Για να βγάλει κανείς συμπεράσματα για την ουσία και το περιεχόμενο της"εκσυγχρονιστικής" πολιτικής απέναντι στις ΔΕΚΟ, είναι παραπάνω από αναγκαίο να έχει πάντα υπόψη του το εξής αξίωμα: Στον καπιταλισμό, τόσο η πολιτική των κρατικοποιήσεων, όσο και οι ιδιωτικοποιήσεις, γίνονται, σε τελευταία ανάλυση, με μοναδικό στόχο να ενισχυθούν τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου. Μόνο όταν δεν ξεχνιέται αυτή η αλήθεια, είναι δυνατόν να διερευνώνται απαντήσεις για τη δογματική προσήλωση που επιδεικνύουν οι κυβερνώντες σε μια πολιτική, που δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με τα ωραιοποιημένα συνθήματα άλλων εποχών για "εκσυγχρονισμό", "ανάπτυξη", "βελτίωση της λειτουργίας", "αποδοτικότητα" του δημόσιου τομέα και ειδικότερα των ΔΕΚΟ. Οσο κι αν προσπαθούν τα επιτελεία του Σημίτη να αλλοιώσουν την αλήθεια για τους προσανατολισμούς του κυβερνώντος κόμματος, όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι σ' αυτήν τη χώρα διαπιστώνουν πως απώτερος στόχος είναι η "διάλυση". Η "διάλυση" των δημόσιων επιχειρήσεων με τη μορφή που έχουν σήμερα, ώστε να προκύψει ελεύθερος χώρος για τη "διείσδυση" της "ιδιωτικής πρωτοβουλίας", οι εκπρόσωποι της οποίας εναγωνίως αναζητούν νέους τομείς για την απόσπαση ευκολότερων και μεγαλύτερων κερδών. Ολα τα υπόλοιπα, περί ελλειμμάτων, δυσλειτουργιών και αναποτελεσματικών μεθόδων λειτουργίας των ΔΕΚΟ, ακόμα και όταν υπάρχουν (και υπάρχουν), είναι το προπέτασμα καπνού, πίσω από το οποίο επιχειρούν να κρύψουν την εγκληματική τους πολιτική.
***
Η πλέον αντιδραστική και ιδιαίτερα ύποπτη προσέγγιση στο όλο θέμα των ΔΕΚΟ είναι εκείνη που πιπιλίζει διαρκώς το θέμα των ελλειμμάτων. Οχι πως είναι ό,τι καλύτερο θα ήθελε κανείς από μια δραστηριότητα, αλλά τα όποια ελλείμματα από μόνα τους - σαν αριθμός και κονδύλι - μόνο για τους χαρτογιακάδες κάποιων λογιστηρίων αποτελούν το Αλφα και το Ωμέγα. Τα παραδείγματα επιχειρηματιών που διατηρούν ζημιογόνες δραστηριότητες, ώστε να εξυπηρετείται ο στρατηγικός στόχος - το κέρδος - από το σύνολο των δραστηριοτήτων τους, δεν είναι λίγα. Ολοι γνωρίζουμε ότι στα πλαίσια επιχειρηματικών ομίλων είναι πολλές οι περιπτώσεις, ας πούμε ζημιογόνων μονάδων εξόρυξης πρώτων υλών, ώστε να εξασφαλίζεται η παραγωγή ιδιαίτερα κερδοφόρων ειδών μεταποίησης. Πολλές είναι επίσης οι εκδοχές δημιουργίας και διεύρυνσης μη κερδοφόρων εμπορικών δικτύων, προκειμένου κάποιος επιχειρηματίας να καλύψει την αγορά με εμπορεύματα που του αποφέρουν μεγάλο κέρδος. Πάμπολλες είναι οι περιπτώσεις εγκατάστασης ιδιαίτερα ακριβών, για παράδειγμα, παροχετευτικών δικτύων για την προώθηση φτηνών μορφών ενέργειας, που η χρήση της αποφέρει πολλαπλάσια κέρδη, σε σχέση με φτηνότερους τρόπους παροχέτευσης.
***
Στα πλαίσια μιας συνολικής εξέτασης της πορείας και των αποτελεσμάτων των ΔΕΚΟ, όπου πολύπλευρα θα αναλυθούν οι στόχοι και τα κριτήρια λειτουργίας τους, είναι πολύ πιθανό να καταλήξει κανείς στο συμπέρασμα ότι, μαζί με τον πραγματικό εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξή τους, δεν είναι ασύμφορο στο κοινωνικό σύνολο κάποια - ή κάποιες - ΔΕΚΟ να έχουν ελλείμματα. Ελλείμματα, που, και με οικονομικά, αλλά κυρίως κοινωνικά, κριτήρια θα υπερκαλύπτονται από τις προσφερόμενες υπηρεσίες, αλλά και από τα πλεονάσματα που θα υπάρχουν σε άλλες Δημόσιες Επιχειρήσεις. Κάτι τέτοιο όμως προϋποθέτει εντελώς διαφορετική λογική. Προϋποθέτει την εξέταση του προβλήματος των ΔΕΚΟ ως σύνολο επιχειρήσεων, που ανήκουν στο δημόσιο και την ενεργοποίηση κριτηρίων, που θα αναφέρονται στο συμφέρον του κοινωνικού συνόλου, ιδιαίτερα των λαϊκών στρωμάτων. Προϋποθέτει, δηλαδή, αυτό ακριβώς που αξιωματικά απορρίπτουν σ' αυτήν τη φάση η άρχουσα τάξη και τα κόμματα εξουσίας και διαχείρισης.
***
Οσοι ειδικοί καταφέρνουν να ξεφύγουν από την ιδεολογική τρομοκρατία του πάση θυσία ξεπουλήματος και ιδιωτικοποίησης των ΔΕΚΟ, αποδεικνύουν με αριθμούς και λογιστικές προβολές πως οι περισσότερες ΔΕΚΟ μπορούν να λειτουργούν χωρίς ελλείμματα. Αρκεί, να μη φτιάχνονται νόμοι που τις υπονομεύουν, ώστε να αποκτούν - ελέω "απελευθέρωσης" των αγορών - προβάδισμα οι πολυεθνικές του ίδιου χώρου. Αρκεί, να επιδεικνύεται συνέπεια στις οικονομικές υποχρεώσεις του κράτους και να πάψουν οι κυβερνήσεις να τις θεωρούν ως δικό τους βιλαέτι εξυπηρέτησης πολιτικοοικονομικών μικροκομματικών συμφερόντων.
***
Οι δημόσιες επιχειρήσεις που δίνουν κέρδη αρκετών εκατοντάδων δισεκατομμυρίων κάθε χρόνο δεν είναι λίγες. Ο ΟΤΕ, η ΔΕΗ, τα ΕΛΔΑ, τα Καταστήματα Αφορολογήτων Ειδών, είναι από τις πλέον χαρακτηριστικές περιπτώσεις. Η περίπτωση της "Ολυμπιακής", γύρω από την οποία εκδηλώνεται το τελευταίο διάστημα η ολομέτωπη κυβερνητική επίθεση, είναι επίσης ενδεικτική: Παρά το γενικό σαμποτάρισμα που δέχεται από την κυβέρνηση, παρά τις καταστροφικές επιλογές που έχουν προωθήσει στην επιχείρηση οι κάθε φορά κυβερνητικοί εγκάθετοι, η εταιρία με τη συμβολή των εργαζομένων είχε το 1995 οικονομικό αποτέλεσμα 9,9 δισ. δρχ. με καθαρό ποσοστό κέρδους 4,4%, ενώ πρόπερσι 11,2 δισ. και 4,7%, αντίστοιχα. Κι αυτό, σε δυο χρονιές που ο μέσος όρος καθαρού περιθωρίου κέρδους των 100 μεγαλύτερων αεροπορικών εταιριών παγκοσμίως ήταν 2,1% το 1995 και 1,9% το 1996.
Ενδεικτική, από μια άλλη σκοπιά, είναι και η εικόνα των αστικών συγκοινωνιών, που τις παρουσιάζουν ως τον κατ' εξοχήν ελλειμματικό φορέα, όπου πρέπει να μπει το μαχαίρι στο κόκαλο. Και εδώ το ζήτημα δεν είναι μόνο πως παραβλέπουν το γεγονός ότι όταν οι μεγαλοεπιχειρηματίες απαιτούσαν το φτηνό "πήγαιν' - έλα" των εργαζομένων στους χώρους δουλιάς χρηματοδοτούσαν τις μαζικές συγκοινωνίες και τώρα - που το κεφάλαιο δεν ενδιαφέρεται για κάτι τέτοιο - ανατρέπουν πλήρως τα κριτήρια. Κυριότερο είναι το ότι αποσιωπούν ποιος ευθύνεται για τις αστρονομικές αυξήσεις των τιμών και των φόρων στα καύσιμα. Ποιος κατέστρεψε την ελληνική αμαξοβιομηχανία και "έδεσε" τις αστικές συγκοινωνίες στις διάφορες πολυεθνικές. Ποιος πειραματίστηκε με διάφορες μορφές ιδιωτικοποίησης της ΕΑΣ. Ποιος επέβαλε τη συστηματική υποβάθμιση και υπονόμευση των αστικών συγκοινωνιών, μια πολιτική ενταγμένη στα γενικότερα πλαίσια συρρίκνωσης των μαζικών μεταφορών, προκειμένου να πολλαπλασιαστούν οι αγορές των ΙΧ που παράγουν οι διάφορες αυτοκινητοβιομηχανίες.
***
Τα ιδεολογικά τεχνάσματα και οι καθημερινοί εκβιασμοί των κυβερνώντων δεν έχουν πια πέραση. Στις ΔΕΚΟ υπάρχουν προβλήματα ιδιαίτερα οξυμένα. Γι' αυτό το λόγο, είναι ζητούμενο και ο πραγματικός εκσυγχρονισμός και ο αναπροσανατολισμός της πολιτικής τους και η αντιμετώπιση των ελλειμμάτων και ο απογαλακτισμός τους από το μεγάλο κεφάλαιο και η απαγκίστρωση από τα κομματικοκυβερνητικά επιτελεία σκοπιμοτήτων και η ανάπτυξή τους προς όφελος του λαού. Μόνο που οι Σημιτοκαραμανλήδες και οι άλλοι ποικιλώνυμοι υποστηριχτές των κεντρικών επιλογών τους ενδιαφέρονται ακριβώς για το αντίθετο. Οπως ακριβώς πριν κάποιες δεκαετίες έκριναν ότι η γιγάντωση των ΔΕΚΟ υπό κρατικό έλεγχο διευκόλυνε τα σχέδια του κεφαλαίου για μεγάλα κέρδη, έτσι και τώρα κινούνται στην κατεύθυνση της ιδιωτικοποίησης, του τεμαχισμού και της διάλυσής τους, προκειμένου να διασφαλιστούν τα κέρδη στις νέες συνθήκες υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων.
Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ
Απώτερος στόχος είναι η "διάλυση" των δημόσιων επιχειρήσεων με τη μορφή που έχουν σήμερα, ώστε να προκύψει ελεύθερος χώρος για τη "διείσδυση" της "ιδιωτικής πρωτοβουλίας", οι εκπρόσωποι της οποίας εναγωνίως αναζητούν νέους τομείς για την απόσπαση ευκολότερων και μεγαλύτερων κερδών
ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ ΠΑΠΑΔΑΤΟΥ, ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΟΑΣ Ν. ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥΤΗΣ ΕΑΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ
- Τη Δευτέρα, οι αγρότες της Κέρκυρας προχωρούν για δεύτερη φορά σε λίγες μέρες αγωνιστικό συλλαλητήριο. Τις σας ωθεί στη συνέχιση των κινητοποιήσεων;
- Οι αγρότες της Κέρκυρας βρίσκονται σε απόγνωση. Και αυτό γιατί το κύριο προϊόν του νομού, το λάδι, από το οποίο ζουν χιλιάδες αγροτικές οικογένειες και αποτελεί ένα σοβαρό κομμάτι στην οικονομία του νησιού, έφτασε να πωλείται σε εξευτελιστικές τιμές. Σήμερα πουλάμε λάδι, οξύτητας πέντε βαθμών, με 430 δραχμές το κιλό. Με την τιμή αυτή δεν καλύπτεται ούτε το κόστος παραγωγής. Την κατάσταση επιδείνωσε και η μεγάλη καταστροφή που είχαμε φέτος από τον δάκο. Επίσης είναι και το πρόστιμο συνυπευθυνότητας της ΕΕ που έκοψε το 1/3 της επιδότησης, με αποτέλεσμα το εισόδημα των ελαιοπαραγωγών να μειωθεί ακόμα περισσότερο. Τα πράγματα θα χειροτερέψουν, οι νέες καταστροφικές προτάσεις της Κοινής Οργάνωσης Αγοράς ελαιολάδου στα πλαίσια της "Ατζέντα 2000", με κύριους άξονες την κατάργηση της παρέμβασης και να δίνεται η επιδότηση ανά δέντρο και όχι με τα κιλά παραγωγής, όπως μέχρι τώρα, αυτό θα είναι η χαριστική βολή για τους ελαιοπαραγωγούς της πατρίδας μας.
- Τι φταίει για την κατάσταση που διαμορφώθηκε στο λάδι και ποιος ευθύνεται γι' αυτό;
- Για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, κύρια ευθύνη έχει η πολιτική που ακολουθούν τα επιτελεία των Βρυξελλών και η κυβέρνηση. Οι ελαιοπαραγωγοί δέχονται κάθε χρόνο ισχυρά χτυπήματα, αφού η κυβέρνηση και το υπουργείο Γεωργίας συνεχίζουν να ακολουθούν πιστά την ίδια καταστροφική πολιτική για το λάδι, χωρίς να παίρνουν κανένα μέτρο στήριξης της ελαιοκαλλιέργειας και των ελαιοπαραγωγών. Το μόνο που κάνουν, είναι να ενισχύουν τα συμφέροντα των μεσαζόντων, των βιομηχάνων και των πολυεθνικών και να τους επιτρέπουν να αγοράζουν το λάδι τζάμπα από τους παραγωγούς για να το πουλάνε πανάκριβα στους καταναλωτές. Επίσης, η κυβέρνηση παραπλανά τους παραγωγούς κάνοντας λόγο για μεγάλα αποθέματα στο λάδι και μεγάλες παραγωγές στην ΕΕ, όμως δε λέει κουβέντα ότι αυτή η κρίση είναι τεχνητή, για να κονομήσουν οι κερδοσκόποι και να στραφεί ο κόσμος στα σπορέλαια.
- Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, ποιο θα είναι το μέλλον των ελαιοπαραγωγών της Κέρκυρας;
- Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, οι ελαιοπαραγωγοί με μαθηματική ακρίβεια θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν την ελαιοκαλλιέργεια και θα ενσωματωθούν στις μεγάλες στρατιές των ανέργων. Αυτό όμως, οι αγρότες το έχουν καταλάβει καλά και είναι διατεθειμένοι να παλέψουν με όλες τους τις δυνάμεις. Να παλέψουν για την ικανοποίηση των αιτημάτων, την ανατροπή αυτής της καταστροφικής πολιτικής. Να παλέψουν για να μην χαθεί μια δυναμική και πατροπαράδοτη καλλιέργεια, η οποία πρόσφερε πολλά στην οικονομία της Κέρκυρας. Στον αγώνα αυτό οι αγρότες δεν είναι μόνοι τους. Εχουν στο πλευρό τους όλους τους μαζικούς φορείς. Τους συμπαραστέκονται μαθητές, σπουδαστές, μικρομεσαίοι επαγγελματοβιοτέχνες, οικοδόμοι, που πλήττονται και αυτοί από την πολιτική της κυβέρνησης. Για παράδειγμα ο τζίρος των καταστημάτων και κυρίως των μικρομεσαίων επαγγελματοβιοτεχνών, έπεσε κατακόρυφα. Ακόμα και τώρα που βρισκόμαστε σε περίοδο εκπτώσεων, στην αγορά δεν κινείται τίποτα. Ο κόσμος έχει αγανακτήσει και γι' αυτό τη Δευτέρα θα στείλει ένα μήνυμα αντίστασης. Ενα μήνυμα αντεπίθεσης σ' αυτή την αντιλαϊκή αντιαγροτική πολιτική.
Ε. Π.
Feeds
