"Στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής (ΨΝΑ), το κατ' ευφημισμόν αυτό νοσοκομείο και καθ' υποκρισίαν άσυλο, πολλοί άνθρωποι, λήγοντος του 20ού αιώνα και δίπλα στην πρωτεύουσα της χώρας, οδηγούνται σε βιολογική και ψυχική δυσπραγία, χάνουν βαθμιαία το πρόσωπό τους και περιφέρουν εν ζωή την ευτέλεια του θανάτου τους στη μοναξιά και την εγκατάλειψη".

Το παραπάνω απόσπασμα είναι ο πρόλογος της επιστολής προς τον πρωθυπουργό, Κ. Σημίτη,τους αρχηγούς των κομμάτων και τους αρμόδιους υπουργούς της Επιστημονικής Επιτροπής,της Τριμελούς των γιατρών της ΕΙΝΑΠ και της Θεραπευτικής Μονάδας Αποκατάστασης του ΨΝΑ. Οι επιστημονικοί φορείς του ΨΝΑ αναγκάστηκαν να καταφύγουν και σε αυτή τη μορφή διαμαρτυρίας, "αφού, όπως αναφέρουν στην επιστολή τους, σειρά άλλων - επί σειρά ετών - διαβημάτων, αναφορών, υπομνημάτων και κινητοποιήσεων απέτυχαν να επισύρουν την προσοχή της πολιτείας στα όσα απαράδεκτα συμβαίνουν στο ΨΝΑ".

Τα αιτήματα των φορέων του ΨΝΑ είναι:

1.Να συμπληρωθούν εντός του έτους με επείγουσες διαδικασίες και κατ' εξαίρεση των ρυθμίσεων που υπάρχουν οι μισές τουλάχιστον θέσεις του προσωπικού. Στο ΨΝΑ εργάζονται 107 νοσηλευτές ΤΕ, 18 επισκέπτες υγείας, 352 νοσοκόμοι ΔΕ, 10 ψυχολόγοι, 20 κοινωνικοί λειτουργοί και 53 ψυχίατροι. Αυτοί καλούνται να προσφέρουν υπηρεσίες στους 1.800 νοσηλευόμενους και στα χιλιάδες έκτακτα και τακτικά περιστατικά, αλλά και να πλαισιώσουν τις νέες δομές (ένα κέντρο ψυχικής υγείας, ένα νοσοκομείο μιας μέρας, δύο μονάδες επαγγελματικής αποκατάστασης, δύο ξενώνες, 16 προστατευόμενα διαμερίσματα για 40 ασθενείς, δύο συνεργατικές, ένα πρόγραμμα αναδόχων οικογενειών και 13 μορφές προστατευμένης εργασίας).

"Κάποιοι - αδαείς ή ανάλγητοι - θεώρησαν ότι τα ψυχιατρεία δεν έχουν ανάγκη να συμπληρώσουν τις από ετών κενές θέσεις προσωπικού, δεν πρέπει να εκσυγχρονίσουν τον εξοπλισμό τους, δεν πρέπει να αναπτύξουν τις υπηρεσίες τους, δε χρειάζεται να επισκευάσουν τα πανάθλια κτίριά τους, δεν οφείλουν να χρησιμοποιούν τα πιο σύγχρονα θεραπευτικά μέσα, αλλά ούτε καν υποχρεώνονται να εξασφαλίσουν στους νοσηλευόμενους στοιχειώδεις συνθήκες αξιοπρεπούς και υγιεινής διαβίωσης, φυσικής ασφάλειας και καταφυγής", τονίζουν οι φορείς στην επιστολή τους.

Για να μπορέσει το ΨΝΑ να ανταποκριθεί στις ανάγκες πρέπει να διπλασιαστεί ο αριθμός του προσωπικού. Η Επιστημονική Επιτροπή, όπως αναφέρεται στην επιστολή, διευρυνόμενη με εκπροσώπους των αρμόδιων υπηρεσιών, θα μπορούσε να προσδιορίσει σύντομη και διαφανή διαδικασία.

2.Ζητούν να επιχορηγηθεί το ΨΝΑ σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες και να πάψει να ισχύει η εγκύκλιος του υπουργείου Οικονομικών, που στερεί απ' τα ψυχιατρεία τη δυνατότητα κρατικής επιχορήγησης.

Στην ανάλγητη εγκύκλιο αναφέρεται ότι θα καλύπτεται κατά 100% η μισθοδοσία του προσωπικού των νοσοκομείων, αλλά εξαιρεί τα ψυχιατρεία, "τα οποία πρέπει να καλύψουν το σύνολο των δαπανών από δικά τους έσοδα, και τούτο γιατί τα ιδρύματα αυτά εισπράττουν το ίδιο με τα λοιπά (νοσηλευτικά ιδρύματα) νοσήλιο, μολονότι το αντίστοιχο πραγματικό κόστος υπολείπεται σημαντικά του κόστους νοσηλείας στα γενικά και λοιπά ειδικά νοσηλευτικά ιδρύματα".

Οι φορείς στην επιστολή τους υπογραμμίζουν: "Μόνο το γεγονός ότι το νοσοκομείο μας δεν έχει ακόμα εγκεκριμένο προϋπολογισμό, έχει αναστείλει τις πληρωμές του, έχει χάσει και τα τελευταία ίχνη αξιοπιστίας του, έχει καταστεί υποχείριο των προμηθευτών του και έχει εξαναγκαστεί να συντάξει προϋπολογισμό εσχάτης ένδειας, φτάνει να χαρακτηρίσει το κατάντημα στο οποίο βρεθήκαμε".

3.Οι φορείς ζητούν ακόμα τη θεσμοθέτηση όλων των νέων δομών και υπηρεσιών που λειτουργούν στα πλαίσια της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης, καθώς και τη θεσμοθέτηση της Θεραπευτικής Μονάδας Αποκατάστασης.

Τέλος, ζητούν να εγκριθεί το πρόγραμμα "Αμεση Παρέμβαση" που έχει συντάξει το ΨΝΑ και ταυτόχρονα να εξαιρεθεί απ' την υποχρέωση τήρησης των υπουργικών αποφάσεων του προγράμματος Κοινωνικού Αποκλεισμού.

"Γνωρίζουμε, σημειώνουν στην επιστολή, ότι θα βρεθούν κάποιοι αρμόδιοι ή αναρμόδιοι που θα θελήσουν να υποβαθμίσουν το θέμα, να αποποιηθούν τις ευθύνες τους ή να τις επιρρίψουν αλλού και να ιδιοποιηθούν και να παρουσιάσουν τα όσα λίγα μέσα σε μύριες αντιξοότητες, εργαζόμενοι και διοικούντες στο ΨΝΑ, με σκληρές προσπάθειες πέτυχαν. Ομως, κανείς δε θα μπορέσει να αλλάξει με λόγια την πραγματικότητα, που είναι χειρότερη κι απ' αυτή που περιγράφουμε".