Στο σόου των "πλαστικών" εξαγγελιών, που στήνεται κάθε φορά λίγες μέρες πριν τις εκλογές, για να διαλυθεί αμέσως μετά, περίοπτη θέση κρατούν κάθε φορά - απ' τη μεταπολίτευση τουλάχιστον και δώθε - τα στεγαστικά προγράμματα του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας.Ενός Οργανισμού που, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, αξιοποιήθηκε θρασύτατα και απ' τους δυο "μονομάχους" του δικομματισμού για τις κάθε φορά προεκλογικές τους ανάγκες. Τα δάνεια και οι κατοικίες πέφτουν κατά ...χιλιάδες προεκλογικά, για να αποδειχτούν απατηλά όνειρα αμέσως μετά.

Μια ακόμα επιχείρηση προεκλογικής εξαπάτησης, με επίκεντρο τον ΟΕΚ, ξεδιπλώνεται αυτή την περίοδο από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, παρά τις υποκριτικές διακηρύξεις του πρωθυπουργού περί "νέου ήθους". Την ίδια στιγμή προωθείται έντεχνα και πίσω από τα ολοσέλιδα πανηγυρικά δημοσιεύματα, η αλλαγή του χαρακτήρα του ΟΕΚ, από Οργανισμό με κοινωνική προσφορά σε τραπεζικό παραμάγαζο.

Δεν υπάρχει πιο αποκαλυπτική ομολογία της χρησιμοποίησης του ΟΕΚ, ως προεκλογικού ρουσφετολογικού μηχανισμού, από το παρακάτω απόσπασμα εσωτερικού εγγράφου της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, με ημερομηνία 9 Γενάρη του '85 και την επισήμανση αυστηρά απόρρητο: "Οι αλλεπάλληλες προεκλογικές και μετεκλογικές εξαγγελίες σαν κινήματος και σαν κυβέρνησης, για την επίλυση του στεγαστικού προβλήματος των άστεγων εργατοϋπαλλήλων, δημιούργησαν μια δέσμευσή μας... Διανύουμε ουσιαστικά μια νέα εκλογική περίοδο. Αυτή η διάψευση προσδοκιών, τι πολιτικό κόστος θα έχει; Να δημιουργήσει περισσότερους από 500.000 δυσαρεστημένους ψηφοφόρους. Οι προτάσεις που κάνουμε προσφέρουν λύση... Η υιοθέτηση ενός 5ετούς προγράμματος χορήγησης δανειοδοτικών εγκρίσεων, με την άμεση κλήρωση 168.000 αιτήσεων από τις 180.000 της απογραφής αστέγων του '83".

Η "λύση" πήρε το δρόμο της υλοποίησης και καταγράφτηκε σαν τη μεγαλύτερη πολιτική εξαπάτηση. Σε πάνω από 50.000 σπίτια εργαζόμενων - δικαιούχων κατέφθασαν πριν τις εκλογές του '85 τα γνωστά ραβασάκια: "Η αίτησή σας για δάνειο εγκρίθηκε...".Επρόκειτο φυσικά για προεγκρίσεις - κοροϊδία, γιατί ουσιαστικά μέχρι τις εκλογές πήραν εγκρίσεις δανείων μόλις 8.888 δικαιούχοι!

Την περίοδο '88-'89,με το που άρχισαν να "μυρίζουν" εκλογές, άρχισε και πάλι το γνωστό κόλπο. Αυτή τη φορά τα "ραβασάκια" έφτασαν περίπου τις 100.000,για να έχουν την ίδια τύχη με τα προηγούμενα.

Τελικά από τα 150.000 προεκλογικά δάνεια του ΠΑΣΟΚ, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία μέχρι το '89-'90 ικανοποιήθηκαν 30.000 δικαιούχοι, όχι όμως μόνο με δάνεια, αλλά απ' το σύνολο των προγραμμάτων (κατασκευαστικό - δανειοδοτικά) του ΟΕΚ!

Τη σκυτάλη παίρνει η ΝΔ. "Στέγη για όλους" (!) υποσχόταν πριν τις εκλογές του '93, ο τότε υπουργός Εργασίας Α. Καλαντζάκος και άρχισε να διανέμει δάνεια ύψους 45 δισ. δραχμών. Μόνο που στο ύψος συνυπολογιζόταν όχι μόνο η επιδότηση που θα έδινε ο ΟΕΚ, αλλά και το ποσό του δανείου από τις τράπεζες, για να αποκρυφτεί ότι ακόμα και οι εξαγγελίες αφορούσαν περίπου 1.500 δάνεια.

Το ΠΑΣΟΚ επανέρχεται δριμύτερο και όσοι είχαν απογραφεί το '83, είχαν λάβει τα "ραβασάκια" και είχαν διαψευστεί, καλούνται και πάλι να ξαναϋποβάλουν αιτήσεις.

Η ανέξοδη παροχολογία συνεχίζεται το '94 από το βήμα της ΔΕΘ, όταν ο τότε πρωθυπουργός, Α. Παπανδρέου,εξαγγέλλει πενταετές στεγαστικό πρόγραμμα ύψους 235 δισ. δραχμών, του οποίου η τύχη έκτοτε αγνοείται. Τις εξαγγελίες επαναλαμβάνει ο (τότε και τώρα) πρόεδρος του ΟΕΚ, Θ. Χανακούλας,ο οποίος υπόσχεται 4.000 δάνεια μέσα στο '95. Τα απολογιστικά στοιχεία αποκαλύπτουν ότι δόθηκαν τελικά το '95 μόλις 450 δάνεια (250 διπλής επιδότησης και 200 ΕΣΑΚ).

Προ των πυλών εκλογές και ο υπουργός Εργασίας Ε. Γιαννόπουλος επαναλαμβάνει φέτος το παραμύθι, μοιράζοντας 50.000 δάνεια. Για να διαψευστεί από τον "δικό του" Θ. Χανακούλα, ο οποίος αποκαλύπτει ότι πρόκειται για μια νέα απογραφή δικαιούχων, που θα ξεκινήσει μετά τις εκλογές. Δηλαδή, οι απογραφέντες του '83, οι οποίοι κλήθηκαν σε νέα απογραφή το '93, θα επαναγραφούν και πάλι. Οσο για το πότε θα πάρουν δάνειο παραπέμπεται στον 21ο αιώνα.

Το αποκορύφωμα του ψεύδους, αλλά και της αυτογελοιοποίησης είναι η δήλωση του υπουργού ότι οι απογραφέντες του '83 έχουν πάρει όλοι δάνειο, ενώ σε ανακοίνωση του υπουργείου της ίδιας μέρας αναφέρεται ότι πρόκειται για δάνεια που θα ...χορηγηθούν σε απογραφέντες των ετών '83 και '93!

Η παροχολογία, ωστόσο, έρχεται να καλύψει μια συνειδητή βήμα βήμα προσπάθεια να ανατραπεί ο κοινωνικός χαρακτήρας του ΟΕΚ, στο όνομα πάντα της καλύτερης αποδοτικότητάς του και της καλύτερης δήθεν εξυπηρέτησης των δικαιούχων του. Απώτερος στόχος η μετατροπή του Οργανισμού, ο οποίος δημιουργήθηκε για να παρέχει στεγαστική συνδρομή στους άστεγους εργαζόμενους και κυρίως αυτούς με τα χαμηλότερα εισοδήματα, σε χρηματοπιστωτικό μηχανισμό, όπου οι δικαιούχοι θα αντιμετωπίζονται σαν πελάτες και θα προτιμούνται μόνο οι "φερέγγυοι".

Ετσι στην πρώτη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, το ποσό του δανείου που δινόταν στον δικαιούχο, προερχόταν κατά το μισό από χρήματα του ΟΕΚ, άτοκα και το μισό απ' τις τράπεζες με το ισχύον επιτόκιο.

Στη δεύτερη τετραετία του ΠΑΣΟΚ, εμφανίζονται τα δάνεια ΕΣΑΚ (Ενιαίο Στεγαστικό Ανακυκλούμενο Κεφάλαιο), όπου το ποσό του δανείου προέρχεται αποκλειστικά μεν από τον ΟΕΚ, αλλά είναι έντοκο, με επιτόκιο 10%.

Η πρώτη σημαντική προσπάθεια άμβλυνσης του κοινωνικού χαρακτήρα γίνεται επί ΝΔ, με την εμφάνιση παράλληλα με τα άλλα προγράμματα και των δανείων διπλής επιδότησης (Ν. 2116). Ουσιαστικά οι δικαιούχοι στέλνονται "βορά" στις τράπεζες, οι οποίες αναλαμβάνουν να καταβάλουν ολόκληρο το ποσό του δανείου και ο ΟΕΚ περιορίζεται να επιδοτεί το επιτόκιο, ενώ ανάλογη επιδότηση του επιτοκίου γίνεται και απ' το κράτος. Το κυριότερο είναι ότι πλέον ο δικαιούχος εκτός της έγκρισης της δανειοδότησης από τον ΟΕΚ (αν ποτέ την πάρει), περνά τώρα και απ' την "κρησάρα" των λεγόμενων τραπεζικών κριτηρίων.

Η προσπάθεια συνεχίζεται από το ΠΑΣΟΚ, το οποίο με το Ν. 2224 θεσπίζει δυσμενέστερους όρους για την έγκριση δανειοδότησης με το πρόγραμμα διπλής επιδότησης και ταυτόχρονα μετατρέπει τον Οργανισμό σε "εργολάβο υπέρ τρίτων".

Το τελευταίο χτύπημα έρχεται με τις πρόσφατες εξαγγελίες περί στεγαστικών ομολόγων και στεγαστικού Ταμιευτηρίου, του υπουργού Εργασίας και του προέδρου ΟΕΚ, πάντα στο όνομα του να εξοικονομήσει χρήματα ο Οργανισμός και να υλοποιήσει τα "φιλόδοξα" - όπως οι ίδιοι αποκαλούν - δανειοδοτικά του προγράμματα. Οι εργαζόμενοι με χαμηλά εισοδήματα ή εποχιακά απασχολούμενοι, όπως οικοδόμοι, ξενοδοχοϋπάλληλοι και όσοι γενικά έχουν μεγαλύτερη ανάγκη της στεγαστικής συνδρομής του ΟΕΚ, που ήδη έχουν εξοβελιστεί απ' τα μεγάλα δάνεια, τώρα θα αποκλείονται πλήρως.

Ωστόσο η "κατ' εξακολούθηση απάτη" δεν αφορά μόνο την παροχολογία με ημερομηνία λήξης τις εκλογές ή τον αποκλεισμό των οικονομικά ασθενέστερων. Ακόμα και όσοι κάποια στιγμή δουν "φως στο τούνελ", το δάνειο τελικά που θα πάρουν θα είναι το ανώτερο - αν γίνουν πράξη οι πρόσφατες εξαγγελίες - περίπου 12 εκατ. δραχμές. Και αυτό όταν στις υποβαθμισμένες δυτικές συνοικίες πωλείται το τριάρι, για παράδειγμα, στην τιμή των 25-30 εκατ. δραχμών.

Η εκμετάλλευση, είτε για κομματικές ψηφοθηρίες είτε για άλλες σκοπιμότητες... έχει πλήξει βαριά το κύρος του ΟΕΚ. Και όμως έχει τεράστιες δυνατότητες. Εκείνο που απαιτείται είναι η πολιτική βούληση για να λειτουργήσει υπέρ των συμφερόντων των εργαζομένων - δικαιούχων, χάρη στους οποίους "στέκεται στα πόδια του". Τέτοια πολιτική βούληση έχουν αποδείξει ότι δεν έχουν και οι δυο εταίροι του δικομματισμού. Αντίθετα τα σχέδιά τους κινούνται πέρα απ' τη ρουσφετολογική εκμετάλλευση σε μια πιο "επικίνδυνη" κατεύθυνση. Μπροστά στους χιλιάδες δικαιούχους εργαζόμενους ενόψει και των εκλογών αναδεικνύονται δυο δρόμοι. Να αποδεχτούν να εξαπατηθούν για άλλη μια φορά και ταυτόχρονα να βοηθήσουν στην ευόδωση των επικίνδυνων σχεδίων, είτε υπερψηφίζοντας έναν απ' τους δυο μονομάχους είτε τα συνεταιράκια τους, που όλο το προηγούμενο διάστημα ανέχτηκαν ή και στήριξαν τις επιλογές των πρώτων. Ο δεύτερος δρόμος είναι να αγωνιστούν για έναν ΟΕΚ που να εκπληροί πλήρως το ρόλο για τον οποίο δημιουργήθηκε, δυναμώνοντας και με την ψήφο τους εκείνη την πολιτική δύναμη που στάθηκε στο πλευρό τους, τη μόνη δύναμη αντίστασης, το ΚΚΕ.

Ντίνα ΝΤΑΒΟΥ

Οι δύο αποτυχημένες προσπάθειες να ιδιωτικοποιηθεί ο ΟΤΕ, η πρώτη το 1993 με την κυβέρνηση Κ. Μητσοτάκη να τον παραδώσει στο στρατηγικό επενδυτή και η δεύτερη το 1994, όταν ο Γ. Παπαντωνίου απέτυχε στην απόπειρα του ΠΑΣΟΚ να πωλήσει το 25% του Οργανισμού στη διεθνή χρηματιστηριακή αγορά, "προσγείωσε" τους πραματευτάδες της δημόσιας περιουσίας. Το 1995 η μέθοδος ξεπουλήματος άλλαξε αλλά ο στόχος παρέμεινε ο ίδιος. Ετσι, μαζί με την πώληση σε πρώτη φάση του 8% των μετοχών στο ελληνικό Χρηματιστήριο (ο νόμος προβλέπει πώληση του 25%), το ΠΑΣΟΚ με το πενταετές Επιχειρησιακό Σχέδιο που ενέκρινε η διοίκηση του ΟΤΕ αποφάσισε το διαμελισμό του ΟΤΕ σε θυγατρικές, οι οποίες σταδιακά θα οδηγούνται απευθείας στα χέρια ιδιωτών, είτε μέσω κοινοπραξιών με ντόπιους και ξένους οίκους, είτε με την πώληση πακέτων μετοχών των θυγατρικών αυτών στο Χρηματιστήριο.

Η υλοποίηση του σεναρίου αυτού κατά το 1996 αν δικαιώνει κάτι αυτό είναι η "αποτελεσματικότητα" της κυβέρνησης Σημίτη στον "εκσυγχρονισμό" του ελληνικού καπιταλισμού. Πολύ περισσότερο που η κυβέρνησή του "κατάφερε" να εκποιήσει ένα μέρος του ΟΤΕ στο 1/3 της πραγματικής του αξίας. Η προεκλογική στήριξη που του παρέχουν τα ντόπια και διεθνή κέντρα δεν είναι "στον αέρα". Το "νέο" ΠΑΣΟΚ έχει προκαταβάλει τα λύτρα της ομηρίας του στην πολιτική αποκρατικοποίησης του δημόσιου τομέα. Η κυβέρνηση των εκσυγχρονιστών πέρασε με άριστα το διαγώνισμα της ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ. Απομένει τώρα το δεύτερο ημίχρονο... Μόνο που η κυβέρνηση Σημίτη δε θέλει μόνο να είναι "υπάκουο παιδί...", επιθυμεί και να δείχνει πως μπορεί να κάνει τη δουλιά καλύτερα από τους ανταγωνιστές της. Για να μην αφήσει καμιά αμφιβολία περί των μετεκλογικών της σχεδίων, ήδη ανακοίνωσε πως με το νέο έτος κουμάντο στον ΟΤΕ θα κάνει... μάνατζερ που θα προσλαμβάνεται από την ελεύθερη αγορά.

Οχι άδικα λοιπόν ο Στέφανος Μάνος διαρρηγνύει τα ιμάτιά του για την εφαρμογή του προγράμματος της ΝΔ.

Μπορεί βέβαια η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση να μην πρόλαβε να πάει πεσκέσι όλο τον ΟΤΕ στο στρατηγικό επενδυτή, αλλά όλο και κάτι κατάφερε να παραχωρήσει στους "φτωχούς" της ιδιωτικής πρωτοβουλίας... Λίγους μήνες πριν τις εκλογές του 1993, η κυβέρνηση Μητσοτάκη παρέδωσε την κινητή τηλεφωνία στην ΠΑΝΑΦΟΝ και τη ΣΤΕΤ και με νόμο απέκλεισε τον ΟΤΕ από αυτή τη δραστηριότητα. Αποτέλεσμα της αποικιοκρατικής αυτής σύμβασης που το ΠΑΣΟΚ διατήρησε σε ισχύ, παρά τις αντίθετες υποσχέσεις που μοίραζε όντας στην αντιπολίτευση, ήταν η επιδότηση των δύο εταιριών με δεκάδες δισεκατομμύρια από το ταμείο του Οργανισμού και του Ελληνα καταναλωτή. Οσο και αν ακούγεται παράξενο, ναι, πρόκειται για επιδότηση.Μόνο το 1995 ο ΟΤΕ χάρισε σε ΠΑΝΑΦΟΝ και ΤΕΛΕΣΤΕΤ 11,6 δισεκατομμύρια δραχμές!

Μια άλλη σημαντική πτυχή στη διαδικασία ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ είναι η απελευθέρωση στη χρήση του δικτύου του. Το δημόσιο τηλεπικοινωνιακό δίκτυο, που ανήκει 100% στον ΟΤΕ και για το οποίο στα 47 χρόνια λειτουργίας του έχουν δαπανηθεί και δαπανώνται τρισεκατομμύρια δραχμές, προσφέρεται υποχρεωτικά στις ιδιωτικές εταιρίες του κλάδου για ν' αναπτύξουν απρόσκοπτα τις δικές τους επιχειρηματικές δραστηριότητες. Ο ΟΤΕ είναι υποχρεωμένος να συμμορφωθεί στους κανόνες που θέτει η "Πράσινη Βίβλος" και η Συνθήκη του Μάαστριχτ, στις οποίες όλα τα κόμματα πλην ΚΚΕ έχουν δώσει όρκο αφοσίωσης και υποταγής.

Αλλά η ταυτότητα απόψεων και πολιτικής των δύο κομμάτων εκφράζεται και μέσα από το σύνθημα για την προσαρμογή του ΟΤΕ στους στυγνούς νόμους της αγοράς και της στροφής στην "εμπορική δραστηριότητα".

Το κοινωνικό αγαθό της τηλεφωνίας μετατρέπεται σε ακριβοπληρωμένο προϊόν που θα φέρει "ζεστό" χρήμα στις τσέπες των μεγαλοεπενδυτών. Η λογική αυτή αποτυπώνεται ξεκάθαρα στην τιμολογιακή πολιτική που θ' ακολουθήσει στο μέλλον ο Οργανισμός. Μόνο στην πενταετία 1996 - 2000 οι αυξήσεις της αστικής μονάδας θα φτάσουν το 55% και του πάγιου στο 48%,τη στιγμή που η τιμή της διεθνούς συνδιάλεξης θα μειωθεί κατά 23%.Η ταξική κατεύθυνση στα τιμολόγια του ΟΤΕ σημαίνει ότι η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού θα επωμιστεί για άλλη μια φορά νέα δυσβάστακτα οικονομικά βάρη, ενώ οι "έχοντες" και οι επιχειρήσεις τους θα τύχουν ακόμη καλύτερης "δικομματικής μεταχείρισης".

Οι πρώτοι που θα πληρώσουν τη νέα αυτή αποστολή του ΟΤΕ είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Η μείωση του προσωπικού μέχρι και 40% τα επόμενα χρόνια, η κατάργηση της μονιμότητας, η σύνδεση των αμοιβών με τη διαβόητη παραγωγικότητα και η δημιουργία ειδικού μισθολογίου για τα διευθυντικά στελέχη, που θα θεσμοθετεί και το διαχωρισμό των εργαζομένων στην ελίτ και στη μάζα, είναι μερικά από τα φρούτα που κρύβονται στις βαλίτσες της νέας εποχής και του "νέου" ΠΑΣΟΚ.

Αν στα παραπάνω προσθέσουμε τις σκανδαλώδεις συμβάσεις των προμηθειών του ΟΤΕ, που υπέγραφαν οι δύο κυβερνήσεις, τον καθημερινό και ανηλεή πόλεμο που συστηματικά διεξάγουν τα στελέχη των κομμάτων του δικομματισμού ενάντια στον Οργανισμό, τη σκόπιμη κωλυσιεργία από πλευράς διοικήσεων στην ανάπτυξη καινούριων υπηρεσιών και την έμμεση παράδοση της αγοράς στις ανταγωνίστριες ιδιωτικές εταιρίες του κλάδου, την εξυπηρέτηση των μικροκομματικών τους ασελγειών πάνω στο ανυπεράσπιστο "σώμα" της επιχείρησης, η εικόνα του δικομματικού έργου προβάλλει ανάγλυφη.

Αυτή η εικόνα, για τα έργα και τις ημέρες του δικομματισμού στον ΟΤΕ, προδιαγράφει ταυτόχρονα και την αυριανή πραγματικότητα της μεγαλύτερης επιχείρησης της χώρας σε περίπτωση αυτοδυναμίας ενός εκ των δύο κομμάτων του δικομματισμού, είτε "κεντροαριστερών" και "κεντροδεξιών" σχημάτων διακυβέρνησης.

• Το ΚΚΕ και οι κομμουνιστές στον ΟΤΕ ήταν αυτοί που με σταθερότητα στις θέσεις τους υπεράσπισαν και υπερασπίζουν το δημόσιο χαρακτήρα του.

- Αντιπαλεύουν με συνέπεια στα λόγια και στα έργα τους όλες τις μορφές ιδιωτικοποίησης.

- Πρωτοστάτησαν στους αγώνες των εργαζομένων, που απέτρεψαν την πώληση του ΟΤΕ στο στρατηγικό επενδυτή που επιδίωξε η ΝΔ, αλλά και τη μετοχοποίησή του.

- Είπαν όχι στη σαλαμοποίηση του Οργανισμού και στο διαμελισμό του σε θυγατρικές.

• Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που αναλύει τις βαθύτερες αιτίες και τις καταστροφικές συνέπειες της κούρσας της ιδιωτικοποίησης που ακολουθούν οι δύο μονομάχοι και στην οποία σύρονται και τα άλλα μικρότερα κόμματα, παρά τις επιμέρους και δευτερεύουσες διαφωνίες που κατά καιρούς διατυπώνουν.
• Την ίδια στιγμή που υπεράσπιζε το δημόσιο χαρακτήρα του ΟΤΕ, ξεκαθάρισε πως αυτός ο χαρακτήρας δεν μπορεί να ταυτίζεται με το ρουσφέτι, την αναξιοκρατία, τις ύποπτες δοσοληψίες με τα μεγάλα συμφέροντα και την αναποτελεσματικότητα των κομματικών διοικήσεων, με τα οποία τον φόρτωσαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Αρνήθηκε επίμονα να συσχετίσει τον αναγκαίο και δημοκρατικό εκσυγχρονισμό του Οργανισμού με την ύποπτη αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος και πήγε κόντρα στο ρεύμα που καλλιεργούν οι πλασιέδες των νεοφιλελεύθερων συνταγών και τα φερέφωνά τους στα ΜΜΕ.
• Ο εκσυγχρονισμός, για τον οποίο πάλεψαν και συνεχίζουν να παλεύουν οι κομμουνιστές, κατοχυρώνει το δημόσιο χαρακτήρα του ΟΤΕ. Εξασφαλίζει την κυρίαρχη θέση του στην εγχώρια αγορά και το θωρακίζει από τον ανταγωνισμό των πολυεθνικών του κλάδου. Η ανάπτυξη των νέων υπηρεσιών και ο εκσυγχρονισμός του δικτύου του δεν μπορεί ν' αναιρεί το δικαίωμα των λαϊκών στρωμάτων στο κοινωνικό αγαθό της τηλεφωνίας και την κατοχύρωση των εργασιακών κατακτήσεων των εργαζομένων στον ΟΤΕ. Ο εκσυγχρονισμός αυτός είναι στον αντίποδα του δικομματικού "εκσυγχρονισμού". Είναι δρομολογημένος στη ρότα των λαϊκών συμφερόντων και της εθνικής οικονομίας.
• Και τέλος το σημαντικότερο: Ο δημόσιος ΟΤΕ στην αντίληψη των κομμουνιστών ιεραρχείται ως ένας από τους βασικούς μοχλούς στήριξης και ανάπτυξης της εθνικής οικονομίας και εξασφάλισης της εθνικής κυριαρχίας της χώρας.

Από το σύνθημα "Ούτε μια μετοχή στους ιδιώτες", που είχε ως αντιπολίτευση το ΠΑΣΟΚ, με την ανάληψη της κυβερνητικής εξουσίας πέρασε στην αντίπερα όχθη. Ανοιξε το δρόμο και άρχισε την παράδοση του ΟΤΕ στα χέρια των ιδιωτών. Να θυμίσουμε μόνο πως η πρόταση νόμου που είχε καταθέσει το ΠΑΣΟΚ στη Βουλή όταν ήταν στην αντιπολίτευση, με την οποία τασσόταν υπέρ ενός 100% δημόσιου ΟΤΕ, φέρνει την υπογραφή όλων των πρωτοκλασάτων στελεχών του, με πρώτη και καλύτερη την υπογραφή του σημερινού εκσυγχρονιστή πρωθυπουργού.

Στο έργο τους, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είχαν την αμέριστη συμπαράσταση και στήριξη των συνδικαλιστικών τους παρατάξεων, της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, αλλά και αυτής του "ΣΥΝ". Η τελευταία, ανεξάρτητα από τις διαφοροποιημένες θέσεις της, στην ουσία, με την τακτική της, στήριξε την "πράσινη" πλειοψηφία.

Η ΠΑΣΚΕ απέσπασε την ψήφο των εργαζομένων με τα κάλπικα συνθήματα, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, για να τα εγκαταλείψει στη συνέχεια με την ίδια ευκολία, όπως και το ΠΑΣΟΚ σαν κυβέρνηση εγκατέλειψε τις προεκλογικές του δεσμεύσεις. Ομως, η πράσινη πλειοψηφία της ΟΜΕ - ΟΤΕ ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Στα τρία χρόνια που πέρασαν, με την πρακτική της, υπονόμευσε την ενότητα των εργαζομένων, στάθηκε ανάχωμα στην ανάπτυξη αγώνων, υπέθαλψε και, πολλές φορές, τροφοδότησε το κλίμα ηττοπάθειας και συμβιβασμού με τις επιλογές της κυβέρνησης. Αποδέχτηκε, πότε ανοιχτά και πότε κρυφά, όλες τις αναδιαρθρώσεις στο εσωτερικό του Οργανισμού που περικόπτουν κατακτήσεις δεκαετιών. Οσο για τη ΔΑΚΕ, από τη θέση του παρατηρητή, "έτριβε τα χέρια της", γιατί, επιτέλους, η ΠΑΣΚΕ ασπάστηκε τις θέσεις της.

Λέγεται ότι όποιος ελέγχει τις τηλεπικοινωνίες ενός κράτους, ελέγχει το ίδιο το κράτος. Η διαπίστωση αυτή παίρνει δραματικές διαστάσεις, όταν πρόκειται για την εθνική άμυνα της χώρας, αφού το κύριο και εναλλακτικό δίκτυο των Ενόπλων Δυνάμεων εξαρτάται άμεσα από τον ΟΤΕ. Οι τηλεπικοινωνίες εδάφους - εδάφους βασίζονται στον ΟΤΕ σε ποσοστό 90%.

Η ιδιωτικοποίηση του Οργανισμού και η ενδεχόμενη ανάληψη της θέσης του διευθύνοντα συμβούλου από ξένο μάνατζερ μπορεί να μας βάλει σε περιπέτειες με απρόβλεπτες συνέπειες.. Οι κίνδυνοι, που ελλοχεύουν, περιγράφονται στην απάντηση που είχε δώσει ανώτατο στρατιωτικό στέλεχος των Ενόπλων Δυνάμεων: "Γίνεται εύκολη η διαρροή πληροφοριών για επιχειρησιακά θέματα, δίνεται η δυνατότητα συνακροάσεων και παρακολουθήσεων τηλεφώνων, μπορεί να υπάρξει παρεμπόδιση συλλογής και διαβίβασης πληροφοριών ή παρεμβολές και επιλεκτικές διακοπές επικοινωνιών. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι να υπάρξει πλήρης διακοπή των επικοινωνιών μεταξύ Εθνικού Κέντρου Επιχειρήσεων και μάχιμων σχηματισμών".

Την ώρα που ανακοινώνονται νέα εξοπλιστικά προγράμματα - μαμούθ, ας απαντήσουν οι εταίροι του δικομματισμού: Ποιος θα κάνει κουμάντο στο εθνικό τηλεπικοινωνιακό δίκτυο;