Τα χιλιάδες φωτάκια στα ψηλότερα χριστουγεννιάτικα δέντρα, του δημάρχου Αθηναίων στην πλατεία Συντάγματος, καθώς και αυτό των κυβερνητικών στην καμινάδα της ΔΕΗ, στο Κερατσίνι, δεν μπορούν να κρύψουν τις έντονες κοινωνικές αντιθέσεις που υπάρχουν στο Λεκανοπέδιο. Αντίθετα, τις φωτίζουν και τις υπογραμμίζουν πιο έντονα. Δεν μπορούν να απαλύνουν τα διαφορετικά συναισθήματα και, πολύ περισσότερο, τις διαφορετικές καταστάσεις που ζουν οι κάτοικοι της πρωτεύουσας. Η φτώχεια και η εξαθλίωση, όσο περνούν τα χρόνια, χάρη και στην ακούραστη δράση των κομμάτων που διαχειρίζονται το καπιταλιστικό σύστημα στη χώρα μας, "αγκαλιάζουν" περισσότερους και τους παρασέρνουν σε έναν εφιαλτικό χορό επιβίωσης. Οι γιορτινές μέρες είναι καλύτερα να μην έρχονται γι' αυτούς. Πονάνε πιο πολύ τέτοιες μέρες. Το χειρότερο είναι ότι δε φαίνονται στον ορίζοντα να ξεπροβάλλουν καλύτερες μέρες.

Το ψεύτικο ενδιαφέρον των διαφόρων "φιλάνθρωπων", που εξαντλούν την ευαισθησία τους σε διάφορα συσσίτια και βοηθήματα, πρώτα και κύρια για τις ανάγκες της δικής τους προσωπικής προβολής από τα κανάλια, το μόνο που καταφέρνει είναι να προκαλεί οργή και αποστροφή. Ομως, ταυτόχρονα, μας πεισμώνει. Τη μόνη υπόσχεση που μπορούμε να δώσουμε σ' αυτόν τον κόσμο είναι ότι θα δυναμώσουμε τις προσπάθειές μας, για να προχωρήσει η κοινωνία μπροστά, για έναν κόσμο πραγματικά όμορφο, που δε θα έχει την ανάγκη την εκτυφλωτική λάμψη των γιγάντιων δέντρων για να κρύψει τη σαπίλα του.

Σωστές είναι οι επισημάνσεις, αλλά και η αξιολόγηση των σημαντικότερων γεγονότων που κάνει ο Αν. Πεπονής, στα "Νέα", με αφορμή τον απολογισμό του 1996. Ο πρώην υπουργός εκτιμά ότι η μία, από τις δύο σημαντικότερες εξελίξεις αφορά τα νέα αντιλαϊκά μέτρα - ο ίδιος τα αποκαλεί "μέτρα που κρίθηκαν αναγκαία για την τήρηση των όρων του Μάαστριχτ" - και η δεύτερη αφορά τα ελληνοτουρκικά με αφορμή την κρίση στα Ιμια. Ειδικότερα για το τελευταίο ο Αν. Πεπονής προχωρά περισσότερο, επιρρίπτοντας ευθύνες "στους χειριστές της κρίσης", γιατί "αποδέχτηκαν την ύπαρξη διαφοράς ή εκκρεμότητας, πέρα από τη δεδομένη για τη νησιωτική υφαλοκρηπίδα".

Αν δεν κάνουμε λάθος, όμως, ο Α. Πεπονής την περίοδο εκείνη ήταν υπουργός της κυβέρνησης Σημίτη και δεν αντέδρασε, παρά μόνο με ορισμένες φραστικές διαφοροποιήσεις. Η εκ των υστέρων και του ασφαλούς κριτική δεν είναι αρκετή για να εξαγνίζει και να απαλλάσσει από τις ευθύνες.

Καλά

ξεκοκαλίσαμε

ανήμερα

το διάνο,

πέσαμε

ίσια στο πουλί

- μια ταύτιση

θα κάνω-

όπως ο Κώστας

ακριβώς

πέφτει σε μας

επάνω!

Κι έπειτα, να,

και τα γλυκά,

με μέλι,

με σιρόπι,

τα τρώγαμε

και λέγαμε,

με την κοιλιά μας

τόπι,

α, τέτοια "γλύκα"

νιώσαμε

μόνον

απ' την ...Ευρώπη!

Ο οίστρος

"Κάθε πέρυσι και καλύτερα", λέει η λαϊκή ρήση και το περιεχόμενό της βρίσκει όλο και περισσότερο έδαφος στον τζίρο των εμπορικών καταστημάτων. Φέτος, στο διάστημα της γιορταστικής περιόδου που μεσολάβησε μέχρι τώρα, η κίνηση στην αγορά ήταν περισσότερο πεσμένη από την αντίστοιχη περσινή περίοδο και, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του προέδρου του Εμπορικού Συλλόγου ΑΘηνών, ο τζίρος εμφανίστηκε μειωμένος περίπου κατά 25% συγκριτικά με πέρυσι. Και όχι μόνο αυτό. Ακόμη και η αναμενόμενη αναθέρμανση της κίνησης στην αγορά, σε σχέση με το πριν τις γιορτές διάστημα, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, αφού ένα μεγάλο μέρος των αγορών από τους καταναλωτές πραγματοποιείται με "πλαστικό χρήμα".

Ετσι είναι αυτά τα πράγματα. Και πού να δείτε τι έχει να γίνει το 1997...

"Κάποιοι βιαστικοί και ακραίοι, ίσως, πουν ότι η συνάντηση τεσσάρων από τους μεγαλύτερους επιχειρηματίες της χώρας, με την υπουργό Ανάπτυξης δείχνει το δρόμο, που έχει επιλέξει η κυβέρνηση και που αναζητεί υποστηρικτές. Θα ήταν βιαστικό και ίσως άδικο, γιατί επιτέλους, αν αναμασάμε διαρκώς "να γίνουν επενδύσεις και με οργανωμένο τρόπο στα Βαλκάνια", αυτοί είναι που μπορούν να τις κάνουν. Και θα ήταν βιαστικό και άδικο, ιδίως διότι όλοι γνωρίζουν πως στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες αυτός που ψηφίζει και εκλέγει κυβέρνηση δεν είναι ο κόσμος των επιχειρήσεων, αλλά, τελικά, είναι ο λαός".

Μικρή, αλλά... βαθυστόχαστη και ιδιαίτερα, με έντονα... ταξικά χαρακτηριστικά, η εκτίμηση του Απ. Αποστολόπουλου στην "Αυγή" της περασμένης Κυριακής, σχετικά με τη συνάντηση Βαρδινογιάννη, Κόκκαλη και λοιπών, με τη Β. Παπανδρέου.

Δεν μπορούμε, πάντως, να αποφύγουμε τον πειρασμό ορισμένων... ενστάσεων: Πρώτον,μέχρι πότε θα παίζουν τον άχαρο ρόλο της συσκότισης του δρόμου, που έχει επιλέξει η κυβέρνηση και ιδιαίτερα του ποιοι την υποστηρίζουν και ποιους αυτή εξυπηρετεί; Δεύτερον,ποιοι αναμασούν διαρκώς "να γίνουν επενδύσεις και με οργανωμένο τρόπο στα Βαλκάνια"; Εμείς, πάντως, δεν ξέρουμε ούτε ένα λαϊκό μαζικό φορέα, που να το έχει, ως αίτημά του.

Ισως αυτό το τελευταίο - αν ο αρθρογράφος της "Αυγής" μπορεί να δει κάτω από την τυπική έκφραση της αστικής κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας - του δώσει την αφορμή, για να βρει την απάντηση και στο ποιος, πραγματικά, εκλέγει την κυβέρνηση...

Επεσαν τα πρώτα, ουσιαστικά, χιόνια του φετινού χειμώνα και χωρίς να έχουμε τις μέρες αυτές μια ιδιαίτερα μεγάλης έντασης κακοκαιρία, δεκάδες χωριά αποκλείστηκαν και πολλοί δρόμοι έγιναν αδιάβατοι. Και αν τυχόν, η κακοκαιρία συνεχιστεί για μερικές μέρες, είναι σίγουρο, ότι αρκετοί άνθρωποι θα κάνουν πρωτοχρονιά αποκομμένοι από την υπόλοιπη χώρα.

Και όμως, τα φαινόμενα αυτά και να προβλεφτούν μπορούν και να αντιμετωπιστούν ουσιαστικά και αποτελεσματικά. Τουλάχιστον, να ελαχιστοποιηθούν οι όποιες συνέπειές τους. Οπως και αυτές των πλημμυρών, που πρόσφατα έπληξαν την περιοχή της Ξάνθης και οι πληγές που άφησαν πίσω τους παραμένουν ακόμη ανοιχτές.

Δεν καταλαβαίνουν, άραγε, οι αρμόδιοι, ότι η επανάληψη αυτών των καταστάσεων κάθε χρόνο, εξαντλεί κάθε όριο ανθρώπινης αντοχής και υπομονής;