ΕΒΕΠΥ, μια δεκαετία πριν: Μετά από μία επίθεση τραμπούκων του εργοδότη, ανήμερα τα Χριστούγεννα, οι εργάτες, που φρουρούν το εγκατελειμμένο από τον Ηλιάδη εργοστάσιο, καταλαβαίνουν από κάτι πυροτεχνήματα στο βάθος του ορίζοντα ότι ήρθε και ο καινούριος χρόνος. Την άλλη μέρα αντιπροσωπεία του Εργατικού Κέντρου Αθήνας και σωματείων της πόλης κάνουν ποδαρικό στο εργοστάσιο με ευχές για την επαναλειτουργία του. Το ίδιο σκηνικό καταγράφεται στο "Αιγαίον" στον Πειραιά, στη "Βέλκα", στον "Βόμβυκα" κ. α. Νέα Υόρκη, προχτές: Μέλη του διεθνούς "τζετ σετ" περνούν από το φιλόπτωχο ταμείο, αφήνουν τον οβολό τους και συνεχίζουν στο "Τίφανι" για τα ψώνια τους. Ενα διαμάντι σ' ένα κολιέ κοστίζει περισσότερο από τον οβολό όλων μαζί.
Αθήνα, προχτές: Η οικογένεια Αγγελόπουλου καταβάλλει στο αντικαρκινικό νοσοκομείο μέρος του κέρδους που προέκυψε στο ταμείο της "Χαλυβουργικής" από τη μείωση προσωπικού, όταν αυτή μετατράπηκε από παραγωγική σε εμπορική επιχείρηση. Η προσφορά, προς το παρόν, δεν έγινε δυνατόν να υπολογιστεί σε τι αντιστοιχεί ως προς τις κάποιες χιλιάδες τόνους μπετοσίδηρου, που θα εισάγει η "Χαλυβουργική" για την "Ολυμπιάδα 2004".
***
***
***
Ερώτηση: Πώς και γιατί "εμφανίστηκε" η μαζική αύξηση της ανεργίας; Ποιος την προκάλεσε; Αντί για απάντηση, που να δείχνει τον ένοχο, άρα και να προσανατολίζει την εργατική τάξη στην πάλη της, οι απολογητές του συστήματος προχωρούν ακάθεκτοι, προβάλλοντας ως πρότυπο "φιλανθρωπικές οργανώσεις διακρινόμενες από έναν αξιοθαύμαστο ενθουσιασμό μεγαλοψυχίας".
Και πάνε παραπέρα, στο ζουμί: "Ορθώνεται, λένε, ένα αίτημα για αντιμετώπιση του κοινωνικού αποκλεισμού, δηλαδή για ανοιχτά σύνορα και εξασφάλιση ενός πιάτου φαϊ και μιας στέγης σε εκατομμύρια ανέργων και προσφύγων".
Ουσιαστικά αυτό που ζητούν είναι να θεωρηθεί αυτονόητη η ύπαρξη μεγάλων μαζών εξαθλιωμένων, που στο όνομα του "ανθρωπισμού", επειδή οι φιλάνθρωποι θα τους δίνουν ένα πιάτο φαϊ, αυτοί θα δουλεύουν τζάμπα, έξω από συμβάσεις που κατακτήθηκαν "σε συνθήκες σταθερής ανάπτυξης", δηλαδή σε συνθήκες όπου το εργατικό κίνημα, στον καπιταλισμό, με την πάλη του - έχοντας στο πλευρό του και τη δυναμική του σοσιαλιστικού στρατοπέδου - επέβαλε μια καλύτερη υπέρ των εργαζομένων αναδιανομή, είχε, τελικά και κατακτήσεις που εκφράστηκαν μέσα από αυτό που οι ίδιοι οι αστοί ονόμασαν "κράτος πρόνοιας" για να απαλύνουν τις εντυπώσεις του πραγματικού κράτους τους, της αστικής δικτατορίας.
***
Σ αυτό το πεδίο, αυτοί ακριβώς που δημιουργούν το πρόβλημα, οι οικονομικοί αφέντες, εμφανίζονται φιλάνθρωποι που σώζουν ζωές, σερβίροντας φασολάδες.
Η ρίζα του κακού, η απάτη της αστικής δημοκρατίας, η Ελευθερία του καπιταλιστή στην εκμετάλλευση, η Ισότητα μεταξύ των καπιταλιστών ως προς τους όρους του ανταγωνισμού, η Αδελφοσύνη επίσης μεταξύ τους, για να μη "τους πάρουν και τα σώβρακα" οι σύγχρονοι προλετάριοι, παραμένει. Και όσο αυτή η ρίζα δε σπάει μέσα από την οργανωμένη αγωνιστική εργατική αλληλεγγύη που διεκδικεί το όλον, η φιλανθρωπία - λύση μιας νύχτας - θα φαντάζει σωτήρια και θα είναι. Οχι για την εργατική τάξη, μα για τους αστούς, που σ' αυτήν βρίσκουν όχι μόνο πρόσκαιρη εκτόνωση ενός προβλήματος, αλλά και άμεσα οικονομικά οφέλη.
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ
Οσο η ρίζα του κακού δε σπάει μέσα από την οργανωμένη αγωνιστική εργατική αλληλεγγύη που διεκδικεί το όλον, η φιλανθρωπία - λύση μιας νύχτας - θα φαντάζει σωτήρια και θα είναι. Οχι για την εργατική τάξη, μα για τους αστούς που σ' αυτήν βρίσκουν όχι μόνο πρόσκαιρη εκτόνωση ενός προβλήματος, αλλά και άμεσα οικονομικά οφέλη
- Το 1998 είναι και χρονιά δημοτικών εκλογών. Τι κρίνεται στις εκλογές αυτές;
- Στις ερχόμενες εκλογές για τους νέους δήμους θα κριθεί αν τελικά υλοποιηθούν ή όχι, οι αντιλαϊκοί στόχοι που βάζει η κυβέρνηση. Δηλαδή οι νέοι δήμοι θα έχουν διοικήσεις, που υποτακτικά θα παίρνουν εντολές απ' την κυβέρνηση για επιβολή νέων φόρων, πρόσθετων τελών, ιδιωτικοποιήσεις κλπ. ή θα αγωνίζονται μαζί με το λαό και θα διεκδικούν πόρους για την ανάπτυξη της υπαίθρου; Γι' αυτό οι κάτοικοι των χωριών πρέπει να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους και με την εκλογή τους να βάλουν φραγμό στους στόχους του σχεδίου"Καποδίστριας" αλλά και με αγώνες.
Αλλωστε οι αντιδράσεις δε σταμάτησαν. Συνεχίζονται σε πολλά χωριά, με διάφορες μορφές (μάζεμα υπογραφών, υπομνήματα, συζητήσεις, συγκεντρώσεις κλπ.).
- Γιατί προκάλεσε αντιδράσεις ο "Καποδίστριας";
- Ο λαός της υπαίθρου αντέδρασε και συνεχίζει να αντιδρά γιατί η κυβέρνηση σχεδίασε και προχώρησε σε νομοθέτηση της κατάργησης δήμων και κοινοτήτων, αυταρχικά και αναγκαστικά αν και ισχυριζόταν ότι έκανε διάλογο. Ομως "διάλογο" εννοούσε τη στήριξη της πολιτικής της από παράγοντες και διοικήσεις φορέων υποτελών ή διορισμένων, δηλαδή απόλυτα ελεγχόμενων. Αντέδρασε γιατί δεν προβλέπονται πόροι ανάπτυξης αλλά αντίθετα το νομοσχέδιο μειώνει άμεσα ή έμμεσα και τους ήδη υπάρχοντες πόρους της ΤΑ. Γιατί στόχος της κυβέρνησης είναι οι νέοι δήμοι να λειτουργήσουν επιβάλλοντας επιπλέον φόρους και αυξημένα "ανταποδοτικά" τέλη.
Δηλαδή, στις πλάτες των φτωχών πολιτών της υπαίθρου φορτώνονται οικονομικά βάρη που είναι στην ευθύνη και την υποχρέωση της Πολιτείας. Αντέδρασε, γιατί διακηρυγμένος στόχος της κυβέρνησης είναι η ιδιωτικοποίηση λειτουργιών και υπηρεσιών κοινωνικού χαρακτήρα (πράγμα που δεν μπορούσε να γίνει στα χωριά, γιατί ήταν "μικρό" αντικείμενο εκμετάλλευσης), ενώ με τη μετατροπή τους σε δήμους, γίνονται ελκυστικός στόχος για το ιδιωτικό κεφάλαιο.
- Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι αυτή είναι η διέξοδος, είναι όμως έτσι; - Το χωριό ήδη δοκιμάζεται και "επιβιώνει" στο περιθώριο. Η εφαρμογή του"Καποδίστρια", θα το οδηγήσει σε παραπέρα υποβάθμιση και τελικά στην ερήμωση. Η κυβέρνηση έχει στόχο να χειραγωγήσει στο άρμα της κεντρικής εξουσίας την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Και με αυτό τον τρόπο να "πετύχει" την υλοποίηση των οδηγιών της ΕΕ, που εκτός των άλλων, είναι η μείωση του αγροτικού πληθυσμού από το 22% σήμερα στο 8%, αλλά χωρίς να προβλέπει επαγγελματική διέξοδο σ' άλλους κλάδους. Ετσι η αύξηση των ανέργων στην ύπαιθρο, η ξενιτιά και η μετανάστευση προς τ' αστικά κέντρα, για άλλη μια φορά θα "σημαδέψουν" τα χωριά μας.
Ομως και οι νέοι δήμοι, δίχως πόρους, θα είναι σε βάρος της εξυπηρέτησης των κατοίκων και ιδιαίτερα των απομακρυσμένων χωριών, που βρίσκονται 40 και 50 χιλιόμετρα μακριά από την έδρα, όπως συμβαίνει και με ορισμένα χωριά και εδώ. Οι νέοι "ισχυροί" και "βιώσιμοι" κατά την κυβέρνηση δήμοι, θα σημαίνουν εγκατάλειψη, ταλαιπωρία και τελικά ανίσχυρα και μη βιώσιμα νοικοκυριά του χωριού.
Γ. Ζαχ.