυχολογισμού" και "φανταστικού". "Φανταστικό", που διόλου δε σημαίνει απομάκρυνση από την αλήθεια, αλλά "παρέμβαση" στη ζωή του ανθρώπου ιδιοσυγκρασιακών στοιχείων, υπαρξιακών και άλλων αστάθμητων παραγόντων.

Αυτό το "φανταστικό", που πλούτισε πολλά τα διηγήματά του, είναι το κύριο λογοτεχνικό γνώρισμα της συλλογής διηγημάτων του "ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ",υποτιτλισμένη "Αλλόκοτες ιστορίες από το Υπερπέραν, Ισως... Τρόμος και Φρίκη, Κάπου Αλλού! ".Το βιβλίο κυκλοφόρησε από τη "Σύγχρονη Εποχή", σε μια όμορφη, αρμόζουσα στον Μοπασάν, μετάφραση της Ντορέτας Πέππα,η οποία εισάγει τον αναγνώστη στη γραφή του "σκεπτικιστή και οραματιστή, Γάλλου Πόε".

Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ