"Κάποιοι βιαστικοί και ακραίοι, ίσως, πουν ότι η συνάντηση τεσσάρων από τους μεγαλύτερους επιχειρηματίες της χώρας, με την υπουργό Ανάπτυξης δείχνει το δρόμο, που έχει επιλέξει η κυβέρνηση και που αναζητεί υποστηρικτές. Θα ήταν βιαστικό και ίσως άδικο, γιατί επιτέλους, αν αναμασάμε διαρκώς "να γίνουν επενδύσεις και με οργανωμένο τρόπο στα Βαλκάνια", αυτοί είναι που μπορούν να τις κάνουν. Και θα ήταν βιαστικό και άδικο, ιδίως διότι όλοι γνωρίζουν πως στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες αυτός που ψηφίζει και εκλέγει κυβέρνηση δεν είναι ο κόσμος των επιχειρήσεων, αλλά, τελικά, είναι ο λαός".

Μικρή, αλλά... βαθυστόχαστη και ιδιαίτερα, με έντονα... ταξικά χαρακτηριστικά, η εκτίμηση του Απ. Αποστολόπουλου στην "Αυγή" της περασμένης Κυριακής, σχετικά με τη συνάντηση Βαρδινογιάννη, Κόκκαλη και λοιπών, με τη Β. Παπανδρέου.

Δεν μπορούμε, πάντως, να αποφύγουμε τον πειρασμό ορισμένων... ενστάσεων: Πρώτον,μέχρι πότε θα παίζουν τον άχαρο ρόλο της συσκότισης του δρόμου, που έχει επιλέξει η κυβέρνηση και ιδιαίτερα του ποιοι την υποστηρίζουν και ποιους αυτή εξυπηρετεί; Δεύτερον,ποιοι αναμασούν διαρκώς "να γίνουν επενδύσεις και με οργανωμένο τρόπο στα Βαλκάνια"; Εμείς, πάντως, δεν ξέρουμε ούτε ένα λαϊκό μαζικό φορέα, που να το έχει, ως αίτημά του.

Ισως αυτό το τελευταίο - αν ο αρθρογράφος της "Αυγής" μπορεί να δει κάτω από την τυπική έκφραση της αστικής κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας - του δώσει την αφορμή, για να βρει την απάντηση και στο ποιος, πραγματικά, εκλέγει την κυβέρνηση...