ΡΕΠΟΡΤΑΖ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ!

"Θα νικήσουμε", "ο Αβραμόπουλος δεν είναι αήττητος", "θα καλύψουμε τη διαφορά", "εμείς στήνουμε το πιο ψηλό δέντρο της Ευρώπης", "είναι καλός δήμαρχος ο κύριος Αβραμόπουλος", "όχι, δεν είπε κάτι τέτοιο η κυρία Δάφνη". Θέατρο παραλόγου; Οχι. Αυτή είναι η εικόνα που δημοσίως εμφανίζει η κεντρική πολιτική σκηνή, όταν παίζεται το έργο "Δημοτικές εκλογές". Οχι πολύ διάφορη και από την εικόνα που εμφανίζεται όταν παίζονται έργα όπως "Εθνική άμυνα", "Εξωτερική πολιτική" κ.ά. Το παιχνίδι με τους καλούς και τους κακούς σε πολλοστή επανάληψη, σε έκδοση καραγκιόζικη, είναι αλήθεια, μια και αυτή την περίοδο φαίνεται να λείπει αυτό που κάποτε έλεγαν "μεγάλοι θεατρίνοι".

Η ουσία όμως παραμένει η ίδια. Ο λαός πρέπει να πειστεί ότι αξίζει να δώσει την ψήφο του για να νικήσει αυτός ο μπαρμπα - Γιώργος και όχι εκείνος ο Χατζηαβάτης. Και η ερώτηση του αφελούς να επανέρχεται: Να νικήσουν, γιατί;***

Το μέλλον της χώρας, ο ανταγωνισμός, η Ευρώπη, η παγκοσμιοποίηση, ο εκσυγχρονισμός, είναι οι λέξεις που με ριπή πολυβόλου επιστρέφονται ως απάντηση. Οποιος προλάβει να καλυφθεί, ίσως βρει και το χρόνο να σκεφτεί. Ενα μεγάλο μέρος του πληθυσμού συνήθως την τρώει κατακούτελα, τόσο που μέσα από την επανάληψη να επιτευχθεί τελικά το σύρσιμό του ως τις κάλπες όχι ως πρόβατο επί σφαγή, αλλά με μια παραζαλισμένη "συνείδηση" ότι κάνει και το καθήκον του. Για την πατρίδα, την Ευρώπη, τον Αδαμόπουλο και την Αβραμάκη. Ορισμένοι από το μέγα πλήθος είναι αλήθεια πως καταλήγουν στο ίδιο αποτέλεσμα, διατηρώντας κάποιες διαφορετικές αυταπάτες του τύπου: Είναι εργατικός, καλό παιδί και θα μας φτιάξει και το πεζοδρόμιο.

Το πρόβλημα γι' αυτή την κατηγορία ψηφοφόρων, που διατηρεί κάτι από το αίτημα "ο δήμαρχος να είναι κοντά μας", είναι πως τα πράγματα έχουν φτάσει πια σε ένα σημείο, όπου, και το "μη παρέκει" να μην μπορεί να περιγράψει το αδιέξοδο που ορθώνεται μπροστά και σ' αυτούς τους δημοτικούς άρχοντες, που "καλή τη διαθέσει" επιθυμούν, παραμένοντας εντός των πλαισίων των κυρίαρχων επιλογών, να κάνουν και κάποιο έργο που να υπηρετεί τους δημότες.

***

Αδιέξοδο που δεν πηγάζει μόνο από τον παλιό κανόνα πως το ειδικό δεν είναι άσχετο από το γενικό, αλλά από τη σύγχρονη πραγματικότητα της θεοποιημένης αρπαγής όποιας λαϊκής κατάκτησης, με βάση τη σιδερένια πλέον εντολή "όλα τα ειδικά πρέπει να υπηρετούν το γενικό στόχο", στην προκειμένη περίπτωση το διαβόητο πρόγραμμα "σύγκλισης". Ετσι, το ευρύτερο λαϊκό αίτημα για δημόσια και δωρεάν παιδεία συναντά μεν το ειδικό δημοτικό πρόβλημα για επισκευή της αίθουσας του 13ου σχολείου, αλλά ταυτόχρονα και τα δύο προσκρούουν στη γενική εντολή: περικοπή όλων των κοινωνικού χαρακτήρα δαπανών. Οι γονείς φωνάζουν για την αίθουσα, οι άλλοι μαζικοί φορείς εντάσσουν το αίτημα στα υπόλοιπα για την παιδεία, ο δήμαρχος δηλώνει υποστήριξη, αλλά η κυβέρνηση απαντά: βγάλτε τα πέρα μόνοι σας. Ο δήμαρχος επιβάλλει ένα νέο δημοτικό τέλος, σήμερα για την αίθουσα του σχολείου, αύριο για το πεζοδρόμιο, μεθαύριο για την παιδική χαρά. Και; Αυτή είναι η πραγματικότητα που η κεντρική διοίκηση διαμορφώνει και για την Αυτοδιοίκηση στις σημερινές συνθήκες. Είναι, όμως, πράγματι πλήρες το αδιέξοδο;

***

Η απάντηση περιέχεται ήδη ολόκληρη στο παράδειγμα με το σχολείο. Οσο το αίτημα για την επισκευή της αίθουσας θα παραμένει μόνο του, όσο η σύνδεσή του με το ευρύτερο αίτημα για δημόσια δωρεάν παιδεία θα εξαντλείται στο κοινό υπόμνημα με τους άλλους φορείς κι όλα μαζί θα εξαντλούν τη δυναμική τους μέχρι την πόρτα του δημαρχείου, άντε της νομαρχίας, ή της περιφέρειας, το αδιέξοδο θα παραμένει. Μπροστά στον κίνδυνο να μην κάνουν τα παιδιά μάθημα, θα πληρώσουμε το πρόσθετο τέλος - φόρο. Οσο ο δήμαρχος δε νιώθει, πως αυτό που τον πιέζει δεν είναι απλά ένα "ξεκομμένο" πρόβλημα της τάδε γειτονιάς, αλλά ένα λαϊκό κίνημα, που έχει αναγάγει και το "ξεκομμένο" πρόβλημα στο επίπεδο του κεντρικού προβλήματος "λεφτά για την παιδεία" και αξιώνει από τον δήμαρχο να μην κάνει πίσω από την ικανοποίηση ενός τέτοιου αιτήματος, τόσο οι "λύσεις" θα μετατρέπουν τα θύματα αυτής της πολιτικής σε ακόμα μεγαλύτερα θύματα.

***

Πού βρίσκεται η σύνδεση ανάμεσα στο θέατρο του παραλόγου των πρώτων γραμμών αυτού του κειμένου και την ανάγκη για άρση του αδιεξόδου; Στην απλή λογική. Που λέει πως: Πρώτον, δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να μας ζητά να νικήσουμε μαζί του διεκδικώντας μία κενή μπούρδα. Δεύτερον, ξέρουμε το ένα κι ένα ίσον δύο που θέλουμε, το διεκδικούμε ολόκληρο για να νικήσουμε, επιτέλους, εμείς.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

Οσο ο δήμαρχος δε νιώθει πως αυτό που τον πιέζει δεν είναι απλά ένα "ξεκομμένο" πρόβλημα της τάδε γειτονιάς, αλλά ένα λαϊκό κίνημα που έχει αναγάγει και το "ξεκομμένο" πρόβλημα στο επίπεδο του κεντρικού προβλήματος "λεφτά για την παιδεία" και αξιώνει από τον δήμαρχο να μην κάνει πίσω από την ικανοποίηση ενός τέτοιου αιτήματος, τόσο οι "λύσεις" θα μετατρέπουν τα θύματα αυτής της πολιτικής σε ακόμα μεγαλύτερα θύματα

ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΣΚΟΠΕΛΙΤΗ, ΜΕΛΟΥΣ ΤΟΥ ΔΣ ΤΗΣ ΕΑΣ ΛΕΣΒΟΥ

Οι ελαιοπαραγωγοί καταστρέφονται

- Πώς διαμορφώνεται φέτος η κατάσταση για τους ελαιοπαραγωγούς και ποια είναι τα κύρια προβλήματα που αντιμετωπίζουν;

- Η φετινή χρονιά για τους ελαιοπαραγωγούς είναι η χειρότερη της δεκαετίας. Οι τιμές στο λάδι έπεσαν κατά 50% σε σχέση με πέρσι και οι παραγωγοί δεν μπορούν να καλύψουν πλέον ούτε το κόστος παραγωγής. Προς το παρόν, οι παραγωγοί της Λέσβου αντιστέκονται στους εκβιασμούς των εμπόρων, με την προσδοκία ότι θα ανακάμψουν οι τιμές. Δυστυχώς όμως συμβαίνει το αντίθετο, αφού οι τιμές στο λάδι συνεχίζουν να κατρακυλούν και στο τέλος θα αναγκαστούν να πουλήσουν τζάμπα το λάδι τους. Εκτός από την πτώση των τιμών, ήρθε να προστεθεί ένα ακόμα χτύπημα: Το βαρύ πρόστιμο συνυπευθυνότητας που επέβαλε η ΕΕ, κόβοντας το 1/3 της επιδότησης στο λάδι. Τα παραπάνω έχουν φέρει σε τραγική θέση τους ελαιοπαραγωγούς και κυρίως τους μικρομεσαίους, που βλέπουν το εισόδημά τους να μειώνεται δραματικά και να μην μπορούν πλέον να ζήσουν και να καλλιεργήσουν. Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τους ελαιώνες τους.

- Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά και ποιες είναι οι ευθύνες της κυβέρνησης;

- Ολα αυτά συμβαίνουν γιατί δεν υπάρχει καμιά προστασία του προϊόντος από την πλευρά της κυβέρνησης και της ΕΕ και οι όποιες αποφάσεις παίρνονται κινούνται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Για παράδειγμα η μη ύπαρξη τιμής ασφαλείας, που υπήρχε πριν την ένταξη της χώρας μας στην ΕΕ, αφήνει απροστάτευτους τους παραγωγούς στην κερδοσκοπική μανία των μεγαλεμπόρων οι οποίοι αγοράζουν φέτος το παρθένο ελαιόλαδο 600 δραχμές το κιλό και το πουλούν στις 1.600 και 1.800 δραχμές, δηλαδή σε τριπλάσια τιμή, καταληστεύοντας και τον παραγωγό και τον καταναλωτή. Από την άλλη η τιμή παρέμβασης της ΕΕ είναι εξευτελιστική - 584 δραχμές ο άσος - και δεν προσφέρει καμία προστασία, ενώ η παρέμβαση μπορεί να γίνει μόνο το δίμηνο Ιούλη - Αύγουστο, δέκα μήνες μετά τη συγκομιδή. Ποιος μικρός παραγωγός μπορεί να κρατήσει το λάδι μέχρι τότε; Το κακό όμως δε φαίνεται να σταματάει εδώ, αφού στα πλαίσια της συμφωνίας της ΓΚΑΤΤ, της αναθεώρησης της ΚΑΠ και της Κοινής Οργάνωσης Αγοράς ελαιολάδου, πρόκειται να ληφθούν ακόμα πιο καταστροφικά μέτρα σε βάρος των ελαιοπαραγωγών. Οπως είναι γνωστό η Κομισιόν προτείνει την κατάργηση έστω και αυτής της παρέμβασης που υπάρχει τώρα, δραστική μείωση των ενισχύσεων και να δίνεται η επιδότηση όχι στην παραγωγή, αλλά στο δέντρο. Αν περάσουν όλα αυτά, τότε θα σημάνει το οριστικό τέλος της ελαιοκαλλιέργειας.

- Υπάρχει λύση στα προβλήματα των ελαιοπαραγωγών και πώς μπορεί να επιτευχθεί;

- Υπάρχει και αυτό πιστεύουν όλοι εκείνοι που θέλουν το λάδι να έχει σχέση με την προοπτική και το αύριο του τόπου μας. Η λύση αυτή δε βρίσκεται πουθενά αλλού, παρά στον μαζικό αποφασιστικό και συντονισμένο αγώνα. Στην κατεύθυνση αυτή δημιουργήθηκε στο νησί μας Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα για την προστασία της ελαιοκαλλιέργειας και του λαδιού και σε πρώτη φάση διοργανώνει αγωνιστικό συλλαλητήριο στις 18 Δεκέμβρη, στη Μυτιλήνη. Ο αγώνας αυτός δεν αφορά μόνο τους ελαιοπαραγωγούς αλλά και το σύνολο των κατοίκων του νησιού, αφού η οικονομία του τόπου μας στηρίζεται κατά βάση στο λάδι.

ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ της έντασης του αγώνα ενάντια στο ΝΑΤΟ, για την άμεση διάλυσή του, προβάλλει η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεσή και Ειρήνη, με ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της, με αφορμή την προχτεσινή συνέντευξη του υπουργού Εθνικής Αμυνας για τη νέα δομή του ΝΑΤΟ (σελίδα 5).

ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ προκαλούν, σχετικά με τη νέα δομή του ΝΑΤΟ και το FIR Αθηνών, τα όσα είπε χτες ο υφυπουργός Εθνικής Αμυνας, Δ. Αποστολάκης (σελίδα 5).

ΞΕΧΩΡΙΣΤΕΣ και αλησμόνητες στιγμές στην κατάμεστη αίθουσα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, από τη συγκινητική εκδήλωση της ΠΕΚΑΜ, για τα 50 χρόνια από την ίδρυση του κολαστηρίου της Μακρονήσου (σελίδα 11).

ΠΙΘΑΝΗ φαινόταν χτες η επίτευξη μιας στοιχειώδους συμφωνίας, για τη μείωση των εκπομπών καυσαερίων από 5 έως 8% στα επίπεδα του 1990, καθώς οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και ΕΕ αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την άκαμπτη στάση των προηγούμενων ημερών (σελίδα 13).

ΜΗΝΥΜΑ αγώνα και νίκης έστειλαν χτες στην κυβέρνηση οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, οι οποίοι πραγματοποίησαν 24ωρη απεργία, συγκέντρωση και δυναμική πορεία στο υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας (σελίδα 14).

ΚΛΕΙΣΤΟ παραμένει από την περασμένη Πέμπτη, με πρωτοβουλία των γονιών, το 13ο Δημοτικό Σχολείο Καλλιθέας, το οποίο κρίθηκε από την Πολεοδομία ακατάλληλο (σελίδα 16).

ΣΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ οδηγείται ολοταχώς και η μεγαλύτερη χαρτοποιία της χώρας, η ΣΟΦΤΕΞ, καθώς ξεκίνησε χτες η έναρξη της δεύτερης φάσης, με τη δημοσίευση της σχετικής προκήρυξης για την πώληση της επιχείρησης (σελίδα 18).

Η ΧΙΟΣ μετράει ακόμη τις πληγές της, δυο μέρες μετά τη μεγάλη πλημμύρα της Κυριακής, καθώς εκατοντάδες κάτοικοι ξεσπιτώθηκαν, δεκάδες επιχειρήσεις κινδύνευσαν με καταστροφή, ενώ εκατοντάδες άλλες έπαθαν σοβαρές ζημιές (σελίδα 20).