Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978 έγινε στην Αργεντινή και ήταν ίσως ο χειρότερος θεσμός. Η χούντα του Βιντέλα με το... ζόρι ήθελε να πάρει το κύπελλο, όμως για να γίνει αυτό, χρειάστηκαν να γίνουν πράγματα και θαύματα. Αποκορύφωμα η ήττα - "σοκ" 6-0 του εκπληκτικού ως τότε Περού, για να περάσει στον τελικό η Αργεντινή, με καλύτερη διαφορά τερμάτων από τους Βραζιλιάνους, που ακόμη φωνάζουν για δωροδοκία της χούντας του Περού. Στον τελικό οι παίκτες του Σεζάρ Μενότι αντιμετώπισαν την Ολλανδία, που για δεύτερη συνεχόμενη φορά έφτανε στη βρύση, όμως δεν έπινε νερό. Μορφή του Παγκοσμίου Κυπέλλου ήταν αναμφίβολα ο Μάριο Κέμπες (πρώτος σκόρερ του θεσμού με 7 γκολ), που σχεδόν από το πουθενά έγινε ο ηγέτης και σκόρερ των Αργεντίνων. Ελαμψαν ακόμη οι Οσβάλντο Αρντίλες, Ντανιέλ Πασαρέλα (Αργεντινή), ο Ολλανδός "χορευτής" Ρόμπι Ρέζενμπριγκ ο Περουβιανός μαέστρος Τεόφιλο Κουμπίγιας ο Αυστριακός Χέρμπερτ Προχάσκα και ο Ιταλός "βαρόνος" Φράνκο Κάουζιο.

Το σύστημα που έδωσε τα σκήπτρα στην Αργεντινή ήταν το κλασικό 4-3-3, που εμπιστεύτηκε ο Λουίς Σεζάρ Μενότι.

Ο ΤΕΛΙΚΟΣ: ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ - ΟΛΛΑΝΔΙΑ 3-1 στην παράταση (37, 104 Κέμπες, Μπερτόνι 114 - Νανίγκα 81.

Αργεντινή: Φιγιόλ, Ολγκίν, Γκαλβάν, Πασαρέλα, Ταραντίνι, Αρντίλες (65 Λαρόσα), Γκαγιέγκο, Κέμπες, Μπερτόνι, Λούκε, Ορτίθ (74 Χούζεμαν).

Ολλανδία: Γιόνγκμπλουντ, Γιάνσεν (72 Σουρμπίρ), Μπραντς, Κρολ, Ποόρτφλιτ, Χάαν, Β. Βαν Ντερ Κέρκοφ, Νέσκενς, Ρ. Βαν Ντερ Κέρκοφ, Ρεπ (58 Νανίγκα), Ρέζενμπριγκ.

Το "χέρι του Θεού" επικαλέστηκε ο Ντιέγκο Μαραντόνα μόλις σημείωσε το πρώτο γκολ - με το χέρι - κατά της Αγγλίας (2-1), κάτι που δεν είδε ο Τυνήσιος διαιτητής Αλ Μπενασέρ. Οι Αγγλοι, ψύχραιμοι όπως πάντα, διαμαρτυρήθηκαν κόσμια, αλλά το θέμα δεν είχε καμία συνέχεια. "Θύμα" της διαιτησίας και η εκπληκτική Σοβ. Ενωση του Βαλερί Λομπανόφσκι. Ο ανεκδιήγητος διαιτητής Φρέντρικσον από τη Σουηδία με το έτσι θέλω σταμάτησε την κόκκινη ταξιαρχία, που βάδισε φουλ για τελικό, στέλνοντας στην επόμενη φάση το Βέλγιο.

Πάντως, ο Ντιέγκο Μαραντόνα ήταν ο άνθρωπος που χάρισε το τρόπαιο στην Αργεντινή. Αξιοι παρτενέρ του οι Χόρχε Μπουρουτσάγκα, Χόρχε Βαλντάνο. Αρεσαν ακόμη οι Σοβιετικοί Ιγκορ Μπελάνοφ και Αλεξάντρ Ζαβάροφ, ο Βραζιλιάνος Αντόνιο Καρέκα και ο κορυφαίος σκόρερ Αγγλος Γκάρι Λίνεκερ με 6 γκολ.

Οσον αφορά τα συστήματα η Αργεντινή με 4-4-2, έμπνευση του Κάρλος Μπιγιάρδο, πήρε το τρόπαιο. Αναμφίβολα όμως το ταλέντο του Μαραντόνα ήταν αυτό που έβγαλε νοκ άουτ όλα τα συστήματα παγίδευσής του. Ο Ντιέγκο στο Μεξικό άγγιξε, για άλλους ξεπέρασε, ακόμη και τον μεγάλο Πελέ.

Ο ΤΕΛΙΚΟΣ: ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ - ΓΕΡΜΑΝΙΑ 3-2 (22 Μπράουν, 53 Βαλντάνο, 86 Μπουρουτσάγκα - 73 Ρουμενίγκε, 83 Φέλερ).

Αργεντινή: Πούμπιντο, Κουτσιούφο, Μπράουν, Ρουτζέρι, Ολαρτικοετσέα, Τζούστι, Ενρίκε, Μπουρουτσάγκα (89 Τρομπιάνι), Μπατίστα, Μαραντόνα, Βαλντάνο.

Γερμανία: Σουμάχερ, Μπέρτχολντ, Κ. Χ. Φέρστερ, Εντερ, Γιάκομπς, Μπρίγκελ, Ματέους, Ρουμενίγκε, Μάγκατ (61 Ν. Χένες), Κ. Αλοφς (46 Φέλερ), Μπρέμε.

Η πειθαρχία και η πληρότητα που παρουσίασε η Γερμανία σε κάθε γραμμή της, την οδήγησε στην κατάκτηση του τροπαίου το 1990 στα γήπεδα της Ιταλίας. Το συγκρότημα του Φραντς Μπεκενμπάουερ είχε μια σταθερή πορεία προς τον τελικό και είναι από τις λίγες φορές που ουσιαστικά ο τροπαιούχος δεν είχε μεγάλη πίεση. Στο χειρότερο τελικό όλων των εποχών τα πάντσερ επικράτησαν με ένα αμφισβητούμενο πέναλτι, που μετέτρεψε σε γκολ ο Αντρέας Μπρέμε. Ο Μαραντόνα αυτή τη φορά δεν μπόρεσε να σώσει την ομάδα του και έφυγε κλαίγοντας, μόλις έληξε ο τελικός. Ευχάριστη έκπληξη ήταν το Καμερούν, που έφτασε ως τα προημιτελικά.

Παίκτες που ξεχώρισαν: Λόταρ Ματέους, Αντρέας Μπρέμε, Γιούργκεν Κλίνσμαν από τη Γερμανία, Τότο Σκιλάτσι (πρώτος σκόρερ με 7 γκολ) από την Ιταλία, ο Καμερουνέζος Ροζέ Μιλά, οι Αγγλοι Ντέιβιντ Πλατ, Πολ Γκασκόιν, ο Αργεντίνος πορτιέρο Αντόνι Γκοϊκοετσέα και ο συμπατριώτης του Κλαούντιο Κανίγια.

Το σύστημα που διάλεξε ο "Κάιζερ" ώστε να φέρει τους Γερμανούς στο πιο ψηλό σκαλί ήταν το 3-5-2 που άνοιγε νέους ορίζοντες για τη δεκαετία του '90.

Ο ΤΕΛΙΚΟΣ: ΓΕΡΜΑΝΙΑ - ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ 1-0 (84 Μπρέμε με πέναλτι).

Γερμανία: Ιλγκνερ, Μπέρτχολντ (72 Ρόιτερ), Μπρέμε, Κόλερ, Αουγκεντάλερ, Μπούχβαλντ, Λιτμπάρσκι, Χέσλερ, Φέλερ, Ματέους, Κλίνσμαν.

Αργεντινή: Γκοϊκοετσέα, Σεριθουέλα, Σενσίνι, Λορέντσο, Φουτζέρι (46 Μονζόν), Σιμόν, Μπουρουτσάγκα (54 Καλντερόν), Μπασουάλδο, Ντεζότι, Μαραντόνα, Τρόλιο.

Χρειάστηκε να περάσουν 24 ολόκληρα χρόνια ώστε η βασίλισσα Βραζιλία να επιστρέψει στο θρόνο της. Οπως και να το κάνουμε το Μουντιάλ των ΗΠΑ ήταν διαφορετικό απ' όλα τα άλλα. Σε μια απέραντη χώρα, που λίγα ξέρει για το ποδόσφαιρο, είχαμε κέρδη και... ζημίες, αφού τα Αμερικανάκια το παράκαναν με τη σχολαστικότητά τους, δίνοντας έναν πολύ αυστηρό τόνο στη διοργάνωση. Εντυπωσίασαν οι "καριόκας" που επιτέλους φρόντισαν την άμυνά τους. Για πρώτη φορά δε σημειώθηκε γκολ στα ενενήντα λεπτά και στην παράταση του τελικού, ενώ επίσης για πρώτη φορά μια ομάδα, η Βραζιλία, έφθασε σε 4 κατακτήσεις τροπαίου. Α, για πρώτη φορά πήγε και η Ελλάδα του Αλκέτα Παναγούλια! Απολογισμός τρεις ήττες σε ισάριθμα ματς και 0-10 τέρματα. Τα σχόλια περιττεύουν.

Παίκτες που ξεχώρισαν οι: Ρομάριο, Ντούνγκα, Μπεμπέτο από την πρωταθλήτρια, Ρ. Μπάτζιο, Μαλντίνι, Αλμπερτίνι από τη φιναλίστ οι Ρώσοι Σάλενκο, Μοστοβόι, ο Γερμανός Χέσλερ, ο Βούλγαρος Κρίστο Στόιτσκοφ, ο Ρουμάνος Γκεόργκε Χάτζι. Στην κορυφή των σκόρερ βρέθηκαν οι Σαλένκο, Στόιτσκοφ με 6 γκολ. Το Μουντιάλ των ΗΠΑ ήταν ο "επιτάφιος" για τον Ντιέγκο Μαραντόνα, που πιάστηκε ντοπαρισμένος. Ηταν ένα άδοξο φινάλε.

Το σύστημα που κυριάρχησε ήταν το 4-3-3 του Μάριο Ζάγκαλο που "θωράκισε" την άμυνα της Βραζιλίας.

Ο ΤΕΛΙΚΟΣ: ΒΡΑΖΙΛΙΑ - ΙΤΑΛΙΑ 0-0, 3-2 στα πέναλτι.

Βραζιλία: Ταφαρέλ, Ζορζίνιο, (21 Καφού), Μπράνκο, Μάρσιο Σάντος, Αλνταϊρ, Μάουρο Σίλβα, Μαζίνιο, Ντούνγκα, Ρομάριο, Ζίνιο (105 Βιόλα), Μπεμπέτο.

Ιταλία: Παλιούκα, Μούσι (35 Απολόνι), Μπεναρίβο, Μαλντίνι, Μπαρέζι, Ντίνο Μπάτζιο (95 Εβάνι), Ντοναντόνι, Αλμπερτίνι, Μασάρο, Ρομπέρτο Μπάτζιο, Μπέρτι.