Ο Φριάντ όταν ξεκίναγε, πριν από τρεις μήνες, για να 'ρθει στη χώρα μας, πίστευε πως η ελευθερία θα είχε άλλο πρόσωπο. Ο δάσκαλος απ' το Ιράκ δεν μπορούσε να φανταστεί πως η καινούριαζωή του θα "περιλάμβανε" ένα ξεροκόμματο τη μέρα και τον κίνδυνο ανά πάσα στιγμή να απελαθεί στην Τουρκία, να απελαθεί στον ...σίγουρο θάνατο.

Ο Λατίφ - που είχε στην πατρίδα του ένα απ' τα καλύτερα εστιατόρια - περιμένει κάθε μέρα στην Ομόνοια τα κατοστάρικα των περαστικών, για να βάλει κάτι στο στόμα του. Σηκώνει το μανίκι του, δείχνει τα σημάδια απ' τους ορούς και μισο - ειρωνικά, μισο - απελπισμένα λέει: "Ποιος θα το 'λεγε πως θα πήγαινα στο νοσοκομείο για ασιτία. Ποιος θα το 'λεγε και ποιος θα το πίστευε".

Δίπλα στον Φριάντ και τον Λατίφ, στέκουν ο Αχμέτ, ο Χιουφά, ο Νάχορο, ο Σάρουατ. Και οι έξι, μαζί με άλλους 25 συμπατριώτες τους, συμμετείχαν στην 9ημερη απεργία πείνας που έκαναν οι Κούρδοι πρόσφυγες απ' το Ιράκ στα Προπύλαια, ζητώντας - με λίγα λόγια - αυτό που ήταν γραμμένο, στα αγγλικά και στα ελληνικά, σ' ένα απ' τα πανό τους: "Πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα στους Κούρδους πρόσφυγες, όπως αυτά ισχύουν στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες". Μια απεργία πείνας που έληξε το απόγευμα της 11.6.1998, όταν αποφασίστηκε, ως επόμενο βήμα δράσης, η πραγματοποίηση ημερίδας, στην οποία θα συζητηθούν τα θέματα που τους ενδιαφέρουν: Οι απελάσεις, το πολιτικό άσυλο και η δημιουργία κέντρου υποδοχής. Η ημερίδα θα γίνει την ερχόμενη Τετάρτη(17.6.1998) στις 2 μ.μ., στο αμφιθέατρο της Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

"Για μας αυτή η ημερίδα είναι η τελευταία μας ελπίδα, είναι η τελευταία απεγνωσμένη κραυγή μας. Οι πολιτικοί που θα κληθούν να λάβουν μέρος σ' αυτήν, θα πρέπει να πάρουν και ξεκάθαρες θέσεις", επισήμανε ο Νάχορο Μοχάνμετ, ο μόνος της παρέας που ζει στον καταυλισμό της Πεντέλης. Ο μόνος που δεν αναγκάζεται να κοιμάται σε χαρτόκουτα στον υπόγειο της Ομόνοιας, ο μόνος που ξέρει πως, έστω και μια φορά την ημέρα, θα φάει ένα πιάτο φαϊ.

Ο πιο μικρός σε ηλικία απ' τους 30 Κούρδους πρόσφυγες του Ιράκ που πήραν μέρος στην απεργία πείνας, είναι ο 18χρονος Σάρουατ Οσμάλ.Εφυγε απ' το Ιράκ πριν από δύο μήνες, αφήνοντας πίσω του νεκρούς τους δύο γονείς του και έναν αδελφό του. "Πίστευα πως στην Ελλάδα θα συναντούσα μιαν άλλη αντιμετώπιση. Πίστευα πως οι Κούρδοι στη χώρα σας προστατεύονται από την κυβέρνηση. Αντί γι' αυτό συνάντησα εξαθλίωση, αδιαφορία και κυρίως βρέθηκα αντιμέτωπος με τον κίνδυνο των απελάσεων. Ζω κι εγώ, όπως και οι περισσότεροι εδώ πέρα, στην Ομόνοια, τρώγοντας μια φορά την ημέρα και μένοντας νηστικός τις επόμενες τρεις! Η απεργία που κάναμε αυτές τις μέρες ήταν ο μόνος τρόπος, για να διεκδικήσουμε ανθρώπινους όρους ζωής", λέει χωρίς σταματημό ο 18χρονος Κούρδος.

Ενας ακόμα νεαρός, ο 19χρονος Χιουφά Μοχάμετ,είναι κατηγορηματικός: "Κάθε μέρα που περνά ζούμε με την αγωνία της απέλασης. Ηρθαμε εδώ για να γλιτώσουμε τη ζωή μας και φοβόμαστε πως η ελληνική κυβέρνηση θα μας στείλει από μόνη της στο απόσπασμα!". Ο Χιουφά, ωστόσο, δεν παραλείπει να αναφερθεί και στη στάση των Ελλήνων πολιτών: "Είναι πραγματικά συγκινητική η συμπαράστασή τους. Ολες αυτές τις μέρες μαζέψαμε εκατοντάδες υπογραφές απ' τους περαστικούς, οι οποίοι επίσης ζητούν να σταματήσουν οι απελάσεις των Κούρδων. Μακάρι παρόμοια ευαισθησία να έδειχνε και η ελληνική κυβέρνηση".

Μόνο ο 36χρονος Αχμέτ Κάλιπ φέρνει και ξαναφέρνει την κουβέντα στις συνθήκες διαβίωσης των Κούρδων. "Τρεις μήνες στη χώρα σας δεν έχω κοιμηθεί ούτε μια φορά σε κρεβάτι. Κρεβάτι μου είναι τα χαρτόκουτα στην Ομόνοια. Αλλά και κει συνεχώς η Αστυνομία μας κυνηγά. Φαγητό υπάρχει μόνο αν ενδιαφερθεί η εκκλησία ή κανένας περαστικός. Πολιτικό άσυλο θέλουμε και μια δουλιά. Να μπορέσουμε να ζήσουμε αξιοπρεπώς, γιατί την αξιοπρέπειά μας δεν την αφήσαμε πίσω...".

Αυτές οι τελευταίες κουβέντες του Αχμέτ αποδείχτηκαν περίτρανα, όταν οι Κούρδοι μάζεψαν το πρόχειρο αντίσκηνο και τα πανό τους απ' τα Προπύλαια και- παρά την εξάντλησή τους - παρέδωσαν το χώρο στο Πανεπιστήμιο όπως ακριβώς τον βρήκαν.

Η 38η συνάντηση των Ελλήνων μεταναστών της Δυτικής Ευρώπης πραγματοποιήθηκε, με μεγάλη επιτυχία, την 1η Ιούνη στις Βρυξέλλες. Για μια μέρα, ένα πάρκο της βελγικής πρωτεύουσας μετατράπηκε... σε "μικρή Ελλάδα", αφού χιλιάδες Ελληνες μετανάστες συνέβαλλαν στην ατμόσφαιρα του ελληνικού πανηγυριού που επικράτησε στη συνάντηση, προς τέρψη και των ξένων φίλων.

Οι μετανάστες γλέντησαν με μουσική και ελληνικούς μεζέδες και συναντήθηκαν με συντοπίτες τους, φορτίζοντας συγκινησιακά την ατμόσφαιρα. Αποκορύφωμα της γιορτής ήταν η παρουσίαση παραδοσιακών χωρών από Ελληνόπουλα δεύτερης και τρίτης γενιάς μεταναστών, που μετατρέποντας την πολιτιστική άμυνα απέναντι στον πολιτιστικό "ευρω - οδοστρωτήρα" σε αντεπίθεση, συσπειρώνονται στους μαζικούς φορείς των αποδήμων και μαθαίνουν την ιστορία και τις παραδόσεις της Ελλάδας.

Μοναδική παραφωνία, το πρακτορείο που διανέμει τον ελληνικό ημερήσιο Τύπο και που ήρθε στη συνάντηση να πουλήσει εφημερίδες: Ελειπε μόνο ο "Ριζοσπάστης" και μερικές ακόμη πρωινές!Στις διαμαρτυρίες των μεταναστών, η απάντηση ήταν ότι το πρακτορείο δε φέρνει παραπάνω φύλλα από τις παραγγελίες!

Αντίθετα από τις Βρυξέλλες, στο Βούπερταλ της Γερμανίας, η ατμόσφαιρα του 17ου Φεστιβάλ ποντιακών χορών που διοργάνωσε η Ομοσπονδία Ποντιακών Συλλόγων Ευρώπης μαζί με τον τοπικό ποντιακό σύλλογο, δεν ήταν το ίδιο πανηγυρική. Γι' αυτό "φρόντισαν" ορισμένοι επιτήδειοι, που μετέτρεψαν το φεστιβάλ σε βήμα προπαγανδιστικών ομιλιών των επίσημων προσκεκλημένων! Επί 2,5 ώρες"χαιρέτιζαν" το φεστιβάλ, με κάποιους από αυτούς να φτάσουν στο σημείο να πουν, ότι οι Πόντιοι με τους συλλόγους τους είναι πρωτεργάτες του..."ευρωπαϊκού οράματος".

Με αυτό τον τρόπο προσπάθησαν να καπηλευτούν τους κόπους των 36 ποντιακών συλλόγων που έλαβαν μέρος, οι οποίοι ωστόσο ενθουσίασαν με τις επιδόσεις των χορευτικών τους συγκροτημάτων και κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού για πολλές ώρες.

Τέλος, να σημειωθεί ότι οι διοργανωτές απαγόρευσαν στην ουσία σε ανθρώπους του Τύπου να κάνουν τη δουλιά τους, "χρίζοντας" εμμέσως σαν αποκλειστικό δικαιούχο αυτού του δικαιώματος έναν φωτορεπόρτερ ονόματι Γ. Κυριακίδη.

Σκληρή κριτική ασκεί η "Δημοκρατική Πρωτοπορία" παράταξη των Ελλήνων μεταναστών στο Βέλγιο, για το 6ο συνέδριο της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων Βελγίου που πραγματοποιήθηκε στις 25 και 26 Απρίλη. Να σημειωθεί ότι οι εκλεγμένοι σύμβουλοι από το συνέδριο κατάφεραν να συγκροτήσουν το νέο προεδρείο μόλις στις 24 Μάη 1998 και μετά από δύο συνεδριάσεις που δεν καρποφόρησαν.

Η παράταξη τονίζει σε προκήρυξή της, ότι "εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, το πνεύμα και η αναφορά από παράγοντες και παρατάξεις περιστράφηκε και αναλώθηκε σε γενικότητες". "Η ανεργία, μάστιγα της εποχής μας, συνέπεια της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της ΕΕ, υποτιμήθηκε. Εκτός από τον ευρωβουλευτή του ΚΚΕ, κανένας άλλος παράγοντας δεν ασχολήθηκε μ' αυτό το τόσο σοβαρό πρόβλημα".

Επίσης, θεωρεί απαράδεκτο το γεγονός να μιλάνε οι σύνεδροι λίγα λεπτά, ενώ διάφοροι παράγοντες να κάνουν ομιλίες ωρών. Ιδιαίτερη αναφορά κάνει και στην απαράδεκτη, όπως τη χαρακτηρίζει, συμπεριφορά του γενικού γραμματέα Απόδημου Ελληνισμού, ο οποίος δημιούργησε ουσιαστικά ένα είδος παρασυνεδρίου σε διπλανή αίθουσα από αυτή των εργασιών του συνεδρίου! Γεγονός που ανάγκασε την παράταξη να διμαρτυρηθεί και να διακόψει την παρασυγκέντρωση.

Η ΔΠ προσθέτει ότι έθεσε στο συνέδριο και το σοβαρό πρόβλημα των ελληνικών προξενείων που κλείνουν, με αποτέλεσμα την ταλαιπωρία πολλών μεταναστών μας, ενώ για το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού σημειώνει, ότι "θα πρέπει κατά κύριο λόγο να ρυθμίζει τις σχέσεις του με τις Κοινότητες και την ΟΕΚ, προτρέποντάς τους να συμπαραστέκονται σε όλους τους Ελληνες εργαζόμενους ανά τον κόσμο".

Η παράταξη τονίζει επίσης ότι πρέπει να αναζητηθούν λύσεις για τη συμμετοχή της νεολαίας στο μαζικό κίνημα για να προστατευτούν από την περιθωριοποίηση και τα ναρκωτικά που τους ρίχνει η παρατεταμένη και διαρκώς ογκούμενη ανεργία. Οσον αφορά τους άλλους εργαζόμενους άλλων εθνικοτήτων, η ΔΠ τονίζει ότι "θα πρέπει να είμαστε αλληλέγγυοι" και πως "όλοι μαζί θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικότερα το ρατσισμό και την ξενοφοβία".

Απεβίωσε ο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης Δημήτρης Τόμπρος, 85 χρόνων.

Η κηδεία του θα γίνει στην Τρίπολη την Κυριακή 14 Ιούνη και ώρα 5μμ από το ναό Αγίου Δημητρίου

Στις 13 Ιούνη συμπληρώνονται έξι μήνες από τότε που έφυγε από τη ζωή, στα 86 χρόνια του, ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΟΥΔΟΥΡΗΣ.Ηταν ένας αληθινός αγωνιστής της ζωής, ο οποίος με το ήθος του και τους αγώνες του τίμησε το χωριό του.

Ως πρόεδρος του χωριού (Βάγια Θηβών) στην Κατοχή αγωνίστηκε, τόσο για την απελευθέρωση της πατρίδας, όσο και για τα συμφέροντα των εργαζομένων του χωριού. Στη μνήμη του η οικογένειά του προσφέρει στο "Ριζοσπάστη", που ήταν η καθημερινή του συντροφιά, 30.000 δρχ.

***

Σαράντα μέρες πέρασαν από το θάνατο του αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης και όλων των αγώνων του λαού μας ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΑΣΙΛΑΚΗ.

Σήμερα Κυριακή 14 Ιούνη 1998 τελούμε 40ήμερο μνημόσυνο στη μνήμη του, στο χωριό του Ανω Πέτρα Αρτας.

Η σύζυγος, τα παιδιά του, οι λοιποί συγγενείς.

• Τα Παραρτήματα ΛΑΜΙΑΣ και ΔΟΜΟΚΟΥ διοργανώνουν εκδήλωση σήμερα στις 11 π.μ. στο ΚΟΥΡΝΟΒΟ, για να τιμηθεί η μνήμη των 106 Ελλήνων πατριωτών, που εκτελέστηκαν από τα ιταλικά φασιστικά στρατεύματα κατοχής στις 6-6-1943. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο χώρο του μνημείου, που βρίσκεται πριν από το χωριό Αγ. Στέφανος Δομοκού.
• Το Παράρτημα ΑΙΤΩΛΙΚΟΥ της ΠΕΑΕΑ διοργανώνει εκδήλωση την Κυριακή 21-6-98 στη μνήμη των αγωνιστών που έπεσαν κατά την ανατίναξη τρένου των Γερμανών κατακτητών, στις 21-6-1944

Τα αιτήματα των Κούρδων προσφύγων από το Ιράκ, για τα οποία έγινε η απεργία πείνας και για τα οποία θα γίνει και η ημερίδα την Τετάρτη, είναι τα εξής:

• Ζητούν από την ελληνική κυβέρνηση να παρέχει πολιτικό άσυλο σε όλους τους Κούρδους, όπως γίνεται και στις άλλες χώρες της Ευρώπης, και όχι μόνο σε μερικούς.
• Να σταματήσουν οι απελάσεις που γι' αυτούς σημαίνει βέβαιος θάνατος. Ηδη τους τελευταίους δύο μήνες πάνω από 500 Κούρδοι έχουν απελαθεί από τα νησιά και τα σύνορα.
• Να δημιουργηθεί στη χώρα μας επίσημος προσφυγικός καταυλισμός για τους Κούρδους, με τη συμπαράσταση και την επίβλεψη της κυβέρνησης.
• Να σταματήσει η μεταφορά των Κούρδων από τον έναν καταυλισμό στον άλλο, που έχει αποτέλεσμα οι πρόσφυγες να εγκαταλείπονται στην τύχη τους.
• Να βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσης στους υπάρχοντες προσφυγικούς καταυλισμούς, όπου μένουν και μικρά παιδιά.