GOOD YEAR! Κέρδη ρεκόρ: Το 1992 κέρδη 1 δισ. δραχμές. Το 1995 κέρδη 1,7 δισ. δραχμές. Επιχείρηση εξοπλισμένη με τα προνόμια του περιβόητου αποικιακού νόμου 2687/53, που φρόντισαν να "πλέξουν" οι πολιτικοί εργολάβοι των πολυεθνικών της χώρας μας. Ετσι, η GOOD YEAR ΕΛΛΑΣ, από το 1968, αποτελεί ένα από τα 85 εργοστάσια της "μαμάς εταιρίας" σε όλο τον κόσμο, που το 1995 είχε κέρδη 600 εκατομμύρια δολάρια.

Πριν λίγους μήνες από τη μητρική εταιρία ανακοινώθηκε η "γεωγραφική διαφοροποίηση της παραγωγικής ικανότητας". Τι σημαίνει αυτό; Οτι τα κέρδη πάνε καλά, το κόστος παραγωγής στην Ελλάδα δεν αυξήθηκε καθόλου, τα προνόμια ισχύουν, αλλά όμως κάπου το κόστος μπορεί να είναι φθηνότερο. "Πάντα κάπου το κόστος μπορεί να είναι φθηνότερο"! Ετσι αδίστακτα το εργοστάσιο στην Ελλάδα διαγράφτηκε από το χάρτη των μάνατζερ της πολυεθνικής, για να μεταφερθεί στην Πολωνία ή στη Σλοβενία ή αλλού. Οι 350 εργαζόμενοι βρέθηκαν στο δρόμο.

Αλήθεια, πού είναι εκείνοι οι περιβόητοι οικονομολόγοι και δημοσιογράφοι να μας κάνουν αναλύσεις για το κόστος παραγωγής, που πρέπει να είναι ανταγωνιστικό, χαμηλό (δηλαδή να γίνουμε σαν την Ταϊβάν), για να μη φύγουν τα εργοστάσια των πολυεθνικών απ' την Ελλάδα; Βέβαια, οι εργαζόμενοι της GOOD YEAR δεν έγιναν εργάτες της Ταϊβάν, αλλά είχαν περιορίσει εδώ και χρόνια τα δίκαια αιτήματά τους, κάτω απ' τις πιέσεις της εργοδοσίας και με το σκεπτικό: "Να στηρίξουμε την εταιρία να αυξήσει τα κέρδη της, για να έχουμε τη δουλιά μας".

Πού είναι τα περιβόητα επιχειρήματα για την ανταγωνιστικότητα, για την ανάγκη αύξησης των κερδών, που εκφράζουν οι ειδικοί και μη όλων των αποχρώσεων - "μπλε", "πράσινοι", "ροζ" - οικονομολόγοι, πολιτικοί, συνδικαλιστές του μααστριχτικού τόξου; Η GOOD YEAR και ανταγωνιστική και κερδοφόρα είναι. Πού είναι οι επικλήσεις των θιασωτών του κοινωνικού εταιρισμού, του κοινωνικού διαλόγου, των κοινωνικών συμμαχιών μεταξύ εργατών και βιομηχάνων για το κοινό καλό και των δυο "εταίρων"; Πού είναι ο "σύγχρονος" συνδικαλισμός, που εξοβελίζει στο "πυρ το εξώτερον" την ταξική πάλη, την αγωνιστική στάση απέναντι στην εργοδοσία και το κράτος της; Οι εργαζόμενοι ήταν σε άδεια όταν έμαθαν ότι έκλεισε το εργοστάσιο. Τέτοιος διάλογος ήταν. Ολοι αυτοί σήμερα κρύφτηκαν στο "καβούκι" τους. Αντί για τις περισπούδαστες αναλύσεις τους, που στόχο έχουν τον αποπροσανατολισμό και την εξαπάτηση των εργαζομένων και του λαού, σήμερα βρίσκουν "καταφύγιο" στο επιχείρημα, "νέα στρατηγική των πολυεθνικών". Δηλαδή, ότι η πολυεθνική GOOD YEAR δεν έκλεισε γιατί επιδιώκει όλο και μεγαλύτερα κέρδη, μέσα στον οξύτατο ανταγωνισμό της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας, πράγμα που είναι νόμος απαράβατος της λειτουργίας του πολυεθνικού κεφαλαίου. Κλείνουν τα μάτια ή μάλλον θέλουν να κλείσουν τα μάτια των εργαζομένων στο ότι το πολυεθνικό κεφάλαιο, από την αυγή του ιμπεριαλισμού, δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να επιλέγει τις χώρες που θα εγκατασταθεί με βάση το μικρότερο κόστος παραγωγής. Δηλαδή, με βάση τους πιο χαμηλούς όρους πώλησης της εργατικής δύναμης. Ολες οι συνεχείς αναδιαρθρώσεις που κάνουν οι πολυεθνικές υποτάσσονται στη λογική της εξασφάλισης του μέγιστου κέρδους. Για ποια "νέα" στρατηγική των πολυεθνικών, μας μιλούν; Αυτή που είχαν πάντα; Αυτή τη στρατηγική που υπηρετούσαν στη χώρα μας όλες οι κυβερνήσεις, προσφέροντας στις πολυεθνικές προνόμια και ασυδοσία; Αυτή η στρατηγική κάθε άλλο παρά νέα είναι και σήμερα υλοποιείται με τα κυβερνητικά προγράμματα "σύγκλισης", με τις εντολές των Βρυξελλών, με τη "Λευκή Βίβλο", με τους προϋπολογισμούς λιτότητας, με το υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Να θυμηθούμε την ΕΘΥΛ, την "Πιρέλι", αλλά και ελληνικές επιχειρήσεις που μεταφέρθηκαν στις γειτονικές χώρες.

Ποιους στόχους, λοιπόν, εξυπηρετούν τα περί νέας στρατηγικής; Την απάντηση τη δίνει ο υφυπουργός Εργασίας, Λ. Κανελλόπουλος, σε συνέντευξή του στο "Βήμα" της περασμένης Κυριακής. "Επιβάλλεται - λέει - να διαμορφώσουμε μια νέα στρατηγική αντιμετώπισης του πολυεθνικού κεφαλαίου στη χώρα μας". Και ποια η λύση για το κλείσιμο της GOOD YEAR; Ο υφυπουργός, χωρίς να είναι συγκεκριμένος, καθόρισε τους άξονες της κυβερνητικής πρότασης προς την αμερικανική πολυεθνική: Διατήρηση της απασχόλησης και υποστήριξη της εταιρίας απ' την ελληνική κυβέρνηση, με στόχο την αναδιάρθρωση και τη βιωσιμότητα της μονάδας.

Ξαφνικά η εταιρία έγινε μη βιώσιμη που θέλει υποστήριξη; Δε φτάσανε, φαίνεται, τα 1,7 δισ. δρχ. κέρδη το 1995. Και βέβαια, καταλαβαίνουμε τι είδους αναδιαρθρώσεις προωθούν οι πολυεθνικές με τη στήριξη των κυβερνήσεων. Το κλείσιμο ολόκληρων παραγωγικών μονάδων και η μετατροπή τους σε εμπορικά καταστήματα. Η μυστικότητα εξάλλου πάνω στις συζητήσεις της εταιρίας με την κυβέρνηση, συζητήσεις απ' τις οποίες ήταν έξω οι εργαζόμενοι και το σωματείο τους, είναι ενδεικτική για τις λύσεις που πάνε να στηθούν στο όνομά τους. Στην ασυδοσία της πολυεθνικής, που την εξέθρεψε όλα αυτά τα χρόνια η πολιτική των κυβερνήσεων και που κατέληξε στο κλείσιμο, η κυβέρνηση προτείνει νέα προνόμια και ασυδοσία! Ασχετα με το τελικό αποτέλεσμα, οι εργαζόμενοι καλούνται να πληρώσουν τη "νύφη". Οσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσουν ότι οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν ως τώρα χρεοκόπησαν και ότι χρειάζεται να απεγκλωβιστούν από τα γρανάζια των πολιτικών του κεφαλαίου, τόσο το καλύτερο για τον αγώνα τους να επαναλειτουργήσει το εργοστάσιο.

Οσο πιο γρήγορα εργαζόμενοι και συνδικαλιστικό κίνημα της πόλης διαμορφώσουν θέση προοπτικής για την επαναλειτουργία της επιχείρησης, με την οργανική ένταξή της στο δημόσιο φορέα οχημάτων της πόλης (βλέπε ΕΛΒΟ), τόσο το καλύτερο για να κρατηθεί ουσιαστικά η βιομηχανία ελαστικών στη χώρα μας.

Τέλος, το πιο ουσιαστικό στοιχείο είναι και θα είναι η συσπείρωση όλων των εργαζομένων της πόλης, που θα πρέπει να αναπτύξουν την έμπρακτη αλληλεγγύη τους στους απολυμένους της GOOD YEAR, με διάφορες μορφές αγώνα, με συνέχεια και προοπτική. Είναι η βασική προϋπόθεση για να αναπτυχθεί η κοινή δράση και με άλλους εργαζόμενους και με τμήματα των ΕΒΕ. Απ' αυτή την άποψη η κινητοποίηση στις 13 Αυγούστου, με συγκέντρωση στο σιδηροδρομικό σταθμό και πορεία στο υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης, καθώς και ο αποκλεισμός της βιομηχανικής περιοχής της Σίνδου στις 19 Αυγούστου, που αποφάσισαν σωματείο και Εργατικό Κέντρο, έχουν ιδιαίτερη σημασία. Στη στρατηγική της GOOD YEAR πρέπει να αντιταχθεί η στρατηγική του αγώνα των εργαζομένων και των ευρύτερων λαϊκών δυνάμεων της πόλης.

* Ο Θεόδωρος Κυριακίδης είναι γραμματέας της Τοπικής Επιτροπής Θεσσαλονίκης της ΕΣΑΚ