Φιλότιμη προσπάθεια να κερδίσει τον τίτλο του αυθεντικού εκφραστή του νεοφιλελευθερισμού από την κυβέρνηση Σημίτη που τον "σφετερίζεται", αλλά και την εύνοια των "μεγάλων αφεντικών" κατέβαλε ο πρόεδρος της ΝΔ με τις ομιλίες του στην 62η ΔΕΘ. Με αυτόν τον τρόπο ο Κ. Καραμανλής επιχείρησε να ξεπεράσει και την κρίση που ταλανίζει το κόμμα του, καθώς και τα εσωκομματικά προβλήματα, πλειοδοτώντας σε σκληρές νεοσυντηρητικές θέσεις.

Παράλληλα, αποσαφήνισε με συγκεκριμένα παραδείγματα την αντιπολιτευτική τακτική του, η οποία έγκειται στην άσκηση κριτικής και πιέσεων στην κυβέρνηση για λήψη πιο σκληρών αντιλαϊκών μέτρων και στην έμπρακτη συμβολή της παράταξής του, τόσο με την προπαγάνδισή τους και την προετοιμασία της "κοινής γνώμης", όσο και με την πολύπλευρη παροχή πολιτικής συναίνεσης, στην επιβολή τους.

Ο Κ. Καραμανλής, τιμώντας τις οικογενειακές παραδόσεις του, προχώρησε και σε επίδειξη αρχηγικών ικανοτήτων, ξεκαθαρίζοντας στους εσωκομματικούς αμφισβητίες ότι δεν πρόκειται να εκχωρήσει το δικαίωμά του να παίρνει τις αποφάσεις, ενώ διατράνωσε τη θέλησή του να "προχωρήσει μπροστά χωρίς ταλαντεύσεις και χωρίς συμβιβασμούς".

Με την ομιλία του στη Θεσσαλονίκη ο πρόεδρος της ΝΔ προσπάθησε να απαντήσει στις επικρίσεις που δέχεται ότι δήθεν δε διαθέτει προγραμματικό λόγο και κατάφερε να πείσει και τους πλέον αφελείς ότι η πολιτική του, μπορεί να μη συνιστά εναλλακτική λύση απέναντι στην κυβερνητική πολιτική, αλλά δεν "υστερεί" απέναντί της και την υπερακοντίζει σε νεοσυντηρητικές επιλογές. Ταυτόχρονα, εμφανίστηκε ως καλύτερος διαχειριστής των συμφερόντων της άρχουσας τάξης από τον Κ. Σημίτη, γιατί αυτός πιστεύει όσα λέει και άρα θα είναι αποτελεσματικότερος. Από τη σκοπιά αυτή επικέντρωσε και την κριτική του στην κυβέρνηση, ότι, δηλαδή, δεν προχωρεί με τους γοργούς ρυθμούς που απαιτούνται, καθώς και ότι το "μείγμα" της πολιτικής της οδηγεί σε αδιέξοδο.Ετσι, αφού αναγόρευσε με τη σειρά του την ένταξη στην ΟΝΕ ως το σύγχρονο "όραμα του έθνους", επέκρινε την κυβέρνηση ότι αδυνατεί να το υλοποιήσει, γιατί δεν καταφέρνει να "πιάσει" τους δείκτες του Μάαστριχτ. Δίνοντας το στίγμα της δικής του πρότασης ζήτησε "δραστική και άμεση συγκράτηση των δαπανών του δημοσίου τομέα", υποδεικνύοντας μάλιστα στην κυβέρνηση να μην παίρνει υπόψη της το πολιτικό κόστος, όπως κάνει αυτός. Τάχθηκε υπέρ του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας με σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις των δημοσίων οργανισμών και επιχειρήσεων, στο όνομα της "βελτίωσης των παρεχόμενων υπηρεσιών" (!). Παράλληλα, προσφέρθηκε, μέσω και της συμμετοχής στον κοινωνικό διάλογο, να στηρίξει την κυβέρνηση στην επιβολή των νεοφιλελεύθερων επιλογών και κυρίως στον τομέα των εργασιακών σχέσεων, τασσόμενος ανοιχτά υπέρ της "ελαστικοποίησης της αγοράς εργασίας".Αναφερόμενος στη βαλκανική πολιτική του κόμματός του αναπαρήγαγε ουσιαστικά το όραμα της κυβέρνησης Σημίτη και της οικονομικής ολιγαρχίας για ηγεμονικό ρόλο. Η Ελλάδα, είπε, "πρέπει να εξασφαλίζει την ισχύ εκείνη σε όλα τα επίπεδα, ώστε να εξασφαλίζει αφ' ενός μεν την ακεραιότητά της έναντι οιασδήποτε, οιονεί έστω, απειλής" (;) και για αυτό ζήτησε ενίσχυση της αμυντικής θωράκισης και ευέλικτη, ενεργό εξωτερική πολιτική. Οσον αφοράτις ελληνοτουρκικές σχέσεις ουσιαστικά συμπορεύτηκε με την πολιτική της κυβέρνησης, επαναλαμβάνοντας τις επιφυλάξεις του για τη συμφωνία της Μαδρίτης μετά την αδιαλλαξία της Τουρκίας.

***

Συνεπώς, είναι απόλυτα εξηγήσιμο, όταν κάποιος αισθάνεται σαν Καίσαρας, να κυκλοφορεί με τη νοητή χλαμύδα, ανάρριχτα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, δε χωρούν αναστολές. Αν το συμφέρον του "θρόνου" υπαγορεύει να τρέφεται ο λαός με τη"σούπα" στημένων συνεντεύξεων, όπως αυτή που παρακολούθησε το πανελλήνιο από τη Θεσσαλονίκη με πρωταγωνιστή τον Σημίτη, τότε "εμπρός για τη δημοκρατία των στημένων συνεντεύξεων". Αν το συμφέρον του "εκσυγχρονισμού" συμβαδίζει με διαγγέλματα βοναπαρτικού τύπου, τότε τίποτα δεν εμποδίζει τον Σημίτη να αγριοκοιτάζει από τη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους - την ώρα που οι επιτελείς του έκαναν ουρά για μια χειραψία με τον Κόκκαλη - και να φωνάζει: "Σας ζητώ" να υποστείτε το κόστος της "προσαρμογής"!

Ποιας προσαρμογής; Γνωστά πράγματα. Της προσαρμογής των λαϊκών στρωμάτων στην αφαίμαξη:

• Των αναγκαίων τρισεκατομμυρίων, για να μπούμε (και αργότερα για να μη βγούμε) από την πίσω πόρτα της ΟΝΕ.
• Των τρισεκατομμυρίων για τη συντήρηση της εξάρτησης και της ιμπεριαλιστικής επικυριαρχίας, μέσω και της διόδου των "αμυντικών δαπανών", καθώς και, εσχάτως,
• των τρισεκατομμυρίων, για να μεταλαμπαδευτεί σε μεγαλοκατασκευαστές, μεγαλοξενοδόχους και "Χαλυβούργειους" ...ευεργέτες, το "αθάνατο" και, κυρίως, εξαργυρώσιμο ολυμπιακό πνεύμα...

***

Και όλα αυτά, κατόπιν των "φιρμανιών" του "κοινωνικού διαλόγου", που η δημοκρατία του αρχίζει με προειλημμένες αποφάσεις για "αυξήσεις" 2,5% και τελειώνει με τη συρραφή εννοιών, όπως "απασχολήσιμος", "απολύσιμος" και "εξανδραποδίσιμος"... Επειδή δε κάθε "ευνομούμενη πολιτεία" προνοεί και για τους ...άτακτους, τα δικαστήρια του "εκσυγχρονισμού" όλα τα σφάζουν και όλα τα μαχαιρώνουν: Από τους αγρότες, μέχρι τους πολίτες που διαφωνούν με την ανάληψη της Ολυμπιάδας!

***

Ο πρωθυπουργός έχει διαμηνύσει ότι από τις εσωκομματικές αρχαιρεσίες του ερχόμενου Γενάρη θέλει να προκύψει ένα κόμμα "καθαρό", ανάλογο των "καθαρών λύσεων", που λάνσαρε στο προηγούμενο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Ο,τι, βέβαια, δεν "καθαρίσει" ...καλά τώρα, θα επιχειρήσει να το "ξεπλύνει" στο ερχόμενο συνέδριο του κόμματος, που θα γίνει συντομότερα απ' ό,τι προβλεπόταν, για να προλάβει τα δυσάρεστα των ευρωεκλογών και για να σταθμίσει ο πρόεδρός του, αν θα προχωρήσει, ταυτόχρονα με τις ευρωεκλογές, και σε εθνικές εκλογές.

Οσο για την "Κεντροαριστερά", φαίνεται να έχει τα πρώτα αποτελέσματα, μετά την αέναη ...αναζήτηση του "τι είναι Αριστερά;", όπως είπε και ο πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη. Πρόκειται για μια "Κεντροαριστερά" ...οικουμενικού τύπου, που αγκαλιάζει, από τον Παπαγιαννάκη (αλήθεια, οι "σύντροφοί" του, του ΣΥΝ, διαρρέουν ότι μέχρι το Μάρτη θα μεταστεγαστεί στο ΠΑΣΟΚ, επειδή φοβούνται μήπως τους προλάβει;) μέχρι την εκπρόσωπο του Λάτση στα Βαλκάνια, την κ. Τζαβέλλα.

***

Και καλά έκανε. Για δημοψηφίσματα είμαστε τώρα, σου λέει. Τώρα, που τα "μπλόκα" αρχίζουν να αγκαλιάζουν, εκτός από τους αγρότες, και τους ναυτεργάτες, και τους εκπαιδευτικούς, και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, και την εργατική τάξη, που βλέπει την αγοραστική της δύναμη να έχει κατρακυλήσει στα επίπεδα του 1982 (!);

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Με την επίσκεψη στην Ελλάδα τεσσάρων ρωσικών μαχητικών δύο τύπου "SUKHOY 27" και δύο "SUKHOY 30" καθώς και ενός μεταγωγικού τύπου "ILYUSHIN 76" εγκαινιάζεται η στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας - Ρωσίας. Τα ρωσικά αεροσκάφη προσγειώνονται σήμερα στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Τανάγρας και θα παραμείνουν μέχρι τις 20 Σεπτέμβρη και τα πληρώματά τους θα πάρουν μέρος σε εκπαιδευτικές ασκήσεις στο Αιγαίο με Ελληνες συναδέλφους τους, ενώ αντίστοιχος αριθμός ελληνικών μαχητικών αεροσκαφών τύπου Μιράζ - 2000 θα μεταβούν σε αεροδρόμιο της Ρωσίας την προσεχή Ανοιξη.

Η άσκηση αυτή, είπε χτες ο υπουργός Τύπου Δ. Ρέππας, αποδεικνύει τη φιλία και τη συνεργασία την οποία επιθυμούν να έχουν τα δύο κράτη και δε στρέφεται εναντίον τρίτου, για να προσθέσει: "Είναι άσκηση η οποία αρχίζει και τελειώνει στη συνεργασία που θέλουμε να έχουμε εμείς με μία άλλη χώρα". Πάντως, το όλο θέμα συνδέεται με τη συζήτηση που έχει ανοίξει, στα πλαίσια του νέου εξοπλιστικού προγράμματος των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, γύρω από τις προοπτικές αγοράς οπλικών συστημάτων από τη Ρωσία, ιδιαίτερα μαχητικών αεροσκαφών τρίτης γενιάς και αντιαεροπορικών - αντιβαλλιστικών συστημάτων όπως οι πολυσυζητημένοι πύραυλοι τύπου S - 300 που έχει παραγγείλει η Κύπρος. Οι αποφάσεις, είπε χτες ο υπουργός Τύπου, δεν έχουν ληφθεί, ωστόσο, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, η ελληνική κυβέρνηση δε φαίνεται αποφασισμένη να στραφεί προς τη ρωσική αμυντική βιομηχανία, αλλά απλά χρησιμοποιεί το ρωσικό χαρτί, για να εξασφαλίσει καλύτερους όρους αγοράς από τις αμερικάνικες εταιρίες όπλων.