Η σημερινή Πανελλήνια Μέρα των Προσφύγων - η οποία έχει καθιερωθεί από το 1994 - βρίσκει τη χώρα μας "αιχμάλωτη" ενός πρωτοφανούς κύματος ρατσισμού και ξενοφοβίας. Η αύξηση της εγκληματικότητας και η συνεχώς αυξανόμενη ανεργία είναι φαινόμενα που αδικαιολόγητα - και κυρίως με την υστερική και καθόλου άδολη στάση των ΜΜΕ - αποδίδονται στους αλλοδαπούς.

Για την κοινή γνώμη, οι πρόσφυγες, με ανησυχητική πια συχνότητα, μετατρέπονται σε αποδιοπομπαίους τράγους, που κρύβουν τις πραγματικές αιτίες αύξησης των φαινομένων βίας και εγκληματικότητας. Που κρύβουν τις τραγικές ευθύνες της αντιλαϊκής πολιτικής, που δημιούργησε τη φτώχεια, την ανεργία, τη μιζέρια και την εξαθλίωση. Γι' αυτό και η σημερινή μέρα θα γιορταστεί ουσιαστικά, εάν όλοι μας καταλάβουμε πόσο επιτακτική είναι η ανάγκη αγωνιστικής κινητοποίησης στις μεθοδευμένες αυτές προσπάθειες, προς μια κατεύθυνση ουσιαστικής προστασίας των δικαιωμάτων των προσφύγων.

Εχουν, ήδη, περάσει 50 χρόνια από τότε που υπογράφτηκε η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου - όπου στο άρθρο 14 αναφέρεται πως "κάθε άτομο που καταδιώκεται έχει το δικαίωμα να ζητά και να του παρέχεται άσυλο" - αλλά δυστυχώς το "δίλημμα" εξακολουθεί για πολλούς να παραμένει: "Να προστατεύσουμε τους πρόσφυγες ή να προστατευτούμε απ' τους πρόσφυγες;".Πρόκειται για ένα ερώτημα που τίθεται πλέον εκβιαστικά, τόσο στην Ευρώπη των 12 εκατομμυρίων ανέργων - όπου ανά τρία λεπτά καταγράφεται μια ρατσιστική επίθεση, με στόχο πολύ συχνά τα κέντρα υποδοχής εκείνων που ζητούν πολιτικό άσυλο - όσο και στην Ελλάδα της παραπληροφόρησης και της τρομο-λαγνείας.

Πρόκειται, όμως, κυρίως για ένα ερώτημα που χρησιμοποιούν ως "άλλοθι" οι κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών χωρών για δύο βασικούς λόγους: Πρώτον για ν' αποκρύψουν τις ευθύνες τους όσον αφορά τη σημερινή οικονομική εξαθλίωση των λαών τους και δεύτερον για να βγάζουν όσο μπορούν απ' έξω την ουρά τους, στην υποχρέωσή τους να προστατεύουν και να υποστηρίζουν - οικονομικά και ηθικά - τους πρόσφυγες.

Αναμφισβήτητη απόδειξη των παραπάνω αποτελεί το γεγονός ότι το εντεινόμενο κύμα Κούρδων προσφύγων τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, αντιμετωπίστηκε με παντελή έλλειψη της στοιχειώδους πρόνοιας για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων τους και ενός ικανοποιητικού επιπέδου συνθηκών διαβίωσης.

Αναμφισβήτητη απόδειξη αποτελεί, όμως, και η στάση των κυβερνήσεων των κρατών - μελών της ΕΕ, που απαγορεύουν την είσοδο των προσφύγων στις χώρες τους. Στο όνομα της δήθεν πάταξης της λαθρομετανάστευσης, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις - ενεργοποιώντας και τη Συνθήκη Σένγκεν - εντείνουν τους μηχανισμούς αστυνόμευσης και καταστολής και θέτουν ανυπέρβλητα εμπόδια στους πρόσφυγες που ζητούν πολιτικό άσυλο.

Στη χώρα μας, το ποσοστό αναγνώρισης των αιτούντων άσυλο είναι πολύ χαμηλό, ένα απ' τα χαμηλότερα στην Ευρώπη. Η διαδικασία εξέτασης των αιτήσεων για άσυλο είναι ιδιαίτερα αργή, αφού η περίοδος αναμονής μέχρι την έκδοση απόφασης μπορεί να υπερβεί τους οχτώ μήνες. Πέρα από ιατρική φροντίδα και πρόσβαση στη βασική εκπαίδευση, δεν υπάρχει καμιά άλλη κρατική βοήθεια για τους αναγνωρισμένους πρόσφυγες, πόσο μάλλον για τους αιτούντες άσυλο. Οσο για τις εγκαταστάσεις φιλοξενίας των προσφύγων στην Ελλάδα, υπάρχει μόνο το Κέντρο Υποδοχής Προσφύγων στο Λαύριο, που αρκεί μόλις για 300 άτομα. Αν σκεφτεί κανείς πως μόνο μέσα στο 1997 περισσότερα από 4.800 άτομα ζήτησαν πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα, καταλαβαίνει εύκολα πόσο πίσω βρίσκεται η χώρα μας απ' τους όρους των διεθνών κειμένων που έχει υπογράψει.

"Η κυβέρνηση, με τη βοήθεια των ΜΜΕ, αποδίδει την αύξηση της εγκληματικότητας στους οικονομικούς μετανάστες και τους πολιτικούς πρόσφυγες, καλλιεργώντας κλίμα ξενοφοβίας και ρατσισμού. Στόχος, ο αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης απ' τα ουσιαστικά της προβλήματα και απ' τις πραγματικές αιτίες αύξησης των φαινομένων βίας και εγκληματικότητας(φτώχεια, μέτρα λιτότητας και εκμετάλλευσης των εργαζομένων, ανεργία...). Είναι επιτακτική η ανάγκη αγωνιστικής κινητοποίησης όλων μας ενάντια στις μεθοδευμένες προσπάθειες, προς μια κατεύθυνση ουσιαστικής προστασίας των δικαιωμάτων των προσφύγων", υπογραμμίζει η Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης.

"Προς τι ο γιορτασμός;", αναρωτιέται η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στην Ελλάδα. "Σ' έναν κόσμο με οικονομικούς περιορισμούς και μεταβαλλόμενες προτεραιότητες, οι πρόσφυγες παρακολουθούν άλλη μια δύσκολη ημέρα να ανατέλλει, έστω κι αν αυτή τους έχει αφιερωθεί", αναφέρει χαρακτηριστικά στην ανακοίνωσή της. Και ζητά απ' την ελληνική κυβέρνηση να υιοθετήσει σύντομα μια προσέγγιση σύμφωνη με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, όπου οι διαδικασίες ασύλου θα είναι δίκαιες και ολοκληρωμένες, όπου θα παρέχονται στέγη και ίσες ευκαιρίες στους πρόσφυγες.

"Οι πρόσφυγες - εκείνοι που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους για να περισώσουν ό,τι πιο πολύτιμο υπάρχει: την ελευθερία και τη ζωή τους - δεν έχουν κανέναν λόγο να γιορτάζουν σήμερα. Γιατί η ημέρα των προσφύγων δεν αφορά αυτούς, αλλά τις κυβερνήσεις, τους πολέμους και τις διώξεις που δημιουργούν τους πρόσφυγες", επισημαίνει η Διεθνής Αμνηστία και καλεί τις κυβερνήσεις όλων των ανεπτυγμένων χωρών να σταματήσουν να θυσιάζουν τους πρόσφυγες σε πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα.

Στο "Διαρκές Συνέδριο" λύνουν τις αντιπαραθέσεις τους, σχετικά με τη στάση του ΣΥΝ στη συζήτηση στη Βουλή της Συνθήκης του Αμστερνταμ, οι τρεις τάσεις που διαμορφώθηκαν μέσω του Τύπου, αλλά και στη συνεδρίαση της ΚΠΕ, για το ίδιο ζήτημα. Η Συνθήκη θα έρθει για επικύρωση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο μέσα στο 1998. Είναι γνωστό ότι, με δεδομένη την απόλυτη προσήλωση όλων ανεξαιρέτως των τάσεων στην Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ), έχουν καταγραφεί τρεις προτάσεις: Η μία για "όχι" στη Συνθήκη του Αμστερνταμ, από το λεγόμενο "αριστερό ρεύμα", η δεύτερη που υποστήριξε η "προεδρική" πλειοψηφία της Πολιτικής Γραμματείας και ο πρόεδρος του κόμματος, Ν. Κωνσταντόπουλοςγια "παρών" και η τρίτη για "ναι" στο Αμστερνταμ.

Ασφαλώς δεν είναι κάτι το πρωτοφανές γι' αυτό το κόμμα σε κρίσιμα ζητήματα να παρουσιάζεται... "διχοτομημένο" και "τριχοτομημένο" και, μάλιστα, στο επίπεδο της ηγεσίας του. Αλλά, με δεδομένη τη συμφωνία τους στην πορεία της ενοποίησης, μπορεί να είναι ουσιαστική η διαφωνία τους και ποιον ωφελεί;

Στην όξυνση των αντιπαραθέσεων και το φούντωμα των διαφωνιών στην ηγεσία του ΣΥΝ, για τη στάση που θα κρατήσουν κατά τη διαδικασία συζήτησης - έγκρισης της Συνθήκης του Αμστερνταμ στη Βουλή, ασφαλώς συμβάλλουν οι αρνητικές εξελίξεις από την πορεία εφαρμογής της Συνθήκης του Μάαστριχτ, την οποία ο συγκεκριμένος πολιτικός οργανισμός ψήφισε φανατικά μαζί με τα άλλα κόμματα του κατεστημένου (ΠΑΣΟΚ - ΝΔ), ενισχύοντας έτσι τη συμμετοχή και προσαρμογή της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή καπιταλιστική ενοποίηση. Αυτή την πολιτική συνεχίζει να υποστηρίζει παρά τις συνέπειες που προκαλεί στα λαϊκά στρώματα και τις έντονες αντιδράσεις των εργαζομένων, των αγροτών, των επαγγελματοβιοτεχνών κλπ. Καθώς, λοιπόν, τα οδυνηρά αποτελέσματα της υλοποίησης της Συνθήκης του Μάαστριχτ γίνονται χειροπιαστά από τους εργαζόμενους, οι ίδιοι έχουν τη δυνατότητα, από την ίδια τη ζωή, να "ξεχωρίζουν την ήρα από το στάρι", ότι δηλαδή αυτοί που ψήφισαν ερήμην τους τη Συνθήκη το καλοκαίρι του 1992 είναι ενάντια στα συμφέροντά τους. Με την ακόμη σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, Συνθήκη του Αμστερνταμ, δημιουργούνται προβλήματα στην τακτική του... Ευρωπαίου ΣΥΝ. Κι αυτό, γιατί με τη γενικότερη πολιτική του υπέρ της ΕΕ έχει σημαντική συνεισφορά στην επιχείρηση εξαπάτησης, συμβιβασμού και υποταγής των εργαζομένων, προβάλλοντας, τότε, πως τάχα η Συνθήκη του Μάαστριχτ μπορεί να βελτιωθεί με την αναθεώρηση ή ότι υπάρχουν δυνατότητες βελτίωσης της θέσης των λαϊκών στρωμάτων στην ΕΕ, κάτι που, βέβαια, δεν προκύπτει... Με όλα αυτά, είναι λογικό, η ακόμα χειρότερη Συνθήκη του Αμστερνταμ να προκαλεί "ταραχή" στο ΣΥΝ και στα άλλα κόμματα που έχουν ταυτιστεί με τη στήριξη των αντιλαϊκών επιλογών του Μάαστριχτ, γιατί δύσκολα συγκαλύπτεται ο αντιδραστικός της χαρακτήρας.

Ετσι αυτή η πίεση εκφράστηκε με χαρακτηριστικό τρόπο στη συνεδρίαση της ΚΠΕ με την τριχοτόμησή της, όσον αφορά στη στάση που πρέπει να κρατήσει για τη Συνθήκη του Αμστερνταμ ο Συνασπισμός. Ενώ όλα τα μέλη της ΚΠΕ διαβεβαίωναν για τον "ευρωπαϊκό χαρακτήρα του ΣΥΝ" και τη συμφωνία του κόμματος στις ευρωενωσιακές διαδικασίες (Ενοποίηση - Περιφερειακή, όπως την ονομάζουν, Ολοκλήρωση της Ευρώπης, ΟΝΕ κλπ. ), διαφοροποιούνταν, απλώς, στον τρόπο που πρέπει να εκφράσουν τον προβληματισμό τους και τη θέση τους στη Βουλή, όταν έρθει για έγκριση η Συνθήκη του Αμστερνταμ και για την πορεία της ΟΝΕ, στο φόντο των έντονων αντιδράσεων και κινητοποιήσεων των εργαζομένων, αλλά και των δυνατοτήτων οργάνωσης ακόμη πιο μαχητικών κοινωνικών αγώνων κατά της καταστροφικής πολιτικής των Συνθηκών του Μάαστριχτ και τώρα του Αμστερνταμ.

Ο ίδιος ο Ν. Κωνσταντόπουλος ήταν σαφέστατος στην ομιλία του στην ΚΠΕ του ΣΥΝ: "Στο θέμα αρχής όλοι λέμε ΝΑΙ στην Ευρώπη. Κι όλοι προβληματιζόμαστε για το ποιες πολιτικές, ποιες προτεραιότητες, ποιες κοινωνικές και πολιτικές δομές απαιτούνται. Δεν αγνοούμε τη σημερινή ευρωπαϊκή πραγματικότητα, με τις αντιφάσεις, τις αντιθέσεις και τις αλλαγές που υπάρχουν. Κανείς δεν είναι εφησυχασμένος κι ανυποψίαστος. Συζητάμε τον πολιτικό χειρισμό έναντι της συνθήκης του Αμστερνταμ".

Γίνεται φανερό ότι προσπαθούν να συμβιβάσουν τα ασυμβίβαστα, από τη μια να στηρίξουν την ευρωενωσιακή πολιτική τους και από την άλλη να δείξουν φιλολαϊκό προσωπείο. Γι' αυτό και μιλούν για "χειρισμό", ελπίζοντας ότι και συνεπείς προς το κατεστημένο θα είναι και κυρίως θα αποφύγουν το κόστος της συγκεκριμένης τοποθέτησης... Οσο για την πρόταση του ΟΧΙ, το βασικό επιχείρημα ήταν πως δεν μπορούμε να ταυτιζόμαστε με την αντιευρωπαϊκή πολιτική του Σημίτη που οδηγεί στη χρεοκοπία του ευρωπαϊκού ιδεώδους, το οποίο ταυτίζεται με την αντεργατική - αντικοινωνική πολιτική! Ετσι καταλήγουν στο "ΝΑΙ στην Ευρώπη ΟΧΙ στη Συνθήκη του Αμστερνταμ"!

Τέλος, οι ευρωλάγνοι οπαδοί του ΝΑΙ (Παπαγιαννάκης - Χατζησωκράτης), αδιαφορώντας για οποιοδήποτε κόστος, ζητούν... "περισσότερη Ευρώπη" και... όποιος αντέξει (!), θεωρώντας ότι όποια άλλη πρόταση, εκτός του ΝΑΙ, οδηγεί σε θέσεις άρνησης ή αποχής από την πορεία της συγκεκριμένης ενοποίησης. Σε κάθε περίπτωση είναι μια ακόμα ευκαιρία οι εργαζόμενοι, οι απλοί οπαδοί αυτού του κόμματος, να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα και να ταχτούν με την πολιτική των δικών τους συμφερόντων και την πάλη ενάντια στην αντιδραστική Συνθήκη, στις συνέπειές της και την ΕΕ.

Γιάννης ΖΑΓΓΑΝΑΣ

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα θα συναντηθεί με τη διοίκηση της ΠΟΕΔΗΝ, αύριο, Δευτέρα 6/4/98, στις 14.00. Η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί στην έδρα της ΚΕ στον Περισσό.

Το Κέντρο Μαρξιστικών Ερευνών (ΚΜΕ) πραγματοποιεί πασχαλιάτικη, 5ήμερη εκδρομή (17 - 21.4.98) στην Ανατολική Μακεδονία, στις περιοχές: Καβάλα, Δράμα, Αρχαίους Φιλίππους, Θάσο, Ξάνθη, Κομοτηνή. Οι θέσεις είναι περιορισμένες (τηλέφωνο για πληροφορίες: 8810.046, από τις 9 το πρωί μέχρι τις 7 το βράδυ).

Στον καταυλισμό των Κούρδων προσφύγων στην Παλιά Πεντέλη. Χωρίς φως, θέρμανση, πολλές φορές και νερό, μέσα σε υποτυπώδεις σκηνές, άνθρωποι και σκουπίδια στην πιο "σκληρή" συνύπαρξη