- Ο πρόεδρος της Κεντρικής Ενωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας έστειλε επιστολή διαμαρτυρίας στην κυβέρνηση, επειδή δεν ικανοποίησε επιμέρους οικονομικά αιτήματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπως είχαν συμφωνήσει, πρόσφατα. Πώς σχολιάζετε αυτήν την εξέλιξη;

- Τα ηγετικά στελέχη της ΚΕΔΚΕ συμπεριφέρονται σαν μωρές παρθένες. Διαμαρτύρονται για κάτι που όλοι οι αιρετοί το περιμέναμε ότι έτσι θα γίνει. Αλλά και τα ίδια τα ηγετικά στελέχη, πιστεύουμε, το περίμεναν ότι έτσι θα συμβεί, για να μην πούμε πως το σχεδίασαν μαζί με την κυβέρνηση. Γιατί, μη μας πει κανείς από το προεδρείο της ΚΕΔΚΕ ότι δε γνωρίζουν πως καμία συμφωνία δεν τηρείται, όταν το ένα από τα δύο μέρη κρατά μονίμως παροπλισμένες τις δυνάμεις του. Και η ηγεσία της Ενωσης κρατά, για πολλά χρόνια, παροπλισμένες τις δυνάμεις της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Τώρα, το γεγονός ότι ο πρόεδρος της ΚΕΔΚΕ υποχρεώθηκε να στείλει αυτήν την επιστολή, φανερώνει δύο πράγματα. Το πρώτο είναι ότι ίσως καταλαβαίνει πως οι συνεχείς υποχωρήσεις της ηγετικής ομάδας της Ενωσης, απέναντι στην προκλητική πολιτική της κυβέρνησης, όχι μόνο δεν καταλήγουν πουθενά, αλλά βάζουν σε δοκιμασία και την προσωπική αξιοπρέπεια του καθένα. Το δεύτερο είναι πως πλησιάζουμε προς το ετήσιο τακτικό συνέδριο της ΚΕΔΚΕ, όπου θα πρέπει να γίνει και ένας απολογισμός. Και η ηγεσία θα πρέπει να δικαιολογήσει την απραξία της. Πράγμα καθόλου εύκολο, γιατί και όσοι από τους αιρετούς υπερασπίζονται την κυβερνητική πολιτική, νιώθουν την οικονομική θηλιά να τους περισφίγγει και τα προβλήματα της ΤΑ να πολλαπλασιάζονται.

- Από την άλλη πλευρά, πώς κρίνετε τη στάση της κυβέρνησης απέναντι στο θεσμό;

- Η κυβέρνηση, πιστός εκφραστής της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης και στο χώρο της ΤΑ, θέλει να μετατρέψει το θεσμό σε "μακρύ χέρι" της κεντρικής διοίκησης, για άσκηση ακόμα περισσότερο φορομπηχτικής πολιτικής και αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων. Με νέες υπουργικές αποφάσεις και τροπολογίες, στο όνομα δήθεν της αποκέντρωσης, φορτώνει νέα βάρη - αρμοδιότητες στους ΟΤΑ, με ταυτόχρονο περιορισμό των οικονομικών πόρων τους. Είναι χαρακτηριστικό πως, τα τελευταία επτά χρόνια, το επίσημο κράτος παρανομεί σε βάρος της ΤΑ, με αποτέλεσμα οι οφειλές του προς τους δήμους, από παράνομη παρακράτηση θεσμοθετημένων πόρων τους, να ξεπερνούν τα 900 δισ. Εχει αφομοιώσει πλήρως την κοτζαμπάσικη ρήση που έλεγε "άρπαξε να φας και κλέψε να 'χεις". Τέτοια τακτική θέλει η κυβέρνηση να εφαρμοστεί και από την ΤΑ προς τους δημότες. Αυτό και αν είναι εκσυγχρονισμός!

- Πώς πρέπει να αντιδράσουν στα παραπάνω οι αιρετοί;

- Θεωρούμε πως ως εδώ και μη παρέκει. Η ΤΑ δεν πρέπει να αλλάξει ούτε τα χαρακτηριστικά της, ούτε να παρεκκλίνει από την αποστολή της. Μέσα στα δεινά που γεύεται ο λαός μας και που σχεδιάζονται ακόμα χειρότερα με τις πολιτικές της νέας μονόπλευρης λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων, η ΤΑ μπορεί και πρέπει να ορθώσει το ανάστημά της. Η αντιλαϊκή κατεύθυνση της κυβέρνησης μπορεί να ανατραπεί με την ανάπτυξη αγώνων. Η ΚΕΔΚΕ, ακόμα και τώρα, μπορεί, κάνοντας μια γενναία στροφή, να εγκαταλείψει την τακτική των συνεχών υποχωρήσεων και να μπει επικεφαλής σε ένα αγωνιστικό πρόγραμμα. Να υιοθετήσει και να διεκδικήσει λύσεις για τα πραγματικά προβλήματα των ΟΤΑ. Και ένα βασικό απ' αυτά είναι η διεκδίκηση όσων δισ. οφείλει η κεντρική διοίκηση στην ΤΑ. Σκληρή η αλήθεια, αλλά το οικονομικό αποτελεί τη βάση και την αφετηρία της όποιας κίνησης. Μόνο έτσι μπορεί ο θεσμός να ξαναποκτήσει την εμπιστοσύνη των δημοτών.

Θ. Μπ.

Γεγονός είναι ότι το επόμενο διάστημα επίκειται νέα αντεργατική "καταιγίδα", που όμοιά της δε θα έχει ξαναγίνει. Γεγονός, επίσης, είναι ότι θα έχουμε δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές που για την κυβέρνηση θα αποτελέσουν πρόκριμα και για τις επόμενες εκλογές - άρα τυχόν νίκη θα σημάνει και επιβεβαίωση και αποδοχή αυτής της πολιτικής. Ετσι, λοιπόν, από τώρα πρέπει να παρθούν μέτρα για τη μεγαλύτερη δυνατή "απορρόφηση" των κοινωνικών αντιδράσεων. Και επειδή το 1998 είναι, σύμφωνα με την κυβέρνηση, το έτος - "ορόσημο" για την περαιτέρω "πρόσδεση της χώρας μας στα γρανάζια και στις αλυσίδες της ΕΕ" - άρα η επίτευξη της μέγιστης δυνατής συναίνεσης σε αυτή την καταστροφική πορεία είναι το υπ' αριθμόν ένα ζητούμενο. Αποτελούν, λοιπόν, αυτά ικανούς λόγους η κυβέρνηση να προσπαθεί να "ψαρέψει σε θολά νερά". Την απασχολεί έντονα τι θα γίνει με τους κομμουνιστές, τους αγωνιστές, τους πατριώτες, που "έρχονται από πολύ μακριά και πάνε πολύ μακριά", κρατώντας ψηλά τη σημαία και τα λάβαρα του αγώνα, που εύκολα κάποιοι άλλοι "δίπλωσαν". Με αυτούς τι γίνεται σκέφτονται; Πώς αντιμετωπίζονται; Αφού είναι αυτοί που σε όλες τις κρίσιμες στιγμές της πατρίδας μας δήλωσαν "παρών", είναι αυτοί που και στην περίοδο του Β Παγκόσμιου Πολέμου δεν "παραμυθιάστηκαν" από τις "σειρήνες" της μοιρολατρίας και της ηττοπάθειας στον Γερμανό κατακτητή. Είναι, με λίγα λόγια, σήμερα οι κομμουνιστές που, όπως τότε, κάνουν το ίδιο, σταθερά και αταλάντευτα, καλώντας όλους τους εργαζόμενους στη δημιουργίαΜετώπου που θα ανατρέψει αυτή την πολιτική και τους εκφραστές της και ακόμα παραπέρα το ίδιο το σάπιο σύστημα, για το σοσιαλισμό. Αυτό ακριβώς είναι που τρέμουν και φοβούνται. Προσοχή στο σύστημα, λοιπόν, από τα "ζιζάνια" και να ο "πόνος" για την Αντίσταση. Βέβαια, εκεί που επιχειρείται το "καλόπιασμα", ταυτόχρονα "εκτοξεύονται" και αρκετές αντικομμουνιστικές "κορόνες", που παραπέμπουν σε άλλες εποχές. Χρησιμοποιούν δηλαδή την τακτική του "καρότου" και του "μαστιγίου".

Ιδιαίτερα, όμως, όσον αφορά στην "πρωτοβουλία" της κυβέρνησης για τη συγγραφή και διδαχή της ιστορίας της Εθνικής Αντίστασης στα σχολεία, εδώ και αν υπάρχουν σοβαρές επιφυλάξεις, ως προς την "αγνότητα" των προθέσεων. Αρκεί, επίσης, κανείς να "εμβαθύνει" στο πώς γιορτάζεται στις μέρες μας η περίοδος του 1940, αλλά και του Πολυτεχνείου, για να καταλάβειότι κάτι ανάλογο "μαγειρεύεται" και για την περίοδο της Αντίστασης. Με άλλα λόγια επιχειρείται η "αντισηψία", το "στρογγύλεμα" της Αντίστασης, των μηνυμάτων, της παρακαταθήκης και βέβαια των πρωταγωνιστών της, έτσι ώστε κυρίως η νέα γενιά, αλλά και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, να "γυρίσουν την πλάτη τους" και τελικά να "αποδεχτούν μοιρολατρικά το μέλλον τους, που άλλοι ετοίμασαν για αυτούς - χωρίς αυτούς".

Ομως, επειδή ο κίνδυνος είναι ορατός δεν πρέπει να υπάρξει κανένας εφησυχασμός. Θα πρέπει η υπόθεση της υλικής και ηθικής αποκατάστασης των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης να έρθει με τον πιο δυναμικό και άμεσο τρόπο στο προσκήνιο, έτσι ώστε τα λόγια να γίνουν πράξη. Παράλληλα, η συγγραφή και η επεξεργασία των βιβλίων της Αντίστασης στα σχολεία θα πρέπει να γίνει κτήμα και υπόθεση όλων των προοδευτικών ανθρώπων, έτσι ώστε να εισακουστεί το δίκαιο πέρα για πέρα αίτημα: Την ιστορία της Αντίστασης θα τη γράψουν αυτοί που έλαβαν ενεργά και αποφασιστικά μέρος, δηλαδή οι ΕΑΜογενείς οργανώσεις και μόνο. Σε αυτή τη δύσκολη, αλλά ωραία προσπάθειά τους, το προοδευτικό μπλοκ έχει στα χέρια του ένα "γερό χαρτί". Οι ταπεινοί και καταφρονεμένοι αυτής της χώρας γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα ότι, όπως και τότε, έτσι και τώρα, αλλά και πάντα, η λέξη Αντίσταση "γίνεται και γράφεται με τρία γράμματα... ΚΚΕ"!

Αντρέας ΘΕΡΜΟΣ

Η Εθνική Αντίσταση δεν κλείνεται σε ρετουσαρισμένες σελίδες, σε "αποστειρωμένα" μουσεία, σε στημένες εκδηλώσεις και σε παχιά λόγια, ούτε μπορεί να αποτελέσει πεδίο μικροκομματικών συμφερόντων και πολιτικών τυχοδιωκτών, του τύπου "και εμείς αντίσταση κάναμε"