Διαβάζοντας το περιοδικό "Φωνή του Κουρδιστάν", ενθουσιάστηκα και συγκινήθηκα βαθύτατα. Γιατί είδα μέσα από τις σελίδες του έναν ήρωα λαό, ν' αγωνίζεται για Ελευθερία, Εθνική Ανεξαρτησία, Ανθρώπινα Δικαιώματα. Στον αγώνα αυτόν συμμετέχουν νέοι, ηλικιωμένοι, γυναίκες και παιδιά. Καθοδηγητής τους είναι το ΡΚΚ, με αρχηγό τον πρόεδρο Αμπντουλάχ Οτζαλάν.

Ο στόχος του ΡΚΚ συνοψίζεται στη φράση: "Να εμποδίσουμε την αποικιοκρατία πάνω στο Κουρδιστάν, να δώσουμε τέλος στην αντιδραστική ιμπεριαλιστική επίδρασή της, να εξαλείψουμε τα υπολείμματα του αναχρονισμού στο Κουρδιστάν, να ιδρύσουμε μια δημοκρατική εξουσία του λαού, σ' ένα ανεξάρτητο και ενωμένο Κουρδιστάν, να βαδίσουμε προς μια αταξική κοινωνία, που θα είναι κομμάτι μιας προοδευτικής ανθρωπότητας".

Το κοινό κράτος Τούρκων και Κούρδων που δημιουργήθηκε πάνω στα ερείπια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, με τη Συνθήκη της Λωζάνης, παύει ν' αναγνωρίζεται και έτσι οι Κούρδοι από τότε χάνουν και την πολιτική τους ταυτότητα. Το 1984 αρχίζει ο ανταρτοπόλεμος ενάντια στο τουρκικό κράτος, με 34.000 θύματα Κούρδους μέχρι σήμερα. Φοβερές οι αγριότητες των Τούρκων εναντίον των άμαχων, βασανίζουν μητέρες, καίνε τα μωρά, πυρπολούν τα χωριά τους.

Σκληρός και άνισος ο αγώνας. Ζωντανή η καθοδήγηση του προέδρου: "Ο μαχητής της επανάστασης δεν πρέπει να προσαρμόζει την επανάσταση στον εαυτό του, αλλά τον εαυτό του στην επανάσταση".

Φωνές συμπαράστασης στον αγωνιζόμενο κουρδικό λαό φτάνουν απ' όλο τον κόσμο. Ανθρωποι των γραμμάτων και της πολιτικής, βουλευτές, υπουργοί, αλλά και ανώνυμοι πολίτες υψώνουν φωνή διαμαρτυρίας και αλληλεγγύης στους Κούρδους. Απαιτείται αφύπνιση της κοινής παγκόσμιας γνώμης. Είναι έγκλημα για την ανθρωπότητα να μένει απαθής θεατής και να μην καταδικάζει τις τουρκικές θηριωδίες, να μην καταγγέλλει αυτούς που βοηθάνε στρατιωτικά την Τουρκία. Ζήτω το ΡΚΚ. Ζήτω ο κουρδικός λαός.

Συντροφικά

ΒΟΥΛΑ ΧΟΜΟΝΔΟΣΛΗ

Ακρα σιωπή από ΜΜΕ και αστικό Τύπο για τη Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης. Και κατά την προετοιμασία της και κατά την πραγματοποίησή της. Ούτε είδαν, ούτε άκουσαν. Αλλες ειδήσεις, άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε. Και τα ιδιωτικά κανάλια. Αλλά και τα κρατικά. Απλή αναφορά η ΕΤ-1 και η ΕΤ-2. Αγνόησαν ουσιαστικά την πορεία χιλιάδων ειρηνοδρόμων και προπαντός νεολαίας τόσο στην Αθήνα, αλλά και στη Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις.

Ούτε ρεπορτάζ, ούτε πλάνα, ούτε συνθήματα, ούτε ονόματα ομιλητών. Είναι να θλίβεται κανείς με το κατάντημα αυτό. Και είναι ντροπή και για τους δημοσιογράφους που δουλεύουν στα ΜΜΕ και στον Τύπο. Οι μεγαλοκαναλάρχες, οι μεγαλοεκδότες και οι κυβερνώντες μπορεί να αισθάνονται ευτυχείς. Γιατί από κακής αντίληψης σκοπιμότητα νομίζουν ότι βγαίνουν κερδισμένοι. Ομως η αλήθεια δεν κρύβεται. Η Πορεία Ειρήνης έγινε γνωστή. Από το "Ριζοσπάστη", από το ραδιοφωνικό σταθμό "902", αλλά και τον "902 ΤV". Και αποτέλεσε δυνατό ράπισμα στους ιμπεριαλιστές, στους πολεμοκάπηλους, στους ιθύνοντες της "νέας τάξης" και στους υπηρέτες τους. Δεν μπορούν ανενόχλητα να επεμβαίνουν στις άλλες χώρες, να ανάβουν τον πόλεμο, να δημιουργούν Βοσνία, να στέλνουν στρατεύματα, να διατηρούν βάσεις του ΝΑΤΟ, να επιβάλλουν τη θέλησή τους.

Το Κίνημα Ειρήνης θα δυναμώνει, θα αγκαλιάζει πλατιές μάζες φιλειρηνικών ανθρώπων και θα χαλάει τα σχέδια των εχθρών της Ειρήνης.

Στο δρόμο του Λαμπράκη, του Νικηφορίδη, του Μπελογιάννη θα βαδίζουν κάθε χρόνο όλο και περισσότεροι ειρηνοδρόμοι. Και θα αντηχούν όλο και πιο δυνατά τα συνθήματα της ειρήνης, της φιλίας και της συνεργασίας των λαών για έναν καινούριο κόσμο.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ

Λογοτέχνης

Μέλος της ΕΕΛ

- ΓΙΑΝΝΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΟΠΟΥΛΟ,Αθήνα. Δεν είναι δυνατόν να δημοσιεύονται όλα τα γράμματα των αναγνωστών μας.

- ΘΑΝΑΣΗ ΠΟΡΦΥΡΗ,Περιστέρι. Το κείμενο σου, με αναφορά στους ξένους, το πήραμε.

- Γ. ΟΥΖΟΥΝΙΔΗ,Βέροια. Το θέμα για την Χίλαρι Κλίντον το είχαμε ήδη εξαντλήσει.

- ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΣΩΤΗΡΙΑΝΟ,Νύμφες Κέρκυρας. Λάβαμε την επιστολή σου με τίτλο"Και συ λαέ βασανισμένε τι κάνεις;".

- ΓΕΩΡΓΙΟ ΑΡΑΠΑΚΗ,Νέα Πεντέλη. Πρέπει να πάρουν σειρά και οι επιστολές άλλων.

Η ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ,κάτοικος Αθηνών, συνταξιούχος ΟΓΑ, λόγω αναπηρίας, σε αίτησή της αναφέρει: Το Φλεβάρη του 1993 με αίτησή μου στον ΟΓΑ ζητούσα προσαύξηση της σύνταξής μου λόγω απόλυτης αναπηρίας βάσει του ΠΔ 334/88. Οι γιατροί της Ανωτάτης Υγειονομικής Επιτροπής του ΟΓΑ αντί να με εξετάσουν κανονικά, με είδαν απλώς από μακριά στο διάδρομο του κτιρίου (Πατησίων 30) του ΟΓΑ και αποφάνθηκαν ότι "μπορώ να ασχολούμαι εις αγροτικάς εργασίας και να κερδίζω 1.500 δρχ. ημερησίως, εάν το ημερομίσθιο υγιούς μισθωτού στις εργασίες αυτές είναι 10.000 δρχ.".

Εχω υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο, πάσχω από παράλυση και επιληψία, δεν μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι, ούτε να σταθώ καν στα πόδια μου, χωρίς τη βοήθεια άλλου προσώπου. Είμαι δηλαδή ανάπηρη 100%, σχεδόν φυτό.

Μπορούν να μου απαντήσουν οι υπουργοί Εργασίας και Δικαιοσύνης, που είναι και συνταγματολόγοι, αλλά και υπουργοί σοσιαλιστικής κυβέρνησης, αν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος σχεδόν φυτό να εργάζεται; Είναι δυνατόν να υπάρχει νόμος που να ισχύει επί 8 χρόνια όπως η διάταξη του αρθ. 3 του πιο πάνω ΠΔ που να λέει ότι "γνωμοδοτικό - τεχνικό όργανο όπως είναι ως εκ της φύσης του η ΑΥΕ του ΟΓΑ μπορεί να αποφαίνεται οριστικά, τελεσίδικα και αμετάκλητα στο αίτημα του ασφαλισμένου για χορήγηση σύνταξης αναπηρίας ή επιδόματος απόλυτης αναπηρίας και η απόφασή του αυτή να μην προσβάλλεται ενώπιον οποιαδήποτε δικαστηρίου της χώρας και είναι υποχρεωτική και για τα όργανα του ΟΓΑ και για τον ασφ/μενο του ΟΓΑ";