Κάπου εκεί, ένας εργάτης έμοιαζε να παλεύει με το τεράστιο μηχάνημα, σε μια μάχη καθημερινή, για το ψωμί, για την επιβίωση.

Ξάφνου, μια έκρηξη τάραξε αυτή τη σιωπή, που απλωνόταν σ' όλα τα χρώματα της χαραυγής και από παντού ξεπήδησε φωτιά και καπνός.

Ο θόρυβος της μηχανής σταμάτησε, το ίδιο και η πάλη του εργάτη με το τεράστιο μηχάνημα. Οι υπόλοιποι εργάτες της φάμπρικας δεν άργησαν να καταλάβουν τι έγινε. Η μάχη είχε τελειώσει, μα κανείς δε βγήκε κερδισμένος. Η μηχανή είχε κομματιαστεί, παρασύροντας στο θάνατο και τον εργάτη.

Οταν, μετά από ώρες, οι πυροσβέστες σβήσανε τη φωτιά, μόνο συντρίμμια από το μηχάνημα και ερείπια του κτιρίου υπήρχαν.

Κάποιους συναδέλφους τους, που τραυματίστηκαν, τους πήγαν άρον - άρον στο νοσοκομείο. Μα, ο Κωστής δεν ήταν πουθενά.

- "Τίποτα, τίποτα, αυτό που λέω εγώ. Κι αν επιχειρήσετε να φτιάξετε σωματείο, να ψάξετε αλλού για δουλιά".

"Κι ύστερα, μας λέει ότι λυπάται", είπε ένας εργάτης, ενώ από το μυαλό του πέρασε, σαν σκιά σκοτεινή και συνάμα μακάβρια, η σκέψη πως στη θέση του Κωστή μπορούσε να ήταν αυτός ή μπορεί αυτός να είναι ο επόμενος, που θα πληρώσει με τη ζωή του την καθημερινή του μάχη για το κομμάτι το ψωμί.

Θα βλέπουν, όμως, κάθε μέρα στο δρόμο, στο σχολείο, τα μάτια του μικρού του γιου, μεγάλα, γεμάτα απορία, να ρωτάνε γιατί ο πατέρας του δε γύρισε ποτέ από τη δουλιά, πού είναι και λείπει τόσες μέρες.

Μα, ο μικρός θα πρέπει να μεγαλώσει, όχι και πολύ, είν' η αλήθεια, για να καταλάβει πως σ' αυτήν την κοινωνία, για ένα κομμάτι ψωμί, τραβάς πολλά, παλεύεις κάθε μέρα με το θάνατο.

Μα, αλίμονό του, αν δεν καταλάβει πως αυτή την κοινωνία πρέπει και μπορεί να την αλλάξει, γιατί αλλιώς θα πάει του κάκου το αίμα του πατέρα του.

Αλίμονο, αν δεν καταλάβει πως πρέπει να δώσει τη δική του μάχη για να μην χυθεί ξανά το αίμα του Κωστή, του Γιάννη, του Παναγιώτη, αν δεν το βάλει καλά στο κεφάλι του πως, αν δεν παλέψει, τα αφεντικά το μόνο που θα κάνουν είναι να "εκφράζουν τη λύπη τους για το θλιβερό αυτό γεγονός"...

Μιχάλης ΧΑΡΟΣ

Υ. Γ. Εξαιρετικά ...αφιερωμένο στον υφυπουργό Εργασίας για την τοποθέτησή του, πως οι ευθύνες για το τραγικό δυστύχημα στην επιχείρηση "DIANA", βαραίνουν την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τους εργαζόμενους και όχι την κυβέρνηση και την πολιτική της.

Το πραγματικό, αντιδραστικό και αφερέγγυο πρόσωπό της, έδειξε για άλλη μια φορά η κυβέρνηση, η οποία στράφηκε εναντίον των αλλοδαπών, εν μέσω της διαδικασίας καταγραφής τους για τη χορήγηση της "λευκής" και "πράσινης κάρτας", αναιρώντας, τόσο τις διατάξεις των Προεδρικών Διαταγμάτων, όσο και ρητές δεσμεύσεις της ηγεσίας του υπουργείου Εργασίας, σχετικά με την απαγόρευση της απέλασης αλλοδαπών, τουλάχιστον κατά τη διάρκεια του 1998.

Συγκεκριμένα, προχτές το βράδυ, συνελήφθησαν 30 Αλβανοί, οι οποίοι και απελάθηκαν χτες το πρωί,παρά τις παρεμβάσεις εκπροσώπων της ΓΣΕΕ, του σωματείου Αλβανών εργαζομένων στην Ελλάδα, αλλά και υπηρεσιακών παραγόντων του υπουργείου Εργασίας, που κλήθηκαν από τη ΓΣΕΕ να παρέμβουν. Η επίσημη αιτιολογία ήταν ότι οι συλληφθέντες δε διέθεταν έγγραφα που να αποδεικνύουν ότι η είσοδό τους στη χώρα μας έγινε έως τις 29 του περασμένου Νοέμβρη, οπότε και σταματάνε να ισχύουν οι ρυθμίσεις των Προεδρικών Διαταγμάτων για τους αλλοδαπούς που εισήλθαν στη χώρα μετά τις 29/11/97. Οι 30 συλλήψεις και απελάσεις έγιναν μόνο στην περιοχή της Ανατολικής Αττικής,ενώ κανείς δεν ξέρει, αν και πόσες έγιναν στις υπόλοιπες περιοχές της χώρας.

Ο διοικητής του Αστυνομικού Τμήματος Ηρακλείου, όπου κρατούνταν μερικοί από τους αλλοδαπούς, επικαλέστηκε - σε επικοινωνία που είχε μαζί του η Ζωή Σώκου από την ΕΕ της ΓΣΕΕ - εντολή των προϊσταμένων του. Σύμφωνα με πληροφορίες, από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, κοινοποιήθηκε επείγον σήμα σε όλα τα Αστυνομικά Τμήματα, με την εντολή να συλλαμβάνονται και στη συνέχεια να απελαύνονται όσοι δεν μπορούν να αποδείξουν την ημερομηνία εισόδου τους στη χώρα. Αργά χτες το βράδυ όμως, μετά τις παρεμβάσεις, θορυβημένη η κυβέρνηση αναδιπλώθηκε. Με νεώτερο σήμα, οι αστυνομικές αρχές καλούνται στο εξής να απελαύνουν μόνο εκείνους σε βάρος των οποίων υπάρχει δικαστική απόφαση.

Ωπως είναι γνωστό, πάρα πολλοί αλλοδαποί δεν είναι σε θέση να προσκομίσουν τα σχετικά έγγραφα και, για το λόγο αυτό, τους είχε δοθεί η προθεσμία των πέντε μηνών - όσο δηλαδή θα διαρκέσει η διαδικασία καταγραφής - για να τα προσκομίσουν. Επίσης, σε παλιότερες δηλώσεις τους, κυβερνητικοί παράγοντες είχαν επισημάνει ότι αρχικά θα αρκούσε μια υπεύθυνη δήλωση του αλλοδαπού για την ημερομηνία εισόδου του στη χώρα και ότι, αν μη τι άλλο, θα σταματήσουν οι απελάσεις για το '98.

Εκμεταλλευόμενο τη συνειδητή ασάφεια των Προεδρικών Διαταγμάτων, το υπουργείο Δημόσιας Τάξης προχωρά σε συλλήψεις και απελάσεις, που εκφράζονται φόβοι ότι θα πάρουν μεγάλη έκταση. Για το θέμα αυτό, η Ζωή Σώκου, μέλος της ΕΕ της ΓΣΕΕ, κάλεσε τον υπουργό Δημόσιας Τάξης να πάρει αμέσως θέση, ενώ δήλωσε ακόμα: "Ο υφυπουργός Εργασίας είχε δηλώσει ότι θα ξεκαθαριστούν ποιοι θα μείνουν και ποιοι όχι στην Ελλάδα, δεν ξέρω αν εννοούσε αυτό που γίνεται, το προκλητικό "ξεκαθάρισμα" του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, το να συλλαμβάνει και να απελαύνει όλους όσοι δεν μπορούν να αποδείξουν πότε ήρθαν. Κι αυτό, όταν είναι γνωστό κάτω από ποιες συνθήκες έρχονται στη χώρα μας αυτοί οι άνθρωποι. Δεν καταλαβαίνω, θέλουν χαρτιά από τους Κούρδους, για παράδειγμα, που σκυλοπνίγονται από τους δουλέμπορους και πετιούνται στις ακτές κάποιου νησιού; Εμείς θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, για να σταματήσει αυτή η πρόκληση".