Με ληστρικούς όρους - που θα τους ζήλευαν ακόμη και οι τοκογλύφοι σαν τον Γούκο και τον Ζάχαρη - δανείζουν το ελληνικό δημόσιο, όχι μόνο οι ιδιωτικές αλλά και οι κρατικές τράπεζες, οι οποίες έχουν καταφέρει να επιβάλουν και να εισπράττουν σήμερα επιτόκιο, που είναι σχεδόν τριπλάσιο του πληθωρισμού! Μια απλή ανάγνωση των επίσημων στοιχείων, είναι αρκετή για να πείσει και τον πιο άσχετο για το όργιο κερδοσκοπίας σε βάρος του ελληνικού δημοσίου (στην ουσία των εργαζομένων που πληρώνουν το μεγαλύτερο μέρος των άμεσων και έμμεσων φόρων) στο οποίο επιδίδονται κρατικές και ιδιωτικές τράπεζες. Αξιοποιώντας στο έπακρο την "απελευθέρωση" του τραπεζικού συστήματος, για τη μεγιστοποίηση των κερδών τους, οι τραπεζίτες αξιώνουν και αποσπούν όλο και υψηλότερα επιτόκια για να προσφέρουν τα χρήματά τους τόσο στους εργαζόμενους και τα πλατιά λαϊκά στρώματα, όσο και στο ίδιο το δημόσιο. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι ο πληθωρισμός - τουλάχιστον στα χαρτιά - συνεχίζει την πτωτική του πορεία. Ολα τα παραπάνω, αναμένεται να επιβεβαιωθούν, για μια ακόμη φορά, την ερχόμενη βδομάδα που θα ανακοινωθούν ο ρυθμός που έκλεισε το Φλεβάρη ο πληθωρισμός (εκτιμάται ότι έκλεισε γύρω στο 4,4% - 4,3%) και το επιτόκιο που θα συμβιβαστεί να πληρώσει στους τραπεζίτες η κυβέρνηση την ερχόμενη βδομάδα (δεν προβλέπεται να είναι μικρότερο του 12%), στη δημοπρασία εντόκων γραμματίων του δημοσίου τρίμηνης και ετήσιας διάρκειας.

Οι ληστρικοί όροι, με τους οποίους δανείζουν το δημόσιο οι τράπεζες, φαίνονται και από τα επίσημα στοιχεία με την εξέλιξη επιτοκίων εντόκων γραμματίων και πληθωρισμού, που επεξεργάστηκε ο "Ρ" και παραθέτει στον πίνακα. Από τα στοιχεία του πίνακα προκύπτει με σαφήνεια ότι η "ψαλίδα" ανάμεσα στον πληθωρισμό και τα επιτόκια με τα οποία δανείζουν το δημόσιο οι τράπεζες, όχι μόνο δεν κλείνει αλλά μεγαλώνει μήνα με το μήνα.Είναι χαρακτηριστικό, ότι ενώ πέρσι η διαφορά αυτή δεν ήταν ούτε καν διπλάσια, το Φλεβάρη του 1998 οι τραπεζίτες κατάφεραν να κάνουν αυτή τη διαφορά σχεδόν τριπλάσια. Συγκεκριμένα, φέτος το Φλεβάρη το επιτόκιο των εντόκων γραμματίων ετήσιας διάρκειας (όπως αυτό διαμορφώθηκε στην τελευταία δημοπρασία που έγινε πριν δύο βδομάδες) ήταν μεγαλύτερο κατά 181,8% σε σχέση με τον ετήσιο ρυθμό πληθωρισμού το Φλεβάρη του 1998. Να σημειωθεί, ότι από το 1992 μέχρι και πέρσι το Φλεβάρη η διαφορά ανάμεσα στα επιτόκια εντόκων ετήσιας διάρκειας και πληθωρισμού δεν ήταν ούτε καν διπλάσια, αφού τα επιτόκια ήταν μεγαλύτερα από τον πληθωρισμό, σε ποσοστά που κυμαίνονταν από 49,43% (Μάρτης 1996) μέχρι και 79,6% (1995).

Και η έξαρση της κερδοσκοπίας και της τοκογλυφίας στην οποία επιδίδονται οι τραπεζίτες, σημειώνονται σε μια περίοδο που υποτίθεται ότι, με βάση τις δηλώσεις των επικεφαλής του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, "η οικονομία πάει καλά" και... "συγκλίνει" με τις οικονομίες των άλλων χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και ενώ οι τραπεζίτες - είτε αυτοί που είναι επικεφαλής ιδιωτικών τραπεζών, είτε εκείνοι που διοικούν τις ελεγχόμενες από το δημόσιο τράπεζες - κερδοσκοπούν σε βάρος του δημοσίου και των εργαζομένων, προσφέροντας τα χρήματά τους με τοκογλυφικούς όρους, η κυβέρνηση των "εκσυγχρονιστών" τους δίνει άφεση αμαρτιών (για τα "πανωτόκια", τους τοκογλυφικούς όρους χορήγησης των δανείων και τα άλλα κερδοσκοπικά τους παιχνίδια) και τους παίρνει υπό την προστασία της. Μόλις προχτές, ακούσαμε από το βήμα της Βουλής, τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Παπαντωνίου - που εποπτεύει το τραπεζικό σύστημα - να δηλώνει ότι οι τράπεζες αποτελούν "ασπίδα της ελληνικής οικονομίας"!

Αυτό που στην ουσία "πάει καλά", δεν είναι ούτε η ελληνική οικονομία ούτε το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων, όπως προσπαθεί να μας πείσει η κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να δικαιολογήσει την εμμονή της στη συνέχιση της πολιτικής των θυσιών και της μονόπλευρης λιτότητας για τους εργαζόμενους. Αυτό που πάει καλά - και η κυβέρνηση το ταυτίζει με την ελληνική οικονομία - είναι τα κέρδη των τραπεζιτών (και το 1997 παρουσίασαν ποσοστά αύξησης πολλαπλάσια του πληθωρισμού), αλλά και των μεγαλοεπιχειρηματιών - μεγαλοεισοδηματιών, τους οποίους οι τραπεζίτες θεωρούν "καλούς πελάτες" και τους προσφέρουν δάνεια με χαμηλό επιτόκιο ή συγκεντρώνουν τις καταθέσεις τους με "ελκυστικά" υψηλά επιτόκια.

Λ. Τ.

Στον ιδιωτικό τομέα παραδίδει η κυβέρνηση και τη Στατιστική Υπηρεσία (ΕΣΥΕ), στα πλαίσια της πολιτικής "αναμόρφωσης" της σημερινής δομής του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα. Ηδη ο Γ. Γραμματέας της ΕΣΥΕ Ν. Καραβίτης ετοιμάζεται να παραδώσει στη δημοσιότητα σχέδιο νόμου, με το οποίο επισημοποιείται η αλλαγή του νομικού καθεστώτος της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας Ελλάδας.Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το νομοσχέδιο προβλέπει τη μετατροπή της σημερινής Γενικής Γραμματείας του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας σε Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, όπως άλλωστε μετατρέπουν το ΚΕΠΕ και άλλους φορείς του δημοσίου. Τα αρνητικά όμως μηνύματα δε σταματούν εδώ, καθώς σύμφωνα με άλλες πληροφορίες, η κυβέρνηση προτίθεται να συρρικνώσει τις κατά νομό υπηρεσίες της ΕΣΥΕ και να τις συγκεντρώσει στις πρωτεύουσες των 13 περιφερειών της χώρας.

Αν αποδειχτούν αληθινές οι πληροφορίες αυτές, τότε ανοίγει ο δρόμος για μετατροπή της σε γραφειοκρατικό όργανο, δεδομένου ότι θα αλλοιωθεί ο κοινωνικός της χαρακτήρας, θα συρρικνωθούν οι δραστηριότητές της και θα μειωθεί η αξιοπιστία της στατιστικής πληροφόρησης.

Οι εργαζόμενοι της ΕΣΥΕ έχουν θορυβηθεί με την εξέλιξη αυτή και δηλώνουν αγανακτισμένοι από την τακτική της κυβέρνησης, η οποία έχει απλώσει πέπλο σιωπής για τις προθέσεις της. Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτή τη στιγμή δεν είναι γνωστός ούτε καν ο φορέας ή η υπηρεσία η οποία επεξεργάζεται το νομοσχέδιο αλλοίωσης του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της ΕΣΥΕ. Δεν είναι καν γνωστό, αν πρόκειται για επιτροπή του δημοσίου ή ιδιωτικός φορέας, καθώς κάθε φορά που οι εκπρόσωποι των εργαζομένων ζητούσαν ενημέρωση προσέπιπταν σε τείχος αδιαφάνειας και σιωπής.

Το θέμα, πάντως, ιδιωτικοποίησης της ΕΣΥΕ βρίσκεται στην επικαιρότητα αρκετά χρόνια τώρα. Στο παρελθόν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, σκόπιμα είχαν υποβαθμίσει τις δραστηριότητες της Υπηρεσίας προς όφελος των ραγδαία ανερχόμενων ιδιωτικών εταιριών στατιστικής πληροφόρησης. Οι τελευταίες είναι και η πέτρα του σκανδάλου (που ακούει στο όνομα ιδιωτικοποίηση της ΕΣΥΕ) καθώς διαβλέπουν ότι σε μια τέτοια περίπτωση βγαίνει από τη μέση ένας επικίνδυνος ανταγωνιστής. "Μήλον της Εριδος" τα σημαντικά ποσά από εθνικά και κοινοτικά προγράμματα που δίνονται σήμερα στην ΕΣΥΕ για την πραγματοποίηση διαφόρων ερευνών (οικογενειακοί προϋπολογισμοί, απογραφή πληθυσμού, ανάλυση στοιχείων φορολογίας εισοδήματος κλπ.).

Είναι εμφανές ότι η μετατροπή της σε ΝΠΙΔ, εξισώνει ουσιαστικά την ΕΣΥΕ με όλες τις υπόλοιπες ιδιωτικές εταιρίες. Θα λειτουργεί επίσης με ιδιωτικο - οικονομικά κριτήρια, δηλαδή το κέρδος, κάτι που θα την οδηγήσει στην αγκαλιά των επιχειρήσεων που θα θελήσουν να εκμεταλλευτούν τη στατιστική της εμπειρία.

Την έντονη διαμαρτυρία των βιοτεχνών Θεσσαλονίκης, για τον τρόπο που χειρίστηκε η κυβέρνηση το θέμα με τα "πανωτόκια" στα ληξιπρόθεσμα δάνεια επιχειρήσεων, εκφράζει με χτεσινή ανακοίνωσή της η διοίκηση της Ομοσπονδίας Βιοτεχνικών Σωματείων Θεσσαλονίκης (ΟΒΣΘ). Το ΔΣ της ΟΒΣΘ χαρακτηρίζει τη λύση που έδωσε η κυβέρνηση στα πανωτόκια - που έβαζαν οι τράπεζες στα ληξιπρόθεσμα δάνεια - "σολομώντεια" και επισημαίνει πως η ρύθμιση αυτή "νομιμοποιεί πλήρως την επί σειρά ετών τοκογλυφική πρακτική των τραπεζών σε βάρος μικρομεσαίων επιχειρήσεων".

Η διοίκηση της ΟΒΣΘ καλεί την κυβέρνηση "να αναμορφώσει τη ρύθμιση μετά από σχετικό διάλογο με τους ενδιαφερόμενους φορείς, με τον ανά έτος ανατοκισμό, την αναδρομική ισχύ της και την απόδοση στους μέχρι σήμερα αδικηθέντες όλων των ποσών που παράνομα έχουν αποσπαστεί" και δηλώνει πως η παραμονή της ρύθμισης - όπως έχει εξαγγελθεί - θα βρει τους βιοτέχνες της Θεσσαλονίκης αντίθετους και έτοιμους να αντιδράσουν.

Μέχρι τις 11 Μάη θα μπορούν, όπως ανακοινώθηκε, να υποβάλλουν τις αιτήσεις τους όσοι ενδιαφέρονται να συμμετέχουν στο υποπρόγραμμα 4 του Επιχειρησιακού Προγράμματος Βιομηχανίας στο Βιοτεχνικό Επιμελητήριο του Πειραιά. Το πρόγραμμα αφορά την ανάπτυξη των υφιστάμενων δικτύων συνεργασίας και συντονισμού της επιχειρηματικής δραστηριότητας και τη δημιουργία νέων δικτύων.

Στην πραγματικότητα, μπορεί θεωρητικά στο πρόγραμμα να δηλώσουν ενδιαφέρον και μικρές επιχειρήσεις, ωστόσο οι όροι που τίθενται για να συμμετέχει κανείς σε αυτό, είναι τέτοιοι που και πάλι ανοίγονται διάπλατα οι πόρτες σε βιομηχανικές για τα ελληνικά δεδομένα επιχειρήσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι δικαίωμα συμμετοχής έχουν επιχειρήσεις που απασχολούν από ένα μέχρι 250 άτομα, με μέσο μέγιστο ετήσιο κύκλο εργασιών μικρότερο από 12 δισ. δρχ. την τελευταία τριετία και μέσο ελάχιστο κύκλο εργασιών από 50 εκατ. δρχ. και πάνω.