Ενα από τα πιο σημαντικά στοιχεία της σημερινής κατάστασης στο "πολιορκημένο" νησί της Καραϊβικής, είναι, αναντίρρητα, η οικονομική ανάκαμψη, που είναι πια εντελώς φανερή.

Τα στοιχεία δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία.

Για το 1996 προβλέπεται μια άνοδος του συνόλου του ΑΕΠ κατά 5%. Μπορεί κανείς να θεωρήσει τον αριθμό μικρό. Ωστόσο, πρέπει να έχει υπόψη του τα εξής:

α) Η αύξηση του ΑΕΠ της Κούβας το 1995 δεν ξεπέρασε το 2,5%, ρυθμός πολύ μεγάλος αν συγκριθεί με τον μέσο όρο της Λατινικής Αμερικής (0,5%), αλλά, παρ' όλα αυτά, το μισό των προβλέψεων του 1996.

β) Ακόμη και αυτή η πρόβλεψη δεν είναι ασφαλής. Σύμφωνα με ορισμένους υπολογισμούς, δεν αποκλείεται πραγματικός ρυθμός 7 - 8% και τα αποτελέσματα του πρώτου τριμήνου του 1996, αν παγιωθούν και συνεχιστούν, θα τους επαληθεύσουν.

Το πιο σημαντικό στοιχείο της ανάκαμψης δεν είναι μόνο οι γενικοί αριθμοί, όσο σημαντικοί και αν είναι. Το πιο σημαντικό είναι η βελτίωση των ποιοτικών οικονομικών δεικτών, που είχαν πολύ υποφέρει μετά το 1990.

Τα στοιχεία που βαθμιαία έρχονται στην επιφάνεια επιβεβαιώνουν αυτή τη διαπίστωση. Το 1995 η γενική παραγωγικότητα της κουβανικής οικονομίας αυξήθηκε κατά 2,4%, πράγμα που δείχνει ότι η ανάκαμψη βαδίζει το δρόμο της αξιοποίησης των "αργών" εσωτερικών εφεδρειών. Η παραγωγή τροφίμων αυξήθηκε κατά 11%, ενώ οι διακοπές ρεύματος περιορίστηκαν κατά τα 2/3 σε σχέση με το 1993, όταν είχαν φθάσει σε ασφυκτική κατάσταση.

Η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης προς τη "γενική ικανότητα" της κουβανικής οικονομίας - ένας κατ' εξοχήν σημαντικός ποιοτικός δείκτης - είναι προφανής.

To 1996 παρουσιάζει θετικές εξελίξεις ακριβώς στους τομείς όπου η κατάσταση ήταν ιδιαίτερα δυσμενής. Τέτοιοι τομείς ήταν:

α) Η ζάχαρη. Ενα από τα σοβαρότερα αδύνατα σημεία της κουβανικής οικονομίας (πολλοί έκαναν λόγο ακόμη και για "ωρολογιακή βόμβα") ήταν ο σημαντικότερος τομέας της - η παραγωγή ζάχαρης. Μετά το 1990, ο τομέας καταρρέει και οι προσπάθειες αναστήλωσής του φανερά απέτυχαν. Το 1995, η παραγωγή έφτασε στους 3.300.000 τόνους, μια από τις χαμηλότερες στον 20ό αι. και τη χαμηλότερη μετά το 1945. Η έναρξη αναστροφής της κατάστασης το 1996 είναι φανερή. Την 1η Μάη 1996 και ενώ μένει ακόμη ένας μήνας για την ολοκλήρωσή της, η σοδειά της ζάχαρης ξεπέρασε τα 4.000.000 τόνους.

β) Ο περιορισμός της νομισματικής κυκλοφορίας. Το 1993, το χειρότερο χρόνο της κρίσης, ο πλεονασματικός νομισματικός όγκος είχε φθάσει σε "αξία" το 15πλάσιο των μηνιαίων αποδοχών του πληθυσμού. Τα εισαγωγικά δεν μπήκαν τυχαία: Το πέσο είχε, ουσιαστικά, χάσει κάθε αξία και αυτό φαίνεται από το κατρακύλισμά του σε σχέση με το δολάριο (130/1). Στο τέλος του πρώτουτριμήνου του 1996, ο πλεονασματικός όγκος έχει μειωθεί στο 25% της περιόδου ρεκόρ και αυτό έχει αντανάκλαση και στις ισοτιμίες, που σήμερα είναι, σε σχέση με το δολάριο, 20 - 23/1.

Ολα τα παραπάνω δε σημαίνουν ότι όλα τα προβλήματα ξεπεράστηκαν και ότι ο δρόμος είναι στο εξής ορθάνοιχτος. Αντίθετα, τα προβλήματα είναι πολλά και σοβαρά και τα κυριότερα είναι τα εξής:

α) Τα ακόμη χαμηλά απόλυτα επίπεδα. O αριθμοί είναι εντυπωσιακοί, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έρχονται στη βάση μιας κατάστασης όπου έχει προηγηθεί μείωση του ΑΕΠ στο 65% του επιπέδου του 1989 και καταστροφική πτώση του επιπέδου ζωής της μεγάλης μάζας του πληθυσμού. Οσο και αν, σε σύγκριση με την υπόλοιπη Λατινική Αμερική, η πτώση αυτή δε φαίνεται σε πολλούς καθόλου καταστροφική...

β) Η χρηματοδότηση. Αν και η κατάσταση έχει πολύ βελτιωθεί, το γεγονός ότι τα ως τώρα βήματα προέρχονται, κατά μεγάλο μέρος, από βραχυπρόθεσμη χρηματοδότηση, αυξάνει το κόστος τους και δεν εξασφαλίζει μακροπρόθεσμη σταθερότητα.

Ωστόσο, το βασικό πρόβλημα της Κούβας δε βρίσκεται σε κανέναν από αυτούς τους παράγοντες. Βρίσκεται εκεί όπου βρισκόταν πάντα: Στη στάση των ΗΠΑ. Οι οποίες δεν έχουν χαλαρώσει καθόλου την εχθρική τους στάση και που, όπως έδειξαν οι πρόσφατες απειλητικές δηλώσεις του Ρόμπερτ Ντόουλ, την έχουν μάλλον εντείνει.

Θανάσης ΠΑΠΑΡΗΓΑΣ

Ενα νησάκι στον Ειρηνικό Ωκεανό μετατρέπεται σε "νεκροταφείο" πυρηνικών αποβλήτων ολόκληρου του κόσμου; Αυτό, τουλάχιστον, φαίνεται να σχεδιάζει μια αμερικανική εταιρία που διευθύνεται από έναν σημαντικό πρώην άνθρωπο της CIA. Οι Γερμανοί δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό "Σπίγκελ", γιατί θα έλυναν το πρόβλημα του Γκορλέμπεν, όπου πρόσφατα είχαν δημιουργηθεί επεισόδια λόγω της μεταφοράς πυρηνικών αποβλήτων από τη Γαλλία στην περιοχή, αλλά και οι Γάλλοι και οι Βρετανοί δεν είναι αντίθετοι με αυτήν την ιδέα.

Θα καταλήξουν, λοιπόν, σε ένα νησί του Ειρηνικού τα πυρηνικά "σκουπίδια" τα οποία καμία χώρα, πλέον, δεν ξέρει τι να τα κάνει; Η είδηση που δημοσίευσε το "Σπίγκελ", προέρχεται από τη Γερμανία λίγες μόνο μέρες μετά από τις διαμαρτυρίες και τα σοβαρά επεισόδια που συνόδευσαν τη μεταφορά των"πυρηνικών σκουπιδιών" από τη Γαλλία στην "προσωρινή" αποθήκη του Γκορλέμπεν στην Κάτω Σαξονία. Σύμφωνα με το εβδομαδιαίο περιοδικό του Αμβούργου, το σχέδιο για τη δημιουργία ενός πυρηνικού "νεκροταφείου" σε ένα ακατοίκητο νησάκι του Ειρηνικού, συνδέεται με τις πιέσεις που ασκεί, εδώ και πολύ καιρό, η κυβέρνηση της Ουάσιγκτον στη Μόσχα ώστε να βρεθούν σίγουρες λύσεις για τα απόβλητα πλουτωνίου που έχουν συσσωρευτεί στη Ρωσία και απ' ό,τι είναι γνωστό είναι αιτία δυστυχημάτων και αντικείμενο κλοπών και μαύρης αγοράς. Ο Μπιλ Κλίντον έθεσε το θέμα στον Μπορίς Γιέλτσιν, τον περασμένο Απρίλη στη Μόσχα, κατά τη διάρκεια της συνάντησης κορυφής των βιομηχανικών χωρών, που ήταν αφιερωμένη ακριβώς στην πυρηνική ασφάλεια. Αν και ο Ρώσος Πρόεδρος δε φάνηκε να πείθεται εντελώς, οι Αμερικανοί, οι Βρετανοί και οι Γάλλοι εμπειρογνώμονες (των χωρών δηλαδή που ενδιαφέρει περισσότερο το ζήτημα των πυρηνικών αποβλήτων) συμφωνούν ότι αυτός είναι ο μόνος δρόμος που θα πρέπει να ακολουθήσουν.

Η οριστική αποθήκευση των αποβλήτων, σε μία τόσο μακρινή γωνιά του κόσμου, παρουσιάζει φανερά πλεονεκτήματα για τις τρεις αυτές ευρωπαϊκές χώρες. Το Λονδίνο και το Παρίσι θα πρέπει να παραιτηθούν από την ανακύκλωση των στοιχείων που έχουν ήδη αποτεφρωθεί στους πυρηνικούς σταθμούς, μια δραστηριότητα όπου το μονοπώλιο το έχουν μια γαλλική εταιρία, η COGEMA και μiα βρετανική, η BNFL, δραστηριότητα, όμως, που παρουσιάζει κινδύνους οι οποίοιπροκαλούν όλο και πιο έντονα τη διαμαρτυρία της κοινής γνώμης. Η Βόννη, από πλευράς της, ελπίζει να λύσει έτσι, μια και έξω, το τεράστιο πρόβλημα που έχει δημιουργηΘεί στο Γκορλέμπεν, όπου κάθε φορά που μεταφέρονται εκεί πυρηνικά απόβλητα δημιουργούνται εντάσεις και επεισόδια και απειλείται σοβαρότατα η δημοτικότητα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Θα πρέπει να πούμε εδώ ότι μόνο από τη Γαλλία έχουν ήδη προγραμματιστεί για εκεί περίπου εκατό μεταφορές.

Για τους Γερμανούς υπάρχει και άλλο ένα πλεονέκτημα. Οι τεχνικές μεταφοράς των πυρηνικών αποβλήτων που χρησιμοποιούνται σήμερα, όπως το "Κάστορ" που χρησιμοποιείται στην περίπτωση του Γκορλέμπεν, είναι κατ' εξοχήν"made in Germany". Αφού, λοιπόν, οι γαλλικές και οι βρετανικές εταιρίες είναι προσανατολισμένες περισσότερο στην ανακύκλωση απ' ό,τι στην καταστροφή, οι τελευταίες θα "έβγαιναν από το παιχνίδι" οπότε η γερμανική "Εταιρία για πυρηνικά δοχεία" (GNB) θα κατέχει παγκοσμίως το μονοπώλιο.

Η ιδέα να βρεθεί ένα μέρος που θα μετατραπεί σε νεκροταφείο για τα πυρηνικά απόβλητα όλου του κόσμου, δεν είναι καινούρια. Στο παρελθόν είχαν σκεφτεί την έρημο του Γκόμπι ή ακόμα και το Διάστημα όπου τα απόβλητα θα έπρεπε να εκτοξευτούν με τεράστιους πυραύλους. Αυτή τη φορά, όμως, φαίνεται ότι η λύση βρίσκεται πολύ κοντά. Από το πρώτο δεκαπενθήμερο του Μάρτη, γράφει το "Σπίγκελ", το Συμβούλιο Ασφαλείας των ΗΠΑ ασχολείται με το συγκεκριμένο σχέδιο που παρουσίασε η "Fuel and Security Services" (FSS), μια εταιρία που δημιουργήθηκε για την ανεύρεση της καλύτερης λύσης στο πρόβλημα των πυρηνικών αποβλήτων και υπεύθυνος της οποίας είναι ο πρώην ναύαρχος Ντάνιελ Τζ. Μάρφι που ήταν αρχηγός επιχειρήσεων της CIA τον καιρό που επικεφαλής της Οργάνωσης ήταν ο μελλοντικός Πρόεδρος Τζ. Μπους. "The Group", η "ομάδα" όπως αποκαλείται η διεύθυνση της FSS, έχει στη διάθεσή της πόρους ύψους πολλών εκατομμυρίων δολαρίων για να χρησιμοποιήσει στις πολυδάπανες αναγκαίες επενδύσεις για το σχέδιο και τις επιχειρήσεις των λόμπι που πρέπει να γίνουν στις ΗΠΑ και την Ευρώπη.

Οσο για το μέρος, δεν υπάρχει πρόβλημα: το νησί όπως και μια σειρά ακόμα μικρών νησίδων που βρίσκονται συγκεντρωμένες σε μια λιμνοθάλασσα που προστατεύεται από ένα φράγμα κοραλλιών, όχι μόνο έχει ήδη βρεθεί, αλλά η "ομάδα" έχει κιόλας εξασφαλίσει το δικαίωμα χρήσης "με μια προκαταβολή πολλών εκατομμυρίων δολαρίων". Ωστόσο, η "ομάδα" δεν αποκαλύπτει πού βρίσκεται αυτός ο παράδεισος που σκοπεύει να μετατρέψει σε πυρηνικό νεκροταφείο, για ευνόητους, προφανώς, λόγους.

Γιάννα ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΗ

Ενα μήνα περίπου μετά τις γενικές εκλογές της Ιταλίας, και με αφορμή το 15ο Συνέδριο του ΚΚΕ, όπου είχαν καταφθάσει δεκάδες ξένες αντιπροσωπείες από όλο τον κόσμο, είχαμε την ευκαιρία να συναντηθούμε με την αντιπροσωπεία του Κόμματος της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης, που επικεφαλής της ήταν ο Φάουστο Σορίνι, αναπληρωτής υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων του κόμματος.

Μιλώντας με τον Φάουστο Σορίνι, του ζητήσαμε να μας "ζωγραφίσει έναν πίνακα" της Ιταλίας σε ό,τι αφορά τα κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, ο λαός της χώρας.

"Στον κοινωνικό τομέα, το βασικό πρόβλημα είναι η ανεργία, όπου οι άνεργοι αριθμούν τα 3 εκατομμύρια, ενώ το 1995 αυξήθηκαν από 6,4% στο 12%. Ομως, αξίζει να σημειωθεί ότι στο νότο της Ιταλίας η ανεργία φτάνει το 20% και υπάρχουν και πολλές περιοχές όπου η ανεργία των νέων και των γυναικών ξεπερνά και το 50%", απάντησε ο Φ. Σορίνι.

Σαν δεύτερο μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα, ο Ιταλός κομμουνιστής κατονομάζει την απώλεια της αγοραστικής δύναμης και της αξίας των μισθών και των συντάξεων.

"Τα τελευταία χρόνια, η πραγματική αγοραστική δύναμη έχει μειωθεί κατά 5% περίπου, γεγονός που συμβαίνει για πρώτη φορά στην Ιταλία από τα μεταπολεμικά χρόνια. Και αυτό συμβαίνει, εξαιτίας μιας συμφωνίας που υπογράφτηκε μεταξύ κυβέρνησης, εργοδοτών και ηγεσίας των συνδικάτων, ενέργεια που χαρακτηρίζεται σαν μια σημαντική υποχώρηση από μεριάς της ηγεσίας των συνδικάτων. Η συμφωνία αυτή κατάργησε ουσιαστικά τη σημαντική κατάκτηση του εργατικού κινήματος της δεκαετίας του 1970, που προέβλεπε την Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή των μισθών και των συντάξεων, που αύξαινε αυτόματα τους μισθούς και τις συντάξεις, σε σχέση με το κόστος ζωής και την αύξηση του πληθωρισμού".

"Οσο αφορά τον οικονομικό τομέα, θα ήθελα να υπογραμμίσω τη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων ολόκληρης της δημόσιας οικονομίας, ακόμα και ζωτικών δημοσίων υπηρεσιών. Υπάρχουν, ήδη, ενδείξεις πως θα ιδιωτικοποιηθούν οι ασφαλίσεις, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, δηλαδή, ουσιαστικά, η γενική πρόνοια, ακόμα και η δημόσια παιδεία. Και αυτό δεν είναι μόνο συνέπεια της εθνικής κυβερνητικής πολιτικής, αλλά και της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των συνεπειών που απορρέουν από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ", υπογράμμισε.

Στις τελευταίες γενικές εκλογές της 21ης Απρίλη στην Ιταλία, ο συνασπισμός της "Ελιάς" βγήκε νικητής, χωρίς όμως να λάβει την απόλυτη πλειοψηφία στην ιταλική Γερουσία και Βουλή. Ετσι, η Κομμουνιστική Επανίδρυση αποφάσισε να "επιτρέψει" να σχηματιστεί η κυβέρνηση του Ρομάνο Πρόντι, δίνοντας τις ψήφους της, όμως ξεκαθαρίζοντας ότι δε θα συμμετέχει στην κυβέρνηση, αλλά θα ασκήσει αντιπολίτευση. Ετσι, πριν, είχαν επιτύχει μια προεκλογική συμφωνία με κύριο στόχο την απομάκρυνση της Δεξιάς από την κυβέρνηση, μιας "πολύ αντιδραστικής και επικίνδυνης Δεξιάς. Μιας Δεξιάς, που επιδίωκε και εξακολουθεί να επιδιώκει την αλλαγή του καθεστώτος στην Ιταλία, από κοινοβουλευτική δημοκρατία να γίνει προεδρευόμενη αυταρχική δημοκρατία". Αυτός ο στόχος, κατά τον Ιταλό κομμουνιστή, πραγματοποιήθηκε. "Ενα δεύτερο που θα ήθελα να υπογραμμίσω, είναι ότι από αυτές τις εκλογές το Κόμμα της Επανίδρυσης είναι ο πραγματικός νικητής, αυξάνοντας τις δυνάμεις του από 6%, που κατείχε στις εκλογές του 1993, σε 8,6%. Το αποτέλεσμα αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, αν πάρουμε υπόψη μας το ιστορικο-πολιτικό διεθνές σκηνικό. Η πρόοδος αυτή για ένα κομμουνιστικό κόμμα που αντιπροσωπεύει περίπου 1 εκατομμύριο ψήφους περισσότερες είναι αξιοσημείωτη. Ιδιαίτερα την εποχή που αρκετές δυνάμεις υποστηρίζουν ότι ο κομμουνισμός πέθανε και ότι τα κομμουνιστικά κόμματα πρέπει να διαλυθούν. Η πραγματικότητα μάς δείχνει ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Κυρίως, αν λάβουμε υπόψη μας ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος από τους επιπλέον ψήφους που λάβαμε προέρχονται από νέους".

Η ήττα της Δεξιάς πραγματοποιήθηκε, εξαιτίας της προεκλογικής συμφωνίας που επιτεύχθηκε μεταξύ του συνασπισμού της "Ελιάς" και του Κόμματος της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης.

"Η ενέργεια αυτή ήταν μια προεκλογική συμφωνία, δηλαδή δεν υπήρχαν οι συνθήκες για μια συμφωνία σε προγραμματική βάση, ούτε βέβαια, πολύ περισσότερο, για κυβέρνηση. Αυτό ήταν ξεκάθαρο, τόσο σε μας, όσο και στην Κεντροαριστερά. Οι στρατηγικές αποκλίσεις, που είναι οι κλασικές διαφορετικές στρατηγικές που υπάρχουν ανάμεσα σε ένα κομμουνιστικό κόμμα και σε δυνάμεις μετριοπαθείς, σοσιαλδημοκρατικές κλπ. δεν επέτρεπαν συμφωνία σε πολιτικό επίπεδο", υπογράμμισε ο Φάουστο Σορίνι.

Το σημαντικό για την Κομμουνιστική Επανίδρυση είναι ότι αυτή η προεκλογική συμφωνία επέτρεψε στις εκλογικές περιφέρειες να συγκλίνουν οι ψήφοι στο πρόσωπο δημοκρατικών υποψηφίων. Σε ορισμένες εκλογικές περιφέρειες ήταν οι κομμουνιστές που ψήφιζαν έναν υποψήφιο της "Ελιάς" και σε άλλες πάλι συνέβαινε το αντίθετο.

"Σε 100 περίπου εκλογικές περιφέρειες, τόνισε ο Σορίνι, η ψήφος των κομμουνιστών ήταν καθοριστική, γιατί χωρίς αυτή δε θα είχε κερδίσει ο υποψήφιος της Κεντροαριστεράς τον δεξιό και, αν δεν είχε γίνει αυτή η προεκλογική συμφωνία, η Δεξιά θα κατείχε τώρα την απόλυτη πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο της Ιταλίας. Θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι η Επανίδρυση ήταν αυτή που προώθησε την ιδέα της συμφωνίας, η οποία μετά από ένα χρονικό διάστημα έγινε αποδεκτή από την Κεντροαριστερά, μια και μέσα στην Κεντροαριστερά υπάρχουν και δυνάμεις, ας τις πούμε, μετριοπαθείς, εγώ θα τις έλεγα αντικομμουνιστικές, που δε ήθελαν καμιά συμφωνία μαζί μας".

"Πάντως, εμείς και από την επόμενη μέρα του σχηματισμού της κυβέρνησης θα την κρίνουμε με βάση τις πράξεις της. Και κυρίως κατά πόσο θα φανεί διατεθειμένη να αποδεχτεί έστω και μερικώς ορισμένες από τις δικές μας προτάσεις", πρόσθεσε.

"Εχουμε καταθέσει, ήδη, συγκεκριμένες προτάσεις για τις πρώτες 100 μέρες της κυβέρνησης. Συγκεκριμένα, για το μεγάλο πρόβλημα της ανεργίας, έχουμε καταθέσει ένα πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων και κυρίως στις περιοχές που πλήττονται περισσότερο, ώστε να δημιουργηθούν αυτό που αποκαλούμε "θέσεις απασχόλησης κοινωνικώς χρήσιμες". Με αυτό εννοούμε θέσεις εργασίας, που δε δημιουργούνται αυτόματα, αυθόρμητα από τον καπιταλιστικό μηχανισμό της αγοράς. Οπως, για παράδειγμα, στον τομέα της προστασίας του περιβάλλοντος ή της βοήθειας, της προστασίας στους υπερήλικες, ή στις επενδύσεις για την κατασκευή εργατικών κατοικιών".

Η δεύτερη πρόταση της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης αφορά μια φορολογική μεταρρύθμιση και μια προοδευτική φορολόγηση των πολύ μεγάλων περιουσιών. Από 200 εκατομμύρια λίρες και πάνω πρέπει να αυξηθεί η φορολόγηση, ενώ παράλληλα θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα καθεστώς φορολόγησης ακίνητης περιουσίας οπωσδήποτε χωρίς να συμπεριλαμβάνεται η πρώτη κατοικία. Ετσι, αν μια οικογένεια διαθέτει δύο, τρία, δέκα σπίτια, τότε από το δεύτερο μέχρι το δέκατο θα πρέπει να υπάρχει ένας φόρος. Σήμερα δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. "Η τρίτη πρόταση που κάναμε ήταν να επανεισαχθεί ένας μηχανισμός αυτόματης προσαρμογής των μισθών και των συντάξεων. Τουλάχιστον, να προστατευτούν οι μισθοί και οι συντάξεις από τον πληθωρισμό και την αύξηση του κόστους ζωής", είπε.

Ολα αυτά είναι ορισμένα μεταρρυθμιστικά μέτρα, δεν είναι μέτρα που επιδιώκουν ριζικές αλλαγές για να μεταβάλουν τα πάντα, αλλά είναι εφικτά. Είναι μέτρα που αποσκοπούν στην προστασία των εργαζομένων, του λαού.

"Και αν η κυβέρνηση πει όχι σε όλα αυτά, δεν υπάρχει τίποτα το αριστερό σε μια τέτοια κυβέρνηση και τότε θα δούμε τι θα κάνουμε", τόνισε ο αντιπρόσωπος της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης.

Καταλήγοντας, ο Φάουστο Σορίνι επισήμανε ότι "οπωσδήποτε θα ασκήσουμε μια πολιτική κοινωνικών πιέσεων και αγώνων σε όλη τη χώρα, προβάλλοντας τις θέσεις μας γιατί μόνο με την πίεση του κινήματος είναι δυνατόν να επιτευχθούν κάποια αποτελέσματα. Το μέλλον θα κρίνει, αν και κατά πόσο επιτύχαμε κάποια αποτελέσματα και ποια θα είναι αυτά - θετικά ή όχι. Αλλά είμαστε βέβαιοι ότι αν σε ένα χρονικό διάστημα αποδειχτεί ότι η κυβέρνηση αυτή θα κωφεύει στις δικές μας προτάσεις θα πρέπει να επωμιστεί και τις πολιτικές συνέπειες. Δεν έχουμε υπογράψει καμιά επιταγή εν λευκώ".

Κλωντίν ΧΕΣΠΕΡ

Από τους πανηγυρισμούς των οπαδών της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης, λίγο μετά την ανακοίνωση των πρώτων εκλογικών αποτελεσμάτων