Σε μια βδομάδα, στις 12 και 13 Δεκέμβρη, στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που θα γίνει στο Λουξεμβούργο, οι δεκαπέντε ηγέτες των χωρών - μελών θα συζητήσουν ένα κείμενο ιδιαίτερης σημασίας, την "Ατζέντα 2000". Πρόκειται για ένα πρόγραμμα δράσης, που αφορά, κυρίως, στους γενικούς πολιτικούς προσανατολισμούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης μέχρι το 2006, ενόψει της διεύρυνσης και μετά απ' αυτήν. Η κυβέρνηση, όπως και οι κυβερνήσεις των άλλων χωρών - μελών, έχει αποσιωπήσει τη σημασία αυτού του κειμένου και πολύ περισσότερο τις συνέπειες που θα έχει η υλοποίησή του στους εργαζόμενους, στους αγρότες, στην οικονομία της χώρας, ακόμα και στα κυριαρχικά δικαιώματα.

Η "Ατζέντα 2000" διαμορφώθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και αποτελείται από 12 τόμους. Το πρώτο μέρος αναφέρεται στην ανάπτυξη των εσωτερικών πολιτικών της Ενωσης, στις μεταρρυθμίσεις των διαρθρωτικών πολιτικών και της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. Το δεύτερο μέρος ασχολείται με την προσεχή διεύρυνση, περιέχει τα συμπεράσματα και τις γνωμοδοτήσεις για τις υποψήφιες προς ένταξη χώρες και αναλύει τις επιπτώσεις της διεύρυνσης. Τέλος, το τρίτο μέρος αναφέρεται στην οικονομική πολιτική της ΕΕ για το διάστημα 2000 - 2006 και στο θέμα του μελλοντικού συστήματος χρηματοδότησης.

Ουσιαστικά, με την "Ατζέντα 2000", επιχειρείται να καλυφθούν τα κενά που άφησε η Συνθήκη του Αμστερνταμ και να εξειδικευτούν οι αποφάσεις της. Δηλαδή να εδραιωθεί, να ενισχυθεί και να διευρυνθεί η εξουσία των μονοπωλίων. Επιχειρείται ακόμη να οριστικοποιηθεί η συγκέντρωση της πολιτικής ισχύος στον "σκληρό πυρήνα" των κρατών που θα διαμορφώσουν το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, το ΕΥΡΩ.

Στο επίκεντρο της "Ατζέντας 2000", βρίσκεται το θέμα της διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ενωσης με την ένταξη (σε πρώτη φάση) έξι τουλάχιστον χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Με τη διεύρυνση αυτή, η Ενωση αποκτά σύνορα με τη Ρωσία, ένας σημαντικός αριθμός πλουτοπαραγωγικών πηγών περιέρχεται στα χέρια των πολυεθνικών, τίθενται υπό έλεγχο ορισμένοι καίριας σημασίας δρόμοι ενεργειακών υλών, στρατιωτικοποιούνται νέες περιοχές στρατηγικής σημασίας για την εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Τα παραπάνω θα συνοδευτούν από την εξαθλίωση εκατομμυρίων εργαζομένων στις χώρες αυτές.

Η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ομολογεί ότι "η προσαρμογή είναι πιθανόν να αποδειχθεί ιδιαίτερα επώδυνη σε περιοχές ή κλάδους που ήδη αντιμετωπίζουν πρόβλημα υπερπροσφοράς στην αγορά εργασίας ή πλεονάζουσας παραγωγικής ικανότητας στους ονομαζόμενους ευαίσθητους τομείς".Και όχι μόνο αυτό, αφού η Επιτροπή τονίζει ότι "για μια μακρά χρονική περίοδο μετά τη διεύρυνση θα είναι αναπόφευκτη η άσκηση έντονων πιέσεων για προσαρμογή σε τομεακό και περιφερειακό επίπεδο. Αυτό ενδέχεται να προκαλέσει οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές εντάσεις".Οπως και στην περίπτωση της Ελλάδας, έτσι και για τις υποψήφιες χώρες προσφέρεται το δέλεαρ των Ταμείων Συνοχής, δηλαδή το "καρότο" πριν από το "μαστίγιο" των προγραμμάτων σύγκλισης.

Κάθε πτυχή της "Ατζέντας 2000" αφορά άμεσα την Ελλάδα και, μάλιστα, με δυσμενείς συνέπειες. Ηδη, στο θέμα της διεύρυνσης, έχουν εμπλακεί οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, αφού οι ισχυροί εταίροι απαιτούν από την κυβέρνηση να υποχωρήσει από τις διακηρυγμένες θέσεις της και να αποδεχτεί τη συμμετοχή της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Διάσκεψη, στην οποία θα πάρουν μέρος όλες οι υποψήφιες χώρες. Κάτι τέτοιο θα σημάνει αυτομάτως νομιμοποίηση των τουρκικών αμφισβητήσεων και βλέψεων. Ταυτόχρονα, η ελληνική κυβέρνηση, έχοντας σχεδιάσει όλη την πολιτική της στο θέμα αυτό με κεντρικό στόχο την ένταξη της Κύπρου, γίνεται δέκτης των εκβιασμών εκ μέρους του ηγεμονικού γερμανογαλλικού άξονα. "Η Κύπρος δεν μπορεί να ενταχθεί, αν δε λυθεί το Κυπριακό", δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, Κλάους Κίνκελ. Και φυσικά, όλοι γνωρίζουν ποια "λύση" εννοεί ο Κίνκελ. Τη διχοτόμηση, που προωθεί ο Ρ. Χόλμπρουκ.

Η αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, όπως περιγράφεται στην "Ατζέντα 2000", ισοδυναμεί με χαριστική βολή στην αγροτική οικονομία της χώρας, με "πογκρόμ" κατά των μικρομεσαίων αγροτών.

Τέλος, όσον αφορά τις κοινοτικές χρηματοδοτήσεις, ειδικότερα των Ταμείων Συνοχής, προβλέπεται ότι θα προσανατολιστούν για την εξυπηρέτηση των πολιτικών στόχων, με ταυτόχρονη μείωση του μεριδίου της Ελλάδας και των άλλων "φτωχών" χωρών - μελών.

Η κυβέρνηση επιχειρεί να συγκαλύψει όλα τα παραπάνω με το "πακέτο Σαντέρ". Διοχετεύει στα μέσα ενημέρωσης ότι έρχεται ένας νέος "πακτωλός", μεγαλύτερος και από το "Δεύτερο Πακέτο Ντελόρ", ενώ δεν έχει αποφασιστεί ακόμη τίποτα.

Η αλήθεια είναι ότι, πίσω απ' τα μεγάλα λόγια που θα ακουστούν τους επόμενους μήνες, τα επόμενα χρόνια, για μια "ισχυρότερη και ευρύτερη" οικονομία, κρύβονται η μεγαλύτερη ανεργία, η καταστροφή χιλιάδων αγροτικών νοικοκυριών, η μεγαλύτερη φαλκίδευση των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.