Εκδηλη ήταν η αμηχανία των βουλευτών της ΝΔ, που επισκέφτηκαν προχτές το εργοστάσιο της GOOD YEAR στη Θεσσαλονίκη. Καμία απάντηση, καμία διέξοδο και λύση δεν είχαν να προτείνουν στους απολυμένους. Το μόνο που πήγαν να κάνουν εκεί, ήταν "να μεταφέρουν το ενδιαφέρον του Μ. Εβερτ" και να δώσουν συμβουλές ηθικοπλαστικού χαρακτήρα. Συμπεριφέρονταν σαν να είχε πέσει ο ουρανός στο κεφάλι τους. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν, όπως δήλωσαν, πώς μια πολυεθνική που έχει κέρδη κλείνει το εργοστάσιό της. "Εκανε ένα λάθος η GOOD YEAR να κλείσει το εργοστάσιο" (!), ψέλλισε ο Γ. Τζιτζικώστας.

Ποτέ δε θα μπορέσουν να καταλάβουν και πολύ περισσότερο να ομολογήσουν, ότι το σύστημα το οποίο υπηρετούν είναι αυτό που γεννά σωρηδόν τέτοια φαινόμενα και αναπαράγει διαρκώς, μαζί με τα υπερκέρδη των πολυεθνικών, ανεργία και φτώχεια.

Αφού κερδοσκόπησαν με την ασθένεια της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Αφού κερδοσκόπησαν με το θάνατό της. Αφού κερδοσκόπησαν με την κηδεία της, τώρα κερδοσκοπούν αξιοποιώντας τη μνήμη της. Δεύτερη, λοιπόν, εφημερίδα, στην προσπάθεια αγκίστρωσης αναγνωστών, θα μοιράζει μετά από λίγες μέρες κουπόνια, για την προσφορά κασετών με τραγούδια που ερμήνευσε η εκλιπούσα.

Το τέτοιο, βέβαια, "εμπορικό δαιμόνιο" δεν είναι καινούριο. Ανάλογη τακτική είχαν ακολουθήσει τα "κοράκια" και μετά το θάνατο της Μ. Μερκούρη. Και στην πρώτη και στη δεύτερη περίπτωση, μετέτρεψαν σε ...κουπόνια τις δυο γυναίκες για να τις ...τιμήσουν.

Εξι χιλιάδες εργαζόμενοι, μόνο από το Ηράκλειο της Κρήτης, στον επισιτισμό και τον τουρισμό ήταν γραμμένοι στο ταμείο ανεργίας στα τέλη του Ιούνη. Αλλοι 400 εργαζόμενοι στη Ρόδο, αναγκάστηκαν να "μεταναστεύσουν" στην Κύπρο, προκειμένου να βρουν δουλιά. Ηπλειοψηφία των εργαζόμενων του κλάδου πρέπει να εργάζεται 45 χρόνια για να συμπληρώσει τα 4.500 ένσημα που απαιτούνται για τη συνταξιοδότησή τους, η παράνομη απασχόληση αλλοδαπών οργιάζει, η παιδική εργασία το ίδιο, η παραβίαση των εργασιακών δικαιωμάτων είναι πια καθεστώς. Το "μέλλον της Ελλάδας", ο τουρισμός, όπως με κάθε ευκαιρία διακηρύττουν οι εκάστοτε κυβερνώντες, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα σύγχρονο σκλαβοπάζαρο, σίγουρα πολύ κερδοφόρο για τους εργοδότες. Και η κατάσταση αυτή θα διαιωνίζεται, όσο αυτοί που θίγονται πρώτα από όλους, οι χιλιάδες εργαζόμενοι, δεν αντιδράσουν ενάντια σε όλους εκείνους που με τις πολιτικές τους, τους οδηγούν πίσω στην εποχή της γαλέρας.

Πολύ μας μπέρδεψε ένα προχτεσινό δημοσίευμα της "Καθημερινής". Εγραφε συγκεκριμένα: "Ημέρες άλλων εποχών, εκείνων της Σοβιετικής Ενωσης, ζουν οι εργαζόμενοι στη μετακομμουνιστική Ρωσία, λόγω της αδυναμίας του κράτους να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, καταβάλλοντας κανονικά τους μισθούς και τα δεδουλευμένα των πολιτών του. Και ενώ τα ράφια των καταστημάτων είναι γεμάτα από αγαθά, συνεπεία του μεταρρυθμιστικού οικονομικού προγράμματος, οι χαμηλές αποδοχές και οι πενιχρές συντάξεις δεν επιτρέπουν στους πολίτες να τα απολαύσουν... ".

Γιατί, λοιπόν, οι σημερινές εικόνες, που περιγράφει και η "Καθημερινή" θυμίζουν μέρες της Σοβιετικής Ενωσης; Πότε, την εποχή εκείνη, έμειναν απλήρωτοι οι εργαζόμενοι και μάλιστα για ολόκληρους μήνες; Δεν ισχυρίζονταν τότε η δυτική προπαγάνδα, πως χρήματα είχε ο σοβιετικός εργαζόμενος, αλλά δεν υπήρχαν αγαθά για να τα ξοδέψει;

Οσον αφορά δε, το "μεταρρυθμιστικό οικονομικό πρόγραμμα" του Γιέλτσιν, θα ασχοληθούμε μια άλλη φορά. Για την ώρα, αρκετές αποδείξεις υπάρχουν, για το χαρακτήρα και την ...ωφελιμότητά του. Οι χειροπιαστές και ολέθριες- δυστυχώς - για το ρώσικο λαό και τη μεγάλη αυτή χώρα συνέπειές του, είναι πανθομολογούμενες.

Πρόσωπο

Εριχ Πρίμπκε

Εκείνη τη ματωμένη βδομάδα, 33 Γερμανοί στρατιώτες σκοτώθηκαν από επίθεση Ιταλών ανταρτών, έξω από τη Ρώμη - και οι ναζιστικές δυνάμεις κατοχής διέταξαν σκληρά αντίποινα. Πιο σκληρά απ' ό,τι ο ανθρώπινος νους μπορεί να συλλάβει: Τα διαβόητα "SS", υπό την ηγεσία του λοχαγού Εριχ Πρίμπκε,συνέλαβαν 335 άνδρες, γέρους και νέους, και τους εκτέλεσαν εν ψυχρώ, μετά από μερικές μέρες. Ητανε ο "καταραμένος" Μάρτης του 1944...

Πενήντα δύο χρόνια μετά, ο Εριχ Πρίμπκε βρίσκεται στην ίδια φυλακή που είχαν οδηγηθεί οι 335 αθώοι, πριν εκτελεστούν. Στη φυλακή που είναι γνωστή ως "Βασίλισσα του Παραδείσου". Τι να σκέφτεται ο 83χρονος εγκληματίας πολέμου, εκεί, στο κελί του; Ισως να νοσταλγεί την Αργεντινή, όπου κατέφυγε μετά τη λήξη του Β' Παγκόσμιου Πολέμου. Ποιος ξέρει...

Την περασμένη βδομάδα, όμως, η ιταλική Δικαιοσύνη έκρινε αθώο τον Πρίμπκε - διότι "εκτελούσε άνωθεν εντολές", όταν διέτασσε τους άνδρες του να ανοίξουν πυρ. Παρά το ότι ο πρώην λοχαγός κρίθηκε ένοχος δολοφονίας, αφέθηκε ελεύθερος, αφού σύμφωνα με την ιταλική νομοθεσία, το έγκλημα έχει παραγραφεί επειδή έχουν περάσει περισσότερα από 35 χρόνια. Η απόφαση προκάλεσε τέτοια οργή, που χρειάστηκε η παρέμβαση του ίδιου του Ιταλού υπουργού Δικαιοσύνης, για να μη λιντσαριστεί ο Πρίμπκε.

Η είδηση ότι ο Πρίμπκε συλλήφθηκε μετά από οκτώ ώρες και πρόκειται να εκδοθεί στη Γερμανία, όπου θα δικαστεί επίσης για εγκλήματα πολέμου, δεν άρκεσε για να σβήσει τον πόνο και την οργή των συγγενών των θυμάτων. Ούτε αρκεί για να κλείσει την παλιά, αλλά ακόμα ανοιχτή και αιμορραγούσα πληγή της ανθρωπότητας...

Μπ. Γ.