Γύρω στα δώδεκα χρόνια οι Δραμινοί ζητούσαν το κλείσιμο των λατομείων τουΚορυλόβου.Το 1993 αναπτύσσεται μια δυναμική κίνηση που εξαναγκάζει το δήμαρχο της πόλης, παρά τις προηγούμενες διακηρύξεις του (σ.σ. ότι θα προχωρήσει στην αξιοποίηση των λατομείων με κοινοτικά κονδύλια) να προτείνει κοινή επιτροπή δημοτικών συμβούλων - πολιτών για το θέμα. Κίνηση που απέβλεπε, όπως καταγγέλλει η εφημερίδα "Καλημέρα κυρά - Γη" (τ.70), στον έλεγχο και την αδρανοποίησή της. Ο δήμαρχος δε γίνεται δεκτός στην επιτροπή κι έτσι συνεχίζει να καταφέρεται εναντίον της και να ταυτίζεται με τους επιχειρηματίες που εκμεταλλεύονται τα λατομεία. Ο νομάρχης αρνείται ως από το νόμο θα όφειλε να πάρει θέση κι έτσι η Οικολογική Κίνηση Δράμας καταθέτει προσφυγή στο Συμβούλιο Επικρατείας.Η απόφαση που δημοσιεύτηκε πριν από λίγους μήνες στρέφεται κατά αυτών που δεν έπραξαν όσα θα όφειλαν και ζητά το κλείσιμο των λατομείων Ανδρεάδη ΑΕ.

Η Δράμα είναι χτισμένη στις νότιες παρυφές του λόφου Καρύλοβος και βρίσκεται σε άμεση αλληλεξάρτηση μ' αυτόν. Ο λόφος παρείχε καύσιμα και λατομικά προϊόντα στους κατοίκους και με τη βλάστησή του συνέβαλλε αποφασιστικά στην προστασία από τους χειμάρρους, ενώ παράλληλα διαμόρφωνε το αισθητικό τοπίο. Η επέκταση της πόλης γινόταν σε βάρος του λόφου και δημιουργήθηκαν τέσσερα λατομεία, που, στη διάρκεια του χρόνου επέφεραν ανεπανόρθωτες ζημιές στο δάσος. Το σύνολο της έκτασης του βουνού ανήκει στο δημόσιο και είναι αναδασωτέο (αριθ. 99317/1924 απόφαση Υπ. Γεωργίας, αριθ. 188,189 ν.δ. 86/69 απόφ. νομαρχ. 74028/73 και 2448/79 απόφ. νομαρχ. Δράμας). Το πρώτο μισθωτήριο για λατομείο το συναντάμε το 1939 (ΑΙΜΟΣ ΑΒΕΥ) για την παραγωγή ασβεστίου. Τριάντα χρόνια μετά δημιουργούνται τρία λατομεία. Το 1965 το ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΒΕΤΕ. Το 1967 το ΠΙΤΑΡΑΚΗ ΑΒΕΕ. Το 1968 το ΑΝΔΡΕΑΔΗ ΑΕ.

Τα πρώτα τρία λατομεία ποτέ, όπως σημειώνεται στην απόφαση, δεν απέκτησαν νόμιμη άδεια που απαιτείται από το ν. 386/76. Ολα τα αιτήματά τους απορρίφτηκαν. Μέχρι το 1992 λειτουργούσαν με προσωρινές παρατάσεις από τη νομαρχία. Από το έτος αυτό και μετά λειτουργούν παράνομα.Το 1995 διέκοψαν τη λειτουργία τους μετά από αδυναμία προμήθειάς τους με εκρηκτικά,λόγω ανάκλησης προηγούμενης απόφασης του νομάρχη. Ομως, η επανόρθωση του τοπίου που καταστράφηκε δεν έγινε ποτέ. Η τέταρτη, όμως, εταιρία εξακολουθούσε να εργάζεται. Η δεκαπενταετής άδεια που είχε πάρει το 1978 (αριθ.8261243) έληξε και με την ανοχή των υπηρεσιών έπαιρνε προσωρινές άδειες (535/93,1330/95). Η επίμαχη έκταση, σύμφωνα με έγγραφο του δασάρχη (9649/10-1-96) είναι "δασική έκταση και δεν μπορεί να διατίθεται για οποιαδήποτε άλλη χρήση".Αν και η εταιρία παρουσίασε μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων για την εκμετάλλευσή της απορρίφτηκε. Το σκεπτικό ήταν ότι "το λατομείο έχει ήδη προκαλέσει τρομακτική αλλοίωση του τοπίου και η διαρκής επέκτασή του έχει σαν συνέπεια την καταστροφή της δασικής βλάστησης αποκλίνοντας του σκοπού της κήρυξής της ως αναδασωτέας. Οχι μόνο δε συμφωνούμε με τη χορήγηση της παράτασης της άδειας, αλλά προτείνουμε και την αποκατάσταση του χώρου που έχει θιγεί".

Από τις 9-5-95 ζητήθηκε η διακοπή της λειτουργίας όλων των λατομείων στην περιοχή Καρυλόβου. Μέσα σε τρεις μήνες έπρεπε η νομαρχία να το υλοποιήσει. Ομως, για να θυμηθούμε και τον ποιητή "... εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε...", οπότε ουδέν έπραξε. Ετσι φτάνουμε στην απόφαση του ΣΕ, όπου "ακυροί την παράλειψη του νομάρχου Δράμας, όπως προβεί εις την διακοπήν της λειτουργίας του λατομείου της παρεμβαινούσης εταιρείας Ανδρεάδης ΑΕ κατά τω εν τω αιτιολογικώ". Μια απόφαση καταπέλτης που μπορεί να παίξει το ρόλο νομολογίας και για παρόμοιες υποθέσεις, μια και η ανεξέλεγκτη χρήση λατομείων δεν αφορά μόνο τη Δράμα, αλλά όλη τη χώρα. Για την ιστορία να αναφέρουμε τα ονόματα των δικαστών που εκδίκασαν την υπόθεση (στο Ε Τμήμα του ΣΕ). Ηταν οι Μ. Δεκλερής, Κ. Μενουδάκος, Α. Θεοφιλοπούλου, Μ. Καραμάνωφ, Γ. Σακελλαρίου. Αν την αποδεδειγμένη και σ' άλλες περιπτώσεις ευαισθησία του Ε Τμήματος έδειχναν κι άλλες υπηρεσίες του δημοσίου σίγουρα τα περιβαλλοντικά ζητήματα θα ήταν σε καλύτερη κατάσταση.

ΟΙΚΟΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ

Ακρως αποκαλυπτική και διαφωτιστική ήταν η απάντηση του κ. Κ. Λαλιώτη σε Ερώτηση βουλευτών της ΝΔ, σχετικά με τις αναθέσεις των εργολαβιών από το ΥΠΕΧΩΔΕ. Πιστός στο δόγμα του παλιού καθοδηγητή του Κινήματος Μ. Κουτσόγιωργα περί "φωτός και σκότους", έριξε όλες τις ευθύνες στην επάρατο, ισχυριζόμενος ότι όλα βαίνουν καλώς με τις αναθέσεις των έργων. Οχι πως η Ν Δ δεν έχει ευθύνες. Αλλά αυτές αφορούν την περίοδο που κυβερνούσε. Το ζήτημα είναι τώρα τι γίνεται. Μια προσεκτική μελέτη της απάντησης αποκαλύπτει ότι μόνο το 65% των 227 των έργων έχουν δοθεί στον πρώτο μειοδότη!!! 21 από αυτά έχει δοθεί στο δεύτερο μειοδότη, 26 στον τρίτο και 4 στον ενδέκατο, δωδέκατο και δέκατο τρίτο. Δε γνωρίζουμε τα περί κομματικών κέντρων στο υπουργείο και τα όσα ακούστηκαν. Ομως είναι βέβαιο ότι κάτι δεν πάει καλά, γι' αυτό απαιτούμε περισσότερες εξηγήσεις.

ΟΙΚΟΑΛΙΕΥΜΑΤΑ

Ας θυμηθούμε την ορολογία του μακαρίτη Α. Παπανδρέου, που κινδυνεύει να βρικολακιάσει από τα όσα συμβαίνουν σήμερα με πρωταγωνιστές τους πρώην "κλητήρες και θυρωρούς" του, που ελέω διαπλεκομένων (και εκλογικού συστήματος) βρίσκονται στα ήπατα αξιώματα της εξουσίας. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Ο λόγος σήμερα για το μη - δήμαρχο της Αθήνας, που η δραστηριότητά του περιορίζεται στα σιντριβάνια, τις δημόσιες σχέσεις και τους λιβανωτούς προς την κυβέρνηση, αν και στέλεχος της αξιωματικής αντιπολίτευσης (;). Τελευταίο του "όραμα" η... αναμόρφωση της Πλατείας Δεξαμενής. Ενός χώρου που έδωσαν το στίγμα τους μορφές όπως οι Παπαδιαμάντης, Παπαντωνίου, Δροσίνης, Αυγέρης, Βάρναλης, Αλεξίου, Νάκου και τόσοι άλλοι. Με δεδομένο το μη - γούστο του είμαστε βέβαιοι για το αποτέλεσμα, σε περίπτωση υλοποίησης των σχεδίων του. Ας κάνουμε κάτι γι' αυτή τη γωνιά.

Με αφιέρωμα στην Ολυμπιάδα του 2004 κυκλοφορεί το φθινοπωρινό τεύχος του περιοδικού ΑΡΔΗΝ, όπου για άλλη μια φορά, μέσα από πληθώρα άρθρων γνωστών δημοσιογράφων και επιστημόνων, γίνεται σαφές για το τι θα συμβεί στην οικονομία και το περιβάλλον. Οι φωνές ενάντια στο επιχειρούμενο έγκλημα πληθαίνουν κι αυτό είναι το μόνο αισιόδοξο στην υπόθεση.

ΚΑΙ ΟΙΚΟΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ

Σε έναν καλαίσθητο τόμο η συνάδελφος Δ. Παυλάκου συγκέντρωσε τριάντα έξι κείμενά της, που δημοσιεύτηκαν το διάστημα 1987-1997 σε διάφορα έντυπα, όπως στην "Αυγή", τη "Νέα Οικολογία", τον "Μανδραγόρα", τη "Φύση και Οικολογία" και την "Εξώπολη". Κείμενα που αφορούν, όπως υποδηλώνεται και από το τίτλο, τη σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον, που τα τελευταία χρόνια είναι... προβληματική. Τα κείμενα της Δ. Π. μπορεί να έχουν ξαναδημοσιευτεί, όμως παραμένουν επίκαιρα και θα παραμένουν, όσο το οικονομικό μοντέλο που έχει επιλεγεί αγνοεί τη διάσταση "περιβάλλον" και ως μόνη επιδίωξη έχει το κέρδος. Φυσικά όλοι αυτοί που ορίζουν τις τύχες μας, δεν αναρωτιούνται πώς μπορεί να "απολαμβάνουν" τα κέρδη τους σ' ένα νεκρό πλανήτη. Ο τρόπος γραφής της είναι άκρως ποιητικός (σ. σ. η συγγραφέας έχει στο ενεργητικό της οχτώ ποιητικές συλλογές), χωρίς να χάνει στο ελάχιστο το στόχο, που είναι η ευαισθητοποίηση όλων μας για την επικράτηση μιας "νέας ηθικής". Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Δελφίνι".