Η αναταραχή που ξέσπασε στο ΠΑΣΟΚ με αφορμή τη νέα δομή του ΝΑΤΟ και η "σύγκρουση" Σημίτη - Αρσένη εκδηλώθηκε σε μια στιγμή, που πυκνώνουν τα σύννεφα στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος. Ηδη, θα έλεγε κανείς ότι στην κυβέρνηση ευδοκιμεί το είδος των "ελεύθερων σκοπευτών", οι οποίοι βάλλουν κατά ομάδες και κατά συγκεκριμένου στόχου κάθε φορά. Και αυτό διότι πέρα από τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, όπου υπάρχει συντονισμένη παρουσία "διαφωνούντων" (βουλευτές που τάχθηκαν κατά της Συμφωνίας της Μαδρίτης, των τακτικών στα Ελληνοτουρκικά, της νέας δομής του ΝΑΤΟ κλπ. ), η αποκαλούμενη "εσωκομματική αντιπολίτευση" δραστηριοποιείται σε πολλά μέτωπα:

• Στις δημοτικές εκλογές, όπου η συνεργασία με το ΣΥΝ, και με αφορμή την από κοινού στήριξη της Μ. Δαμανάκη, προκαλεί αντιδράσεις και αντιπερισπασμούς, είτε με την πρόταση για υποστήριξη του Μ. Γλέζου, είτε με την αυτοπρόταση του Δ. Μπέη.
• Στην οικονομική πολιτική, όπου οι ενστάσεις αναμένεται να πάρουν συντονισμένο χαρακτήρα κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού.
• Στο πεδίο της "επανίδρυσης" και "ανασυγκρότησης" του κόμματος, όπου η εγγραφή νέων μελών έχει μεταβληθεί σε μάχη χαρακωμάτων για το ποιος θα αναλάβει τα ηνία των Νομαρχιακών του ΠΑΣΟΚ.

Τα παραπάνω φαινόμενα, αν και επιφανειακά δίνουν μια εικόνα "αλληλοσπαραγμού", πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι... απατούν. Ο Κ. Σημίτης σαφώς και είναι κυρίαρχος του παιχνιδιού μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Εκείνο που αποδεικνύεται σήμερα είναι το είδος αυτής της κυριαρχίας, η οποία δεν έχει τίποτα από τα γνωστά στο παρελθόν "τετελεσμένα" που επέβαλλε η ηγεσία. Και τούτο αφ' ενός έχει να κάνει με το ειδικό βάρος του νυν πρωθυπουργού, αλλά κυρίως με τη φάση ρευστότητας που διανύει το αστικό πολιτικό σκηνικό. Οι αναταράξεις στο ΠΑΣΟΚ, επομένως, θα συνεχίζονται καθ' όλο το διάστημα που δε θα έχει οριστικοποιηθεί η νέα μορφή του υπό ανασύσταση πολιτικού τοπίου. Σε κάθε περίπτωση, οι κίνδυνοι από αυτές τις "κρίσεις" θα μεγιστοποιηθούν τότε και μόνο τότε, όταν βασική τους αιτία θα είναι η λαϊκή αντίδραση στην ακολουθούμενη πολιτική. Στην παραπάνω περίπτωση θα τεθεί πράγματι ζήτημα για την κυριαρχία του Σημίτη, που στην πραγματικότητα θα αποτυπώνει τα προβλήματα της πλουτοκρατίας να χειριστεί τα συμφέροντά της σε πολιτικό επίπεδο.

Η ηγετική ομάδα της κυβέρνησης γνωρίζει ότι κρίνεται, ότι βρίσκεται σε φάση μετάβασης και επιδιώκει να διατηρήσει το "πάνω χέρι" και να εδραιώσει την πρωτοκαθεδρία της για το μέλλον. Προσφορότερος τρόπος - πέραν των επιθέσεων του τύπου είστε "εθνικιστές", που χρησιμοποίησε προχτές ο πρωθυπουργός και που εντάσσονται στην τακτική της απομόνωσης των αμφισβητιών - είναι η σύσταση της περιβόητης "κεντροαριστεράς", στο εσωτερικό της οποίας, ως βασική συνιστώσα το ΠΑΣΟΚ και όσοι το διοικούν σήμερα, θα επιδιώξουν να παραμείνουν σε θέση "πρώτου βιολιού". Γι' αυτό και η απάντηση των "εκσυγχρονιστών" όταν ερωτώνται για το τι μέλλει γενέσθαι, με αφορμή τα προβλήματα λόγω ΝΑΤΟ, δημοτικών κλπ., είναι σαφής: Αλωση της πλειοψηφίας στις Νομαρχιακές Οργανώσεις του κόμματος στις αρχαιρεσίες στην αρχή του χρόνου και ταυτόχρονη ενίσχυση της "κεντροαριστερής" προπαγάνδας και των αντίστοιχων διεργασιών.

Το τι θα προκύψει από την επικείμενη διαδικασία είναι δύσκολο να προβλεφτεί. Αλλωστε, η "σύγκρουση" με αφορμή το ΝΑΤΟ, όπως εκδηλώθηκε την περασμένη βδομάδα, δείχνει ότι, πέρα από τις εσωκομματικές διαμάχες που στη βάση τους συντίθενται νέες και αποσυντίθενται παλιές συμμαχίες στο εντός του ΠΑΣΟΚ πεδίο, η ακολουθούμενη πολιτική είναι ικανή να παράγει και να αναπαράγει η ίδια την κρίση της.

Ν. Μπ.