Δυστυχώς ο αγρότης δεν έχει τη δυνατότητα, αν εγκαταλείψει τη βαμβακοκαλλιέργεια, να προσφύγει σε άλλη καλλιέργεια, διότι και όλες, σχεδόν, οι άλλες κατάντησαν πια ζημιογόνες.

Η σιτοκαλλιέργεια δεν αφήνει εισόδημα. Φέτος η παραγωγή - λόγω καιρικών συνθηκών κι άλλων παραγόντων - ήταν μειωμένη και η τιμή χαμηλότερη από πέρσι από 10 έως 15 δραχμές το κιλό. Αν ληφθεί υπόψη ότι το κόστος παραγωγής (καλλιεργητικά, λιπάσματα, φυτοφάρμακα, συλλεκτικά κ. ά.) ανέβηκε, γίνεται φανερό πως ο σιτοπαραγωγός όχι μόνο δεν εξασφαλίζει κανένα κέρδος, αλλά μπαίνει "σούμπιτος μέσα".

Η καλλιέργεια καλαμποκιού είναι επίσης προβληματική, αφού η τιμή είναι χαμηλή και δε συμφέρει τον παραγωγό, παρά το γεγονός ότι η χώρα μας παράγει την καλύτερη ποιότητα στον κόσμο και με στρεμματική απόδοση πολύ υψηλή.

Η καπνοκαλλιέργεια "πνέει τα λοίσθια" - οι ποσοστώσεις και τα πρόστιμα μείωσαν την παραγωγή και χιλιάδες αγρότες εγκατέλειψαν την καλλιέργεια - ενώ οι καπνοπαραγωγοί καλούνται να πληρώσουν πρόστιμο, ύψους πάνω από 10 δισ. δραχμές συνολικά, που επιβάλλει η ΕΕ στη χώρα μας, για κλεψιές κι ατασθαλίες 4-5 μεγάλων καπνεμπόρων.

Τα οπωροκηπευτικά βρίσκονται στο στόχαστρο της Κομισιόν, η οποία αναμένεται να λάβει καταστροφικά μέτρα, εντός των ημερών, που προβλέπουν μειώσεις τιμών, ακόμα και στέρηση του δικαιώματος της χωματερής.

Ιδιαίτερα τα καρπούζια - καλλιέργεια στην οποία παρότρυνε ο υπουργός Γεωργίας Στ. Τζουμάκας να προσφύγουν οι βαμβακοπαραγωγοί... για να τα κονομήσουν - φέτος πουλιούνται σ' εξευτελιστικές τιμές κι αρκετές ποσότητες μένουν αδιάθετες και σαπίζουν. Η κυβέρνηση δε φρόντισε να κρατηθούν αγορές στην ΕΕ και να βρεθούν άλλες στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και δεν πήρε κανένα μέτρο για ν' αντιμετωπιστούν οι επιπτώσεις του "εμπάργκο" στην πρώην Γιουγκοσλαβία.

Στα ζαχαρότευτλα οι περιορισμοί που θέτει η ΕΕ "φρενάρουν" την παραγωγή.

Και, βεβαίως, εναλλακτική λύση για τον αγρότη δεν αποτελεί η κτηνοτροφία,αφού αυτή πλήττεται ακόμα περισσότερο και φθίνει συνεχώς. Οι μεγάλες γαλακτοβιομηχανίες έριξαν την τιμή του αιγοπρόβειου γάλακτος κατά 100 δραχμές το κιλό, στο αγελαδινό η ΕΕ επιβάλλει πρόστιμα, επειδή ξεπεράστηκε το πλαφόν, το κόστος των ζωοτροφών ανέβηκε μέχρι 40% και διάφορες ασθένειες των ζώων επιφέρουν το τελειωτικό πλήγμα στον κτηνοτρόφο, όπως ο τυφώδης πυρετός στη Θράκη, με πρόσχημα τον οποίο η ΕΕ θέλει να επιβάλει "εμπάργκο" στις εξαγωγές ελληνικών κρεάτων.

Είναι, λοιπόν, φανερό ότι ο Ελληνας αγρότης δε διαθέτει, πλέον, σχεδόν καμιά εναλλακτική λύση καλλιέργειας, για να μπορέσει να συνεχίσει ν' ασχολείται με τη γεωργία. Αρα το πρόβλημα δεν είναι - όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση και άλλα κόμματα - να ψάχνει μόνος του να βρει κάποια προσοδοφόρα καλλιέργεια εγκαταλείποντας τις "παραδοσιακές", αλλά βρίσκεται στην πολιτική που καθορίζεται στις Βρυξέλλες και υλοποιείται από τις ελληνικές κυβερνήσεις. Μια πολιτική που πρέπει με τους αγώνες ν' ανατραπεί για να εφαρμοστεί άλλη - από άλλους φυσικά - η οποία θα προωθεί την αγροτική ανάπτυξη και θα βοηθά τον Ελληνα αγρότη να μείνει στο χωριό του, να δουλεύει στο χωράφι του και να διαθέτει ένα εισόδημα αρκετό να ζήσει σαν άνθρωπος.

Με δεδομένο, λοιπόν, ότι σήμερα - λόγω ακριβώς αυτής της πολιτικής της ΕΕ που εφαρμόζουν οι ελληνικές κυβερνήσεις - καμιά σχεδόν καλλιέργεια δεν εξασφαλίζει σοβαρό εισόδημα στον Ελληνα αγρότη, για να μπορέσει να ζήσει ο ίδιος και η οικογένειά του, χιλιάδες εργαζόμενοι στην αγροτική οικονομία της χώρας μας, εξαναγκάζονται να φύγουν απ' το χωράφι και να στριμώχνονται στις ουρές ανέργων των πόλεων ή να "παίρνουν των ομματιών τους" για την ξενιτιά, με αποτέλεσμα να ερημώνουν τα χωριά μας.

Η κατάσταση στην αγροτική οικονομία της Ελλάδας έφτασε σε οριακό επίπεδο. Οι αγρότες αντιλαμβάνονται ότι κανείς αρμόδιος δεν ενδιαφέρεται για το παρόν τους και δεν εγγυάται το μέλλον τους. Αυτή η αντίληψη έχει εμπεδωθεί σ' ολόκληρο τον αγροτικό κόσμο, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων και κομματικών προτιμήσεων. Αποτελεί, πλέον και πολιτικό συμπέρασμα. Και πάνω σ' αυτό το συμπέρασμα οικοδομείται η απόφαση των αγροτών ν' αντισταθούν, ν' αγωνιστούν ενωμένοι και με κάθε μέσο για την ανατροπή αυτής της αντιαγροτικής πολιτικής. Είναι, λοιπόν, σίγουρο ότι η αγροτιά θα ξεσηκωθεί και θα παλέψει για να εξασφαλίσει το δικαίωμά της να υπάρχει και να δραστηριοποιείται στη χώρα μας. Και είναι, επίσης, βέβαιο ότι αυτός ο ξεσηκωμός θα έχει πολιτικά χαρακτηριστικά και περιεχόμενο, θα στρέφεται κατά της ΕΕ, των κυβερνήσεων - υποτακτικών της και όσων κομμάτων συμφωνούν και υπηρετούν αυτή την πολιτική.

Αλλά για να έχει ουσιαστικά αποτελέσματα ο αγώνας της αγροτιάς, θα πρέπει να συνδυαστεί και να συντονιστεί με την πάλη των εργατοϋπαλλήλων, των επαγγελματοβιοτεχνών, όλων των άλλων λαϊκών τάξεων και στρωμάτων, που πλήττονται από την ίδια πολιτική.

Με άλλα λόγια χρειάζεται η δημιουργία ενός λαϊκού, αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού, δημοκρατικού μετώπου πάλης - όπως προτείνει το ΚΚΕ - που θα είναι σε θέση να φέρει ουσιαστικές αλλαγές στην Ελλάδα, να την οδηγήσει στην κοινωνική πρόοδο και στο σοσιαλισμό.