Στη μάχη για την επιτυχία της 48ωρης απεργίας που κήρυξαν τα ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ, για τις 16 και 17 Αυγούστου, σε όλες τις κατηγορίες πλοίων στο λιμάνι του Πειραιά, έχουν ριχτεί οι ναυτεργάτες. Στόχος είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συσπείρωση στον αγώνα για την υπεράσπιση του καμποτάζ,δηλαδή της υποχρέωσης να χρησιμοποιούνται πλοία με ελληνική σημαία και με ελληνικά πληρώματα στα δρομολόγια ακτοπλοϊας.

Με βάση το σύνθημα "Ελληνικά πληρώματα, Ελληνικά πλοία σε Ελληνικές Θάλασσες", οι ναυτεργάτες είναι αποφασισμένοι να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους στη δουλιά, αλλά και τα συμφέροντα της χώρας, κόντρα στις επεκτατικές βλέψεις των αμερικανικών πολυεθνικών του τουρισμού, οι οποίες επέβαλαν την πολιτική τους και στην κυβέρνηση. Παράλληλα με την κινητοποίησή τους προβάλλουν και άλλα ζητήματα - άξονες πάλης - όπως η συλλογική σύμβαση εργασίας και η κοινωνική ασφάλιση.

Τα δυο σωματεία προχώρησαν στην κήρυξη της απεργίας μετά την υποχώρηση της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας,η οποία αν και στις 3 Αυγούστου πήρε αυτή πρώτη απόφαση για απεργία - υπό το βάρος και του άγριου ξυλοδαρμού την ίδια μέρα των ναυτεργατών που διαδήλωναν ενάντια στον κατάπλου του κρουαζιερόπλοιου "Μάρκο Πόλο" - στις 6 Αυγούστου έκανε στροφή 180 μοιρών, ικανοποιώντας και το εφοπλιστικό κεφάλαιο που ετοιμάζεται για τις νέες συμμαχίες του, αλλά και την ελληνική κυβέρνηση που εξαντλεί τις δυνατότητές της για να εξυπηρετήσει τα αμερικανικά συμφέροντα.

Σε κοινή ανακοίνωσή τους, τα δυο σωματεία των πληρωμάτων μηχανής των πλοίων, τόνιζαν μια μέρα μετά την απόφασή τους για απεργία, ότι "το διεκδικητικό πλαίσιο της απεργίας βασίζεται στους άξονες: Απασχόληση, Κοινωνική Ασφάλιση, συλλογική σύμβαση εργασίας, καθώς και στη διατήρηση του καμποτάζ,η άρση του οποίου επιδρά αρνητικά στους παραπάνω άξονες".

Στη συνέχεια, ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ, σημείωναν: "Καλούμε τις άλλες ναυτεργατικές ενώσεις, κάθε ναυτεργάτη, κάθε εργαζόμενο να συμμετέχει ενεργητικά στην απεργία προκειμένου να καμφθεί η εφοπλιστική αδιαλλαξία, η κυβερνητική αναλγησία και η τακτική της απεμπόλησης των αιτημάτων μας από την ΠΝΟ".

Με την ίδια ανακοίνωση, οι ναυτεργάτες απευθύνθηκαν και στο επιβατικό κοινό, που το κάλεσαν να "κατανοήσει ότι δίνουμε τη μάχη της επαγγελματικής μας επιβίωσης και να κλείσει τα αυτιά του σ' αυτούς που παρουσιάζονται τιμητές της γαλήνης των λουομένων, διότι είναι αυτοί ακριβώς που δημιουργούν το πρόβλημα, αυτοί που εξοστρακίζουν τον Ελληνα ναυτεργάτη από το πλοίο, οδηγώντας τον στην ανεργία και στην ένδεια, αυτοί που αποστερούν από τον Ελληνα πολίτη και ιδιαίτερα από τον κάτοικο των νησιών, θαλάσσιες συγκοινωνίες".

Δήλωση συμπαράστασης στον αγώνα των ναυτεργατών έκαναν και 21 στελέχη της Νομαρχιακής και Τοπικής Αυτοδιοίκησης, στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά. Στην δήλωση τονίζεται: "Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας ενόψη της απεργίας των ναυτεργατών στις 16 και 17 Αυγούστου και δηλώνουμε ότι θα βρισκόμαστε στο πλευρό τους εκεί που θα δίνουν την μάχη για την υπεράσπιση των δίκαιων αιτημάτων τους. Πρόκειται για αγώνα που στρέφεται ενάντια στα συμφέροντα του ντόπιου και διεθνούς εφοπλιστικού κεφαλαίου. Συμφέροντα που εκφράζονται από την κυβέρνηση μέσω των μηχανισμών της με τον πιο αυταρχικό τρόπο. Η πλειοψηφία της ΠΝΟ αναλαμβάνει σοβαρές ευθύνες απέναντι στο ναυτεργατικό και γενικότερα συνδικαλιστικό κίνημα μιας και η μέχρι τώρα στάση της επί της ουσίας αποτελεί το πολιτικό άλλοθι στις παραπάνω επιδιώξεις".

Τέλος, στην δήλωση σημειώνεται ότι ο αγώνας των ναυτεργατών ξεφεύγει από τα όρια των κλαδικών αιτημάτων τους και αγγαλιάζει μεγάλα τμήματα εργαζομένων που πλήτονται απο την αφαίρεση των δικαιωμάτων τους και την ανεργία.

Γ. Φ.

Το πρόσφατο κλείσιμο του εργοστασίου της αμερικανικής πολυεθνικής GOOD YEAR, που βρίσκεται στη βιομηχανική περιοχή της Σίνδου και το οποίο κόστισε στη Θεσσαλονίκη άλλες 350 παραγωγικές θέσεις εργασίας, έφερε στην επιφάνεια με το χειρότερο τρόπο, για μια ακόμη φορά, το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας που αποτελεί πλέον για ολόκληρο το νομό το πρώτο και κυρίαρχο πρόβλημα.

Η ανεργία επίσημα κυμαίνεται στο 13%,αλλά η πραγματικότητα απέχει πολύ από την εικόνα που δίνουν οι αριθμοί και οι στατιστικές των διαφόρων υπηρεσιών, οι οποίοι άλλωστε ποτέ δε συμπίπτουν και ποτέ δε συμφωνούν μεταξύ τους. Το Μακεδονικό Ινστιτούτο Εργασίας του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης εκτιμά πως το ποσοστό ανεργίας στη Θεσσαλονίκη ξεπερνά το 17% που σημαίνει πως ένας στους 6 εργαζόμενους είναι χωρίς δουλιά. Με στοιχεία του ΟΑΕΔ επίσημα ο αριθμός των ανέργων είναι περίπου 36.000 από τους οποίους επιδοτούνται μόνο οι 10.000.Το ΜΑΚΙΝΕ παρατηρεί πως ο αριθμός αυτός ανταποκρίνεται μόνο στην εγγεγραμμένη ανεργία και πως οι άνεργοι στη Θεσσαλονίκη είναι περίπου 60.000,ενώ το εργατικό δυναμικό φτάνει τις 350.000 άτομα. Το 20% από όσους εργάζονται απασχολείται σε επιχειρήσεις με προσωπικό άνω των 50 ατόμων και το 80% σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Η απασχόληση σε όλους τους τομείς έχει υποστεί πλήγματα. Στον αγροτικό τομέα μετά από μια πενταετία σκληρής αντιαγροτικής πολιτικής, η απασχόληση μειώθηκε κατά 24% με αποτέλεσμα τη μη δημιουργία νέων αγροτικών νοικοκυριών και τη συρρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού. Οι άνεργοι νέοι της υπαίθρου έρχονται να προστεθούν στους άνεργους της πόλης στους οποίους η ανεργία ξεπερνά το 22%.

Στους παραδοσιακούς κλάδους παραγωγής όπου απασχολείται το 52% του εργατικού δυναμικού του νομού, όπως κλωστοϋφαντουργία, ένδυση - υπόδηση, ξύλο, τρόφιμα και γενικά μεταποίηση, τα τέσσερα τελευταία χρόνια πάνω από 1.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις της Κ. Μακεδονίας - από τις οποίες το μεγαλύτερο ποσοστό ήταν από τη Θεσσαλονίκη - έκλεισαν και μεταφέρθηκαν στη Βουλγαρία και σε άλλες γειτονικές χώρες. Σύμφωνα με το Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης,το 1995 σημειώθηκαν 1.568 διαγραφές βιοτεχνικών επιχειρήσεων και από τις αρχές του έτους οι διαγραφές έφτασαν τις 875.Δεν είναι τυχαίο πως το 70% πλέον των επιχειρήσεων υπόδησης ασχολείται αποκλειστικά με την εμπορία και τις εισαγωγές παπουτσιών, ενώ το40% των επίπλων που εκτίθενται στα εμπορικά καταστήματα είναι εισαγωγής. Σύμφωνα με την Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Θεσσαλονίκης το 25% των αγαθών στο λιανεμπόριο είναι εισαγωγής και στα πολυκαταστήματα το ποσοστό ξεπερνά το 40%,που σημαίνει συρρίκνωση της εγχώριας παραγωγής και απολύσεις.

Στο εμπόριο και στη βιομηχανία η εξέλιξη είναι ανάλογα αρνητική. Σύμφωνα με στοιχεία του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου, το 1995 διαγράφηκαν 554 εμπορικές και βιομηχανικές επιχειρήσεις και μέσα στο 1996 ήδη έχουν διαγραφεί άλλες 173.Μια σειρά από μεγάλες και εύρωστες βιομηχανίες του νομού παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα και προσπαθούν να μειώσουν το κόστος παραγωγής, για να διατηρήσουν ανταγωνιστικά τα προϊόντα τους. Μειώνουν τις θέσεις εργασίας και εφαρμόζουν εξαντλητικούς ρυθμούς εντατικοποίησης στην παραγωγική διαδικασία ή καταργούν θέσεις εργασίας και προσλαμβάνουν εργολάβους που συνήθως απασχολούν κύρια ανασφάλιστους εργάτες. Σε όλες σχεδόν τις βιομηχανίες, τις εργασίες συντήρησης και καθαρισμού και μάλιστα τις πιο ανθυγιεινές και επικίνδυνες εκτελούν ξένοι ανασφάλιστοι και κακοπληρωμένοι εργάτες. Οι υπηρεσίες ελέγχου του ΙΚΑ εκτιμούν πως η "μαύρη εργασία" φτάνει μέχρι και το 40% της απασχόλησης στη Θεσσαλονίκη.

Η Συνθήκη του Μάαστριχτ για τη χώρα μας επιβάλλει μείωση της βιομηχανικής παραγωγής και στροφή στον τριτογενή τομέα της παροχής υπηρεσιών. Στη Θεσσαλονίκη από την αρχή της δεκαετίας προπαγανδίζεται συστηματικά πως η πόλη στο "άμεσο μέλλον" θα μετατραπεί σε μητροπολιτικό κέντρο των Βαλκανίων και σε βάση εξόρμησης της ελληνικής οικονομίας στις νέες αγορές της Αν. Ευρώπης,αλλά όπως διαπιστώθηκε στη συνέχεια και στον τριτογενή τομέα δε δημιουργήθηκαν θέσεις εργασίας. Την απάντηση στην περίφημη "διείσδυση" δίνει ο ίδιος ο ΟΑΕΔ,που υποστηρίζει πως οι απολύσεις από επιχειρήσεις και εταιρίες παροχής υπηρεσιών από τις αρχές του έτους ξεπερνούν τις 10.000, χωρίς να συνυπολογίζει τους 5.000 εποχιακούς εργάτες που φέτος δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν ούτε ένα μεροκάματο. Τα ξενοδοχεία της Χαλκιδικής παραμένουν άδεια και οι απολυμένοι του Μακεδονία Παλλάς ακόμα ψάχνουν δουλιά, ενώ το εκδοτικό συγκρότημα ΒΕΛΛΙΔΗ που εκδίδει δύο τοπικές καθημερινές εφημερίδες ανέστειλε τη λειτουργία του και οι 400 εργαζόμενοι που βρίσκονται σε απεργιακές κινητοποιήσεις διαρκείας κινδυνεύουν άμεσα να μείνουν άνεργοι.

"Οι μισοί άνεργοι της πόλης, τονίζει ο διευθυντής του ΜΑΚΙΝΕ και μέλος της διοίκησης του ΕΚΘ Κώστας Παγκαρλιώτας,προέρχονται από τη βιομηχανία - μεταποίηση. Μέχρι τώρα ο τριτογενής τομέας δεν έχει δώσει λύσεις απασχόλησης, γιατί δεν υπάρχουν οι σύγχρονες υποδομές τηλεπικοινωνιών, μεταφορών και κέντρων παροχής υπηρεσιών. Οι θέσεις απασχόλησης που δημιουργούν π.χ. οι υπηρεσίες τροφοδοσίας και οι επινοικιάσεις εργατικού δυναμικού (εργολαβίες) είναι ελάχιστες. Η Θεσσαλονίκη χρειάζεται παραγωγικές επενδύσεις διαφορετικά με τους υπάρχοντες ρυθμούς ανάπτυξης η ανεργία το 2002 θα ξεπεράσει το 22%".

Τα συνδικάτα και οι εργαζόμενοι της πόλης τα τελευταία χρόνια έχουν επισημάνει το πρόβλημα και έχουν καταθέσει επανειλημμένα προτάσεις. Το μόνο που εισπράττουν, όμως, κάθε χρόνο είναι οι υποσχέσεις των εκάστοτε πρωθυπουργών στα εγκαίνια της Διεθνούς Εκθεσης και οι διάφορες εξαγγελίες των υπουργών που έχουν ανακοινώσει άπειρες φορές "μεγάλα έργα", επενδύσεις και αναπτυξιακούς νόμους που ποτέ δεν υλοποιούνται. Αντίθετα, οι παραδοσιακοί κλάδοι παραγωγής διαλύονται, οι εισαγωγές αυξάνονται και οι πολυεθνικές αλωνίζουν με τις ευλογίες των κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Τα συνδικάτα της Θεσσαλονίκης αντίθετα προς αυτές τις κατευθύνσεις ζητούν την ενίσχυση των παραδοσιακών κλάδων παραγωγής του νομού, τον έλεγχο των εισαγωγών και της μεταφοράς επιχειρήσεων, να σταματήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις και να παρθούν μέτρα για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας όπως η καθιέρωση του 35ωρου, 7ωρου, 5νθήμερου,η μείωση των ορίων συνταξιοδότησης και της υπερωριακής απασχόλησης. Ζητούν επίσης την οικονομική ανακούφιση των ανέργων με την αύξηση των επιδομάτων και του χρόνου επιδότησης και νομιμοποίηση των αλλοδαπών εργατών για την πάταξη της μαύρης εργασίας.

Φ. Δ.

GOOD YEAR! Κέρδη ρεκόρ: Το 1992 κέρδη 1 δισ. δραχμές. Το 1995 κέρδη 1,7 δισ. δραχμές. Επιχείρηση εξοπλισμένη με τα προνόμια του περιβόητου αποικιακού νόμου 2687/53, που φρόντισαν να "πλέξουν" οι πολιτικοί εργολάβοι των πολυεθνικών της χώρας μας. Ετσι, η GOOD YEAR ΕΛΛΑΣ, από το 1968, αποτελεί ένα από τα 85 εργοστάσια της "μαμάς εταιρίας" σε όλο τον κόσμο, που το 1995 είχε κέρδη 600 εκατομμύρια δολάρια.

Πριν λίγους μήνες από τη μητρική εταιρία ανακοινώθηκε η "γεωγραφική διαφοροποίηση της παραγωγικής ικανότητας". Τι σημαίνει αυτό; Οτι τα κέρδη πάνε καλά, το κόστος παραγωγής στην Ελλάδα δεν αυξήθηκε καθόλου, τα προνόμια ισχύουν, αλλά όμως κάπου το κόστος μπορεί να είναι φθηνότερο. "Πάντα κάπου το κόστος μπορεί να είναι φθηνότερο"! Ετσι αδίστακτα το εργοστάσιο στην Ελλάδα διαγράφτηκε από το χάρτη των μάνατζερ της πολυεθνικής, για να μεταφερθεί στην Πολωνία ή στη Σλοβενία ή αλλού. Οι 350 εργαζόμενοι βρέθηκαν στο δρόμο.

Αλήθεια, πού είναι εκείνοι οι περιβόητοι οικονομολόγοι και δημοσιογράφοι να μας κάνουν αναλύσεις για το κόστος παραγωγής, που πρέπει να είναι ανταγωνιστικό, χαμηλό (δηλαδή να γίνουμε σαν την Ταϊβάν), για να μη φύγουν τα εργοστάσια των πολυεθνικών απ' την Ελλάδα; Βέβαια, οι εργαζόμενοι της GOOD YEAR δεν έγιναν εργάτες της Ταϊβάν, αλλά είχαν περιορίσει εδώ και χρόνια τα δίκαια αιτήματά τους, κάτω απ' τις πιέσεις της εργοδοσίας και με το σκεπτικό: "Να στηρίξουμε την εταιρία να αυξήσει τα κέρδη της, για να έχουμε τη δουλιά μας".

Πού είναι τα περιβόητα επιχειρήματα για την ανταγωνιστικότητα, για την ανάγκη αύξησης των κερδών, που εκφράζουν οι ειδικοί και μη όλων των αποχρώσεων - "μπλε", "πράσινοι", "ροζ" - οικονομολόγοι, πολιτικοί, συνδικαλιστές του μααστριχτικού τόξου; Η GOOD YEAR και ανταγωνιστική και κερδοφόρα είναι. Πού είναι οι επικλήσεις των θιασωτών του κοινωνικού εταιρισμού, του κοινωνικού διαλόγου, των κοινωνικών συμμαχιών μεταξύ εργατών και βιομηχάνων για το κοινό καλό και των δυο "εταίρων"; Πού είναι ο "σύγχρονος" συνδικαλισμός, που εξοβελίζει στο "πυρ το εξώτερον" την ταξική πάλη, την αγωνιστική στάση απέναντι στην εργοδοσία και το κράτος της; Οι εργαζόμενοι ήταν σε άδεια όταν έμαθαν ότι έκλεισε το εργοστάσιο. Τέτοιος διάλογος ήταν. Ολοι αυτοί σήμερα κρύφτηκαν στο "καβούκι" τους. Αντί για τις περισπούδαστες αναλύσεις τους, που στόχο έχουν τον αποπροσανατολισμό και την εξαπάτηση των εργαζομένων και του λαού, σήμερα βρίσκουν "καταφύγιο" στο επιχείρημα, "νέα στρατηγική των πολυεθνικών". Δηλαδή, ότι η πολυεθνική GOOD YEAR δεν έκλεισε γιατί επιδιώκει όλο και μεγαλύτερα κέρδη, μέσα στον οξύτατο ανταγωνισμό της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας, πράγμα που είναι νόμος απαράβατος της λειτουργίας του πολυεθνικού κεφαλαίου. Κλείνουν τα μάτια ή μάλλον θέλουν να κλείσουν τα μάτια των εργαζομένων στο ότι το πολυεθνικό κεφάλαιο, από την αυγή του ιμπεριαλισμού, δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να επιλέγει τις χώρες που θα εγκατασταθεί με βάση το μικρότερο κόστος παραγωγής. Δηλαδή, με βάση τους πιο χαμηλούς όρους πώλησης της εργατικής δύναμης. Ολες οι συνεχείς αναδιαρθρώσεις που κάνουν οι πολυεθνικές υποτάσσονται στη λογική της εξασφάλισης του μέγιστου κέρδους. Για ποια "νέα" στρατηγική των πολυεθνικών, μας μιλούν; Αυτή που είχαν πάντα; Αυτή τη στρατηγική που υπηρετούσαν στη χώρα μας όλες οι κυβερνήσεις, προσφέροντας στις πολυεθνικές προνόμια και ασυδοσία; Αυτή η στρατηγική κάθε άλλο παρά νέα είναι και σήμερα υλοποιείται με τα κυβερνητικά προγράμματα "σύγκλισης", με τις εντολές των Βρυξελλών, με τη "Λευκή Βίβλο", με τους προϋπολογισμούς λιτότητας, με το υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Να θυμηθούμε την ΕΘΥΛ, την "Πιρέλι", αλλά και ελληνικές επιχειρήσεις που μεταφέρθηκαν στις γειτονικές χώρες.

Ποιους στόχους, λοιπόν, εξυπηρετούν τα περί νέας στρατηγικής; Την απάντηση τη δίνει ο υφυπουργός Εργασίας, Λ. Κανελλόπουλος, σε συνέντευξή του στο "Βήμα" της περασμένης Κυριακής. "Επιβάλλεται - λέει - να διαμορφώσουμε μια νέα στρατηγική αντιμετώπισης του πολυεθνικού κεφαλαίου στη χώρα μας". Και ποια η λύση για το κλείσιμο της GOOD YEAR; Ο υφυπουργός, χωρίς να είναι συγκεκριμένος, καθόρισε τους άξονες της κυβερνητικής πρότασης προς την αμερικανική πολυεθνική: Διατήρηση της απασχόλησης και υποστήριξη της εταιρίας απ' την ελληνική κυβέρνηση, με στόχο την αναδιάρθρωση και τη βιωσιμότητα της μονάδας.

Ξαφνικά η εταιρία έγινε μη βιώσιμη που θέλει υποστήριξη; Δε φτάσανε, φαίνεται, τα 1,7 δισ. δρχ. κέρδη το 1995. Και βέβαια, καταλαβαίνουμε τι είδους αναδιαρθρώσεις προωθούν οι πολυεθνικές με τη στήριξη των κυβερνήσεων. Το κλείσιμο ολόκληρων παραγωγικών μονάδων και η μετατροπή τους σε εμπορικά καταστήματα. Η μυστικότητα εξάλλου πάνω στις συζητήσεις της εταιρίας με την κυβέρνηση, συζητήσεις απ' τις οποίες ήταν έξω οι εργαζόμενοι και το σωματείο τους, είναι ενδεικτική για τις λύσεις που πάνε να στηθούν στο όνομά τους. Στην ασυδοσία της πολυεθνικής, που την εξέθρεψε όλα αυτά τα χρόνια η πολιτική των κυβερνήσεων και που κατέληξε στο κλείσιμο, η κυβέρνηση προτείνει νέα προνόμια και ασυδοσία! Ασχετα με το τελικό αποτέλεσμα, οι εργαζόμενοι καλούνται να πληρώσουν τη "νύφη". Οσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσουν ότι οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν ως τώρα χρεοκόπησαν και ότι χρειάζεται να απεγκλωβιστούν από τα γρανάζια των πολιτικών του κεφαλαίου, τόσο το καλύτερο για τον αγώνα τους να επαναλειτουργήσει το εργοστάσιο.

Οσο πιο γρήγορα εργαζόμενοι και συνδικαλιστικό κίνημα της πόλης διαμορφώσουν θέση προοπτικής για την επαναλειτουργία της επιχείρησης, με την οργανική ένταξή της στο δημόσιο φορέα οχημάτων της πόλης (βλέπε ΕΛΒΟ), τόσο το καλύτερο για να κρατηθεί ουσιαστικά η βιομηχανία ελαστικών στη χώρα μας.

Τέλος, το πιο ουσιαστικό στοιχείο είναι και θα είναι η συσπείρωση όλων των εργαζομένων της πόλης, που θα πρέπει να αναπτύξουν την έμπρακτη αλληλεγγύη τους στους απολυμένους της GOOD YEAR, με διάφορες μορφές αγώνα, με συνέχεια και προοπτική. Είναι η βασική προϋπόθεση για να αναπτυχθεί η κοινή δράση και με άλλους εργαζόμενους και με τμήματα των ΕΒΕ. Απ' αυτή την άποψη η κινητοποίηση στις 13 Αυγούστου, με συγκέντρωση στο σιδηροδρομικό σταθμό και πορεία στο υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης, καθώς και ο αποκλεισμός της βιομηχανικής περιοχής της Σίνδου στις 19 Αυγούστου, που αποφάσισαν σωματείο και Εργατικό Κέντρο, έχουν ιδιαίτερη σημασία. Στη στρατηγική της GOOD YEAR πρέπει να αντιταχθεί η στρατηγική του αγώνα των εργαζομένων και των ευρύτερων λαϊκών δυνάμεων της πόλης.

* Ο Θεόδωρος Κυριακίδης είναι γραμματέας της Τοπικής Επιτροπής Θεσσαλονίκης της ΕΣΑΚ

Από την προηγούμενη συγκέντρωση των ναυτεργατών ενάντια στην άρση του καμποτάζ

Μεγαλώνουν και στη Θεσσαλονίκη οι "ουρές" της ανεργίας

Το εργοστάσιο της GOOD YEAR στη Θεσσαλονίκη