H ενέργεια αυτή περιλάμβανε την εκπαίδευση προσωπικού, την οργάνωση και λειτουργία των κέντρων στις πόλεις, Αθήνα, Χαλκίδα, Ελευσίνα, Κατερίνη και Κομοτηνή, σε συνεργασία με τα τοπικά Εργατικά Κέντρα. Τα Εργατικά Κέντρα ανέλαβαν την πρωτοβουλία και την υλοποίησαν. Τα "Κέντρα Εξωσχολικής Δημιουργικής Απασχόλησης" ξεκίνησαν τις δραστηριότητές τους, έγιναν τα εγκαίνια, προβλήθηκαν από τα ΜΜΕ και ήδη απασχολούν πολλά παιδιά.

Η χρηματοδότηση της όλης προσπάθειας, προβλεπόταν να αναληφθεί σε ποσοστό 70% από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, ενώ 30% θα ήταν η Εθνική συμμετοχή. Παρ' όλα αυτά η χρηματοδότηση δεν ήταν επαρκής, ενώ τα λειτουργικά έξοδα του κάθε "Κέντρου" ανέρχονται σε 16 εκατ. δραχμές τουλάχιστον, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται αρκετά προβλήματα.

Μέχρι τώρα έχει χορηγηθεί μόνο ένα τμήμα από την παραπάνω χρηματοδότηση, με αποτέλεσμα τα Εργατικά Κέντρα που έχουν αναλάβει την ευθύνη λειτουργίας αυτών των "Κέντρων" να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα για να καλύψουν τα έξοδα και κυρίως να καταβάλουν τους μισθούς του εκπαιδευτικού προσωπικού. Ακόμα κι αυτό το τμήμα χρηματοδότησης ήρθε καθυστερημένα και τα Εργατικά Κέντρα αναγκάζονται να εκταμιεύουν χρήματα από τα ταμεία τους, έχοντας τα ίδια σοβαρά οικονομικά προβλήματα.

Οι ευθύνες της Γενικής Γραμματείας Ισότητας είναι μεγάλες και δεν επιτρέπεται να αφήνει εκτεθειμένους τους συνδικαλιστές που πήραν αυτή την πρωτοβουλία, πολύ περισσότερο που υπάρχουν σοβαρές ανησυχίες για τη βιωσιμότητα αυτών των "Κέντρων".

Για την αντιμετώπιση του προβλήματος προτείνονται διάφορες "λύσεις", όπως: Οικονομική συνδρομή των οικογενειών των παιδιών που απασχολούνται στα"Κέντρα" - δηλαδή ουσιαστικά να μετατραπούν σε ιδιωτικά - ή ακόμα και είσπραξη "εισφορών" των επιχειρηματιών κάθε περιοχής, για να φτιαχτεί έτσι και το κοινωνικό προφίλ τους ως νέοι... ευεργέτες. Αυτές οι "λύσεις" δεν μπορούν να γίνουν δεκτές από το συνδικαλιστικό κίνημα.

Τέλος, η αξιοποίηση των προγραμμάτων των ευρωπαϊκών ταμείων (πχ NOW 2), θα πρέπει να γίνει για τη δημιουργία νέων "κέντρων" κι όχι να λειτουργήσει σαν παράταση της βιωσιμότητας των ήδη υπαρχόντων, για μερικούς μήνες ακόμα. Για να εξασφαλιστεί αυτή η βιωσιμότητα πρέπει να καλύπτονται τα έξοδα μισθοδοσίας - ασφάλισης του εκπαιδευτικού προσωπικού από τον κρατικό προϋπολογισμό. Προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να επιμείνουν τα Εργατικά Κέντρα.

Επιπλέον η ΓΣΕΕ πρέπει να απευθυνθεί άμεσα στην Εργατική Εστία για την εξασφάλιση κονδυλίων ώστε να καλυφθούν τα λειτουργικά έξοδα, ενώ θα πρέπει να επιδιωχτεί και μέσα από τις συλλογικές συμβάσεις η χρηματοδότηση "κέντρων εξωσχολικής απασχόλησης".

Τα εργατικά Κέντρα μπορούν να αξιοποιούν ποικιλόμορφες πρωτοβουλίες για να αναπτυχθούν οι διάφορες δραστηριότητες των "Κέντρων", αποφεύγοντας να ακολουθήσουν μορφές όπως η έμμεση διαφήμιση καταναλωτικών προϊόντων και η προβολή συγκεκριμένων εταιριών, ιδιαίτερα όσων έχουν σχέση με το παιδί.

Είναι ανάγκη να στηριχτεί αυτή η πρωτοβουλία, αλλιώς κινδυνεύουν να μετατραπούν τα "Κέντρα" σε προβληματικά και να αποτελέσουν εύκολη λεία στα χέρια των ιδιωτών που θα καρπωθούν τον κόπο των συνδικάτων.

Γιώργος ΠΟΝΤΙΚΟΣ

Μέλος ΔΣ ΙΝΕ-ΓΣΕΕ

Απολύθηκε τον Ιούνη του 1994 και ακόμα, εφτά μήνες μετά, ψάχνει να βρει το δίκιο του.Για να ακριβολογούμε, ακόμα ψάχνει την αποζημίωση, που ποτέ δεν του κατέβαλε ο εργοδότης, καθώς και αποδοχές που προέρχονται από απλήρωτες υπερωρίες, άδεια και επίδομα άδειας, δώρο Πάσχα κλπ. Πρόκειται για τον εργαζόμενο Κώστα Νικολάου που απολύθηκε στις 20 Ιούνη 1994 από την"Τεχνική Κατασκευαστική Εμπορική - Ρουμελιώτης ΑΒΕΕ και που από τότε διανύει με θαυμαστό πείσμα και υπομονή έναν Μαραθώνιο, αντιμέτωπος όχι μόνο με την αναξιοπιστία ενός εργοδότη, αλλά και με τη λειτουργία ενός ολόκληρου συστήματος που στραγγαλίζει μέσα σε δαιδαλώδεις και χρονοβόρες διαδικασίες την ίδια την προσπάθεια για δικαίωση.

Από τη μέρα που ο Κώστας Νικολάου - παιδί πολιτικών προσφύγων που εγκαταστάθηκε πριν λίγα χρόνια στην Ελλάδα - απολύθηκε, τρέχει σε Επιθεωρήσεις Εργασίας, στην Αστυνομία, στα δικαστήρια, "κυνηγώντας" έναν εργοδότη - φάντασμα που δεν εμφανίζεται ούτε στα δικαστήρια. Εναν εργοδότη, που τη μια τον καλεί εγγράφως να παρουσιαστεί στην επιχείρηση να πληρωθεί και ο ίδιος δεν εμφανίζεται και την άλλη τον στέλνει να εισπράξει τα χρήματά του από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, χωρίς ποτέ να τα έχει καταβάλει, όπως εγγράφως διαβεβαιώνει το ίδιο το Ταμείο..! Ολο αυτό το διάστημα είναι άνεργος και προσπαθεί να επιβιώσει με το επίδομα ανεργίας. Και το μόνο που μέχρι στιγμής κατάφερε είναι η έκδοση μιας θετικής δικαστικής απόφασης από το Πρωτοδικείο Πειραιά στις 3 Νοέμβρη 1994 και η είσπραξη, μετά από αυτή, ενός μόνο μέρους των όσων του οφείλει ο εργοδότης (από δεδουλευμένα) και αυτά με... δόσεις! Στις 14 Φλεβάρη γίνεται νέο δικαστήριο, ενώ ακόμα έχει να παίρνει την αποζημίωση, την άδεια και το επίδομα άδειας, ένα μέρος του δώρου του Πάσχα...

"Δε φτάνει που ταλαιπωρούμαι τόσους μήνες και που ακόμα δεν ξέρω πότε θα ξεμπερδέψω... έφτασε ο κ. Ρουμελιώτης να με αποκαλέσει ψεύτη, όταν πήγα στο εργοστάσιο με εκπρόσωπο του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά! Ποιος; Αυτός που μου έχει κάνει τόσα και τόσα! Ακόμα και τώρα, για να πληρώσει μικρότερη αποζημίωση, πάει να με βγάλει ότι δούλευα σαν ανειδίκευτος και όχι σαν βαφέας! Τι να πω; Μια ερώτηση μόνο προς κάθε αρμόδιο: Είναι κύριοι η Ελλάδα χώρα Δικαίου; Αποδείξτε το!".

Μ. Ε.

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε η Ομοσπονδία Οικοδόμων τονίζει χαρακτηριστικά πως μια τέτοια απόφαση "στοχεύει να στραγγαλίσει οικονομικά τα πρωτοβάθμια συνδικάτα, που είναι και τα κύτταρα του συνδικαλιστικού κινήματος, ενώ παράλληλα διανέμει εκατομμύρια στη ΓΣΕΕ και στο ΙΝΕ - ΓΣΕΕ, καθώς και σε οργανώσεις "φαντάσματα", όπως στη διασπαστική Ομοσπονδία Μεταλλωρύχων (ΟΕΜΛΕ)". Η Ομοσπονδία Οικοδόμων,καλεί τον υπουργό Εργασίας,Γ. Σκουλαρίκη και τη διοίκηση της Εργατικής Εστίας, να αναλογιστούν τις ευθύνες τους, ενώ απαιτεί την "ενίσχυση των πρωτοβάθμιων σωματείων από την Εργατική Εστία με βάση τα ψηφίσαντα μέλη όπως ίσχυε πριν το 1990". Παράλληλα - σύμφωνα με πληροφορίες - πάμπολλες ήταν χθες οι κρούσεις στη διοίκηση της Εργατικής Εστίας, από πρωτοβάθμια σωματεία, που διαμαρτυρήθηκαν έντονα, απαιτώντας από τον οργανισμό να εγκαταλείψει κάθε σκέψη για αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση.

Παρέμβαση για το θέμα έκανε και ο γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ Γ. Μαυρίκος, στον υπουργό Εργασίας Γ. Σκουλαρίκη, εκφράζοντας ακριβώς την ίδια απαίτηση.Σύμφωνα με όσα είναι γνωστά, ο υπουργός, επικαλέστηκε την έλλειψη χρημάτων για την ικανοποίηση των πρωτοβάθμιων σωματείων, ζητώντας όμως 10ήμερη προθεσμία να εξετάσει το θέμα. Μέχρι στιγμής δεν έχει ληφθεί καμία απόφαση, εφόσον η συνεδρίαση της διοίκησης της Εργατικής Εστίας, που είχε οριστεί για χτες το μεσημέρι τελικά αναβλήθηκε. Το Διοικητικό Συμβούλιο θα συνεδριάσει αύριο, δεν είναι όμως βέβαιο πως σε αυτή τη συνεδρίαση θα τεθεί το θέμα.

Το πρόβλημα που δημιουργείται, θέτει ξανά επί τάπητος την υπόθεση της ενίσχυσης των συνδικάτων και ιδιαίτερα το ζήτημα του νομοθετικού πλαισίου της επιχορήγησης, όπως θεσμοθετήθηκε με το Νόμο - Γιαννόπουλου(2224/94). Υπενθυμίζουμε ότι ο ίδιος ο νόμος, ουσιαστικά, θέτει φραγμό στην επιδότηση των πρωτοβάθμιων σωματείων, δίνοντας μάλιστα δυνατότητες επιλεκτικής επιχορήγησης στον υπουργό Εργασίας!

Παράλληλα, συνολικά το σκηνικό που διαμορφώνεται αποτελεί μια πρόκληση για όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία, που δίνουν καθημερινά τον αγώνα τους στους χώρους δουλιάς ακόμα και για να διατηρηθούν στη ζωή, εφόσον δέχονται σοβαρές πιέσεις και από τους εργοδότες. Η Εργατική Εστία θέτει θέμα οικονομικού αποκλεισμού τους, την ίδια ώρα που επιδοτεί το περίφημο "Ταμείο Εργατοπατέρων" (Ταμείο Εργατικών Στελεχών), πιθανότατα θα αυξήσει την επιδότηση προς τη ΓΣΕΕ της οποίας τα έξοδα αναμένονται να αυξηθούν σημαντικά εξαιτίας και της μεταφοράς της στο νέο κτίριο και τέλος προτίθεται να χρηματοδοτήσει και το ΙΝΕ - ΓΣΕΕ, που ούτως ή άλλως απορροφά εκατοντάδες εκατομμύρια από τον "κορβανά" της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Τέλος, είναι ξεκάθαρο ότι τόσο η ηγεσία της Εργατικής Εστίας, όσο και ο υπουργός Εργασίας οφείλουν μια εξήγηση στους εργαζόμενους, σχετικά με τις επιδοτήσεις σε οργανώσεις - "φαντάσματα" ιδιαίτερα λίγο καιρό πριν την έναρξη του 28ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ. Θα τη δώσουν;

Μία, μία - και καθυστερημένα - έρχονται οι δικαστικές αποφάσεις...

Συγκέντρωση στο ΕΚΑ, στις 11.30 το πρωί και στη συνέχεια πορεία διαμαρτυρίας στα υπουργεία Παιδείας και Προεδρίας αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν την Πέμπτη, 16 Φλεβάρη, οι καθαρίστριες δημοσίων σχολείων, απαιτώντας άμεση επίλυση του χρόνιου αιτήματός τους γιααλλαγή του εργασιακού τους καθεστώτος.

Οι καθαρίστριες, αναφέρεται σε σχετικό ψήφισμα της προχτεσινής τους γενικής συνέλευσης, διαπιστώνουν ότι οι αγώνες τους έφεραν τα πρώτα, μικρά έστω, θετικά αποτελέσματα. Με απόφαση του υπουργείου Παιδείας, σημειώνεται, δόθηκαν μετά από πέντε χρόνια, αυξήσεις 15% από 1η Γενάρη '95 και 10% από 1η Απρίλη. Ταυτόχρονα όμως, επισημαίνεται, η μεικτή επιτροπή(υπουργεία Παιδείας, Εσωτερικών και Εργασίας), η οποία έχει συσταθεί για να μελετήσει τρόπους επίλυσης στο χρόνιο αίτημα για αλλαγή του εργασιακού καθεστώτος, καθυστερεί αδικαιολόγητα τις εργασίες της.