Γύρω στα δώδεκα χρόνια οι Δραμινοί ζητούσαν το κλείσιμο των λατομείων τουΚορυλόβου.Το 1993 αναπτύσσεται μια δυναμική κίνηση που εξαναγκάζει το δήμαρχο της πόλης, παρά τις προηγούμενες διακηρύξεις του (σ.σ. ότι θα προχωρήσει στην αξιοποίηση των λατομείων με κοινοτικά κονδύλια) να προτείνει κοινή επιτροπή δημοτικών συμβούλων - πολιτών για το θέμα. Κίνηση που απέβλεπε, όπως καταγγέλλει η εφημερίδα "Καλημέρα κυρά - Γη" (τ.70), στον έλεγχο και την αδρανοποίησή της. Ο δήμαρχος δε γίνεται δεκτός στην επιτροπή κι έτσι συνεχίζει να καταφέρεται εναντίον της και να ταυτίζεται με τους επιχειρηματίες που εκμεταλλεύονται τα λατομεία. Ο νομάρχης αρνείται ως από το νόμο θα όφειλε να πάρει θέση κι έτσι η Οικολογική Κίνηση Δράμας καταθέτει προσφυγή στο Συμβούλιο Επικρατείας.Η απόφαση που δημοσιεύτηκε πριν από λίγους μήνες στρέφεται κατά αυτών που δεν έπραξαν όσα θα όφειλαν και ζητά το κλείσιμο των λατομείων Ανδρεάδη ΑΕ.

Η Δράμα είναι χτισμένη στις νότιες παρυφές του λόφου Καρύλοβος και βρίσκεται σε άμεση αλληλεξάρτηση μ' αυτόν. Ο λόφος παρείχε καύσιμα και λατομικά προϊόντα στους κατοίκους και με τη βλάστησή του συνέβαλλε αποφασιστικά στην προστασία από τους χειμάρρους, ενώ παράλληλα διαμόρφωνε το αισθητικό τοπίο. Η επέκταση της πόλης γινόταν σε βάρος του λόφου και δημιουργήθηκαν τέσσερα λατομεία, που, στη διάρκεια του χρόνου επέφεραν ανεπανόρθωτες ζημιές στο δάσος. Το σύνολο της έκτασης του βουνού ανήκει στο δημόσιο και είναι αναδασωτέο (αριθ. 99317/1924 απόφαση Υπ. Γεωργίας, αριθ. 188,189 ν.δ. 86/69 απόφ. νομαρχ. 74028/73 και 2448/79 απόφ. νομαρχ. Δράμας). Το πρώτο μισθωτήριο για λατομείο το συναντάμε το 1939 (ΑΙΜΟΣ ΑΒΕΥ) για την παραγωγή ασβεστίου. Τριάντα χρόνια μετά δημιουργούνται τρία λατομεία. Το 1965 το ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΒΕΤΕ. Το 1967 το ΠΙΤΑΡΑΚΗ ΑΒΕΕ. Το 1968 το ΑΝΔΡΕΑΔΗ ΑΕ.

Τα πρώτα τρία λατομεία ποτέ, όπως σημειώνεται στην απόφαση, δεν απέκτησαν νόμιμη άδεια που απαιτείται από το ν. 386/76. Ολα τα αιτήματά τους απορρίφτηκαν. Μέχρι το 1992 λειτουργούσαν με προσωρινές παρατάσεις από τη νομαρχία. Από το έτος αυτό και μετά λειτουργούν παράνομα.Το 1995 διέκοψαν τη λειτουργία τους μετά από αδυναμία προμήθειάς τους με εκρηκτικά,λόγω ανάκλησης προηγούμενης απόφασης του νομάρχη. Ομως, η επανόρθωση του τοπίου που καταστράφηκε δεν έγινε ποτέ. Η τέταρτη, όμως, εταιρία εξακολουθούσε να εργάζεται. Η δεκαπενταετής άδεια που είχε πάρει το 1978 (αριθ.8261243) έληξε και με την ανοχή των υπηρεσιών έπαιρνε προσωρινές άδειες (535/93,1330/95). Η επίμαχη έκταση, σύμφωνα με έγγραφο του δασάρχη (9649/10-1-96) είναι "δασική έκταση και δεν μπορεί να διατίθεται για οποιαδήποτε άλλη χρήση".Αν και η εταιρία παρουσίασε μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων για την εκμετάλλευσή της απορρίφτηκε. Το σκεπτικό ήταν ότι "το λατομείο έχει ήδη προκαλέσει τρομακτική αλλοίωση του τοπίου και η διαρκής επέκτασή του έχει σαν συνέπεια την καταστροφή της δασικής βλάστησης αποκλίνοντας του σκοπού της κήρυξής της ως αναδασωτέας. Οχι μόνο δε συμφωνούμε με τη χορήγηση της παράτασης της άδειας, αλλά προτείνουμε και την αποκατάσταση του χώρου που έχει θιγεί".

Από τις 9-5-95 ζητήθηκε η διακοπή της λειτουργίας όλων των λατομείων στην περιοχή Καρυλόβου. Μέσα σε τρεις μήνες έπρεπε η νομαρχία να το υλοποιήσει. Ομως, για να θυμηθούμε και τον ποιητή "... εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε...", οπότε ουδέν έπραξε. Ετσι φτάνουμε στην απόφαση του ΣΕ, όπου "ακυροί την παράλειψη του νομάρχου Δράμας, όπως προβεί εις την διακοπήν της λειτουργίας του λατομείου της παρεμβαινούσης εταιρείας Ανδρεάδης ΑΕ κατά τω εν τω αιτιολογικώ". Μια απόφαση καταπέλτης που μπορεί να παίξει το ρόλο νομολογίας και για παρόμοιες υποθέσεις, μια και η ανεξέλεγκτη χρήση λατομείων δεν αφορά μόνο τη Δράμα, αλλά όλη τη χώρα. Για την ιστορία να αναφέρουμε τα ονόματα των δικαστών που εκδίκασαν την υπόθεση (στο Ε Τμήμα του ΣΕ). Ηταν οι Μ. Δεκλερής, Κ. Μενουδάκος, Α. Θεοφιλοπούλου, Μ. Καραμάνωφ, Γ. Σακελλαρίου. Αν την αποδεδειγμένη και σ' άλλες περιπτώσεις ευαισθησία του Ε Τμήματος έδειχναν κι άλλες υπηρεσίες του δημοσίου σίγουρα τα περιβαλλοντικά ζητήματα θα ήταν σε καλύτερη κατάσταση.