Γεγονός είναι ότι το επόμενο διάστημα επίκειται νέα αντεργατική "καταιγίδα", που όμοιά της δε θα έχει ξαναγίνει. Γεγονός, επίσης, είναι ότι θα έχουμε δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές που για την κυβέρνηση θα αποτελέσουν πρόκριμα και για τις επόμενες εκλογές - άρα τυχόν νίκη θα σημάνει και επιβεβαίωση και αποδοχή αυτής της πολιτικής. Ετσι, λοιπόν, από τώρα πρέπει να παρθούν μέτρα για τη μεγαλύτερη δυνατή "απορρόφηση" των κοινωνικών αντιδράσεων. Και επειδή το 1998 είναι, σύμφωνα με την κυβέρνηση, το έτος - "ορόσημο" για την περαιτέρω "πρόσδεση της χώρας μας στα γρανάζια και στις αλυσίδες της ΕΕ" - άρα η επίτευξη της μέγιστης δυνατής συναίνεσης σε αυτή την καταστροφική πορεία είναι το υπ' αριθμόν ένα ζητούμενο. Αποτελούν, λοιπόν, αυτά ικανούς λόγους η κυβέρνηση να προσπαθεί να "ψαρέψει σε θολά νερά". Την απασχολεί έντονα τι θα γίνει με τους κομμουνιστές, τους αγωνιστές, τους πατριώτες, που "έρχονται από πολύ μακριά και πάνε πολύ μακριά", κρατώντας ψηλά τη σημαία και τα λάβαρα του αγώνα, που εύκολα κάποιοι άλλοι "δίπλωσαν". Με αυτούς τι γίνεται σκέφτονται; Πώς αντιμετωπίζονται; Αφού είναι αυτοί που σε όλες τις κρίσιμες στιγμές της πατρίδας μας δήλωσαν "παρών", είναι αυτοί που και στην περίοδο του Β Παγκόσμιου Πολέμου δεν "παραμυθιάστηκαν" από τις "σειρήνες" της μοιρολατρίας και της ηττοπάθειας στον Γερμανό κατακτητή. Είναι, με λίγα λόγια, σήμερα οι κομμουνιστές που, όπως τότε, κάνουν το ίδιο, σταθερά και αταλάντευτα, καλώντας όλους τους εργαζόμενους στη δημιουργίαΜετώπου που θα ανατρέψει αυτή την πολιτική και τους εκφραστές της και ακόμα παραπέρα το ίδιο το σάπιο σύστημα, για το σοσιαλισμό. Αυτό ακριβώς είναι που τρέμουν και φοβούνται. Προσοχή στο σύστημα, λοιπόν, από τα "ζιζάνια" και να ο "πόνος" για την Αντίσταση. Βέβαια, εκεί που επιχειρείται το "καλόπιασμα", ταυτόχρονα "εκτοξεύονται" και αρκετές αντικομμουνιστικές "κορόνες", που παραπέμπουν σε άλλες εποχές. Χρησιμοποιούν δηλαδή την τακτική του "καρότου" και του "μαστιγίου".
Ιδιαίτερα, όμως, όσον αφορά στην "πρωτοβουλία" της κυβέρνησης για τη συγγραφή και διδαχή της ιστορίας της Εθνικής Αντίστασης στα σχολεία, εδώ και αν υπάρχουν σοβαρές επιφυλάξεις, ως προς την "αγνότητα" των προθέσεων. Αρκεί, επίσης, κανείς να "εμβαθύνει" στο πώς γιορτάζεται στις μέρες μας η περίοδος του 1940, αλλά και του Πολυτεχνείου, για να καταλάβειότι κάτι ανάλογο "μαγειρεύεται" και για την περίοδο της Αντίστασης. Με άλλα λόγια επιχειρείται η "αντισηψία", το "στρογγύλεμα" της Αντίστασης, των μηνυμάτων, της παρακαταθήκης και βέβαια των πρωταγωνιστών της, έτσι ώστε κυρίως η νέα γενιά, αλλά και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, να "γυρίσουν την πλάτη τους" και τελικά να "αποδεχτούν μοιρολατρικά το μέλλον τους, που άλλοι ετοίμασαν για αυτούς - χωρίς αυτούς".
Ομως, επειδή ο κίνδυνος είναι ορατός δεν πρέπει να υπάρξει κανένας εφησυχασμός. Θα πρέπει η υπόθεση της υλικής και ηθικής αποκατάστασης των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης να έρθει με τον πιο δυναμικό και άμεσο τρόπο στο προσκήνιο, έτσι ώστε τα λόγια να γίνουν πράξη. Παράλληλα, η συγγραφή και η επεξεργασία των βιβλίων της Αντίστασης στα σχολεία θα πρέπει να γίνει κτήμα και υπόθεση όλων των προοδευτικών ανθρώπων, έτσι ώστε να εισακουστεί το δίκαιο πέρα για πέρα αίτημα: Την ιστορία της Αντίστασης θα τη γράψουν αυτοί που έλαβαν ενεργά και αποφασιστικά μέρος, δηλαδή οι ΕΑΜογενείς οργανώσεις και μόνο. Σε αυτή τη δύσκολη, αλλά ωραία προσπάθειά τους, το προοδευτικό μπλοκ έχει στα χέρια του ένα "γερό χαρτί". Οι ταπεινοί και καταφρονεμένοι αυτής της χώρας γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα ότι, όπως και τότε, έτσι και τώρα, αλλά και πάντα, η λέξη Αντίσταση "γίνεται και γράφεται με τρία γράμματα... ΚΚΕ"!
Αντρέας ΘΕΡΜΟΣ
Η Εθνική Αντίσταση δεν κλείνεται σε ρετουσαρισμένες σελίδες, σε "αποστειρωμένα" μουσεία, σε στημένες εκδηλώσεις και σε παχιά λόγια, ούτε μπορεί να αποτελέσει πεδίο μικροκομματικών συμφερόντων και πολιτικών τυχοδιωκτών, του τύπου "και εμείς αντίσταση κάναμε"