Απονεμήθηκαν χτες, στην ετήσια πανηγυρική συνεδρία της Ακαδημίας Αθηνών, τα βραβεία και οι έπαινοι του ιδρύματος για το 1996, με ομιλητές τον πρόεδρο του Ιωάννη Πεσμαζόγλου και τον γενικό γραμματέα, Παύλο Σακελλαρίδη,ενώ παράλληλα προκηρύχτηκαν τα βραβεία του 1997.

Από την Τάξη των Γραμμάτων και Καλών Τεχνών απονεμήθηκαν συνολικά 18 βραβεία και έπαινοι. Ανάμεσα στους διακριθέντες είναι το "Ινστιτούτο Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Μεγάλης Ελλάδας",ο εκδότης - διευθυντής του περιοδικού "Μεγάλη Ελλάδα" Τάνινο ντε Σάντις,ο διευθυντής του Κέντρου Ελληνικής και Ρωμαϊκής Αρχαιότητος του ΕΙΕ,Μιλτιάδης Χατζόπουλος,ο ψαράς Αντώνης Χατζηαντωνίου και ο μαθητής Στέλιος Τζινευράκης που βρήκαν και παρέδωσαν αρχαιότητες, η Ευφροσύνη Δοξιάδη για "Τα πορτρέτα του Φαγιούμ",η Νέλλη Μισιρλή για το βιβλίο "Γύζης 1842-1901",ο Πέτρος Θεοχαρίδης για βιβλία του για τους Πομάκους κ. ά.

Το Ιδρυμα Ουράνη βράβευσε τον ποιητή Θανάση Παπαθανασόπουλο για τη συλλογή "Ο ίσκιος του Απολύτου",τον Νίκο Σκαράκη για τη βιογραφία του Ανδρέα Κάλβου "Στη σκιά του πεπρωμένου" και στον Κωνσταντίνο Κασίνη για το βιβλίο "Η των προσφυών λέξεων εφάρμοσις εις τα πράγματα. Η ρητορική των ωδών του Κάλβου".

Από την Τάξη των Θετικών Επιστημών απονεμήθηκαν 10 βραβεία, ενώ από την Τάξη των Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών 35 βραβεία και έπαινοι: Ενωση Σμυρναίων,ο 11χρονος Κωνσταντίνος Πετρόπουλος και η Ταξιαρχούλα Βισκαδουράκη - άτομα με ειδικές ανάγκες που επέδειξαν αξιοθαύμαστο κουράγιο και θέληση - ο δημοσιογράφος Νίκος Παπαδημητρίου για το βιβλίο του "Οι συγγραφείς της Αθηναϊκής Δημοσιογραφίας",Εταιρεία Κυκλαδικών Μελετών,Εταιρεία Λεσβιακών Μελετών κ. ά.

Επαινος για το σύνολο του συγγραφικού έργου της απονεμήθηκε στην συνεργάτιδα του "Ρ" Πέπη Δαράκη.

"Η Θεσσαλονίκη υποδέχεται το 1997, το χρόνο του Πολιτισμού για την πόλη, την Ελλάδα και την Ευρώπη με μαχητική αισιοδοξία και πολύ ζωηρό τρόπο, με το μεγάλο πάρτι της Πρωτοχρονιάς" (!). Η δήλωση ανήκει στον υπουργό Πολιτισμού και αφορά την αποψινή "μεγάλη γιορτή της πόλης", που θα γίνει στο Λευκό Πύργο. Μια υπαίθρια φιέστα μέσα στο καταχείμωνο, δίπλα στη θάλασσα, έτσι για να πουντιάσουμε... Πρόβα που προετοιμάζει "πολιτιστικά" το λαό της πόλης για τους δύσκολους και μίζερους καιρούς που ήρθαν...

Τα φώτα της "Πολιτιστικής Πρωτεύουσας" ανάβουν επίσημα σήμερα με το "πάρτι" και το μήνυμά του: Ο πολιτισμός στην πόλη μας είναι άστεγος.Πίσω από τα φώτα παραμένουν οι τεράστιες ελλείψεις σε υλικοτεχνική πολιτιστική υποδομή για τη στέγαση των επαγγελματικών και ερασιτεχνικών πολιτιστικών σχημάτων, η πενιχρή έως ανύπαρκτη οικονομική στήριξη των εκατοντάδων πολιτιστικών συλλόγων της πόλης και του νομού, οι απαρχαιωμένες βιβλιοθήκες κλπ. κλπ.

Πίσω από τα φώτα βρίσκονται οι εκατοντάδες εργαζόμενοι στα έργα της "ΠΠ" που πληρώθηκαν με καθυστέρηση και λίγο πριν την εκπνοή του χρόνου. Οι 200 συμβασιούχοι της "ΠΠ", που στο 1997 το μόνο που βλέπουν είναι ο κίνδυνος να μείνουν χωρίς δουλιά.Κοντά σ' αυτούς βρίσκονται και κάποιοι άλλοι εργάτες του πολιτισμού, οι 110 ηθοποιοί του Κρατικού Θεάτρου Βόρειας Ελλάδας, που κινδυνεύουν να μην κάνουν Πρωτοχρονιά, αφού ακόμη δεν πληρώθηκαν.

Αυτό είναι ένα μόνο μέρος από το πραγματικό πρόσωπο της κατά τα άλλα "καλύτερης πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης", όπως τυφλά την αποκαλεί ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Οργανισμού Π. Θεοδωρίδης.

Χτες ο υπουργός, ο πρόεδρος του ΟΠΠΕ και ο καλλιτεχνικός διευθυντής ανήγγειλαν την "πρωτότυπη πρωτοχρονιάτικη γιορτή", με "πρωτότυπη" υπαίθρια συνέντευξη Τύπου, δίπλα στην κεντρική εξέδρα των αποψινών εκδηλώσεων. Δεν είπαν, όμως, τίποτε που να μην το έχουμε ήδη ακούσει. Απέφυγαν και πάλι να μιλήσουν για την ουσία. Περιορίστηκαν να καλέσουν τον κόσμο στην αποψινή γιορτή, που "αποτελεί ένα δείγμα γραφής, ανεπίσημο, αλλά ουσιαστικό για το τι μέλλει γενέσθαι τη χρονιά που έρχεται".

"Πρωτεύουσα" του Πολιτισμού η Θεσσαλονίκη, με πρωταγωνιστή το λαό και την ιστορία της πόλης; Μα ποιος μίλησε για κάτι τέτοιο. Εδώ κρίνεται ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός και του πολιτισμού. Η ενσωμάτωσή του δηλαδή και η παραπέρα χειραγώγησή του, με στόχο την πλήρη υποταγή στα σχέδια των λίγων και ισχυρών που τον χρησιμοποιούν ως μέσο για τα συμφέροντά τους. Οπως και να το κάνουμε, πάνω απ' όλα είναι πολιτικό το θέμα και δεν περιορίζεται μόνο στις κομπίνες και τις αρπαχτές.

Εμείς επιμένουμε να λέμε πως δυστυχώς χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία για την ανάδειξη της Θεσσαλονίκης σε κέντρο πολιτισμού, με χώρους και θεσμούς αντάξιους της αγωνιστικής, δημοκρατικής, πολιτιστικής παράδοσης και ιστορίας του λαού της. Δυστυχώς μαζί χάνεται και η ίδια η αξιοπρέπεια της πόλης.

Α. Α.

Για τη διάκρισή της από την Ακαδημία Αθηνών συγχαρητήρια τηλεγραφήματα έστειλαν στην κομμουνίστρια συγγραφέα Πέπη Δαράκη η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα,τονίζοντας "Θερμά συγχαρητήρια για τη διάκρισή σας από την Ακαδημία Αθηνών. Βρίσκεστε δίπλα στο λαό" και ο επίτιμος Πρόεδρος του ΚΚΕ,Χαρίλαος Φλωράκης,που υπογραμμίζει: "Σας συγχαίρω για την τιμή που σας έγινε. Το έργο σας είναι λαογέννητο".

Η Πέπη Δαράκη γεννήθηκε στη Λέσβο. Στα Γράμματα εμφανίστηκε πολύ νωρίς, γράφοντας μυθιστορήματα για μεγάλους και παιδιά, δοκίμια και μελέτες. Το έργο της, συνολικά 34 βιβλία,διακρίνεται για την πίστη του στους λαϊκούς αγώνες και στα ιδανικά του σοσιαλισμού, αφού και η ίδια διώχτηκε για τη δράση της στη διάρκεια της δικτατορίας.Τρία βιβλία της βραβεύτηκαν από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, βραβεία και χρυσό μετάλλιο απέσπασε σε παγκόσμιο διαγωνισμό διηγήματος, ενώ το παιδικό της βιβλίο "Τώρα θέλω να χορέψω" (εκδ. Σύγχρονη Εποχή) συμπεριλήφθηκε στον "Τιμητικό Διεθνή Πίνακα Αντερσεν". Η Πέπη Δαράκη επί πολλά χρόνια ήταν δημοτική σύμβουλος Αθήνας.

Η Πέπη Δαράκη για τη διάκρισή της μας είπε:

"Με συγκίνηση δέχτηκα τη διάκρισή μου από την Ακαδημία Αθηνών. Η ενέργεια της Ακαδημίας σημαίνει ότι τα μηνύματα που έστειλα με όλο το έργο μου βρήκαν ανταπόκριση. Και είναι αυτό που ιδιαίτερα με ικανοποιεί.

Κάθε βιβλίο μάς βοηθά να επικοινωνούμε με τους συνανθρώπους μας. Επικοινωνία, που σημαίνει εκ βαθέων εξομολόγηση για ό,τι μας πονά και μας καίει, για προβλήματα που απασχολούν έντονα το λαό και τους εργαζόμενους. Σκοπός του ανθρώπου δεν είναι μόνο η επιβίωση, ούτε ένας αγώνας που να τερματίζεται μόλις εξασφαλιστούν τα απαραίτητα - εργασία, διατροφή, στέγαση, στοιχειώδης παιδεία, που απλώς σε απαλλάσσει από τη ρετσινιά του αγράμματου.

Ο άνθρωπος έχει υψηλότερο προορισμό: Να ζει ζωή μεστή από υψηλά και όμορφα νοήματα, που φορείς τους είναι τα πανανθρώπινα ιδανικά της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ειρήνης, της αγάπης. Μόνο με την επικράτησή τους θα ανατείλει η ελπίδα να στηθούν δικαιότερες κοινωνίες, όπου θα συμβιούν αρμονικά όλοι οι πολίτες και απελευθερωμένα θα δημιουργούν ο καθένας ανάλογα με τις ικανότητες και τα ταλέντα του. Μόνο μέσα σε τέτοια συλλογική, λαϊκή, δημιουργική δράση υπάρχει η ελπίδα και η δυνατότητα να δημιουργηθεί ένας καινούριος πολιτισμός, γνήσιος και αληθινός, που θα είναι η συνισταμένη των ονείρων όλων των ανθρώπων.

Με το έργο μου προσπάθησα να πω ότι ο κόσμος τούτος χρειάζεται αλλαγή. Δε γεννιούνται οράματα και όνειρα, όταν την ανθρώπινη φύση την καταδυναστεύουν και την ορίζουν πρωτόγονα ένστικτα, ακαλλιέργητος νους, ναρκωμένα αισθήματα, η δίψα του πλούτου και της κυριαρχίας επάνω στους συνανθρώπους μας".