Ενα μήνα περίπου μετά τις γενικές εκλογές της Ιταλίας, και με αφορμή το 15ο Συνέδριο του ΚΚΕ, όπου είχαν καταφθάσει δεκάδες ξένες αντιπροσωπείες από όλο τον κόσμο, είχαμε την ευκαιρία να συναντηθούμε με την αντιπροσωπεία του Κόμματος της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης, που επικεφαλής της ήταν ο Φάουστο Σορίνι, αναπληρωτής υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων του κόμματος.

Μιλώντας με τον Φάουστο Σορίνι, του ζητήσαμε να μας "ζωγραφίσει έναν πίνακα" της Ιταλίας σε ό,τι αφορά τα κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, ο λαός της χώρας.

"Στον κοινωνικό τομέα, το βασικό πρόβλημα είναι η ανεργία, όπου οι άνεργοι αριθμούν τα 3 εκατομμύρια, ενώ το 1995 αυξήθηκαν από 6,4% στο 12%. Ομως, αξίζει να σημειωθεί ότι στο νότο της Ιταλίας η ανεργία φτάνει το 20% και υπάρχουν και πολλές περιοχές όπου η ανεργία των νέων και των γυναικών ξεπερνά και το 50%", απάντησε ο Φ. Σορίνι.

Σαν δεύτερο μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα, ο Ιταλός κομμουνιστής κατονομάζει την απώλεια της αγοραστικής δύναμης και της αξίας των μισθών και των συντάξεων.

"Τα τελευταία χρόνια, η πραγματική αγοραστική δύναμη έχει μειωθεί κατά 5% περίπου, γεγονός που συμβαίνει για πρώτη φορά στην Ιταλία από τα μεταπολεμικά χρόνια. Και αυτό συμβαίνει, εξαιτίας μιας συμφωνίας που υπογράφτηκε μεταξύ κυβέρνησης, εργοδοτών και ηγεσίας των συνδικάτων, ενέργεια που χαρακτηρίζεται σαν μια σημαντική υποχώρηση από μεριάς της ηγεσίας των συνδικάτων. Η συμφωνία αυτή κατάργησε ουσιαστικά τη σημαντική κατάκτηση του εργατικού κινήματος της δεκαετίας του 1970, που προέβλεπε την Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή των μισθών και των συντάξεων, που αύξαινε αυτόματα τους μισθούς και τις συντάξεις, σε σχέση με το κόστος ζωής και την αύξηση του πληθωρισμού".

"Οσο αφορά τον οικονομικό τομέα, θα ήθελα να υπογραμμίσω τη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων ολόκληρης της δημόσιας οικονομίας, ακόμα και ζωτικών δημοσίων υπηρεσιών. Υπάρχουν, ήδη, ενδείξεις πως θα ιδιωτικοποιηθούν οι ασφαλίσεις, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, δηλαδή, ουσιαστικά, η γενική πρόνοια, ακόμα και η δημόσια παιδεία. Και αυτό δεν είναι μόνο συνέπεια της εθνικής κυβερνητικής πολιτικής, αλλά και της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των συνεπειών που απορρέουν από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ", υπογράμμισε.

Στις τελευταίες γενικές εκλογές της 21ης Απρίλη στην Ιταλία, ο συνασπισμός της "Ελιάς" βγήκε νικητής, χωρίς όμως να λάβει την απόλυτη πλειοψηφία στην ιταλική Γερουσία και Βουλή. Ετσι, η Κομμουνιστική Επανίδρυση αποφάσισε να "επιτρέψει" να σχηματιστεί η κυβέρνηση του Ρομάνο Πρόντι, δίνοντας τις ψήφους της, όμως ξεκαθαρίζοντας ότι δε θα συμμετέχει στην κυβέρνηση, αλλά θα ασκήσει αντιπολίτευση. Ετσι, πριν, είχαν επιτύχει μια προεκλογική συμφωνία με κύριο στόχο την απομάκρυνση της Δεξιάς από την κυβέρνηση, μιας "πολύ αντιδραστικής και επικίνδυνης Δεξιάς. Μιας Δεξιάς, που επιδίωκε και εξακολουθεί να επιδιώκει την αλλαγή του καθεστώτος στην Ιταλία, από κοινοβουλευτική δημοκρατία να γίνει προεδρευόμενη αυταρχική δημοκρατία". Αυτός ο στόχος, κατά τον Ιταλό κομμουνιστή, πραγματοποιήθηκε. "Ενα δεύτερο που θα ήθελα να υπογραμμίσω, είναι ότι από αυτές τις εκλογές το Κόμμα της Επανίδρυσης είναι ο πραγματικός νικητής, αυξάνοντας τις δυνάμεις του από 6%, που κατείχε στις εκλογές του 1993, σε 8,6%. Το αποτέλεσμα αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, αν πάρουμε υπόψη μας το ιστορικο-πολιτικό διεθνές σκηνικό. Η πρόοδος αυτή για ένα κομμουνιστικό κόμμα που αντιπροσωπεύει περίπου 1 εκατομμύριο ψήφους περισσότερες είναι αξιοσημείωτη. Ιδιαίτερα την εποχή που αρκετές δυνάμεις υποστηρίζουν ότι ο κομμουνισμός πέθανε και ότι τα κομμουνιστικά κόμματα πρέπει να διαλυθούν. Η πραγματικότητα μάς δείχνει ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Κυρίως, αν λάβουμε υπόψη μας ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος από τους επιπλέον ψήφους που λάβαμε προέρχονται από νέους".

Η ήττα της Δεξιάς πραγματοποιήθηκε, εξαιτίας της προεκλογικής συμφωνίας που επιτεύχθηκε μεταξύ του συνασπισμού της "Ελιάς" και του Κόμματος της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης.

"Η ενέργεια αυτή ήταν μια προεκλογική συμφωνία, δηλαδή δεν υπήρχαν οι συνθήκες για μια συμφωνία σε προγραμματική βάση, ούτε βέβαια, πολύ περισσότερο, για κυβέρνηση. Αυτό ήταν ξεκάθαρο, τόσο σε μας, όσο και στην Κεντροαριστερά. Οι στρατηγικές αποκλίσεις, που είναι οι κλασικές διαφορετικές στρατηγικές που υπάρχουν ανάμεσα σε ένα κομμουνιστικό κόμμα και σε δυνάμεις μετριοπαθείς, σοσιαλδημοκρατικές κλπ. δεν επέτρεπαν συμφωνία σε πολιτικό επίπεδο", υπογράμμισε ο Φάουστο Σορίνι.

Το σημαντικό για την Κομμουνιστική Επανίδρυση είναι ότι αυτή η προεκλογική συμφωνία επέτρεψε στις εκλογικές περιφέρειες να συγκλίνουν οι ψήφοι στο πρόσωπο δημοκρατικών υποψηφίων. Σε ορισμένες εκλογικές περιφέρειες ήταν οι κομμουνιστές που ψήφιζαν έναν υποψήφιο της "Ελιάς" και σε άλλες πάλι συνέβαινε το αντίθετο.

"Σε 100 περίπου εκλογικές περιφέρειες, τόνισε ο Σορίνι, η ψήφος των κομμουνιστών ήταν καθοριστική, γιατί χωρίς αυτή δε θα είχε κερδίσει ο υποψήφιος της Κεντροαριστεράς τον δεξιό και, αν δεν είχε γίνει αυτή η προεκλογική συμφωνία, η Δεξιά θα κατείχε τώρα την απόλυτη πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο της Ιταλίας. Θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι η Επανίδρυση ήταν αυτή που προώθησε την ιδέα της συμφωνίας, η οποία μετά από ένα χρονικό διάστημα έγινε αποδεκτή από την Κεντροαριστερά, μια και μέσα στην Κεντροαριστερά υπάρχουν και δυνάμεις, ας τις πούμε, μετριοπαθείς, εγώ θα τις έλεγα αντικομμουνιστικές, που δε ήθελαν καμιά συμφωνία μαζί μας".

"Πάντως, εμείς και από την επόμενη μέρα του σχηματισμού της κυβέρνησης θα την κρίνουμε με βάση τις πράξεις της. Και κυρίως κατά πόσο θα φανεί διατεθειμένη να αποδεχτεί έστω και μερικώς ορισμένες από τις δικές μας προτάσεις", πρόσθεσε.

"Εχουμε καταθέσει, ήδη, συγκεκριμένες προτάσεις για τις πρώτες 100 μέρες της κυβέρνησης. Συγκεκριμένα, για το μεγάλο πρόβλημα της ανεργίας, έχουμε καταθέσει ένα πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων και κυρίως στις περιοχές που πλήττονται περισσότερο, ώστε να δημιουργηθούν αυτό που αποκαλούμε "θέσεις απασχόλησης κοινωνικώς χρήσιμες". Με αυτό εννοούμε θέσεις εργασίας, που δε δημιουργούνται αυτόματα, αυθόρμητα από τον καπιταλιστικό μηχανισμό της αγοράς. Οπως, για παράδειγμα, στον τομέα της προστασίας του περιβάλλοντος ή της βοήθειας, της προστασίας στους υπερήλικες, ή στις επενδύσεις για την κατασκευή εργατικών κατοικιών".

Η δεύτερη πρόταση της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης αφορά μια φορολογική μεταρρύθμιση και μια προοδευτική φορολόγηση των πολύ μεγάλων περιουσιών. Από 200 εκατομμύρια λίρες και πάνω πρέπει να αυξηθεί η φορολόγηση, ενώ παράλληλα θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα καθεστώς φορολόγησης ακίνητης περιουσίας οπωσδήποτε χωρίς να συμπεριλαμβάνεται η πρώτη κατοικία. Ετσι, αν μια οικογένεια διαθέτει δύο, τρία, δέκα σπίτια, τότε από το δεύτερο μέχρι το δέκατο θα πρέπει να υπάρχει ένας φόρος. Σήμερα δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. "Η τρίτη πρόταση που κάναμε ήταν να επανεισαχθεί ένας μηχανισμός αυτόματης προσαρμογής των μισθών και των συντάξεων. Τουλάχιστον, να προστατευτούν οι μισθοί και οι συντάξεις από τον πληθωρισμό και την αύξηση του κόστους ζωής", είπε.

Ολα αυτά είναι ορισμένα μεταρρυθμιστικά μέτρα, δεν είναι μέτρα που επιδιώκουν ριζικές αλλαγές για να μεταβάλουν τα πάντα, αλλά είναι εφικτά. Είναι μέτρα που αποσκοπούν στην προστασία των εργαζομένων, του λαού.

"Και αν η κυβέρνηση πει όχι σε όλα αυτά, δεν υπάρχει τίποτα το αριστερό σε μια τέτοια κυβέρνηση και τότε θα δούμε τι θα κάνουμε", τόνισε ο αντιπρόσωπος της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης.

Καταλήγοντας, ο Φάουστο Σορίνι επισήμανε ότι "οπωσδήποτε θα ασκήσουμε μια πολιτική κοινωνικών πιέσεων και αγώνων σε όλη τη χώρα, προβάλλοντας τις θέσεις μας γιατί μόνο με την πίεση του κινήματος είναι δυνατόν να επιτευχθούν κάποια αποτελέσματα. Το μέλλον θα κρίνει, αν και κατά πόσο επιτύχαμε κάποια αποτελέσματα και ποια θα είναι αυτά - θετικά ή όχι. Αλλά είμαστε βέβαιοι ότι αν σε ένα χρονικό διάστημα αποδειχτεί ότι η κυβέρνηση αυτή θα κωφεύει στις δικές μας προτάσεις θα πρέπει να επωμιστεί και τις πολιτικές συνέπειες. Δεν έχουμε υπογράψει καμιά επιταγή εν λευκώ".

Κλωντίν ΧΕΣΠΕΡ