Η "βρώμικη δουλιά" κατεδάφισης του κοινωνικού κράτους, που ανέλαβε για την Ελλάδα η κυβέρνηση του "εκσυγχρονισμού", και την οποία διεκπεραιώνουν, υπό την εποπτεία του Κ. Σημίτη, οι υπουργοί Παιδείας Γ. Παπανδρέου και Υγείας - Πρόνοιας Αν. Πεπονής, βρίσκεται στα πλαίσια της γενικότερης αντεπίθεσης των πολυεθνικών, οι οποίες, εκμεταλλευόμενες την ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και την Ευρώπη, επιχειρούν να πάρουν πίσω τις κατακτήσεις των εργαζομένων και των λαών. Να τους στερήσουν - στην προκειμένη περίπτωση - το δικαίωμα στη μόρφωση, την κρατική μέριμνα και στην περίθαλψη. Διότι, αν χαθεί ο δημόσιος χαρακτήρας αυτών των υπηρεσιών και χρειάζεται να πληρώνει αδρά ο καθένας, για να τις απολαμβάνει, τότε οι φτωχοί και αδύνατοι, που δε θα μπορούν να ανταποκριθούν στο οικονομικό τίμημα, θα περάσουν - αμόρφωτοι, αβοήθητοι κι άρρωστοι - στο "κοινωνικό περιθώριο".

Αλλά, κι αυτό είναι το προκλητικό, και τα έξοδα μεταφοράς δημοσίων τομέων κοινωνικής δραστηριότητας στο ιδιωτικό κεφάλαιο αναλαμβάνουν υποχρεωτικώς οι εργαζόμενοι, πληρώνοντας φόρους και "χαράτσια" για την παιδεία, την πρόνοια και την υγεία.

Βεβαίως, οι κυβερνώντες ισχυρίζονται ότι τα "χαράτσια" στοχεύουν στην αναβάθμιση των δημοσίων υπηρεσιών, χωρίς, όμως, να κρύβουν πως αποσκοπούν στην ιδιωτικοποίησή τους. Ποιος τους πιστεύει πλέον;