ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΚΕΝΗ

Το "παλιό" και το "νέο"

Του Τάκη ΤΣΙΓΚΑ

Θέριεψε και πάλι ο μύθος της αυτοπεριθωριοποίησης και αυτοπεριχαράκωσης του ΚΚΕ, με αφορμή το 15ο Συνέδριό του. Σωρός είναι τα σχετικά ρεπορτάζ, τα άρθρα και οι αναλύσεις, που ενώ προσφέρουν ελάχιστα - και αυτά συνήθως διαστρεβλωμένα - για την πολιτική του Κόμματος και τα όσα συζητήθηκαν στο Συνέδριό του, επιχειρούν να στοιχειοθετήσουν την "αυτοεξαίρεση του ΚΚΕ από την πολιτική ζωή της χώρας". Να καλλιεργήσουν παραπέρα και να ενισχύσουν την εικόνα ενός κόμματος, που μένει "δογματικά προσηλωμένο σε κάποιες αραχνιασμένες και σκουριασμένες ιδέες και αντιλήψεις".

Και είναι προφανές, βέβαια, ότι δεν πήρε ο πόνος τους προαναφερόμενους αρθρογράφους και αναλυτές, για το συμφέρον του ΚΚΕ (άλλωστε, αρκετοί εξ αυτών είναι πρώην στελέχη του Κόμματος κι έχουν ...πλούσια προϊστορία στις αντι-ΚΚΕ επιχειρήσεις). Το αντίθετο, μάλιστα. Η χρονολογημένη από το 1990 πολύμορφη και καλότεχνα στημένη σχετική εκστρατεία έχει συγκεκριμένους και ταυτόχρονους στόχους και επιδιώξεις. Οι βασικότεροι είναι δύο: Ο πρώτος στοχεύει στην κατασυκοφάντηση του ΚΚΕ, της ιδεολογίας και της πολιτικής του γενικότερα και, στη συγκεκριμένη περίπτωση, του 15ου Συνεδρίου. Στην αμαύρωση της δημόσιας εικόνας του, ώστε να δυσκολεύεται η επαφή του με το λαό και να μπαίνουν εμπόδια στην αύξηση της επιρροής του. Και ο δεύτερος στοχεύει στην άσκηση πίεσης στο Κόμμα, για τον ευνουχισμό και την αποριζοσπαστικοποίηση της πολιτικής του. Για τη μετατροπή του ΚΚΕ, σ' ένα κόμμα ανεκτό από το κατεστημένο και το σύστημα. Ανίκανο, όμως, για την ουσιαστική αμφισβήτησή του, πολύ περισσότερο, για την ανατροπή του.

Μια και η κουβέντα γίνεται, όμως, για το παλιό και το καινούριο, ας το δούμε κι εμείς, απ' αυτή τη σκοπιά. Τι παρουσιάζουν, λοιπόν, ως καινούριο, οι κάθε λογής εντεταλμένοι και απολογητές του κατεστημένου στους εργαζόμενους και το λαό; Στην πραγματικότητα και πέρα από τις συνηθισμένες, ωραίες φράσεις και λόγια, δεν έχουν να παρουσιάσουν τίποτε άλλο, παρά την εσαεί μονόπλευρη λιτότητα και την αυξανόμενη ανεργία, τη συνεχή χειροτέρευση της οικονομίας και του βιοτικού επίπεδου των εργαζομένων, τον περιορισμό και την περιθωριοποίηση, ουσιαστικά, των ατομικών και συλλογικών κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα, την αυξανόμενη συνεχώς πολύμορφη, κοινωνική και ηθική, κρίση, την έκπτωση των αξιών και των ιδανικών, τον ατομικισμό και τον ωχαδερφισμό και τόσα άλλα παρόμοια. Και μη τυχόν μας αντιτείνουν, για την οποιαδήποτε έξοδο από το σημερινό, ατέλειωτο και ολοσκότεινο τούνελ ή περί ευρωπαϊκών ...οραμάτων και "Ενωμένης Ευρώπης". Οχι μόνο ή κυρίως, επειδή οι ανάλογες υποσχέσεις δίνονται πολλά χρόνια τώρα κι έχουν, ήδη, αποδειχθεί ολωσδιόλου απατηλές και ψεύτικες. Αλλά και γιατί, όλα όσα βασανίζουν σήμερα το λαό και τη χώρα αποτελούν τις αναπόφευκτες και οδυνηρές συνέπειες των, αδυσώπητων και απάνθρωπων, καπιταλιστικών "νόμων της αγοράς". Αποτελούν τις συνέπειες της βαριάς εκμετάλλευσης και του αυξανόμενου ξεζουμίσματος της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ενωση, τις κάθε λογής πολυεθνικές και τον ιμπεριαλισμό γενικότερα. Και όσο συνεχίζεται - και πολύ περισσότερο επεκτείνεται και βαθαίνει - η εφαρμογή των πολιτικών αυτών, τόσο περισσότερο βαριές, πολύμορφες και οδυνηρές θα γίνονται οι συνέπειες, για τη χώρα και τους εργαζόμενους. Τα ...οράματα και τα ...ιδανικά της "Ενωμένης Ευρώπης" δεν είναι άλλα απ' αυτά του καπιταλισμού και μάλιστα, στο σημερινό επίπεδο παρασιτικής και αντικοινωνικής ανάπτυξής του. Η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Η συνεχής συσσώρευση πλούτου και δύναμης στους λίγους και η φτώχεια, η ανεργία ή η στοιχειώδης μόλις ικανοποίηση των αναγκών, για τους πολλούς. Η χυδαία εμπορευματοποίηση των πάντων, ακόμη και των απαράγραπτων, ανθρώπινων δικαιωμάτων, όπως αυτών της εργασίας, της υγείας, της μόρφωσης. Ακόμη και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, των αξιών και των ιδανικών. Ολα έχουν μια τιμή για τον καπιταλισμό. Και, πάντα, έναν και μοναδικό στόχο: Την αύξηση των κερδών και της δύναμης του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτή είναι η αλήθεια. Μια τραγική για τους εργαζόμενους αλήθεια, που επιβεβαιώνεται κάθε μέρα, για δεκαετίες τώρα.

Ούτε ίχνος του πραγματικά καινούριου δε βρίσκεται στα προηγούμενα. Ούτε ίχνος του, δε βρίσκεται στις δοκιμασμένες πολλές φορές στην πράξη και αποδεδειγμένα αποτυχημένες συνταγές της διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης. Το πραγματικά καινούριο δημιουργείται και ζυμώνεται μέσα στην ταξική πάλη, βρίσκεται μέσα στα αιτήματα των εργατών και των υπαλλήλων, των ανέργων, των αγροτών και των επαγγελματοβιοτεχνών, των μαθητών και της νεολαίας. Στις ιδέες της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης, στις αναλλοίωτες ανθρώπινες αξίες και τα ιδανικά. Το πραγματικά καινούριο βρίσκεται στη συσπείρωση και τη συμπαράταξη των εργαζόμενων, στην έμπνευση και τη μαχητική ενεργοποίησή τους, γιατί μόνον η κινητήρια δύναμη των λαϊκών μαζών - πρώτα και κύρια της εργατικής τάξης - μπορεί να ανοίξει τους νέους δρόμους. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός πως δυναμώνουν συνεχώς η δυσαρέσκεια και η αγανάκτηση των εργατοϋπαλλήλων ενάντια στην πολιτική της μονόπλευρης λιτότητας και της αυξανόμενης ανεργίας. Πως η ΕΕ και η ΚΑΠ βρίσκονται στο στόχαστρο των αγροτικών αγώνων και οι επαγγελματοβιοτέχνες αισθάνονται όλο και βαρύτερη πάνω τους την ασυδοσία των πολυκαταστημάτων και των πολυεθνικών.

Το πραγματικά καινούριο βρίσκεται στην πολιτική του ΚΚΕ. Στις αποφάσεις του 15ου Συνεδρίου. Ακριβώς, επειδή στηρίζονται στην αντικειμενική και βαθιά ανάλυση της πραγματικότητας. Επειδή εμπεριέχουν και συμπυκνώνουν τα λαϊκά αιτήματα, τους πόθους και τις ελπίδες των εργαζόμενων και τα μετουσιώνουν σε μια συγκροτημένη και ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση. Επειδή ανιχνεύουν και χαράζουν το δρόμο, τους τρόπους και τις μορφές της υλοποίησής τους. Χωρίς φτιασιδώματα και ψεύτικες υποσχέσεις. Μιλώντας καθαρά, για τους σκληρούς αγώνες και τις ταξικές αναμετρήσεις, που αναπόφευκτα θα χρειαστούν.

Δύο είναι, αντικειμενικά, οι δρόμοι, που ανοίγονται σήμερα μπροστά στην ελληνική κοινωνία. Ο ένας είναι αυτός, που όλοι γνωρίζουμε. Αυτός που έχουμε πολύμορφα δοκιμάσει. Είναι ο παλιός δρόμος, με όλα τα αντιλαϊκά και αντικοινωνικά του χαρακτηριστικά και γνωρίσματα. Αυτός, που η χώρα βαδίζει, για χρόνια τώρα, είτε με τη γαλάζια είτε με την πράσινη εκδοχή του, είτε συμπληρωμένος αύριο, με κάποια δόση "κεντροαριστερού" φτιασιδώματος.

Και ο άλλος δρόμος είναι αυτός της αντιιμπεριαλιστικής αντιμονοπωλιακής δημοκρατικής συσπείρωσης και πάλης, στην προοπτική του σοσιαλισμού. Της συγκρότησης ενός ισχυρού και ρωμαλέου λαϊκού μετώπου, ικανού να βάλει σε εφαρμογή και να απαντήσει ουσιαστικά στις ανάγκες των εργαζόμενων και της χώρας. Είναι ο δρόμος, που προτείνουν οι αποφάσεις του 15ου Συνεδρίου του ΚΚΕ. Είναι δρόμος, που δεν έχει περπατηθεί ακόμα, αλλά στηρίζεται στην αλάθητη και δοκιμασμένη αρχή της ουσιαστικής και ενεργητικής συμμετοχής της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων. Σ' αυτό το δρόμο προσκαλούν σήμερα οι κομμουνιστές. Και δεν έχουν την παραμικρή αίσθηση αυτοπεριθωριοποίησης και αυτοπεριχαράκωσης, αφού ξέρουν καλά ότι η πρότασή τους έρχεται να συναντήσει τους καημούς και τα όνειρα της συντριπτικά μεγάλης πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας. Το αντίθετο, αντιμετωπίζουν το μέλλον με σιγουριά και αισιοδοξία. Το αύριο ανήκει στους άξιους και έντιμους δουλευτάδες αυτής της χώρας, στους απροσκύνητους εργάτες του χεριού και του πνεύματος, της πόλης και του χωριού. Σε όλους όσοι δημιουργούν το καθημερινό της πλούτο. Σε όλους αυτούς απευθύνονται οι κομμουνιστές και είναι σίγουροι ότι μαζί θα βαδίσουν στους νέους δρόμους.

Το αύριο ανήκει στους άξιους κι έντιμους δουλευτάδες αυτής της χώρας, στους απροσκύνητους εργάτες του χεριού και του πνεύματος, της πόλης και του χωριού. Σε όλους αυτούς απευθύνονται οι κομμουνιστές και είναι σίγουροι ότι μαζί θα βαδίσουν στους νέους δρόμους

ΝΕΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ στη συνέχεια της δράσης του ΚΚΕ αποτέλεσε το 15ο Συνέδριο του Κόμματος. Ηταν ένα Συνέδριο, με σημαντική εθνική και διεθνή απήχηση, ένα Συνέδριο με πολλαπλά και σοβαρά καθήκοντα, που εκπληρώθηκαν χάρη στην ουσιαστική συμβολή όλων των μελών και στελεχών του Κόμματος. Οι αποφάσεις πάρθηκαν με συντριπτική πλειοψηφία, εκλέχθηκαν νέα καθοδηγητικά όργανα και σύσσωμο το Κόμμα, ξεπερνώντας αποφασιστικά τις αδυναμίες του, βαδίζει πλέον στην υλοποίηση των άμεσων πολιτικών του στόχων που δεν είναι άλλοι από την οικοδόμηση ενός ρωμαλέου και μαχητικού Αντιιμπεριαλιστικού - Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου Πάλης (σελίδες 2, 23, 24, 25).

"ΤΟΡΠΙΛΗ" στην περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων αποτελεί το υπό κατάρτιση νομοσχέδιο του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας για την αξιοποίηση της περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων και των ΝΠΔΔ, το οποίο προβλέπει δραστικές περικοπές δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα και περιορισμό των επιχορηγήσεων που λαμβάνουν από τον κρατικό μηχανισμό τα ασφαλιστικά ταμεία και τα ΝΠΔΔ (σελίδες 8-9).

209 ΔΙΣ. ήταν τα κέρδη που μοιράστηκαν 16 εμπορικές (κρατικές και ιδιωτικές) τράπεζες μέσα στο 1995. Για μια ακόμη χρονιά τα κέρδη των τραπεζών αυξήθηκαν με ρυθμούς κατά πολύ μεγαλύτερους σε σχέση με τον πληθωρισμό και τις ονομαστικές αυξήσεις των μισθών και συντάξεων (σελίδα 9).

ΘΥΣΙΑΖΕΤΑΙ στο βωμό του κεφαλαίου το δημόσιο κτήμα Γερουλάνου στην περιοχή Τράχωνες του Δήμου Αλίμου. Αρχαιολογικά μνημεία του αρχαίου "Δήμου Ευωνύμου", με το πρόσχημα πως "παρουσιάζουν εικόνα σκουπιδότοπου και εγκατάλειψης", κινδυνεύουν να τσιμεντοποιηθούν από την εταιρία ΜΑΚΡΟ υπό τις ευλογίες του Δήμου Αλίμου (σελίδα 14).

ΣΕ ΔΙΠΡΟΣΩΠΟ Ιανό μετατρέπει τον ΟΑΕΔ το νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας. Ο ΟΑΕΔ από οργανισμός στήριξης των ανέργων, μετατρέπεται σε οργανισμό στήριξης των... εργοδοτών και αποδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων(σελίδα 16).

Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ξέρει να κοσκινίζει και να διαλέγει τα καλά στοιχεία που κουβαλάνε ακατάλυτες αλήθειες. Αυτή την παράδοση υπηρετεί ο νέος δίσκος της Γιώτας Βέη "Ιωνία". Η Γ. Βέη μιλά για το νέο της δίσκο, το ρόλο του δημιουργού, του "αναπαραγωγού", αλλά και τον αγώνα για ελευθερία και δημοκρατία "που σε τελική ανάλυση είναι δικαίωμα και οφείλουμε να το διαφυλάξουμε" (σελίδα 17).

ΠΑΙΧΝΙΔΙ με τον ουρανό, παιχνίδι με την Ειρήνη αποτελεί η έκθεση γλυπτών περιστεριών της Ασπασίας Παπαδάκη που παρουσιάζονται στην αίθουσα "Αστρολάβος" στον Πειραιά (σελίδα 19).

ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ σπαταλιούνται και μπαίνουν στις τσέπες των "εκπαιδευτικών τρωκτικών" από την υλοποίηση προγραμμάτων επαγγελματικής κατάρτισης όπως το "Γιουροκουαλιφικέσιον", το "Αντάπτ", το "Λεονάρντο", καθώς η μείωση της ανεργίας καταλήγει να είναι μόνο το πρόσχημα για την απορρόφηση των πόρων (σελίδα 33).

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ απορριμμάτων. Μια του ψεύτη, δυο του ψεύτη, τρεις και αποκαλύπτεται. Η παραλλαγή της λαϊκής παροιμίας αφορά την κυβερνητική τακτική στο μέγιστο θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων. Τόνοι χαρτιού, άπειρος τηλεοπτικός χρόνος αφιερωμένος τον τελευταίο χρόνο στην προσπάθεια της κυβέρνησης να πείσει ότι υπερβάλει εαυτόν, προκειμένου να δοθεί τελεσίδικα μία επιστημονικά τεκμηριωμένη λύση στο πρόβλημα... (σελίδα 11).

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ του ΠΑΣΟΚ, με τον "εκσυγχρονιστή" πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη,έστειλε προχτές - μετά το τέλος της συνεδρίασης του Υπουργικού Συμβουλίου - ένα αποκαλυπτικό μήνυμα στον ελληνικό λαό. Ούτε λίγο - ούτε πολύ, ο πρωθυπουργός μας είπε ότι οι υπουργοί του, οι διοικητές των κρατικών επιχειρήσεων, οργανισμών και κοινωφελών οργανισμών είναι ανίκανοι. Και στο όνομα του περιορισμού της σπατάλης του δημοσίου, ο "εκσυγχρονιστής" πρωθυπουργός ανακοίνωσε την απόφασή του να αναθέσει τη διαχείριση των οικονομικών του ελληνικού κράτους (υπηρεσιών υπουργείων, κρατικών επιχειρήσεων, νοσοκομείων, κοινωφελών ιδρυμάτων κλπ. στους... ικανούς ιδιώτες "μάνατζερ" (σελίδα 10).