Στην Ελλάδα βρέθηκε για να παρακολουθήσει τις διαδικασίες του 15ου Συνεδρίου του ΚΚΕ ο Γιακούμπ Καρού, μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Συριακού Κομμουνιστικού Κόμματος. Ο "Ρ" συνάντησε τον Γιακούμπ Καρού και συζήτησε μαζί του τόσο για τη Συρία του 1996 όσο και για την ειρηνευτική διαδικασία που έχει επιβληθεί στην περιοχή. Η συνέντευξη έχει ως εξής:

- Εχουμε γνωρίσει τη Συρία μέσα από τις διπλωματικές της ενέργειες στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Λίγες πληροφορίες, όμως, σχετικά με τη σημερινή κοινωνική κατάσταση στη Συρία έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Με δύο λόγια θα μπορούσατε να μας περιγράψετε τα βασικά χαρακτηριστικά της συριακής κοινωνίας του σήμερα;

Σε εμάς, στη Συρία, τα εθνικά μας ζητήματα είναι πλήρως συνδεδεμένα με τα κοινωνικά. Γιατί μέχρι σήμερα, ο λαός μας έχει ένα πρωταρχικό καθήκον, πολύ σημαντικό, που δεν είναι άλλο από την απελευθέρωση των κατειλημμένων εδαφών μας από το Ισραήλ.Αναμφιβόλως, αυτό το καθήκον επηρεάζει και επηρεάζεται σε σχέση με τους υπόλοιπους στόχους μας, όμως παραμένει κυρίαρχο.

Για να γίνουμε, όμως, πιο συγκεκριμένοι όσον αφορά την κοινωνική κατάσταση, σήμερα στη Συρία υπάρχει ένα Εθνικό Προοδευτικό Μέτωπο, στο οποίο συμμετέχουν πολλά κόμματα, ανάμεσα στα οποία συγκαταλέγεται και το δικό μας Κομμουνιστικό Κόμμα, που εκπροσωπείται με δύο υπουργούς στην κυβέρνηση, καθώς και αντιπροσώπους στο Κοινοβούλιο.Αυτό το Εθνικό Προοδευτικό Μέτωπο υποστηρίζει και προωθεί ένα προοδευτικό πρόγραμμα ανάπτυξης της χώρας. Στη Συρία υπάρχει ένας σημαντικότατος δημόσιος τομέας,είναι ο κυρίαρχος δημόσιος τομέας. Την ίδια στιγμή, συνεχίζουν να λειτουργούν οι υπόλοιποι τομείς: Ο μεικτός και ο ιδιωτικός τομέας.

Θέλουμε, και εμείς οι κομμουνιστές, να δώσουμε τη δυνατότητα σε όλους τους τομείς να λειτουργήσουν για μια μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη και, φυσικά, για να βελτιωθούν οι συνθήκες ζωής στη συριακή κοινωνία. Συγχρόνως, βέβαια, δε σταματάμε ούτε στιγμή να προστατεύουμε τον κυρίαρχο ρόλο του δημόσιου τομέα, γιατί πιστεύουμε ότι δεν έχει μόνο οικονομικό χαρακτήρα, αλλά και πατριωτικό.Συγκεκριμένα, καθοριστικός είναι ο ρόλος του ενάντια στην ισραηλινή επιθετικότητα, όπως και στην καταπολέμηση του θρησκευτικού φανατισμού και μάλιστα υπήρχε μία περίοδος όπου έλαβαν χώρα μια σειρά από σαμποτάζ στο συριακό έδαφος και ο δημόσιος τομέας συνέβαλλε αποφασιστικά τόσο στην αντιμετώπισή τους όσο και στην προστασία του λαού.

Μπορούμε να πούμε ότι η Συρία, σήμερα, είναι μία από τις σπάνιες χώρες του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου που έχει επάρκεια σε τρόφιμα.Για παράδειγμα, η παραγωγή σταριού είναι υπεραρκετή για την εγχώρια κατανάλωση και μάλιστα μπορούμε να κάνουμε και εξαγωγές σε άλλες χώρες.

Παρά, βέβαια, την ικανοποιητική αυτή οικονομική ανάπτυξη, υπάρχουν και προβλήματα.Για παράδειγμα, παρατηρείται αύξηση του πλούτου μιας "παρασιτικής αστικής τάξης", μιας "γραφειοκρατικής μπουρζουαζίας",θα μπορούσαμε να πούμε. Ανάμεσα στα άλλα, λοιπόν, οι προοδευτικές δυνάμεις της χώρας μας συνεχίζουν να παλεύουν ενάντια σε αυτά τα φαινόμενα, διεκδικώντας κοινωνική δικαιοσύνη,διεκδικώντας την αναλογία του πλούτου που αξίζει στην εργατική τάξη. Ομως, βέβαια, όλοι αυτοί οι στόχοι είναι ξεκάθαρα θέμα καθημερινής πάλης.

Εδώ θα πρέπει να επαναλάβουμε ότι δίνουμε προτεραιότητα στην πάλη για τα εθνικά μας δίκαια, δηλαδή για την απελευθέρωση των εδαφών μας από την ισραηλινή κατοχή, κάτι που σημαίνει ότι αφήνεται, εν μέρει, ελεύθερο το πεδίο για την εμφάνιση τέτοιου είδους φαινομένων. Το γεγονός ότι αφιερώνουμε μεγάλο μέρος του προϋπολογισμού μας στην εκπλήρωση του εθνικού μας στόχου, δημιουργεί, αναμφίβολα, πολλά αρνητικά σημεία στην εκπλήρωση του κοινωνικού μας στόχου. Για αυτό και πιστεύουμε ότι η εκπλήρωση του εθνικού μας στόχου, δηλαδή η απελευθέρωση αυτών των εδαφών, θα δώσει μια θετική ώθηση στην επίτευξη των κοινωνικών μας στόχων και κατ' επέκταση οι προοδευτικές δυνάμεις θα έχουν τη δυνατότητα να συνεισφέρουν ακόμη περισσότερο στη βελτίωση της σημερινής κοινωνικής κατάστασης.

- Μόλις πριν από λίγες μέρες έλαβαν χώρα στο γειτονικό σας Λίβανο οι ισραηλινές στρατιωτικές επιχειρήσεις, γνωστές και ως "σταφύλια της οργής", οι οποίες εκδηλώθηκαν με βομβαρδισμούς κατοικημένων περιοχών, ακόμα και της Βηρυτού, και είχαν ως συνέπεια τη δολοφονία εκατοντάδων αθώων αμάχων και παιδιών. Πολλοί διπλωματικοί κύκλοι, αναλυτές, αλλά και δημοσιογράφοι εξέφρασαν την εκτίμηση ότι στη λύση αυτής της κρίσης καθοριστικό ρόλο έπαιξε η συριακή διπλωματία, καθώς και ότι η Δαμασκός, μέσα από αυτήν την υπόθεση, αναδείχτηκε σε κυρίαρχο παράγοντα στις εξελίξεις στην περιοχή. Ποια είναι η εκτίμηση του δικού κόμματος;

Καταδικάσαμε και θα καταδικάζουμε με όλες μας τις δυνάμεις, όπως άλλωστε έκανε και όλη η διεθνής κοινότητα και όχι μόνο οι Αραβες, την επίθεση αυτή, που θεωρούμε ότι ήταν μία από τις πιο αποτρόπαιες και άγριες επιθέσεις. Ακούσατε τις πληροφορίες, είδατε τις φωτογραφίες, είναι ένα έγκλημα.Ιδιαίτερα οι υπεύθυνοι της σφαγής της Κανά είναι εγκληματίες και μάλιστα εγκληματίες πολέμου, που πρέπει να παραπεμφθούν και να βρεθούν ένοχοι στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης. Μέσα από αυτήν την επίθεση όλος ο κόσμος είδε το πραγματικό πρόσωπο του Ισραήλ, ως κράτους ρατσιστικό και επιθετικό, που έχει μετατρέψει την τρομοκρατία, την πολιτική της τρομοκρατίας σε επίσημη κρατική πολιτική.

Πρέπει, λοιπόν, οι Ισραηλινοί κυβερνώντες να καταδικαστούν, όμως, πρέπει να καταδικαστεί και η Ουάσιγκτον. Οι ΗΠΑ είναι εξίσου υπεύθυνες, γιατί υποτίθεται ότι είναι οι "γονείς" της ειρηνευτικής διαδικασίας, αλλά δεν έπαιξαν καθόλου αυτόν το ρόλο. Αντίθετα, ενθάρρυναν τους επιτιθέμενους και, σαν να μην έφτανε αυτό, προσπάθησαν να δικαιολογήσουν κιόλας την επίθεση αυτή και παρέμειναν χωρίς να αρθρώσουν λέξη μέχρι να ολοκληρωθεί το καταστροφικό έργο των στρατιωτικών επιχειρήσεων.Μάλιστα, προσπάθησαν να αποτρέψουν τη διεθνή κοινότητα να σχολιάσει, να καταδικάσει και να πάρει μέρος ενάντια στην ισραηλινή επίθεση. Συνεπώς, οι ΗΠΑ έπαιξαν ένα ρόλο που πρέπει να καταδικαστεί.

Επιπλέον, ξέρουμε πολύ καλά ότι αυτή η επίθεση είχε ως στόχο να καταστρέψει τη λιβανέζικη κοινωνία, δημιουργώντας έριδες ανάμεσα στα διάφορα κοινωνικά στρώματα και βέβαια να καταστρέψει τις σχέσεις ανάμεσα στη Συρία και στο Λίβανο και να τους επιβάλει λύσεις που δεν ικανοποιούν τα συμφέροντα των λαών τους, ενώ παράλληλα θέλησε να σπάσει την αντίσταση της Συρίας. Η Συρία, που αντιστέκεται ακόμα, είναι υπέρ μιας λύσης ειρηνικής, είναι υπέρ μιας σφαιρικής δίκαιης λύσης, όμως δεν πρόκειται να δεχτεί να παραχωρήσει ούτε ένα εκατοστό των εδαφών της στους Ισραηλινούς κατακτητές.

Πιστεύουμε, λοιπόν, ότι η συριακή στάση ήταν απόλυτα σωστή,που ανέδειξε την αλληλεγγύη της με το Λίβανο, ήταν μια στάση δυνατή, γιατί στηρίζεται στις αποφάσεις της διεθνούς νομιμότητας και τις αποφάσεις του ΟΗΕ,πάνω στις οποίες ξεκίνησαν οι ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις από τη Σύνοδο της Μαδρίτης. Είναι μια στάση δυνατή, γιατί ολόκληρος ο λαός μας υποστηρίζει αυτήν την πολιτική.Και πιστεύουμε ότι η διεθνής κοινότητα πρέπει να πάρει κάποιες πρωτοβουλίες.

Εδώ πρέπει να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας σε όλους τους συντρόφους, σε όλα τα κινήματα και τα κόμματα που μας συμπαραστάθηκαν, τόσο σε εμάς, στο λαό μας, όσο και στο λιβανέζικο λαό, που καταδίκασαν την ισραηλινή επίθεση. Ομως εμείς έχουμε τη φιλοδοξία αυτή η αλληλεγγύη να γίνει πιο δραστήρια και πιο αποτελεσματική, ώστε να υποχρεωθεί το Ισραήλ να υλοποιήσει τις αποφάσεις του ΟΗΕ.

- Σε λίγες μέρες διεξάγονται στο Ισραήλ βουλευτικές εκλογές. Οι ΗΠΑ ξεκάθαρα, αλλά και η πλειοψηφία της διεθνούς κοινότητας έχουν σταθεί στο πλευρό του Σιμόν Πέρες, υποστηρίζοντας ότι είναι εγγύηση για τη συνέχιση της ειρηνευτικής διαδικασίας, την οποία παρουσιάζουν, επίσης, ως μοναδική λύση για τα προβλήματα της περιοχής. Πιστεύετε ότι η περίφημη αυτή "ειρηνευτική διαδικασία", υπό τις συνθήκες και τους όρους που εκτυλίσσεται, είναι βιώσιμη;

Πάντα υποστηρίζαμε την ειρήνη στην περιοχή και κατ' επέκταση κάθε ειρηνευτική διαδικασία. Ομως και η τελευταία ισραηλινή επίθεση μάς έκανε ακόμα λιγότερο αισιόδοξους. Ο Σιμόν Πέρες έχει, επανειλημμένως, πλέξει το εγκώμιο της ειρήνης, όμως έκανε επίθεση. Καταδίκασε την τρομοκρατία, όμως, την εξάσκησε και μάλιστα με τη μορφή της κρατικής τρομοκρατίας. Μιλά για την ασφάλεια του Ισραήλ, όμως, εμείς πιστεύουμε ότι το μοναδικό πρόβλημα είναι η κατοχή.

Εάν το Ισραήλ ήθελε πραγματικά την ασφάλειά του, αν ήθελε πραγματικά την ειρήνη, το ζήτημα είναι πάρα πολύ απλό: Να αποσυρθεί από τα κατεχόμενα εδάφη και όλα θα ρυθμίζονταν. Χωρίς απόσυρση από τα κατεχόμενα εδάφη δεν μπορούμε να μιλάμε για καμία ασφάλεια. Δεν μπορούμε να επιβάλουμε στους λαούς λύσεις ενάντια στα συμφέροντά τους.Ακόμα και αν μια γενιά υποχρεωνόταν να δεχτεί μία τέτοια λύση διά της βίας, η επόμενη γενιά δε θα τη δεχόταν.

Εμείς, ο λαός μας, αρνούμαστε να κάνουμε υποχωρήσεις, να παραχωρήσουμε ακόμα και ένα εκατοστό από τα εδάφη μας, δεν αποδεχόμαστε καμία έκφραση ισραηλινής παρουσίας που θα απειλούσε την εθνική μας κυριαρχία.Εάν το Ισραήλ θέλει πραγματικά την ειρήνη, πρέπει να αποτραβηχτεί από τα εδάφη μας. Η πρωτοβουλία είναι στα χέρια τους. Εάν ο Πέρες θέλει πραγματικά την ειρήνη, θα το αποδείξει, η λύση είναι στα χέρια του και είναι απλή.

Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ