Εχασε τη μάχη με το θάνατο ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Καραμανλής. Ο θάνατός του, όπως ανακοινώθηκε, επήλθε στις 01:40 μετά τα μεσάνυχτα από ανακοπή καρδιάς. Ο θάνατός του ήταν αναμενόμενος καθώς οι θεράποντες γιατροί από νωρίς χτες το πρωί, διαπίστωσαν ραγδαία χειροτέρευση της υγείας του.

Συγγενείς, φίλοι και στενοί συνεργάτες του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας Κων. Καραμανλή είχαν κατακλύσει χτες από νωρίς το πρωί το Θεραπευτήριο "Υγεία", ελπίζοντας να ακούσουν από τους γιατρούς έστω και μια αισιόδοξη κουβέντα για την κατάσταση της υγείας του. Ομως, οι θεράποντες γιατροί του Κων. Καραμανλή κάθε άλλο παρά αισιόδοξοι ήταν, καθώς τα ζωτικά του όργανα δεν ανταποκρίνονταν στη θεραπευτική αγωγή. Ακόμη και η καρδιά του - το μόνο όργανο που τον κρατούσε στη ζωή, παρά την προβληματική λειτουργία του - άρχισε να τον προδίδει αργά το απόγευμα. Η καρδιακή λειτουργία είχε διαρκή πτώση. Το ίδιο και η αρτηριακή πίεση, η οποία από 12 που ήταν το μεσημέρι έφτασε στο 10 αργά το απόγευμα.

Το ιατρικό δελτίο που εκδόθηκε στις 12 μ. ήταν λιτό και δεν κατέληγε, όπως όλα τα προηγούμενα, με τη φράση: "Επόμενο ανακοινωθέν αύριο, εκτός αν υπάρξει αξιόλογη μεταβολή". Σύμφωνα, λοιπόν, με το ιατρικό δελτίο, "η κατάσταση της υγείας του Προέδρου εξακολουθεί να επιδεινώνεται προοδευτικά και παραμένει εξαιρετικά κρίσιμη".

Στο Νοσοκομείο η ατμόσφαιρα χτες ήταν τεταμένη. Γιατροί που είχαν συζητήσει με τους θεράποντες γιατρούς του Κων. Καραμανλή έλεγαν ότι η επιστήμη έκανε ό,τι μπορούσε και ότι περιμένουν πλέον το μοιραίο, διότι "βρισκόμαστε στους τελευταίους χτύπους της καρδιάς του Κων. Καραμανλή". Μάλιστα, ο καθηγητής Καρδιολογίας Ευτ. Βορίδης δήλωσε στους δημοσιογράφους: "Η καρδιά είναι σήμερα (σ.σ. χτες) λιγότερο καλή. Τα πράγματα πάνε πολύ άσχημα. Τα χρονικά όρια είναι πέρα από τις ικανότητες των γιατρών".

Η πολιτική σταδιοδρομία του Κ. Καραμανλή καλύπτει το μισό του αιώνα μας και χωρίς αμφιβολία οι επιλογές του - ταυτισμένες με τις γενικότερες επιλογές της άρχουσας τάξης και των "συμμάχων" - έβαλαν βαθιά τη σφραγίδα τους στο τόπο. Υπήρξε ο πολιτικός που επιλέχτηκε για να υλοποιήσει μια σειρά "στρατηγικού" χαρακτήρα επιλογές για τη χώρα, γεγονός που του προσέδωσε ευρύτερη "καταξίωση" στους υποστηρικτές του συστήματος.

Ο Κ. Καραμανλής γεννήθηκε στο χωριό Πρώτη του Νομού Σερρών το Φλεβάρη του 1907. Αρχικά έγινε δικηγόρος και άσκησε το επάγγελμά του στις Σέρρες. Στην πολιτική εισήλθε το 1935, οπότε και εκλέχτηκε βουλευτής Σερρών του Λαϊκού Κόμματος. Επανεκλέχτηκε βουλευτής και το 1936 και στη συνέχεια αποσύρθηκε από την "ενεργό" πολιτική. Στις εκλογές του 1946 και του 1950 έγινε βουλευτής Σερρών με το Λαϊκό Κόμμα. Οταν ο Παπάγος δημιούργησε το "Συναγερμό" αποχώρησε από το Λαϊκό Κόμμα και εντάχθηκε στο "Συναγερμό", με τη σημαία του οποίου εκλέχτηκε βουλευτής Σερρών το 1951 και 1952.

Στο διάστημα 1946 - 1952 διατέλεσε πολλές φορές υπουργός. Για πρώτη φορά είχε ορκιστεί υπουργός Εργασίας στην κυβέρνηση Κ. Τσαλδάρη στις 24 Νοέμβρη 1946, ενώ στις επόμενες κυβερνήσεις πέρασε διαδοχικά από τα υπουργεία Μεταφορών, Κοινωνικής Πρόνοιας, Αμυνας και Δημοσίων Εργων.

Τον Οκτώβρη του 1955, κατόπιν "υποδείξεων" από τις ΗΠΑ, χρίστηκε από τον τότε βασιλιά Παύλο πρωθυπουργός, αντικαθιστώντας τον ετοιμοθάνατο Παπάγο. Αμέσως μετά, ίδρυσε την "Εθνική Ριζοσπαστική Ενωση" (ΕΡΕ), με την οποία κέρδισε τρεις φορές τις εκλογές, το 1956, το 1958 και το 1961, μέσα στις γνωστές μετεμφυλιοπολεμικές συνθήκες και παρέμεινε πρωθυπουργός μέχρι το Νοέμβρη του 1963. Στις εκλογές της 3ης Νοέμβρη 1963 και κάτω από το βάρος των καταγγελιών για την υπόθεση της δολοφονίας του Γρ. Λαμπράκη - για την οποία ο Κ. Καραμανλής αρνήθηκε επίμονα οποιαδήποτε άμεση ανάμειξη της κυβέρνησής του - ηττήθηκε από την Ενωση Κέντρου. Τότε παραιτήθηκε από την ηγεσία της ΕΡΕ και έφυγε στο Παρίσι μέχρι τη Μεταπολίτευση. Τον Ιούλη του 1974, με την υποστήριξη του "συμμαχικού" παράγοντα, σχημάτισε ως πρωθυπουργός την κυβέρνηση "εθνικής ενότητας", ενώ στις εκλογές του Νοέμβρη του ίδιου χρόνου, το κόμμα του, η Νέα Δημοκρατία, αναδείχτηκε πρώτο κόμμα. Ξανακέρδισε, με πολύ μικρότερο ποσοστό, τις εκλογές το 1977, αλλά το 1980 "μεταπήδησε" στην Προεδρία της Δημοκρατίας μέχρι το 1985. Η δεύτερη θητεία του στο προεδρικό μέγαρο ήταν από το 1990 μέχρι το 1995. Και από το ύπατο αξίωμα αγωνίστηκε για να υπερασπιστεί τις "αρχές" και πολιτικές επιλογές του, όπως προκύπτει και από τα "Αρχεία" του.

Είναι φανερό ότι ο Κ. Καραμανλής υπήρξε ο πολιτικός εκείνος που έβαλε τη σφραγίδα του στη μεταπολεμική πολιτική ζωή της χώρας και οι επιλογές του - επιλογές που στηρίχτηκαν στο γνωστό δόγμα "ανήκομεν εις τη Δύσιν" - την προσέδεσαν στο άρμα του ΝΑΤΟ και της ΕΟΚ. Μπορεί να υποχρεώθηκε μετά την "εξωφρενική" στάση των ΝΑΤΟικών συμμάχων απέναντι στον "Αττίλα" στην Κύπρο το 1974, να βγάλει τη χώρα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, αλλά έσπευσε να επανορθώσει και προώθησε την επανένταξή της, τον Οκτώβρη του 1980. Από τη δεκαετία του '60, εργάστηκε για την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, επιλογή που ολοκληρώθηκε το Μάη του 1979.

Παράλληλα, υπήρξε από τους αρχιτέκτονες για τη διαμόρφωση και την επιβολή του δικομματισμού στην Ελλάδα, "εκσυγχρονίζοντας" το πολιτικό σύστημα. Στο "ενεργητικό" του Κ. Καραμανλή, οι οπαδοί του εγγράφουν και τη "νομιμοποίηση του ΚΚΕ", το 1974, αλλά, όπως έχει και ιστορικά αποδειχθεί, δεν μπορούσε να μην αναγνωρίσει μια αναγκαιότητα και το σημαντικό ρόλο του Κόμματος στην πολιτική ζωή του τόπου.

Σε παρέμβασή του, στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, στη συζήτηση της εισήγησης "Δημοκρατική λειτουργία των Εθνικών Κοινοβουλίων" ο βουλευτής του ΚΚΕ Στρατής Κόρακας τόνισε τα παρακάτω:

"Κύριε πρόεδρε,

Πρόκειται για μια εισήγηση σημαντική, η οποία κάνει μια πραγματική προσπάθεια να επεξεργαστεί το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα Εθνικά Κοινοβούλια και εγώ θα έλεγα και το Ευρωπαϊκό, σχετικά με το ρόλο και τη λειτουργία τους.

Η εισήγηση διαπιστώνει την πραγματική κατάσταση που υπάρχει σχετικά με τη λειτουργία και το ρόλο των εθνικών Κοινοβουλίων, αναφέροντας ότι "ο κύριος ρόλος του Κοινοβουλίου δυσκολεύεται εξαιτίας της αναπτυσσόμενης σημασίας της εκτελεστικής εξουσίας, σε βάρος της ισορροπίας των εξουσιών ανάμεσα στη Βουλή και στην κυβέρνηση, καθώς επίσης και εξαιτίας της καθοριστικής συμμετοχής των ΜΜΕ στη συζήτηση των δημοσίων υποθέσεων, καθώς και της επιτάχυνσης της διαδικασίας λήψης των αποφάσεων που οφείλεται στην άμεση διάδοση των πληροφοριών αμέσως μετά την εμφάνιση των γεγονότων.

Γιατί όμως αυτή "η αναπτυσσόμενη σημασία της εκτελεστικής εξουσίας σε βάρος της ισορροπίας των εξουσιών", δηλαδή σε βάρος των Κοινοβουλίων; Η εισήγηση δε δίνει απάντηση σχετικά με το θέμα αυτό. Κατά τη γνώμη μας πρόκειται εδώ για τα συμφέροντα που υπηρετεί η εκτελεστική εξουσία, κατά κανόνα αντίθετα με τις προεκλογικές διακηρύξεις και υποσχέσεις. Και αυτά τα συμφέροντα πρέπει να τα κατονομάσουμε: είναι τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, του πολυεθνικού κεφαλαίου. Η αλήθεια είναι, ότι ακριβώς σ' αυτή την κατεύθυνση εξυπηρέτησης των ίδιων συμφερόντων λειτουργούν και τα Εθνικά Κοινοβούλια, τουλάχιστον στην πλειοψηφία των βουλευτών τους. Παράλληλα έχουμε τις εξελίξεις στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με τις Συνθήκες του Μάαστριχτ και του Αμστερνταμ και ό,τι αυτές προβλέπουν για την περιθωριοποίηση των αντιπροσωπευτικών θεσμών και την ολοένα και μεγαλύτερη ενίσχυση της εκτελεστικής εξουσίας. Πρέπει να διαπιστώσουμε πράγματι ότι είμαστε μάρτυρες ενός συνεχώς αυξανόμενου ρόλου του Συμβουλίου των Υπουργών και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Τι είναι, όμως, τι εκπροσωπεί αυτή η Ευρωπαϊκή Επιτροπή; Πρόκειται για 17 κυρίους και κυρίες που διορίζονται από τις κυβερνήσεις των χωρών - μελών, που κατά συνέπεια δεν έχουν τη δηλωμένη εμπιστοσύνη των λαών, για τα συμφέροντα και τις τύχες των οποίων όμως αποφασίζουν. Τα Κοινοβούλια παίζουν λοιπόν όλο και περισσότερο ένα ρόλο πρωτοκολλητή των αποφάσεων που λαμβάνονται από μη αντιπροσωπευτικά όργανα, όπως το Συμβούλιο των Υπουργών και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μακριά από τις έδρες των Εθνικών Κοινοβουλίων.

Το πρόβλημα δεν προέρχεται λοιπόν από κάποια "απογοήτευση των πολιτών", όπως ισχυρίζεται η εισήγηση. Η απογοήτευση των πολιτών προέρχεται ακριβώς, μεταξύ άλλων, από την περιθωριοποίηση των Εθνικών Κοινοβουλίων και από την όλο και συχνότερη χρησιμοποίησή τους για να καμουφλάρουν τη δικτατορία του μεγάλου κεφαλαίου, υπό την οποία ζούμε. Και η κατάσταση είναι παρόμοια και σε ό,τι αφορά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Για να αλλάξει αυτή η κατάσταση πρέπει να αλλάξει η ακολουθούμενη οικονομική και κοινωνική πολιτική, να εφαρμοστεί μια πολιτική διαμετρικά αντίθετη από τη σημερινή σε όφελος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων γενικότερα και όχι σε όφελος των μεγάλων συμφερόντων.

Πώς θέλετε τα εκλεγμένα από το λαό όργανα, όπως είναι τα Κοινοβούλια, να έχουν πραγματικές εξουσίες στην εποχή μας, όταν αυτή χαρακτηρίζεται από μια άγρια επίθεση ενάντια στο εισόδημα, στα κοινωνικά δικαιώματα, στις δημοκρατικές ελευθερίες των λαών, σε μια εποχή όπου ο εθνικισμός, οι ενστάσεις, οι συγκρούσεις υποδαυλίζονται συνεχώς γιατί έτσι εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των πολυεθνικών και εκδηλώνονται οι ανταγωνισμοί τους, όταν αυτά τα Κοινοβούλια, όπως είπαμε παραπάνω, έχουν ταχθεί στην πλειοψηφία των βουλευτών τους στην υπηρεσία των μεγάλων συμφερόντων.

Μέσα σε μια τέτοια κατάσταση, με μια τέτοια πολιτική, η συζήτησή μας εδώ ακόμα και όταν από μερικούς γίνεται καλόπιστα, αποτελεί, στην καλύτερη των περιπτώσεων, συζήτηση στο κενό, γεμάτη αυταπάτες, αφού δε χτυπάει το κακό στη ρίζα του.

Ακριβώς σ' αυτό το πνεύμα πρέπει να εκτιμηθεί και η άρνηση, από τις κυρίαρχες δυνάμεις, της απλής αναλογικής ως εκλογικού συστήματος. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου που η εισήγηση δε λέει λέξη γι' αυτό.

Επίσης, στο πνεύμα αυτό πρέπει να αντιμετωπίζεται και ο ρόλος των ΜΜΕ. Η απάντηση στο ερώτημα "από ποιους ελέγχονται" δίνει την ουσία του προβλήματος. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτοί που ελέγχουν τα ΜΜΕ είναι οι ίδιοι που ελέγχουν την εξουσία και δυστυχώς και τα Εθνικά Κοινοβούλια.

Κλείνοντας πιστεύουμε ότι δεν είναι δυνατόν να κτυπηθούν πραγματικά οι ρίζες του προβλήματος χωρίς ριζική αλλαγή της ακολουθούμενης σήμερα πολιτικής".

Παρεμβαίνοντας, ο Στρατής Κόρακας, βουλευτής του ΚΚΕ, στη συζήτηση που έγινε στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, σχετικά με την έκθεση δράσης του Γραφείου του Συμβουλίου της Ευρώπης, σημείωσε τα παρακάτω:

"Κυρία πρόεδρε,

Οφείλω να διαπιστώσω ότι η έκθεση που έχουμε στα χέρια μας δείχνει πως το Συμβούλιο της Ευρώπης αναπτύσσει μια αξιόλογη δραστηριότητα. Ωστόσο, πρέπει να πούμε ότι συχνά, και σωστά, αυτή η δραστηριότητα καταγγέλλεται για ανάμειξη στις εσωτερικές υποθέσεις των χωρών που δεν έχουν καν το καθεστώς του ειδικού προσκεκλημένου στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Τέτοια είναι, για παράδειγμα, η περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας.

Είμαι επίσης αναγκασμένος να διαπιστώσω ότι η εισήγηση δείχνει για μια φορά ακόμη ότι το Συμβούλιο της Ευρώπης συνεχίζει να εφαρμόζει πολιτική "δύο μέτρων και δύο σταθμών". Πριν από λίγα λεπτά, πράγματι, μόλις ζήσαμε μια παρόμοια στιγμή. Ο κ. Μαρμαζόφ, κομμουνιστής Ουκρανός βουλευτής, στην παρέμβασή του, κατέθεσε τεκμηριωμένα την άποψή του και τις διαπιστώσεις του, σχετικά με τις εκλογές στην Ουκρανία, αναφέροντας πολύ συγκεκριμένα στοιχεία. Ενας από τους βουλευτές στην αίθουσα αυτή ζήτησε το λόγο επί του κανονισμού και εσείς δεχτήκατε το αίτημά του να απαλειφθεί από την ομιλία του κ. Μαρμαζόφ το κομμάτι που αναφέρεται στον Πρόεδρο της Ουκρανίας. Κατά την άποψή μου, καθένας πρέπει να είναι εδώ ελεύθερος να διατυπώνει τις απόψεις του και τις πληροφορίες του. Κατά συνέπεια, η παρέμβαση του κ. Μαρμαζόφ δεν μπορεί να περικοπεί. Αντίθετα, ο κ. βουλευτής αντί να διερωτάται πώς με τις διακρίσεις του Προέδρου της Ουκρανίας κατά του κομμουνιστικού κόμματος κατά την προεκλογική περίοδο μπόρεσε αυτό να πάρει τόσο υψηλό ποσοστό, θα έπρεπε να διερωτηθεί πόσο μεγαλύτερο ποσοστό θα πετύχαινε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας, εάν δεν υπήρχαν τόσες διακρίσεις σε βάρος του.

Επίσης, προβλέπεται για την Τετάρτη επείγουσα συζήτηση για το Κοσσυφοπέδιο και συμφωνώ. Απορρίφθηκε όμως πρόταση για επείγουσα συζήτηση κατά τη σύνοδο του περασμένου Γενάρη, πάνω σε μια άλλη τραγωδία, που είναι το μεταναστευτικό κύμα των Κούρδων από την Τουρκία και το Ιράκ και η κατάσταση στην Τουρκία. Το Γραφείο αρνήθηκε επίσης την αποστολή μιας αντιπροσωπείας της Επιτροπής "Μετανάστευσης, Προσφύγων και Δημογραφίας" στην Τουρκία, για να διαπιστώσει επί τόπου ποιες είναι οι πραγματικές αιτίες αυτής της τραγωδίας, αφού πράγματι υπάρχουν διαφορετικές απόψεις σχετικά με το ζήτημα αυτό. Μας παρέπεμψαν στην εισήγηση των κ. κ. Μπαρσόνι και Σβίμερ (βουλευτές), που όμως δεν ικανοποιεί αυτή την ανάγκη.Στο ίδιο πνεύμα κατά την προηγούμενη σύνοδο έγινε συζήτηση, αρκετά έντονη, για τη θανατική ποινή στην Ουκρανία, χωρίς να γίνει ωστόσο καμιά αναφορά στην πραγματική κατάσταση που υπάρχει στη Ρωσία και σε άλλες χώρες, όπως η εγκληματικότητα, τα εκατομμύρια των εργαζομένων που δεν πληρώθηκαν το μισθό τους εδώ και ένα χρόνο, τα εκατομμύρια των παιδιών που ζουν άστεγα κλπ.

Επιπλέον, ούτε λέξη δε λέγεται για το ότι και στις χώρες μας, τις λεγόμενες ανεπτυγμένες, υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός ανέργων. Ποιο είναι το ποσοστό της ανεργίας; Το δικαίωμα στην εργασία δεν είναι ένα στοιχειώδες δικαίωμα; Ποιες είναι οι διαστάσεις της εξαθλίωσης; Πόσοι γέροι και παιδιά, χωρίς να αναφερθώ στους άλλους, ζουν άστεγοι; Πόσες δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας; Και πόσες κατακτήσεις που επιτεύχθηκαν από τους εργαζόμενους και τους λαούς με σκληρούς αγώνες πολλών δεκαετιών (οχτάωρο, κοινωνική ασφάλιση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και παιδεία δωρεάν, κοινωνική πρόνοια) αμφισβητούνται ή και καταργούνται, ακόμη, στις μέρες μας στο όνομα της "οικονομίας της αγοράς" και της "ανταγωνιστικότητας";

Αυτά είναι ορισμένα ζητήματα, με τα οποία θα έπρεπε να ασχολείται το Συμβούλιο της Ευρώπης, φροντίζοντας κατ' αρχήν να σέβεται τις αρχές του, πρώτα στο ίδιο του το σπίτι".

Συγγενείς, φίλοι και στενοί συνεργάτες του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας Κων. Καραμανλή είχαν κατακλύσει χτες από νωρίς το πρωί το Θεραπευτήριο "Υγεία", ελπίζοντας να ακούσουν από τους γιατρούς έστω και μια αισιόδοξη κουβέντα για την κατάσταση της υγείας του. Ομως, οι θεράποντες γιατροί του Κων. Καραμανλή κάθε άλλο παρά αισιόδοξοι ήταν, καθώς τα ζωτικά του όργανα δεν ανταποκρίνονταν στη θεραπευτική αγωγή. Ακόμη και η καρδιά του - το μόνο όργανο που τον κρατάει στη ζωή, παρά την προβληματική λειτουργία του - άρχισε να τον προδίδει αργά το απόγευμα. Η καρδιακή λειτουργία είχε διαρκή πτώση. Το ίδιο και η αρτηριακή πίεση, η οποία από 12 που ήταν το μεσημέρι έφτασε στο 10 αργά το απόγευμα.

Το ιατρικό δελτίο που εκδόθηκε στις 12 μ. ήταν λιτό και δεν κατέληγε, όπως όλα τα προηγούμενα, με τη φράση: "Επόμενο ανακοινωθέν αύριο, εκτός αν υπάρξει αξιόλογη μεταβολή". Σύμφωνα, λοιπόν, με το ιατρικό δελτίο, "η κατάσταση της υγείας του Προέδρου εξακολουθεί να επιδεινώνεται προοδευτικά και παραμένει εξαιρετικά κρίσιμη".

Στο Νοσοκομείο η ατμόσφαιρα χτες ήταν τεταμένη. Γιατροί που είχαν συζητήσει με τους θεράποντες γιατρούς του Κων. Καραμανλή έλεγαν ότι η επιστήμη έκανε ό,τι μπορούσε και ότι περιμένουν πλέον το μοιραίο, διότι "βρισκόμαστε στους τελευταίους χτύπους της καρδιάς του Κων. Καραμανλή". Μάλιστα, ο καθηγητής Καρδιολογίας Ευτ. Βορίδης δήλωσε στους δημοσιογράφους:"Η καρδιά είναι σήμερα (σ.σ. χτες) λιγότερο καλή. Τα πράγματα πάνε πολύ άσχημα. Τα χρονικά όρια είναι πέρα από τις ικανότητες των γιατρών".

Συνεχίζεται η τρίμηνη καμπάνια αλληλεγγύης στην Κούβα,που διοργανώνει το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας για το σπάσιμο του απάνθρωπου εμπάργκο των Αμερικανών ιμπεριαλιστών. Η συγκέντρωση φαρμάκων και χρημάτων γίνεται καθημερινά στα κεντρικά γραφεία του Συνδικάτου (Βερανζέρου 1, 2ος όροφος) στην πλατεία Κάνιγγος και στα συνοικιακά γραφεία των παραρτημάτων του συνδικάτου.

Ο αριθμός του λογαριασμού στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος είναι: 155/482206-47.