Με πείσμα και αποφασιστικότητα οι κομμουνιστές της Θεσσαλονίκης προπαγάνδιζαν τη συγκέντρωση μέχρι την τελευταία στιγμή. Εδωσαν την ψυχή τους για την επιτυχία της πρώτης, μεγάλης, ανοιχτής, πολιτικής συγκέντρωσης της Οργάνωσης μετά το 15ο Συνέδριο. Το πρωί τα κομματικά μέλη της Εργατοϋπαλληλικής Αχτίδας πραγματοποίησαν εξόρμηση στο Βαρδάρη. Το σημείο όπου κάθε πρωί, εκατοντάδες εργαζόμενοι περνάνε πηγαίνοντας για το μεροκάματο. Συζητούσαν και τους καλούσαν να συμμετέχουν και να ενημερωθούν για τις θέσεις του Κόμματος. Για τις προτάσεις του ΚΚΕ γύρω από τα προβλήματα των εργαζομένων και του λαού. Για την πρόταση διεξόδου από την κρίση.

Στην ίδια κατεύθυνση δούλευαν και οι περιφερειακές Οοργανώσεις.

Μέχρι το μεσημέρι εκατοντάδες κομμουνιστές όργωναν τις λαϊκές αγορές και τις πλατείες, μοιράζοντας το υλικό της ΚΟΘ. Οι Κνίτες και οι Κνίτισσες ανέλαβαν να δώσουν χρώμα στο κέντρο της πόλης. Στις 6 το απόγευμα δεκάδες νεολαίοι ξεκίνησαν με τους κουβάδες και τις βούρτσες στα χέρια για την τελευταία αφισοκόλληση στους δρόμους που οδηγούν στην Πλατεία Αριστοτέλους.

Από νωρίς το μεσημέρι οι κομμουνιστές οικοδόμοι άρχισαν να στήνουν την εξέδρα και μαζί τους δεκάδες άλλα μέλη του Κόμματος "στόλιζαν" την Πλατεία με τα κόκκινα λάβαρα. Ολα ήταν έτοιμα και οι κομμουνιστές περίμεναν το αποτέλεσμα του αγώνα τους. Του όμορφου αγώνα που ξεκίνησαν από την επόμενη μέρα του Συνεδρίου και θα συνεχίσουν ασταμάτητα όλο το επόμενο διάστημα, ώστε οι αποφάσεις και οι θέσεις του Κόμματος να φτάσουν σ' όλο το λαό της Θεσσαλονίκης. Η μαζική συμμετοχή των εργαζομένων, των αγροτών, των νέων, χτες, επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά την εκτίμηση του λαού της Θεσσαλονίκης στο ΚΚΕ.

Με χαμογελαστά και αστραφτερά πρόσωπα τα κομματικά μέλη, οι φίλοι και οι οπαδοί του ΚΚΕ, βρέθηκαν από νωρίς στα σημεία των προσυγκεντρώσεων. Το ραντεβού για τους κομμουνιστές από τις Δυτικές Συνοικίες δόθηκε στο Βαρδάρη. Από κει με πορεία, με τα κόκκινα λάβαρα στα χέρια και τα πανό υψωμένα, και με το σύνθημα "ΚΚΕ το κόμμα σου λαέ", να ηχεί σε όλη τη διαδρομή, κατευθύνθηκαν προς τη συμβολή των οδών Εγνατία με Αριστοτέλους.

Στο χώρο μπροστά στο Αγαλμα του Βενιζέλου έγινε το πρώτο αντάμωμα. Εκεί είχαν προσυγκέντρωση οι Οργανώσεις του Κέντρου, της Εργατοϋπαλληλικής Αχτίδας και τα εκατοντάδες μέλη της ΚΝΕ. Η νεολαία έδωσε το δικό της δυναμικό "παρών". "Εμπρός για ΚΝΕ γερή και μαζική και τώρα και πάντα στην πρώτη τη γραμμή", "Τιμημένο ΚΚΕ". Με αυτά τα συνθήματα οι νέοι κομμουνιστές έστειλαν το δικό τους μήνυμα και έδωσαν την υπόσχεση να είναι άξιοι συνεχιστές της ιστορίας του τιμημένου ΚΚΕ.

Στη συνέχεια όλοι μαζί πήραν το δρόμο για το χώρο της συγκέντρωσης. Στην κεφαλή της πορείας ο επίτιμος Πρόεδρος του ΚΚΕ, Χαρίλαος Φλωράκης, ο γραμματέας της ΚΟΘ και άλλα στελέχη της Οργάνωσης Θεσσαλονίκης. Πίσω ακολουθούσαν οι νέοι αγωνιστές με τα λάβαρα του αγώνα υψωμένα στα χέρια, πορεύονταν μαζί με τους παλιότερους στο γνώριμο, μα συνάμα, δύσκολο δρόμο της αντίστασης και της πάλης. Στο νέο μέτωπο που ανοίγει το ΚΚΕ με το Συνέδριό του, για την εκλαϊκευση των θέσεων και των αποφάσεών του θα είναι μπροστά, όπως ήταν πάντα, άλλωστε, η πρωτοπορία.

Μαχητικά, με δυναμισμό και ενθουσιασμό, με κυρίαρχα συνθήματα, "Το ΚΚΕ δε σκύβει το κεφάλι, το Μέτωπο εμπνέει του λαού την πάλη", "Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος ο Σοσιαλισμός", οι κομμουνιστές πορεύτηκαν προς την πλατεία Αριστοτέλους.

Με χειροκροτήματα και φωνάζοντας "Τιμημένο ΚΚΕ", υποδέχτηκαν τον Χαρίλαο Φλωράκη και τους εκατοντάδες αγωνιστές που έφτασαν στο χώρο της συγκέντρωσης με πορεία, οι φίλοι και οι οπαδοί του Κόμματος που βρίσκονταν από νωρίς στην πλατεία Αριστοτέλους.

* * *

Παλιοί συναγωνιστές του επίτιμου Προέδρου του Κόμματος έτρεξαν να του σφίξουν το χέρι και μ' ένα χτύπημα στον ώμο να του πουν πως είναι εδώ. Τον αγκάλιαζαν και τον βεβαίωναν πως είναι και θα 'ναι πάντα μπροστά στον αγώνα για τα ιδανικά τους, για ένα καλύτερο αύριο για τον κόσμο που ονειρεύονται. * * *

Κάποια δάκρυα κυλούσαν στο πρόσωπο του παλιού αγωνιστή. "Ημασταν μαζί στην 138 Ταξιαρχία σύντροφε, μαζί και τώρα θα συνεχίσουμε".

* * *

Ενα κόκκινο γαρίφαλο από τις αγωνίστριες, μια φωτογραφία μαζί με τον Χαρίλαο και πολλά χαμόγελα αισιοδοξίας.

* * *

Ενα μικρό παιδί τού πρόσφερε ένα κόκκινο τριαντάφυλλο και μέσα από την αγκαλιά του πατέρα του έσκυψε να τον φιλήσει. Η μεγάλη αγκαλιά του Χαρίλαου άνοιξε και έσφιξε μέσα της τον αυριανό αγωνιστή. Ηταν σαν να του 'δινε τη δύναμη, σαν να του μετέφερε την πίστη και τη βεβαιότητα πως αυτός ο κόσμος κάποτε θα γίνει καλύτερος και οι άνθρωποι θ' ανθρωπέψουν.

* * *

Και εκείνη τη στιγμή στην πλατεία ηχούσε το τραγούδι "Οπως και να 'ναι τούτη η Γη, θα 'μαι στην πρώτη τη γραμμή".