- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Γιατροί
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Η αναταραχή που ξέσπασε στο ΠΑΣΟΚ με αφορμή τη νέα δομή του ΝΑΤΟ και η "σύγκρουση" Σημίτη - Αρσένη εκδηλώθηκε σε μια στιγμή, που πυκνώνουν τα σύννεφα στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος. Ηδη, θα έλεγε κανείς ότι στην κυβέρνηση ευδοκιμεί το είδος των "ελεύθερων σκοπευτών", οι οποίοι βάλλουν κατά ομάδες και κατά συγκεκριμένου στόχου κάθε φορά. Και αυτό διότι πέρα από τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, όπου υπάρχει συντονισμένη παρουσία "διαφωνούντων" (βουλευτές που τάχθηκαν κατά της Συμφωνίας της Μαδρίτης, των τακτικών στα Ελληνοτουρκικά, της νέας δομής του ΝΑΤΟ κλπ. ), η αποκαλούμενη "εσωκομματική αντιπολίτευση" δραστηριοποιείται σε πολλά μέτωπα:
- Στις δημοτικές εκλογές, όπου η συνεργασία με το ΣΥΝ, και με αφορμή την από κοινού στήριξη της Μ. Δαμανάκη, προκαλεί αντιδράσεις και αντιπερισπασμούς, είτε με την πρόταση για υποστήριξη του Μ. Γλέζου, είτε με την αυτοπρόταση του Δ. Μπέη.
- Στην οικονομική πολιτική, όπου οι ενστάσεις αναμένεται να πάρουν συντονισμένο χαρακτήρα κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού.
- Στο πεδίο της "επανίδρυσης" και "ανασυγκρότησης" του κόμματος, όπου η εγγραφή νέων μελών έχει μεταβληθεί σε μάχη χαρακωμάτων για το ποιος θα αναλάβει τα ηνία των Νομαρχιακών του ΠΑΣΟΚ.
Τα παραπάνω φαινόμενα, αν και επιφανειακά δίνουν μια εικόνα "αλληλοσπαραγμού", πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι... απατούν. Ο Κ. Σημίτης σαφώς και είναι κυρίαρχος του παιχνιδιού μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Εκείνο που αποδεικνύεται σήμερα είναι το είδος αυτής της κυριαρχίας, η οποία δεν έχει τίποτα από τα γνωστά στο παρελθόν "τετελεσμένα" που επέβαλλε η ηγεσία. Και τούτο αφ' ενός έχει να κάνει με το ειδικό βάρος του νυν πρωθυπουργού, αλλά κυρίως με τη φάση ρευστότητας που διανύει το αστικό πολιτικό σκηνικό. Οι αναταράξεις στο ΠΑΣΟΚ, επομένως, θα συνεχίζονται καθ' όλο το διάστημα που δε θα έχει οριστικοποιηθεί η νέα μορφή του υπό ανασύσταση πολιτικού τοπίου. Σε κάθε περίπτωση, οι κίνδυνοι από αυτές τις "κρίσεις" θα μεγιστοποιηθούν τότε και μόνο τότε, όταν βασική τους αιτία θα είναι η λαϊκή αντίδραση στην ακολουθούμενη πολιτική. Στην παραπάνω περίπτωση θα τεθεί πράγματι ζήτημα για την κυριαρχία του Σημίτη, που στην πραγματικότητα θα αποτυπώνει τα προβλήματα της πλουτοκρατίας να χειριστεί τα συμφέροντά της σε πολιτικό επίπεδο.
Η ηγετική ομάδα της κυβέρνησης γνωρίζει ότι κρίνεται, ότι βρίσκεται σε φάση μετάβασης και επιδιώκει να διατηρήσει το "πάνω χέρι" και να εδραιώσει την πρωτοκαθεδρία της για το μέλλον. Προσφορότερος τρόπος - πέραν των επιθέσεων του τύπου είστε "εθνικιστές", που χρησιμοποίησε προχτές ο πρωθυπουργός και που εντάσσονται στην τακτική της απομόνωσης των αμφισβητιών - είναι η σύσταση της περιβόητης "κεντροαριστεράς", στο εσωτερικό της οποίας, ως βασική συνιστώσα το ΠΑΣΟΚ και όσοι το διοικούν σήμερα, θα επιδιώξουν να παραμείνουν σε θέση "πρώτου βιολιού". Γι' αυτό και η απάντηση των "εκσυγχρονιστών" όταν ερωτώνται για το τι μέλλει γενέσθαι, με αφορμή τα προβλήματα λόγω ΝΑΤΟ, δημοτικών κλπ., είναι σαφής: Αλωση της πλειοψηφίας στις Νομαρχιακές Οργανώσεις του κόμματος στις αρχαιρεσίες στην αρχή του χρόνου και ταυτόχρονη ενίσχυση της "κεντροαριστερής" προπαγάνδας και των αντίστοιχων διεργασιών.
Το τι θα προκύψει από την επικείμενη διαδικασία είναι δύσκολο να προβλεφτεί. Αλλωστε, η "σύγκρουση" με αφορμή το ΝΑΤΟ, όπως εκδηλώθηκε την περασμένη βδομάδα, δείχνει ότι, πέρα από τις εσωκομματικές διαμάχες που στη βάση τους συντίθενται νέες και αποσυντίθενται παλιές συμμαχίες στο εντός του ΠΑΣΟΚ πεδίο, η ακολουθούμενη πολιτική είναι ικανή να παράγει και να αναπαράγει η ίδια την κρίση της.
Ν. Μπ.
Να κλείσει άρον άρον το θέμα της "κεντροαριστερής" υποψηφιότητας Δαμανάκη, έσπευσε στις αρχές της βδομάδας ο πρόεδρος του ΣΥΝ Ν. Κωνσταντόπουλος, ανακοινώνοντας στην Πολιτική Γραμματεία που συνεδρίασε την Τρίτη πως η επόμενη συνεδρίαση της ΚΠΕ στις 17 - 18 Γενάρη, απλώς, θα επικυρώσει το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος. Ο στόχος ήταν να σταματήσουν οι έντονες εσωκομματικές αντιδράσεις στο ΣΥΝ. Είναι γνωστό το μπαράζ των δηλώσεων στελεχών του Κόμματος που καταγγέλλουν ότι το "οριακό" αποτέλεσμα (56% υπέρ έναντι 42% κατά) υπέρ της κεντροαριστερής συνεργασίας ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ στην Αθήνα, διαμορφώθηκε με μεθοδεύσεις, πιέσεις, εκβιασμούς και τετελεσμένα. Ενώ, δεν έλειψαν οι καταγγελίες για πρακτικές νοθείας με την επιστράτευση και εγγραφή νέων μελών - ψηφοφόρων της τελευταίας στιγμής για να ψηφίσουν υπέρ της συνεργασίας...
Ομως, αυτά δεν εμποδίζουν την ηγεσία του ΣΥΝ και το Ν. Κωνσταντόπουλο να επικαλούνται το δημοψήφισμα για να προωθήσουν την προαποφασισμένη "κεντροαριστερή συνεργασία" ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ. Παράλληλα, με το εσπευσμένο κλείσιμο της υπόθεσης, ο Ν. Κωνσταντόπουλος προσπαθεί να προφυλάξει και την επίπλαστη "εκσυγχρονιστική" δημόσια εικόνα του ΣΥΝ, που καταρρακώθηκε το τελευταίο διάστημα βάζοντας τέρμα στις αντιδράσεις σχετικά. Ωστόσο, οι ίδιες οι εξελίξεις που ακολούθησαν στις επόμενες μέρες, υπογραμμίζουν με πιο χαρακτηριστικό τρόπο τόσο την υποκρισία και κοροϊδία της ηγεσίας σε βάρος των οπαδών του Κόμματος, ενώ και οι αντιδράσεις συνεχίζονται.
Ετσι, ενώ η ηγεσία του ΣΥΝ προωθεί, πανελλαδικά - ανεξάρτητα ποια συγκεκριμένη μορφή θα πάρει - την "κεντροαριστερή συνεργασία" ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ ενόψει των δημοτικών εκλογών, την ίδια στιγμή ο Ν. Κωνσταντόπουλος και άλλα ηγετικά στελέχη σηκώνουν τους "αντιπολιτευτικούς" τόνους για την κυβερνητική πολιτική, προσπαθώντας να μετριάσουν τις αντιδράσεις για την προαποφασισμένη συνεργασία τους. Ομως, ανεξάρτητα από τους τόνους, όπως προκύπτει από τις δηλώσεις Κωνσταντόπουλου και τούτη τη βδομάδα, όλη η κριτική προς την κυβερνητική πολιτική δεν αφορά παράτις διαδικασίες και τα επουσιώδη, ενώ στα κύρια συμφωνούν. Εδώ είναι χαρακτηριστικές οι ανακοινώσεις του ΣΥΝ για τη νέα δομή του ΝΑΤΟ, τον κυβερνητικό προϋπολογισμό και την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης.
Την ώρα, λοιπόν, που η κυβέρνηση έκανε την πιο επαίσχυντη συμφωνία, μετά την επανένταξη στο ΝΑΤΟ, αναγνωρίζοντας, επίσημα, επικυρίαρχους τους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και ανοίγοντας το δρόμο για τη συγκυριαρχία και συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο, η ηγεσία του ΣΥΝ αντί να τα καταγγείλει και να τα καταδικάσει, ζητά, απλώς... διευκρινίσεις από την κυβέρνηση! Κι αυτό γιατί συμφωνούν με τις γενικότερες κατευθύνσεις της ευρωατλαντικής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής της κυβέρνησης. Για να γίνει πιο κατανοητή η στάση αυτή του ΣΥΝ, αρκεί η υπόμνηση πως, το κόμμα αυτό, έχει εξοβελίσει από το πρόγραμμά του, αλλά και από το λόγο του κάθε αντιΝΑΤΟικό και αντιιμπεριαλιστικό αίτημα του λαού μας, συμπλέοντας με το ΠΑΣΟΚ και τις άλλες δυνάμεις, θιασώτες του ευρωατλαντισμού. Οσον αφορά την υποτιθέμενη "προγραμματική αντιπολίτευση" για τον κυβερνητικό προϋπολογισμό, αρκεί να σημειωθεί ότι η κριτική και η... αγωνία του περιορίζεται στο γεγονός πως δεν είναι αποτελεσματική η κυβερνητική πολιτική, δεν αξιοποιεί τα κονδύλια της ΕΕ και, εν τέλει, δεν εγγυάται την υλοποίηση των στόχων της ΟΝΕ και του Μάαστριχτ, ενώ ληστεύεται ο λαός. Καμιά πρόταση για ανατροπή της πολιτικής αυτής που μόνον τα συμφέροντα της ολιγαρχίας και των πολυεθνικών υπηρετεί, ενώ ξεθεμελιώνει στοιχειώδη κοινωνικοασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα αξιοποιώντας σαν "Δούρειο Ιππο" και τον περιβόητο "κοινωνικό διάλογο" - απάτη που στηρίζει ο ΣΥΝ.
Γ. Ζ.
Η κυβέρνηση Σημίτη διαθέτει βέβαια τις σωστές θέσεις και δε χρειάζεται την ηγεσία της ΝΔ "να της δείξει το δρόμο", αφού υπερακοντίζει σε νεοφιλελεύθερες θέσεις. Η ηγεσία της ΝΔ όμως έχει αναλάβει το καθήκον να της "υπενθυμίζει" σε κάθε κίνησή της τι πρέπει να κάνει επιπλέον, για να ανταποκρίνεται πλήρως στις επιθυμίες της άρχουσας τάξης, οι οποίες έχουν βαφτιστεί "εθνικοί στόχοι". Και είναι αλήθεια ότι η ηγεσία της ΝΔ, ιδιαίτερα τις τελευταίες βδομάδες, έχει βελτιώσει αισθητά την απόδοσή της, κερδίζοντας την εκτίμηση κύκλων της οικονομικής ολιγαρχίας, όπως καυχώνται "κατ' ιδίαν" στη Ρηγίλλης. Με τη συνέντευξή του στο Ζάππειο για τον προϋπολογισμό, καθώς και με τις ομιλίες που ακολούθησαν στη συνέχεια, με σημαντικότερη αυτή στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο, ο Κ. Καραμανλής ανέβασε τους τόνους της αντιπολιτευτικής κριτικής από σκληρές νεοφιλελεύθερες θέσεις. Εμφανής στόχος η άσκηση πιέσεων προς την κυβέρνηση, ώστε να προχωρήσει άμεσα στη λήψη των μέτρων που υποδεικνύει, όπως αποκρατικοποίηση των πάντων (με αιχμή τις κρατικές τράπεζες, "Ολυμπιακή", αστικές συγκοινωνίες, κτλ.), περιορισμό με κάθε τρόπο των κρατικών - κοινωνικών δαπανών, παροχή γενναίων κινήτρων στις επιχειρήσεις για "επενδύσεις" με ταυτόχρονη κατάργηση των φορολογικών "αντικινήτρων", ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας κ. ο. κ.
Π. Κ.
