Κυρίες και κύριοι, φίλες και φίλοι, με ιδιαίτερη χαρά αποδέχτηκα την πρόσκληση και με περισσότερη χαρά συνάντησα εδώ έναν από τους καλύτερους μαθητές μου που θυμάμαι στη σταδιοδρομία μου, από την εποχή που υπηρέτησα στη Βόνιτσα πριν από 35 τόσα χρόνια.

Ηρθα μετά από τη μεσημβρινή διακοπή και δε γνωρίζω τι έχει προηγηθεί. Και οφείλω να πω επίσης ότι δεν έχω πολιτική πείρα, δεν έχω πείρα πολιτικής δράσης. Αρθρογραφώ από πολλά χρόνια για εκπαιδευτικά θέματα. Είμαι εκπαιδευτικός και τέτοια είναι και η παρέμβασή μου τώρα.

Για τα τωρινά. Η εκπαιδευτική πολιτική ανακοινώνεται με χρησμούς. Ο πρώτος χρησμός ακούστηκε πέρσι ύστερα από μια σύνοδο των Πρυτάνεων στους Δελφούς. Οι χρησμοί, όπως γνωρίζετε, περιέχουν το στοιχείο της αμφισημίας. Ο,τι κι αν συμβεί για σένα που πιστεύεις το χρησμό, εγώ έχω δίκιο, είναι η λογική των χρησμών. Λόγου χάρη όλοι θα είναι δεκτοί στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Στην πραγματικότητα οικοδομούνται διαδικασίες που αποκλείονται τα 2/3, όπως θ' ακούσετε σε λίγο. Αλλά, νομίζω ότι η ενημέρωση των ενδιαφερομένων, που είναι τα παιδιά και οι γονείς τους μπορεί να πει κανείς ότι είναι τα 4/5 της ελληνικής κοινωνίας, η ενημέρωση των ενδιαφερομένων δεν μπορεί να γίνεται με γενικολογίες, με αοριστίες. Δεν μπορεί να γίνεται με επίθετα, μόνο με ουσιαστικά.

Και τα ουσιαστικά στοιχεία, κυρίες και κύριοι, είναι τα συγκεκριμένα κείμενα με τα οποία εκφράζεται ή ανακοινώνεται η εκπαιδευτική πολιτική. Η οποία σήμερα, επιτρέψτε μου να πω ότι εφαρμόζει τη φιλοσοφία της σύγχυσης. Μεγάλα λόγια, αλλά έπειτα τα γραπτά περιορίζουν το δρόμο για τους πιο πολλούς ή οικοδομούν ένα τεράστιο λαβύρινθο για τη νεολαία.

Ποια είναι τα συγκεκριμένα γραπτά; Λόγου χάρη το κείμενο "Εκπαίδευση 2000" με υπότιτλο "Εκπαίδευση ανοιχτών οριζόντων", αλλά όποιος διαβάσει τις σελίδες του, σε πολύ συγκεκριμένες μάλιστα σελίδες, θα διαπιστώσει ότι οι ανοιχτοί ορίζοντες στενεύουν στενεύουν στενεύουν, έτσι που να μην υπάρχει για τους πολλούς έξοδος από το λαβύρινθο που είπα.

Ποια είναι η συγκεκριμένη ενημέρωση στη συγκεκριμένη περίπτωση; Οι εκπαιδευτικοί μάλιστα έχουν υποχρέωση να το κάνουν ως εκπαιδευτικοί. Να πάρουν ένα κείμενο της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας και να το αναλύσουν στα παιδιά. Μόνοι τους οι γονείς και μόνα τους τα παιδιά χάνονται μέσα στο πλήθος των ανακοινώσεων.

Αλλά οι σελίδες 24-25 και 26 του φυλλαδίου που έχει διανείμει το ίδιο το υπουργείο Παιδείας, μπορούν να πείσουν τον καθένα ότι οικοδομείται γύρω από το παιδί του ένας λαβύρινθος να το ρίξουν στο Μινώταυρο και δεν ξέρω αν μπορούν να βρεθούν τόσα εκατομμύρια Αριάδνες για να σώσουν το κάθε παιδί χωριστά.

Συγκεκριμένα και πολύ ενδεικτικά, σ' αυτές τις σελίδες 24-25-26 - και χάρηκα που πριν από λίγο μίλησε ένας εκπαιδευτικός, στον οποίο και θα δώσω στη συνέχεια κάποιο ενημερωτικό υλικό - διαβάζει κανείς ότι τα παιδιά για να φτάσουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, που είναι ανοιχτή για όλους, πρέπει να περάσουν από 7 γραπτές εξετάσεις, απρόσωπες εξετάσεις με θέματα παρμένα από κεντρική τράπεζα ερωτήσεων. Κεντρική τράπεζα ερωτήσεων θα εξελιχθεί, φοβάμαι, σε αλβανική τράπεζα καταθέσεων στο κενό.

Αυτό σημαίνει, κυρίες και κύριοι, με απλή στατιστική την οποία γνωρίζουμε κάθε χρόνο κάθε Ιούνιο από τις πανελλήνιες εξετάσεις ότι πάνω από τους μισούς θα έχουν βαθμολογία κάτω από τη βάση. Τα υπόλοιπα περιττεύουν ως σχόλια και παρακαλώ όσους είναι εκπαιδευτικοί, όσοι είναι γονείς, όσοι έχουν σχέση με γονείς, με παιδιά, με άλλους εκπαιδευτικούς να τους προτρέψουν αύριο να ζητήσουν από το Λύκειό τους το φυλλάδιο 2000.

Αν δε βρουν ευκολία για το φυλλάδιο ολόκληρο, να ζητήσουν μόνο τις σελίδες 24-25-26. Ασήμαντη δαπάνη για 3 φωτοτυπίες. Και να τις μελετήσουν στο σπίτι τους μαζί με τα παιδιά τους, τα γειτονόπουλα, τα ανίψια τους, τα εγγόνια τους, θα καταλάβουν χωρίς να χρειάζεται σοφία ερμηνευτική.

Υπόψη - κι αυτό προσθέτω μόνο - ότι μέσα σε όλο αυτό το λαβύρινθο, μέσα στους χρησμούς των ανακοινώσεων δεν υπάρχει πουθενά καμία ένδειξη ότι μπορούν να έχουν τη δυνατότητα για άλλη προσπάθεια να βελτιώσουν την επίδοσή τους, ο δρόμος τους κλείνει στα 17 τους χρόνια.

Και επειδή ανέφερα τη μαγεία του συγκεκριμένου στοιχείου στην ενημέρωση - και τελειώνω πολύ γρήγορα - επιτρέψτε μου, κυρίες και κύριοι, να σας πω δύο συγκεκριμένες παραγράφους από λόγια της πολιτικής ηγεσίας.

Οταν είχε κατέβει από τους Δελφούς, από τον πρώτο χρησμό, πέρσι ο υπουργός ρωτήθηκε από ένα δημοσιογράφο της εφημερίδας ΕΞΟΥΣΙΑ και απάντησε στο εξής: "Αφού λέτε πως είναι ανοιχτός ο δρόμος για όλους, κύριε υπουργέ, αν συνωστίζονται έξω από κάποιο ίδρυμα πολλοί, τι θα κάνετε;". "Μα τότε - λέει - θα λαμβάνεται υπόψη ο βαθμός του απολυτηρίου". Αυτό γίνεται και σήμερα όμως.

Το οποίο σημαίνει ότι παραπέμπει για 7 μαθήματα στη 2η τάξη, για 7 στην 3η συν 1 γενικών γνώσεων και συν 2 αν χρειαστεί για να δούμε ποιοι θα πάνε πού, 17 συνολικές απρόσωπες εξετάσεις με θέματα όπως είπαμε από κεντρική τράπεζα ερωτήσεων.

Θα συνωθούνται πολλοί περισσότεροι στα φροντιστήρια και κατά συνέπεια έχουμε έναν πρώτο βαθμό επιλογής κοινωνικής, ποιοι αντέχουν σ' αυτές τις δαπάνες. Οι μισοί, τα 2/3 έτσι κι αλλιώς θα μείνουν στο δρόμο, θα μείνουν απ' έξω.

Και κάτι άλλο, επειδή προβλέπεται ότι οι μισοί θα τραυματιστούν στη 2η τάξη με 7 μαθήματα απρόσωπες γραπτές εξετάσεις με εξωτερικούς βαθμολογητές και με θέματα όπως είπαμε όχι δοσμένα από τους καθηγητές τους. Επειδή λοιπόν θα προκύψει μια κατάσταση πολλών τραυματισμένων από τη 2η τάξη προς την 3η, το αναμενόμενο είναι ότι πολλοί, όσοι έχουν οικονομική ευχέρεια θα προσανατολίζονται εις την επιλογή ξένου Λυκείου για να τελειώσουν τα παιδιά τους.

Θα έχουμε δηλαδή μια άλλη τραγωδία, δεύτερο επίπεδο κοινωνικής επιλογής αλλά και τραγωδία για την κοινωνία μας, γιατί θ' αποκτήσουν τώρα μαθητική προσφυγιά, όχι φοιτητική μόνο. Πολύ συγκεκριμένα στην απάντησή του ο υπουργός είπε κι ακούστε παρακαλώ λόγια θαυμαστά και ζηλευτά για τη σαφήνειά τους και την ευφυία του ανθρώπου.

Απάντησε στο δημοσιογράφο: "Μα, όσοι δε γίνουν δεκτοί φέτος, μπορούν να κάνουν αίτηση του χρόνου. Οσοι δε γίνουν δεκτοί σε μια σχολή μπορούν να πάνε σε άλλη. Αυτά γίνονται και τώρα".

Και πρόσθεσε και κάτι άλλο αμίμητο: "Στο χρόνο της αναμονής μπορούν να πάνε να κάνουν τη θητεία τους". Είχε τότε έρθει από το υπουργείο Στρατιωτικών και του ήταν οικεία η ορολογία, υποθέτω εννοούσε τη στρατιωτική θητεία, το οποίο σημαίνει ότι ο ίδιος προβλέπει αναμονή πέρα από τα 2 χρόνια.

Και κατόπιν στη Βουλή στις 18 του Απρίλη - και παρακαλώ να εντοπίσετε στα πρακτικά αυτό που θα πω - στα πλαίσια Κοινοβουλευτικού Ελέγχου ρωτήθηκε: "Τι θα γίνει με όλη αυτή την εξετασιομανία και εξετασιοθεραπεία, κύριε υπουργέ;".

Η απάντηση του υπουργού στα πρακτικά της Βουλής 18 του Απρίλη σελίδες 167 έως 170: "Οσοι μπαίνουν στο Λύκειο δε σημαίνει ότι θα βγαίνουν". "Και τι θα γίνονται αυτοί;". Απάντηση επαναλαμβάνω ευφυής και σαφέστατη: "Αυτοί θα παίρνουν ένα πιστοποιητικό ότι πήγαν στο Λύκειο, αλλά δεν πήραν απολυτήριο".

Κυρίες και κύριοι, θα ήθελα να σας πω και κάτι ακόμη για τη μαζικοποίηση του 2000, αλλά αυτό το μεταθέτουμε για μια άλλη συνάντηση ή το μεταθέτουμε για μια αρθρογραφία, γιατί είχα την καλή τύχη εδώ να συναντήσω κι έναν νεαρό δημοσιογράφο και του έδωσα για την ανάλυση αυτών των πολύ συγκεκριμένων πραγμάτων 3 κείμενα για την εφημερίδα. Κυρίες και κύριοι, σας ευχαριστώ.

Πρώτα απ' όλα, θέλω να ζητήσω συγνώμη γιατί δεν άκουσα τις αρχικές ομιλίες, επειδή εργάζομαι το πρωί και είναι δύσκολο κανείς να αφήσει τη δουλιά του.

Εκείνο που θέλω να πω είναι ότι με πάρα πολλούς από εσάς γνωρίζομαι οπτικά ή με γνωρίζετε οπτικά. Είμαστε άνθρωποι που μαζί έχουμε περπατήσει αρκετά χρόνια στη ζωή μας με τα ίδια αιτήματα και διαφορετικά συνθήματα. Δηλαδή, όλοι μας έχουμε ένα όραμα για μια άλλη ζωή, για ένα άλλο μοντέλο κοινωνίας που το εκφράζουμε με διαφορετικούς τρόπους.

Μπορεί κανείς να απεραντολογήσει πάνω σ' αυτό και να μην καταλήξει σε κάτι πρακτικό και χρήσιμο, που νομίζω ότι είναι της στιγμής και άκρως απαραίτητο. Θεωρώ ότι δεν ανατρέπεται το παζλ της σύγχρονης κοινωνίας με μεμονωμένες προτάσεις και πράξεις. Ενα χρήσιμο και πρακτικό θα ήταν αν με πρωτοβουλία του ΚΚΕ ή με πιο διευρυμένο σχήμα κατέβαινε στις γειτονιές μια πρόταση 30 σημείων για αλλαγή του συνόλου της κοινωνίας.

Στην Αυτοδιοίκηση, που όλοι μιλάμε για την Αυτοδιοίκηση και ο κάθε απλός πολίτης θεωρεί ότι τα πράγματα είναι πάρα πολύ καλά μια και αυτή είναι μια πρωτογενής μορφή εκπροσώπησης και έκφρασης της κοινωνίας, είναι ένα τραγικό ψέμα. Η Αυτοδιοίκηση χτίστηκε στην Ελλάδα, όπως την ήθελε το κεφάλαιο, όπως την ήθελε το κράτος το οργανωμένο, δηλαδή προσωποκεντρική. Είναι ο δήμαρχος, και τίποτε άλλο.

Οι πολιτικές παρατάξεις της γειτονιάς, όπου ασκούν τη διοίκηση ή η παραδοσιακή συντηρητική παράταξη ή η νεοσυντηρητική παραδοσιακή παράταξη - γιατί είναι και αυτή η παράδοση - από πολιτικές παρατάξεις έχουν μετατραπεί σε οικονομικές παρατάξεις. Υπάρχουν θέσεις, αρμοδιότητες, και αμοιβές. Και αυτό είναι το σημαντικό στοιχείο, που πρέπει κανείς να το έχει κατά νου.

Αν πρέπει να κάνουμε μία πρόταση που να συγκεντρώσουμε το ενδιαφέρον της κοινωνίας, μιας κοινωνίας ώριμης πια για αλλαγές και ριζικές αλλαγές, ο κόσμος δεν πήγε σπίτι του γιατί δε θέλει την αλλαγή. Ο κόσμος πήγε σπίτι του, γιατί σιχαίνεται αυτά τα ψευδομοντέλα αλλαγής. Δε θέλει λίφτινγκ, θέλει ένα άλλο πρόσωπο στην κοινωνία.

Κάντε μια πρόταση 30 σημείων, καταθέστε τη στις μικρές κοινωνίες ή στις μεγαλύτερες κοινωνίες, που να αφορούν τα πάντα. Το πώς οι αγρότες από 100 γίνανε 10 και εξακολουθούμε να τρώμε ντομάτες ντοπαρισμένες, πώς η Αυτοδιοίκηση είναι σ' αυτή την κατάσταση ή τα συνδικάτα επίσης, τα πάντα. Καταθέστε μία πρόταση με ανοιχτό μυαλό και ορίζοντες. Κανείς πια δεν έχει τη μοναδικότητα ή τη μοναχικότητα μιας κοινωνικής αλλαγής. Μία κοινωνική αλλαγή πρέπει να έχει μαζί το σύνολο της κοινωνίας.

Δεν μπορώ να επεκταθώ άλλο. Σέβομαι το χρόνο σας, όπως σεβαστήκατε και εσείς τον δικό μου, της πρωινής απουσίας μου. Θα ήθελα να σας πω όμως ότι εδώ και 10 - 15 χρόνια χτίζεται ένας άλλος πολιτισμός, ο πολιτισμός των στερεών. Αυτός που σήμερα λαϊκά, ίσως και ψιλολαϊκίστικα, λέγεται των μαζικών μέσων ενημέρωσης ή των τσιπς. Δεν είναι έτσι. Χτίζεται ένας νέος πολιτισμός, και αυτός ο πολιτισμός παίρνει τα χαρακτηριστικά της κ. Κορομηλά ή οποιασδήποτε άλλης κυρίας. Είναι καιρός να αντιδράσουμε και να αντιδράσουμε όλοι μαζί.

Δεν είμαι μέλος του ΚΚΕ και είναι φανερό και το ξέρετε όλοι, ίσως, και πάρα πολλοί από εσάς. Αυτό δε με εμπόδισε καθόλου στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές να κατεβώ με το ΚΚΕ, γιατί εκτιμούσα τους φίλους που ήταν εκεί. Δεν υπάρχουν τέτοιες μικρότητες ή κακότητες στην κοινωνία. Απευθυνθείτε ανοιχτά στην κοινωνία. Κάντε μια πρόταση 30 σημείων, συνολική.Ο άνθρωπος της πόλης ξέρει τι τραβάει στο χωριό, γιατί είναι μόνο 10 χρόνια στην πόλη. Ο πατέρας του ήταν γεωργός. Ο άνθρωπος του χωριού ξέρει τι συμβαίνει στην πόλη, γιατί αυτός ήταν η πρώτη γενιά που πήγε στο χωριό σαν δάσκαλος. Αντιμετωπίστε συνολικά τα προβλήματα και των σχέσεών μας και όλοι πιστεύω να βοηθήσουμε χωρίς ηγεμονισμούς, με τη συμμετοχή μας, γιατί δεν πάει άλλο αυτή η κοινωνία και όχι μόνο αυτός ο τόπος.

Τα προβλήματα αυτού του τόπου είναι τα προβλήματα της Αλβανίας, ή της Αιγύπτου. Είναι όμοια. Ενας δυστυχής Αιγύπτιος, είναι ένας πεινασμένος Ελληνας. Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση, και θα παρακολουθήσω με ενδιαφέρον την παραπέρα συζήτηση.