ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 8 Μάρτη 1998
Σελ. /48
ΚΕΝΗ
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΑΜΥΝΟΜΕΝΗ
Αιτίες και σημασία της κυβερνητικής επίθεσης

Η πρόσφατη σφοδρή σύγκρουση του υπουργού Δικαιοσύνης με τον πρόεδρο και το Διοικητικό Συμβούλιο του Δικηγορικού Συλλόγου της Αθήνας (ΔΣΑ) έφερε μεγάλη αναστάτωση. Οπως και με τις προηγούμενες παρεμβάσεις του στο χώρο της δικαιοσύνης, δημοσιεύτηκαν εκτεταμένα ρεπορτάζ, κρίσεις και γνώμες. Ο "Ριζοσπάστης" κάλυψε επίκαιρα και με πληρότητα όλες τις πλευρές αυτών των φαινομένων. Ωστόσο, είναι χρήσιμη μία ακόμα αξιολόγηση αυτής της πολιτικά πολυσήμαντης περιπέτειας.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις η κυβέρνηση με δηλώσεις του εκπροσώπου της κάλυψε απολύτως τον υπουργό. Επομένως, αυτή η δραστηριότητα, η συμπεριφορά και ο λόγος του υπουργού Δικαιοσύνης είναι η εφαρμογή της πολιτικής της κυβέρνησης στο χώρο αυτό.

***

Η κυβέρνηση βιάζεται να εφαρμόσει την πολιτική της νέας τάξης, όπως έχει καταστρωθεί και εφαρμόζεται από την ΕΕ. Βιάζεται να παραδώσει στην ιδιωτική εκμετάλλευση την ασφάλιση των γηρατειών και της υγείας του λαού, την ανώτατη εκπαίδευση, τους φυσικούς πόρους, την εργασία, με τον απόλυτο καθορισμό από τον εργοδότη των όρων παροχής και αμοιβής της. Σ' αυτή τη διαδικασία της υποδούλωσης του λαού, όπλα της κυβέρνησης είναι η παραπλάνηση και ο αυταρχισμός. Ομως, παρά το ότι η δικαιοσύνη είναι μια εξουσία και μια λειτουργία του δικού της κράτους, οι αποφάσεις τους πολλές φορές μπορούν να φέρουν εμπόδια και καθυστερήσεις στην ίδια την κυβέρνηση και τις επιλογές της.

Αλλά τα συμφέροντα που η κυβέρνηση εκπροσωπεί και οι διαδικασίες ένταξης που διεκπεραιώνει, δεν ανέχονται ούτε αυτά τα εμπόδια, που ίσως αποκτήσουν ακόμη μεγαλύτερη σημασία όσο οι σκληρές συνέπειες της εκμετάλλευσης θα επεκτείνονται. Ετσι καταλαβαίνει η κυβέρνηση και οι κύκλοι, τα συμφέροντα των οποίων διαχειρίζεται και προωθεί, τη μεγάλη σημασία που έχει να εξουδετερώσουν στην πράξη την... περίφημη "λειτουργική και προσωπική ανεξαρτησία" των δικαστών. Και ακριβώς αυτό το νόημα κι αυτή την αποστολή έχει η δραστηριότητα της κυβέρνησης, όπως εκδηλώνεται με τον κατάλληλο "λόγο" και πρακτική του υπουργού Δικαιοσύνης.

***

Δεν τους είναι πια αρκετό ότι διορίζουν την ηγεσία της δικαιοσύνης (τον σημερινό πρόεδρο και τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου αυτό το ίδιο Υπουργικό Συμβούλιο τους επέλεξε ομόφωνα και τους τοποθέτησε σ' αυτές τις θέσεις τον Ιούλιο του 1996). Δεν τους αρκεί ότι έχουν την εξουσία να καθορίζουν το μισθό των δικαστών και άλλους όρους της εργασίας τους και που έτσι μπορούν να τους πιέζουν ή να τους "γλυκαίνουν" κατά τις περιστάσεις. Δεν τους αρκεί η πλειοψηφική τους δυνατότητα να αναθεωρούν ακόμη και το Σύνταγμα. Τώρα επιχειρούν να τους καταπιέσουν άμεσα, σκληρά, ακόμα και με την προσωπική συκοφαντία και τη γελοιοποίηση. Ο κυβερνητικός αυταρχισμός, που εφαρμόζεται και που ασύστολα διακηρύχτηκε και φραστικά με τη φράση του πρωθυπουργού "μπορώ να κυβερνήσω όπως θέλω", τους οδήγησε στη σύγκρουση και με το Δικηγορικό Σύλλογο της Αθήνας και τελικά με το δικηγορικό κόσμο όλης της χώρας. Γιατί, θεσμικά, και ο δικηγορικός κλάδος είναι προορισμένος για την υπεράσπιση, στο χώρο της δικαιοσύνης, των κυνηγημένων και με κάθε τρόπο αδικούμενων μέσα στο κοινωνικό τους σύστημα. Και στην ίδια κατεύθυνση επιχειρούν να ερεθίσουν τον κόσμο με το λογικά και πρακτικά αστείο ιδεολόγημα για τον κίνδυνο "κράτους δικαστών", χωρίς ποτέ να εξηγήσουν πώς θα... συγκροτηθεί ένα τέτοιο... κράτος και τι θα κάνουν, δηλαδή, σ' αυτό οι δικαστές. Ενώ στην πραγματικότητα τους ενοχλεί ο έλεγχος που - κατά το Σύνταγμα και άλλες διατάξεις - η δικαιοσύνη πρέπει ή δικαιούται να ασκεί στα δικά τους νομοθετήματα, πριν ή μετά την ψήφισή τους, και από τον οποίο θέλουν να απαλλαγούν ή να τον παγιδεύσουν (ίσως και με την Αναθεώρηση του Συντάγματος), για να προωθήσουν ανεμπόδιστα την πολιτική της νέας τάξης, την πολιτική δηλαδή της κοινωνικής υποδούλωσης του λαού και με τη μορφή της εκχώρησης τομέων της εθνικής κυριαρχίας, με τον "ενιαίο αμυντικά χώρο", "ενιαίο δικαστικό χώρο", ενιαία Αστυνομία, ενιαία εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας και ..."δε συμμαζεύεται" (βλέπω ότι τελευταία άρχισε και από υπουργικά χείλη να διαδίδεται η θεωρία ότι στις ..."νέες συνθήκες" δεν είναι απαραίτητη η έννοια του εδάφους ως στοιχείου συγκρότησης του κράτους!..).

***

Είναι παρήγορο ότι και τα αντίστοιχα σώματα, που άμεσα δέχτηκαν και με σωφροσύνη απέκρουσαν την κυβερνητική, πολιτικής σημασίας, επίθεση, δηλαδή η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, το ΔΣ του ΔΣΑ και το Σώμα των προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων όλης της χώρας, στιγμάτισαν και απέκρουσαν την επίθεση και ανέδειξαν και περιφρούρησαν το θεσμικό τους ρόλο. Πολλά θα εξαρτηθούν, και θα αναδείξουν πραγματικά το ρόλο τους μέσα στο σύστημα της εκμετάλλευσης που εξελίσσεται ραγδαία σε αυταρχικό και τυραννικό, από την παραπέρα συνειδητοποίηση από ολόκληρο το νομικό κόσμο αυτών των κινδύνων και την αποφασιστικότητά του να αντιδράσει ενεργητικά. Από την άλλη πλευρά και το δικαστικό και το δικηγορικό σώμα έχουν και τα δικά τους πολλά "υποκειμενικά" προβλήματα. Πληθαίνουν ποσοτικά και ποιοτικά οι συμπεριφορές μελών και στελεχών τους, που δε συμπορεύονται με την αποστολή τους.Ερχονται στο φως πολύ κακές περιπτώσεις. Και βεβαίως κανένας δεν είναι ανεξέλεγκτος και δεν πρέπει να είναι, ίσα - ίσα το αντίθετο. Υπάρχουν τρόποι ελέγχου, θα μπορούσαν να είναι πιο αποτελεσματικοί, αλλά η δικαιοσύνη είναι αστική, υπηρετεί το αστικό κράτος. Ετσι η εξέλιξη και το αποτέλεσμα του ελέγχου κατά κανόνα μένουν στο σκοτάδι. Και το σκοτάδι υπονομεύει και φθείρει πιο πολύ από κάθε άλλο χώρο το χώρο της δικαιοσύνης. Γι' αυτό τα αξιόλογα ηγετικά στελέχη των χώρων αυτών και τα συνδικαλιστικά τους όργανα πρέπει να ασχοληθούν πολύ πιο θαρρετά και με την απόκρουση των οικείων κακών. Και δημόσια να επιδιώξουν την καλή μαρτυρία του ελληνικού λαού για να αυξήσουν τη δύναμή τους για αντίσταση.Αντίσταση στην ξέφρενη πορεία του συστήματος προς τον αυταρχισμό, που θα απορρίψει και θα υποτάξει και αυτούς τους θεσμούς και που γι' αυτό ο αγώνας τους για τη διατήρηση συστατικών του δημοκρατικού βίου είναι όχι μόνο κοινωνικά, αλλά και ιστορικά σημαντικός σ' αυτή τη δύσκολη εποχή.

Αγγελος ΡΕΜΠΗΣ

Τέως Εφέτης

Ο κυβερνητικός αυταρχισμός, που εφαρμόζεται και που ασύστολα διακηρύχτηκε και φραστικά με τη φράση του πρωθυπουργού "μπορώ να κυβερνήσω όπως θέλω", τους οδήγησε στη σύγκρουση και με το Δικηγορικό Σύλλογο της Αθήνας και τελικά με το δικηγορικό κόσμο όλης της χώρας. Γιατί, θεσμικά, και ο δικηγορικός κλάδος είναι προορισμένος για την υπεράσπιση, στο χώρο της δικαιοσύνης, των κυνηγημένων και με κάθε τρόπο αδικούμενων μέσα στο κοινωνικό τους σύστημα

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ
Για το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα

Οπως έχουμε ήδη αναγγείλει στους αναγνώστες της ΚΟΜΕΠ, από το 6ο τεύχος του 1997, το περιοδικό προτίθεται να τιμήσει τα 80χρονα από την ίδρυση του Κόμματός μας, με αφιερώματα που θα αναφέρονται τόσο σε σημαντικούς τομείς δράσης των Ελλήνων κομμουνιστών, όσο και σε μείζονα προβλήματα θεωρίας, τακτικής και στρατηγικής του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος. Μέσα στα πλαίσια αυτών των αφιερωμάτων, από αυτό το τεύχος της ΚΟΜΕΠ ξεκινάμε τη δημοσίευση ενός χρονολογίου της πορείας και της ιστορικής δράσης του ΚΚΕ. Στις τρεις παράλληλες στήλες του, ο αναγνώστης θα μπορεί να βρει, κατά χρονολογία, τα σημαντικότερα γεγονότα της νεότατης ελληνικής ιστορίας - με έμφαση στα γεγονότα που αφορούν το ΚΚΕ και το εργατικό κίνημα, τους σπουδαιότερους σταθμούς της παγκόσμιας ιστορίας - με αιχμή την ανάπτυξη και τη δράση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και, τέλος, τους σημαντικότερους σταθμούς της πολιτιστικής, επιστημονικής και καλλιτεχνικής ζωής, στην Ελλάδα και σε ολόκληρο τον κόσμο.

Με την είσοδο του 1998, τιμάται, από τμήματα του εργατικού κινήματος και της προοδευτικής διανόησης, και μια άλλη, μείζονος σημασίας, επέτειος: η πρώτη έκδοση του "Κομμουνιστικού Μανιφέστου", συμπυκνωμένης έκφρασης της μαρξιστικής θεωρίας και πολιτικού προγράμματος της Διεθνούς Ενωσης Κομμουνιστών.

* * *

Με βάση αυτούς τους δύο άξονες, το 1ο τεύχος της ΚΟΜΕΠ για το 1998 είναι αφιερωμένο στην κατάσταση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος: Στους προβληματισμούς που αναπτύσσονται στους κόλπους του, σαν απόρροια και των τραγικών ανατροπών στις τέως σοσιαλιστικές χώρες. Στα προβλήματα ενιαίας δράσης και κοινής αντίληψης σε σχέση με τη μαρξιστική - λενινιστική θεωρία που αυτό αντιμετωπίζει. Αλλά και στα βήματα που έχει διανύσει, μετά το 1991, στην προσπάθεια - επιμέρους ίσως τμημάτων του - να επαναανακαλύψουν τη μαρξιστική - λενινιστική θεώρηση της πραγματικότητας και να επανασυνδεθούν με αυτήν. Στην - όποια - ανάκαμψή του, στις επιτυχίες και κατακτήσεις του, αλλά και στις οπισθοχωρήσεις και τις συγχύσεις του.

Το ΚΚΕ ανέκαθεν πίστευε στην αξία του προλεταριακού διεθνισμού και πολιτευόταν ανάλογα. Ακόμα και σε πολύ σκληρές, για τους Ελληνες κομμουνιστές, εποχές, όπως θα φανεί και στα αρχειακά κείμενα που δημοσιεύουμε, το ζήτημα αυτό κατείχε σημαίνουσα θέση στις θεωρητικές αναζητήσεις των κομμουνιστών, αλλά και στην πρακτική τους δράση. Και σήμερα, σε μια εποχή κατά την οποία η διεθνής τάξη του κεφαλαίου, χωρίς φαινομενικά αντίπαλο δέος, προσπαθεί να επιβάλλει μια άνευ όρων κυριαρχία, θεωρούμε ότι είναι επιτακτική ανάγκη να αντιπαρατεθεί στη "μαύρη διεθνή" των μονοπωλίων, μια ενιαία πολιτική δράση των κομμουνιστικών κομμάτων σε ολόκληρο τον κόσμο, που θα στηρίζεται στην ενιαία αντίληψη και αποδοχή της μαρξιστικής - λενινιστικής κοσμοθεωρίας, στη βάση της οποίας θα διαμορφωθεί ενιαία επιθετική στρατηγική.

Στο Πρόγραμμα που ψηφίστηκε από το 15ο Συνέδριο του Κόμματός μας, αναφέρεται ρητά: (... ) "Η ανασυγκρότηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και η έξοδος από τη σημερινή κατάσταση της κρίσης και της υποχώρησης, η αποκατάσταση της ενότητάς του, στη βάση του μαρξισμού - λενινισμού, του προλεταριακού διεθνισμού και της ενιαίας στρατηγικής, όπως και η συγκεκριμένη έκφρασή της, είναι το επείγον καθήκον που απαιτούν οι σημερινές συνθήκες της πάλης, ενάντια στη διεθνή ενότητα του κεφαλαίου. Στην κατεύθυνση αυτή μπορεί και πρέπει να προχωρήσει αποφασιστικά ο συντονισμός και η κοινή δράση, ο διάλογος και η συζήτηση, για την ιδεολογική του ταυτότητα, τη στρατηγική του σύγχρονου αντιιμπεριαλιστικού και επαναστατικού αγώνα. Διαδικασία η οποία είναι απόλυτα συνδεδεμένη με την αποφασιστική πάλη και αντίκρουση των ρεφορμιστικών και οπορτουνιστικών αντιλήψεων, των διαφόρων θεωριών που στοχεύουν στην ενσωμάτωση και στη χειραγώγηση της εργατικής τάξης".

* * *

Το προηγούμενο χρονικό διάστημα, το ΚΚΕ πήρε και πρακτικά μέτρα για την υλοποίηση αυτού του τμήματος του προγράμματός του, διοργανώνοντας περιφερειακές συνδιασκέψεις (όπως π.χ. τη Συνδιάσκεψη των Κομμουνιστικών Κομμάτων της Ανατολικής Μεσογείου, της Ερυθράς Θάλασσας και του Περσικού Κόλπου), ή παίρνοντας μέρος σε άλλες, διοργανωμένες από άλλα κομμουνιστικά κόμματα, παρεμβαίνοντας, μεταφέροντας την πείρα του και αξιοποιώντας, τη θετική ή αρνητική, πείρα των άλλων κομμάτων.

Ενα σημαντικό τμήμα αυτής της πείρας, προσπαθήσαμε να μεταφέρουμε σε αυτό το τεύχος. Σε συνέντευξη μελών του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ, παρουσιάζονται εκτεταμένες πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση και τη δράση των κομμουνιστικών κομμάτων - τουλάχιστον εκείνων για τα οποία έχουμε μια πληρέστερη πληροφόρηση. Ενα μεγάλο μέρος της ύλης είναι αφιερωμένο σε εκτιμήσεις κομμουνιστών από τις τέως σοσιαλιστικές χώρες, σε σχέση με την αναδιοργάνωση του εκεί κομμουνιστικού κινήματος. Ιδιαίτερη βαρύτητα έχει δοθεί σε άρθρα που εκθέτουν τους δικούς τους προβληματισμούς για τη διαμόρφωση των νέων σοσιαλιστικών σχέσεων, στη διαπάλη τους με τις παλιές, σε αυτό το φυτώριο των κοινωνικών αντιθέσεων, που μπορούν να πάρουν και ανταγωνιστικό, ανατρεπτικό χαρακτήρα, αν έγκαιρα δεν ανιχνευθούν και λυθούν με τη συνειδητή κομμουνιστική δράση.

Στα πλαίσια του ίδιου αφιερώματος δημοσιεύουμε αποσπάσματα λογοτεχνικού έργου (αδημοσίευτου στην Ελλάδα) που αναφέρεται στην προσπάθεια του ιμπεριαλισμού να πλήξει την ΕΣΣΔ, χρησιμοποιώντας την κατασκοπία και την ιδεολογική διάβρωση των κομμουνιστών.

Σε σχέση με το θέμα του αφιερώματος, δημοσιεύουμε ανέκδοτο αρχειακό υλικό: Το πρώτο ντοκουμέντο είναι απόσπασμα από εισηγητική ομιλία του Γκεόργκι Ντιμιτρόφ, στη Συνδιάσκεψη της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας, όπου εκφράζεται η αναγκαιότητα ενιαίας πάλης της εργατικής τάξης και των κομμουνιστών των Βαλκανίων, για την αντιμετώπιση του ιμπεριαλισμού και του πολέμου. Τα δύο επόμενα κείμενα προέρχονται από εφημερίδες - τον "Αντιφασίστα" και την "Πολιτική Επιθεώρηση", που εξέδιδαν οι εξόριστοι κομμουνιστές της Ανάφης. Τα άρθρα που επιλέξαμε προς δημοσίευση, καταδείχνουν ακριβώς το γεγονός ότι ακόμα και σε τόσο σκληρές συνθήκες οι κομμουνιστές προβληματίζονταν και ανέπτυσσαν τη σκέψη και τη δράση τους πάνω σε ζητήματα προλεταριακού διεθνισμού.

Ακόμη, στο παρόν τεύχος δημοσιεύονται ιστορικό άρθρο για τη διαμόρφωση του αλβανικού κράτους, το δεύτερο μέρος της διάλεξης για το Κόμμα και, όπως πάντα, τα τρέχοντα κομματικά ντοκουμέντα.

Προαγωγές αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων

Το σύστημα κρίσεων και προαγωγών των μονίμων στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ) είναι ένα σοβαρό πρόβλημα, συνδέεται όχι μόνο με την ηθική και υλική ανταμοιβή των αξιωματικών, αλλά με την κατάσταση, με το κλίμα, που διαμορφώνεται στο στράτευμα, σε τελευταία ανάλυση επιδρά καίρια στην ικανότητα του συνόλου των ΕΔ, σχετίζεται με την αμυνα της χώρας.

Πάγιο αίτημα των μονίμων στελεχών όλων των βαθμών των ΕΔ, είναι να καθιερωθεί ένα πραγματικά δίκαιο σύστημα προαγωγών που να στηρίζεται στον αντικειμενικό υπολογισμό των προσόντων τους.

Δεν είναι βέβαια δυνατό να αποσιωπά κανείς το ρόλο του ξένου ιμπεριαλιστικού παράγοντα, την εξάρτηση της χώρας, το "δέσιμο" και των ΕΔ παλαιότερα στο αγγλικό και στις μέρες μας στο αμερικανοΝΑΤΟικό άρμα. Είναι χρέος όλων των πατριωτών να μάθουν ή να θυμούνται τις συμφορές που προκάλεσαν στη χώρα μας ο ΙΔΕΑ και η χούντα των συνταγματαρχών, που καθοδηγήθηκαν, στηρίχτηκαν, αναπτύχθηκαν και έδρασαν με υπόδειξη και για τα συμφέροντα των Αγγλο - Αμερικάνων προστατών τους.

  • Η δράση και οι επιδιώξεις τους έγινε δυνατό να έχουν αποτελέσματα γιατί στο χώρο των ΕΔ κυριαρχούσαν ο αντικομμουνισμός, τα στεγανά, η έλλειψη στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων, το ρουσφέτι, η αξιολόγηση των Αμερικανών "συμμάχων".
  • Για να φανεί που μπορεί να οδηγήσει ή εξάρτηση των αξιωματικών από τις "εκθέσεις ικανότητας" και τους "κριτές", θα αναφέρουμε ένα σημείο από το βιβλίο του υποστρατήγου Δ. Χονδροκούκη. "Η αθέατη πλευρά της Τουρκίας" που μιλάει για Ελληνες αξιωματικούς, επιτελείς του Νατοϊκού στρατηγείου Σμύρνης την περίοδο εκείνη. "Η σχολή αυτή των YESMEN διανθιζόταν με ανεπίτρεπτη συμπεριφορά για απόκτηση εύνοιας. Μερικά μπουκάλια εκλεκτού κονιάκ ή σιγαρέτων "Σπέσιαλ" "Τράτζιτο" απ' την Ελλάδα, διοχετεύονταν στους Αμερικάνους συναδέλφους, σαν "φιλική ένδειξη" εν όψει "εγγραφής διαδοχικών σημειώσεων" ή χορηγήσεως καλού διπλώματος "αποδόσεως" κατά τον επαναπατρισμό".

* * *

Είναι γεγονός ότι σήμερα δεν είναι η ίδια πολιτική κατάσταση στη χώρα, ούτε στις ΕΔ. Ομως εξακολουθούν να υπάρχουν η Αμερικανό - Νατοϊκή εξάρτηση, η έλλειψη κατοχύρωσης των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των μονίμων στελεχών των ΕΔ.

  • Υπάρχει μήπως η δυνατότητα συγκρότησης συνδικαλιστικών οργανώσεων, συνεπώς το δικαίωμα όλων των Ελλήνων να συνδικαλίζονται για να υπερασπίζουν τα δικαιώματά τους;
  • Υπάρχει κατοχύρωση των πολιτικών τους δικαιωμάτων, να παίρνουν μέρος σε πολιτικές συγκεντρώσεις, να διαβάζουν όλες τις εφημερίδες, ώστε να διαμορφώνουν γνώμη, χωρίς να έχουν συνέπειες;
  • Καταργήθηκαν μήπως, τα ρουσφέτια και οι διακρίσεις, η λεγόμενη "κοινωνική συμπεριφορά" ως κριτήριο στις τοποθετήσεις, μεταθέσεις και τις προαγωγές;
  • Μπορεί βέβαια να υποστηριχτεί ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει. Υπάρχουν όμως τα γεγονότα αδιάψευστοι μάρτυρες..
  • Πού αποσκοπεί αν όχι στην κομματικοποίηση το βόλεμα ημετέρων και την υποταγή των αξιωματικών, η σύσταση "νέων" κάθε φορά επιτροπών και επιτελείων χωρίς ουσιαστικό αντικείμενο; Δεν πείθουν βέβαια γενικόλογες αναφορές για προσαρμογή στα διεθνώς ισχύοντα ή για λόγους διαφάνειας.
  • Μπορούν μήπως να ισχυριστούν, τόσο από τη ΝΔ, όσο και από το ΠΑΣΟΚ, που εναλλάσσονται σην κυβερνητική εξουσία μετά το '74, ότι η ανάκληση απόστρατων ανωτάτων αξιωματικών των ΕΔ στην ενεργό δράση και η τοποθέτησή τους στα ανώτατα αξιώματα, σχετίζεται με αντικειμενικά κριτήρια αξιολόγησης και όχι με κομματικές και μικροκομματικές σκοπιμότητες, με την προσπάθεια προώθησης, έμμεσα τουλάχιστον, προσωπικών συμφερόντων και επιδιώξεων;

* * *

Θα ήταν βέβαια πολιτική αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι την περίοδο που διανύουμε, στην οποία η πολιτική των κυβερνήσεων χαρακτηρίζεται από υποτέλεια και υποταγή στα μονοπωλιακά συμφέροντα και στις ΑμερικανοΝΑΤΟικές επιδιώξεις, που είναι στα πλαίσια της πολιτικής της νέας τάξης, που στο όνομα της νέας δομής του ΝΑΤΟ παραχωρούν κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, στις Ενοπλες Δυνάμεις θα κυριαρχούσε η διαφάνεια, η δικαιοσύνη και η αξιοκρατία.

  • Ωστόσο, τώρα που πολλά πράγματα φαίνονται ευρύτερα, και στο χώρο των ΕΔ ποιο καθαρά, υπάρχει ανάγκη αλλά και απαίτηση του λαού, των στρατευμένων παιδιών, αλλά και των μονίμων στελεχών των ΕΔ να διαμορφωθεί, άλλη, καλύτερη κατάσταση.
  • Το απαιτεί το συμφέρον της πατρίδας και του λαού μας, της νέας γενιάς που διαμορφώνεται και αναπτύσσεται.
  • Τα κριτήρια που θα κυριαρχήσουν και τα αποτελέσματα των κρίσεων και των προαγωγών των μονίμων αξιωματικών των ΕΔ που πραγματοποιούνται αυτό το διάστημα, θα αποδείχνουν αν οι κρατούντες έβγαλαν και ποια συμπεράσματα. Προκύπτει βέβαια ανάγκη, άμεσα, διαμόρφωσης αδιάβλητων συστημάτων αξιολόγησης προαγωγών και τοποθετήσεων.
  • Ενα σωστό σύστημα ιεραρχίας προαγωγών και τοποθετήσεων πρέπει να προβλέπει και να εξασφαλίζει στην πράξη την καλύτερη αξιοποίηση των αξιωματικών. Αυτό μπορεί να προκύψει από συζήτηση τόσο με τους ενδιαφερόμενους όσο και στη Βουλή. Γι' αυτό το σκοπό καταθέτουμε τις παρακάτω προτάσεις.

α) Οι σημερινές "εκθέσεις ικανότητας" των διοικητών να αντικατασταθούν με την έκθεση - πρόταση της μονάδας τους. Οι εκθέσεις να αναλύουν με στοιχεία (και όχι βαθμολογικά) τις επιδόσεις ή τις ανεπάρκειες του κρινόμενου.

β) Οι εκθέσεις να συντάσσονται από τρία μέλη της άμεσης διοικητικής ιεραρχίας του κρινόμενου, από τα οποία τα δύο να είναι της ειδικότητάς του. γ) Οι εκθέσεις να κοινοποιούνται στους ενδιαφερόμενους πριν την υποβολή τους και να δίνεται η δυνατότητα να εκφράσουν τις αντιρρήσεις τους, με αναφορά που να φτάνει στο συμβούλιο κρίσεων.

δ) Οι κρινόμενοι να έχουν το δικαίωμα να προσφεύγουν σε συμβούλια επανάκρισης.

Αυτή την κρίσιμη για την πατρίδα μας περίοδο είναι χρήσιμο να σημειωθεί ότι:

Κρίσεις μακριά από σκοπιμότητες οδηγούν αναμφίβολα στην ισχυροποίηση των ΕΔ.Σ' αντίθετη περίπτωση θα αναπτύσσεται η αδιαφορία, η απροθυμία, η ιδιοτέλεια, κατάσταση που απευχόμεθα, αλλά δυστυχώς θα συμβεί.

Του συνεργάτη μας Κ.Κ.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ