ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 10 Αυγούστου 1997
Σελ. /40
ΚΕΝΗ
Κρίσιμες απαντήσεις

Του Τάκη ΤΣΙΓΚΑ

Ενας και πλέον χρόνος μάς χωρίζει από τις νομαρχιακές, δημοτικές και κοινοτικές εκλογές. Χρονικό διάστημα καθόλου μικρό, αλλά τα σημάδια που φανερώνουν την ιδιαίτερη και σημαντική πολιτική τους σημασία είναι, ήδη, πολλά και ακόμη περισσότερο εύγλωττα. Αυτήν ακριβώς τη σημασία υποδηλώνουν οι πολύμορφες και έντονες διεργασίες, που ξεδιπλώνονται σε όλη τη χώρα, η πρόσφατη πρωθυπουργική ενασχόληση με το θέμα αυτό, αλλά και τα αλλεπάλληλα σχετικά δημοσιεύματα στον Τύπο.

Και δεν είμαστε εμείς, βέβαια, που θ' αρνηθούμε την πολιτική σημασία της εκλογικής αυτής μάχης. Αλλωστε, κάθε εκλογική αναμέτρηση, μικρότερης ή μεγαλύτερης εμβέλειας, έχει τη δική της πολιτική σημασία. Αναμφίβολα, και οι εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΤΑ) του 1998 έχουν τη δική τους, και μάλιστα, αρκετά σημαντική και βαρύνουσα πολιτική σημασία. Κι αυτό, γιατί - με τον ένα ή άλλο τρόπο - ολόκληρη η εκλογική μάχη και, τελικά, το αποτέλεσμά της, θα παίξουν σοβαρό ρόλο στη διαμόρφωση των κατοπινών, γενικότερων πολιτικών εξελίξεων στη χώρα, στη διαμόρφωση ενός νέου συσχετισμού δυνάμεων, όπως και στην παραπέρα εξέλιξη του θεσμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Πολύ περισσότερο, που η διεξαγωγή τους συμπίπτει με μια περίοδο, όπου θα βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη τα σκληρά και βαθιά αντιλαϊκά, κοινοτικής έμπνευσης, μέτρα της γνωστής σε όλους κυβερνητικής πολιτικής.

Απ' αυτήν την πολιτική σημασία ξεκινώντας, πρέπει να καθορίσουμε και το πολιτικό περιεχόμενο της μάχης αυτής, όπως και τα πραγματικά ερωτήματα, που μπαίνουν μπροστά στους εργαζόμενους. Πρώτον, όπως ο καθένας καταλαβαίνει, οι εκλογές του 1998 δεν είναι βουλευτικές και δεν εκλέγεται απ' αυτές η κυβέρνηση της χώρας, αλλά η πολιτική της σημερινής κυβέρνησης μπαίνει αντικειμενικά στην κρίση του λαού. Πολύ περισσότερο, που είναι εξόφθαλμη πλέον η αυξανόμενη συνεχώς μετατροπή των οργάνων της ΤΑ σε "μακρύ χέρι" της κεντρικής εξουσίας και εντολοδόχο της πολιτικής της. Οταν έχει γίνει, πλέον, πολύ δύσκολο ή ακόμη και αδύνατο, να γίνει διαχωρισμός των επιπτώσεων στο λαό και τους εργαζόμενους από τη γενική πολιτική της κυβέρνησης ή από αυτήν, που ασκείται από τη μεγάλη πλειοψηφία των αιρετών "τοπικών αρχόντων".Δεύτερον, θα κριθούν οι δύο διαφορετικές λογικές, που έχουν ξεδιπλωθεί μέχρι σήμερα στο χώρο της ΤΑ. Από τη μια, είναι η λογική, που θέλει την ΤΑ"κλεισμένη" στα όρια, που της θέτει η εκάστοτε κεντρική εξουσία, διαχειριστή(καλό ή κακό έχει εντελώς δευτερεύουσα σημασία) των κυβερνητικών δεδομένων της φτώχειας και της μιζέριας, υπάκουο "υπάλληλο" των κατευθύνσεων των Βρυξελλών και της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Και, από την άλλη, είναι η λογική, που θέλει την ΤΑ προμαχώνα της ανυποχώρητης υπεράσπισης των λαϊκών προβλημάτων, της αποφασιστικής αντίστασης σε κάθε αντιλαϊκό μέτρο, της αγωνιστικής συσπείρωσης και διεκδίκησης των δικαιωμάτων των εργαζόμενων και της νεολαίας, της προβολής των οραμάτων τους, για μια ζωή αντάξια του μόχθου τους και της πάλης για την υλοποίησή τους. Τρίτον, θα κριθούν οι σημερινές νομαρχιακές, δημοτικές και κοινοτικές αρχές, κατά πρώτο λόγο και κατά δεύτερο, όλοι όσοι διεκδικήσουν την ψήφο των εργαζόμενων. Και πρέπει όλοι τους - κι ακόμη περισσότερο όσοι σήμερα ασκούν την τοπική εξουσία - να κριθούν από τα έργα και την πρακτική τους και όχι από τα όποια, ωραία και μεγάλα, λόγια τους, πολύ περισσότερο, όταν αυτά λέγονται στην προεκλογική περίοδο. Να κριθούν, πρώτα και κύρια, από το αν συμβιβάστηκαν με την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, της υποβάθμισης και συρρίκνωσης των κοινωνικών υπηρεσιών και παροχών, με την πορεία μετατροπής του θεσμού της ΤΑ σε "βοηθό" της αντεργατικής πολιτικής της κυβέρνησης και της σκληρής, μονόπλευρης λιτότητας. Πρέπει να κριθούν από το αν υπερασπίστηκαν ή όχι τα λαϊκά αιτήματα, αν μπήκαν μπροστάρηδες στους αγώνες των εργαζόμενων, αν πήραν ενωτικές πρωτοβουλίες, οργάνωσαν και προώθησαν την πάλη του λαού, την υπεράσπιση των όποιων κατακτήσεών του και του στοιχειώδους δικαιώματός του για μια καλύτερη ζωή.

Στα πλαίσια αυτά και έχοντας την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του λαού και της ΤΑ, ως πρώτιστο στόχο του, ξεδιπλώνει το ΚΚΕ, ήδη, τον αγώνα του, για την εκλογική μάχη του 1998. Η καταδίκη της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής και της μετατροπής της ΤΑ σε "βοηθό" της, των "συναινετικών" αντιλήψεων και της πρακτικής της συμπολιτευόμενης "αντιπολίτευσης" των άλλων κομμάτων αποτελούν σήμερα τα κρίσιμα ζητήματα, που στέκουν μπροστά στους ψηφοφόρους. Οπως και η αποφασιστική υποστήριξη των Αγωνιστικών Κινήσεων και συνδυασμών, που υποστηρίζει το ΚΚΕ, η συμμετοχή - με τον ένα ή άλλο τρόπο - στην προσπάθεια και τον αγώνα, για την αναζωογόνηση της ΤΑ και του μαζικού λαϊκού κινήματος, γενικότερα. Με τα συνθήματα αυτά, παλεύουν σήμερα οι κομμουνιστές. Κι ενώ είναι απόλυτα σωστό πως το ΚΚΕ δε συνεργάζεται με κανένα από τα υπάρχοντα κόμματα ή τις παρατάξεις, που έχουν στο χώρο της ΤΑ - γεγονός αυτονόητο, λόγω των βασικών και ριζικών διαφορών του, τόσο στη γενική πολιτική πολιτική που ακολουθείται, όσο και στο ρόλο και τους σκοπούς, που πρέπει να υπηρετεί η ΤΑ - είναι απόλυτα ψευδής και υποβολιμαία η προσπάθεια, που κατέβαλλαν και καταβάλλουν ακόμη ορισμένοι κύκλοι, για να δώσουν την εντύπωση ότι οι κομμουνιστές αποφάσισαν να "κατέβουν" μόνοι τους στις εκλογές αυτές.

Οι κομμουνιστές δε θεωρούν αποκλειστική τους υπόθεση την τόσο αναγκαία σήμερα αναγέννηση του θεσμού της ΤΑ. Ούτε, την εξίσου και ακόμη περισσότερο αναγκαία αναδιοργάνωση και ενίσχυση του μαζικού λαϊκού κινήματος, την οργάνωση της αποτελεσματικής του αντίστασης στη λαίλαπα των αντιλαϊκών μέτρων της κυβέρνησης. Κάθε άλλο. Πολύ περισσότερο, γιατί γνωρίζουν καλά ότι υπάρχουν και άλλοι εργαζόμενοι, που δε συμφωνούν σε όλα τα ζητήματα μαζί τους, αλλά θέλουν να αγωνιστούν, π.χ., για μια ΤΑ, αντάξια των παραδόσεών της και των σημερινών, οξύτατων λαϊκών προβλημάτων. Με όλους αυτούς, οι κομμουνιστές είναι έτοιμοι να συζητήσουν, να συνεργαστούν, να παλέψουν από κοινού. Και όχι μόνο είναι έτοιμοι, αλλά παίρνουν οι ίδιοι την πρωτοβουλία, κάνουν αυτοί το πρώτο βήμα. Καθόλου τυχαία, η πρόσφατη, σχετική με τις εκλογές της ΤΑ, απόφαση της ΚΕ του Κόμματος σημείωνε: "Βέβαια, αυτοί οι άνθρωποι δε θα συμφωνούν με το ΚΚΕ σε όλα τα ζητήματα. Μπορεί, όμως, να συμφωνούν με τις θέσεις του ΚΚΕ για τα ζητήματα της ΤΑ, να εναντιώνονται στην πολιτική της λιτότητας και της ανταποδοτικότητας, να είναι τίμιοι στις σχέσεις τους και να δίνουν κάποια εχέγγυα για μια αγωνιστική διεκδικητική στάση στα θέματα της ΤΑ. Δεν ταυτίζουμε τη μη συμφωνία μας με πολιτικά κόμματα, με τη δυνατότητα που μπορεί να εμφανιστεί να συμφωνήσουμε με άτομα που ανήκουν ιδεολογικοπολιτικά και ψηφίζουν άλλο κόμμα".

Σ' αυτές τις τελευταίες κατευθύνσεις, πρέπει να συγκεντρώσουν ακόμη περισσότερο την προσοχή και τις προσπάθειές τους σήμερα οι κομμουνιστές και όλοι όσοι παλεύουν μαζί τους, μέσα από τις Αγωνιστικές Κινήσεις. Να ανοιχτούν πολύ περισσότερο στους εργαζόμενους, να πάρουν τολμηρές πρωτοβουλίες. Να συνδέσουν ακόμη περισσότερο και να συνδυάσουν αρμονικότερα και αποτελεσματικότερα τα όποια καθημερινά προβλήματα των εργαζόμενων, τα ενδιαφέροντά τους και ό,τι, γενικότερα, τους αφορά, με την ουσιαστική συζήτηση για τις ερχόμενες εκλογές της ΤΑ, τη σημασία και το ρόλο τους, την πρόσκληση - πρόκληση να συμμετάσχουν και αυτοί στον αγώνα, για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους. Αυτή είναι σήμερα η καλύτερη προσφορά στη μάχη, που δίνει το Κόμμα, τόσο για τις εκλογές του 1998, όσο και στην οικοδόμηση των προϋποθέσεων, για το στόχο του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου.

Τα βασικά ζητήματα, που μπαίνουν μπροστά στις εκλογές της ΤΑ του 1998, δίνουν τη δυνατότητα στους κομμουνιστές - αλλά και επιβάλλουν ταυτόχρονα - να προχωρήσουν στο πλέον τολμηρό, πρωτόβουλο και δημιουργικό άνοιγμα της δουλιάς τους, στους εργαζόμενους και το λαό


ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ φέτος 52 χρόνια από τη ρίψη της πρώτης ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα, στις 6 Αυγούστου 1945, και της δεύτερης στο Ναγκασάκι στις 9 Αυγούστου και η ανθρωπότητα ακόμα δεν έχει απαλλαγεί από τον πυρηνικό εφιάλτη. Στο μισό αιώνα που μεσολάβησε από το ολοκαύτωμα, πολλά πράγματα αποκαλύφθηκαν για τους πραγματικούς στόχους αυτής της ενέργειας των Αμερικανών, που δεν ήταν άλλοι από την παγκόσμια επιβολή της κυριαρχίας τους. Εξίσου ανατριχιαστικές είναι και οι πρόσφατες αποκαλύψεις ότι δε δίσταζαν να μετατρέψουν σε πειραματόζωα και πολίτες της ίδιας τους της χώρας, προκειμένου να πετύχουν τους σκοπούς τους... (σελίδα 5).

ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ - 50 χρόνια μετά. Στην επίπονη, βασανιστική προσπάθεια, που γίνεται για μια ζωντανή - συλλογική σκιαγράφηση της ιστορίας της Μακρονήσου, με την επέτειο των 50 χρόνων της, ο σύντροφος Χρίστος Σωφρονάς ξαναζωντανεύει τη μνήμη και περιγράφει απλά, ανθρώπινα και συντροφικά τον ομαδικό βασανισμό των πέντε συντρόφων μας του σύρματος του ΑΕΤΟ και ιδιαίτερα το θάνατο του Γιώργη Σαμπατάκου (σελίδες 6 - 7).

ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΕΣ.Ο αγώνας συνεχίζεται. Η αποφασιστικότητα των ναυτεργατών στην πρόσφατη 48ωρη απεργία τους, συνέχεια των προηγούμενων αγώνων για το χτύπημα του δουλεμπορίου, δεν κάμφθηκε από την απόφαση της ΠΝΟ για μη συνέχιση των κινητοποιήσεων (σελίδα 9).

ΑΠΟΣΤΟΛΗ στην Κούβα. Με μια θαυμάσια εκδήλωση έπεσε, το βράδυ της Τρίτης 5 Αυγούστου, η αυλαία του 14ου Παγκόσμιου Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών. Στο πλημμυρισμένο από νεολαίους στην ψυχή και στις ιδέες "Παναμερικανικό Στάδιο", των 35.000 θέσεων, συμμετείχαν σύσσωμοι οι, τελικά, 12.326 αντιπρόσωποι από 132 χώρες, που αντιπροσώπευαν πάνω από 2.000 εθνικές και διεθνείς οργανώσεις. Συμμετείχε η ζωντανή επαναστατική κουβανική νεολαία και ο ηγέτης της ηρωικής αυτής χώρας, Φιντέλ Κάστρο,με άλλα στελέχη, η Βικτόρια Βελάσκεζ,πρώτη γραμματέας της ΚΝ Κούβας, πολλοί καλεσμένοι και τα μέλη της Διεθνούς Προπαρασκευαστικής Επιτροπής του Φεστιβάλ (σελίδες 10 - 11).

ΟΙΚΟΔΟΜΟΙ."Απλώνουν χέρι" στο ένσημο! Υποκρινόμενη ότι ασκεί "κοινωνική πολιτική" η κυβέρνηση προώθησε, μέσα από το νόμο για τους νέους αγρότες, μια ιδιαίτερα επιβλαβή διάταξη για τα ασφαλιστικά δικαιώματα των οικοδόμων και τα έσοδα του ΙΚΑ. Και αυτό, απ' ό,τι φαίνεται, είναι μόνο η αρχή. Πρόκειται για ένα ακόμη βήμα στην επίθεση για την πλήρη ανατροπή του αντικειμενικού τρόπου προσδιορισμού των ενσήμων στις οικοδομές, προς ικανοποίηση των απαιτήσεων κατασκευαστών και μεγαλοεργολάβων (σελίδα 12).

ΣΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ θύματα της συστηματικής φορολογικής λεηλασίας, που εξαπολύουν οι λογής - λογής κυβερνήσεις όλων των τελευταίων χρόνων, αναδεικνύονται οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα της χώρας. Αυτό προκύπτει και από τα επίσημα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας Ελλάδας για τα εισοδήματα των διαφόρων κοινωνικών ομάδων και την αντίστοιχη φορολογία τους (σελίδα 31).

Ο ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ δρόμος αποτελεί αναμφισβήτητα το πιο ιστορικό αγώνισμα στο χώρο του κλασικού αθλητισμού. Αλλωστε, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μπορεί να αποτελέσει ένα πρωτάθλημα από μόνο του. Κλασικό παράδειγμα, οι καθιερωμένοι πλέον αγώνες Μαραθώνιου δρόμου σε διάφορες πόλεις του κόσμου (Βοστόνη, Ν. Υόρκη, Λονδίνο, Ρότερνταμ, Φουκουόκα, Βερολίνο, Παρίσι κτλ.), που αποτελούν κορυφαίο γεγονός με τη συμμετοχή χιλιάδων δρομέων. Βέβαια, η δημοφιλής διαδρομή του Μαραθώνιου είναι η κλασική (Μαραθώνας - Παναθηναϊκό Στάδιο), στην οποία γεννήθηκε ουσιαστικά το αγώνισμα το 490 π. Χ. Μια αναδρομή του "Ρ" στην ιστορία του αθλήματος (σελίδα 13).



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ