"Ξέρουμε ότι απέναντί μας έχουμε αδίστακτους αντιπάλους και, μάλιστα, πολύ έμπειρους στον ταξικό αγώνα. Είναι ικανοί να φτάσουν ως τα άκρα, όταν πρόκειται να υπερασπίσουν τα ταξικά τους συμφέροντα.

Ξέρουμε ότι μπροστά μας έχουμε πολλές δυσκολίες.

Ξέρουμε, όμως, και κάτι άλλο. Εμείς προχωράμε μπροστά, πατώντας στέρεα στο βράχο της Ακροναυπλίας και έχοντας ως οδηγό το φως της".

Λόγια απλά, μα σίγουρα, στο δρόμο προς το μέλλον, αυτόν που δείχνει η θυσία των Ακροναυπλιωτών, η ιστορία του ΚΚΕ, μέσα από την ομιλία του Δ. Γόντικα, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος. Ολόκληρη η ομιλία έχει ως εξής:

"Αγαπητοί φίλοι και φίλες

Σύντροφοι και συντρόφισσες

Νέοι και νέες

Η συμπλήρωση των 80 χρόνων ζωής και δράσης του ΚΚΕ μας έφερε, για μία ακόμα φορά, σ' αυτόν τον ιερό τόπο. Την Ακροναυπλία.

Για πολλούς ίσως, από μας, η Ακροναυπλία να είναι κάτι μακρινό ή και άγνωστο.

Για άλλους, μια ηρωική, φωτεινή σελίδα στην ιστορία του ΚΚΕ και του λαϊκού κινήματος.

Για τους ελάχιστους επιζώντες της Ακροναυπλίας και τις οικογένειες των Ακροναυπλιωτών, ένας ατέλειωτος Γολγοθάς, μα και σύμβολο ανδρείας, αξιοπρέπειας, λεβεντιάς, περηφάνιας και απεριόριστης αφοσίωσης στο δίκιο του λαού.

Κι όμως, η Ακροναυπλία δεν προσφέρεται για αξιολόγηση απλά ως μια λαμπρή σελίδα στην ιστορία του ΚΚΕ.

Ούτε εξαντλείται η ιστορική της σημασία και προσφορά με την αναγνώρισή της ως φρούριο λευτεριάς, πηγή φωτός και μήτρα που γέννησε δοξασμένος λαϊκούς ηγέτες, σαν το Μπελογιάννη, τον Σουκατζίδη, τον Γληνό, τον Ζεύγο και τόσους άλλους.

Η Ακροναυπλία υψώθηκε πάνω από το χρόνο και το χώρο.

Αναδείχθηκε ως κριτής, ως λυδία λίθος, όπου δοκιμάζεται και κρίνεται διαχρονικά ο χαρακτήρας, η φυσιογνωμία, η ηθική, ο σκοπός και ο ιστορικός ρόλος των σύγχρονων κοινωνικών τάξεων και πολιτικών δυνάμεων. Η αλήθεια και το ψέμα. Το γνήσιο και το κίβδηλο.

"Στις επάλξεις της φυλακής", έγραφε τότε ο Δ. Γληνός, μέσα από το κάτεργο αυτό, "στέκεται σκληρή η αλήθεια. Εδώ μέσα δεν μπορεί να ζήσει το ψέμα. Φεύγει. Απ' έξω δεν μπορεί να πλησιάσει. Τσακίζεται". Ας επιχειρήσουμε να παρακολουθήσουμε τη σκέψη του Γληνού και να μπούμε στο βαθύτερο νόημά της".

"Η Ακροναυπλία άνοιξε το Φλεβάρη του 1937 από τη φασιστική κυβέρνηση Μεταξά και διαλύθηκε το Φλεβάρη του 1943. Κράτησε έξι ολόκληρα χρόνια.

Εδώ, συγκεντρώθηκε ο κύριος όγκος των φυλακισμένων κομμουνιστών. Πάνω από 600 κρατούμενοι πέρασαν από το κάτεργο αυτό και στην πλειοψηφία τους ήταν ηγετικά στελέχη του Κόμματος και του εργατικού κινήματος.

Ο σκοπός των ταξικών αντιπάλων ήταν ένας. Να εξοντώσουν, να συντρίψουν σωματικά και ψυχικά, να κουρελιάσουν ηθικά, να ρεζιλέψουν και να αχρηστεύσουν τον ηγετικό πυρήνα του ΚΚΕ απέναντι στην εργατική τάξη, το λαό. Και δε δίστασαν μπροστά σε κανένα μέσο, προκειμένου να πετύχουν το σκοπό τους.Δεν υπήρχε έλεος για όποιον δεν έκανε "δήλωση μετάνοιας", για όποιον δεν αποκήρυχνε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, για όποιον δεν έσκυβε το κεφάλι.

Υπολόγιζαν ότι με αυτόν τον τρόπο θα τσάκιζαν την αντίσταση του λαού και θα τον υποχρέωναν να αποδεχτεί τα αγαθά της "νέας τάξης πραγμάτων", του "τρίτου ελληνικού πολιτισμού". Δηλαδή, την ιδέα ότι οι καπιταλιστές, οι τσιφλικάδες δεν είναι εκμεταλλευτές, αλλά προστάτες τους, που τους δίνουν ψωμί και δουλιά για να συντηρούν τις οικογένειές τους, πως το ξένο κεφάλαιο είναι ωφέλιμο και ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη του τόπου.

Στο όνομα της "εθνικής συμφιλίωσης" και της "εσωτερικής ενότητας", κάθε ιδέα αντίστασης σ' αυτήν την πολιτική είναι εθνικά επικίνδυνη και κοινωνικά επιζήμια. Υποταγή ή τσάκισμα κάθε αντίστασης, δεν υπήρχε άλλη επιλογή για την άρχουσα τάξη".

"Ας κάνουμε μία μικρή παρένθεση για να δούμε πολύ σύντομα πώς ήταν τότε η κατάσταση και οι συνθήκες μέσα στις οποίες δρούσε το λαϊκό κίνημα και το ΚΚΕ.

Οι εργαζόμενοι της πόλης και του χωριού, εξουθενωμένοι από τη στυγνή αντιλαϊκή πολιτική όλων των κυβερνήσεων της 10ετίας του '20, από τις συνέπειες της μικρασιατικής καταστροφής και την οικονομική κρίση του '29 - '33, οργανώνονται και ξεσηκώνονται. Το ΚΚΕ είναι ο πρωταγωνιστής αυτού του αγώνα. Ολα τα άλλα κόμματα στήριζαν και κάλυπταν την ασύδοτη δράση του κεφαλαίου και την υποταγή της χώρας στους ιμπεριαλιστές.

Παρά την ωμή βία και τρομοκρατία, το κίνημα αυτό δεν οπισθοχωρεί.

Αναφέρουμε επιγραμματικά τα παρακάτω στοιχεία:

Την περίοδο 1929 - '33 επί κυβερνήσεως Ελ. Βενιζέλου:

- Δολοφονούνται 27 εργάτες και αγρότες στις διάφορες κινητοποιήσεις.

- 13.000 συλλαμβάνονται.

- 2.400 καταδικάζονται σε πολύχρονες φυλακίσεις και εξορίες.

- 120 φαντάροι στέλνονται στο Καλπάκι.

Την περίοδο 1933 - '35, επί Τσαλδάρη, νέο λουτρό αίματος και τρομοκρατίας:

- Δολοφονούνται 10 εργάτες και αγρότες και 350 τραυματίζονται.

- Χιλιάδες συλλαμβάνονται και 785 καταδικάζονται σε πολύχρονες φυλακίσεις και εξορίες.

- Απαγορεύτηκαν 160 συγκεντρώσεις και 128 διαλύθηκαν με τη βία.

- Εγιναν πάνω από 138 επιδρομές σε γραφεία σωματείων και σε τυπογραφεία. Αποκορύφωμα αυτού του πογκρόμ είναι τα αιματηρά γεγονότα στις 9 του Μάη του '36 στη Θεσ/νίκη, με τη δολοφονία 12 εργατών και τον τραυματισμό 300.

Το λαϊκό, όμως, κίνημα δεν κάμπτεται, ανασυντάσσεται και δυναμώνει την επίθεσή του.

Πάνω από 150.000 λαού ξεσηκώνεται στη Θεσσαλονίκη και καταγγέλνει τη στυγνή τρομοκρατία και τις δολοφονίες των καπνεργατών.

Λίγες μέρες αργότερα, στις 13.5.36, 500.000 λαού, σε πανελλαδική απεργία, απαντούν στην τρομοκρατία του Μεταξά.

Στις 2.6.36 νέος ξεσηκωμός στο Βόλο με έναν νεκρό και πολλούς τραυματίες.

Στις 5.8.36 προετοιμάζεται νέα πανελλαδική απεργία κατά της υποχρεωτικής διαιτησίας, της διάλυσης των εργατικών σωματείων και τη διεκδίκηση κοινωνικών ασφαλίσεων.

Αυτό ακριβώς το ογκούμενο λαϊκό κίνημα ήθελαν να αποκεφαλίσουν, να τρομοκρατήσουν και να γονατίσουν, τσακίζοντας την πρωτοπορία του.

Η ελληνική πλουτοκρατία και οι ξένοι προστάτες της, με όργανο κρούσης τη μεταξική δικτατορία, έπεσαν με λυσσασμένο τρόπο πάνω στους κομμουνιστές για να τους εξοντώσουν με κάθε μέσο και μαζί τους κάθε τίμιο, πατριωτικό στοιχείο που αντιστεκόταν.

Περίπου 100.000 συλλαμβάνονται, όπου η μεγάλη πλειοψηφία απ' αυτούς ήταν κομμουνιστές".

"Στην Ακροναυπλία συγκεντρώθηκε ο κύριος όγκος των πιο έμπειρων και δοκιμασμένων στελεχών του Κόμματος, ως ο πιο κατάλληλος χώρος για να πραγματοποιήσουν το εγκληματικό τους σχέδιο. Αρχισε τότε ένας αγώνας που εξελίχθηκε σε μάχη γιγάντων και πήρε τα χαρακτηριστικά ενός αγώνα με γενικότερη σημασία και διάσταση. Σε αναμέτρηση ανάμεσα στους εκπροσώπους των κύριων τάξεων της σύγχρονης κοινωνίας.

Από τη μια μεριά, οι κομμουνιστές που αντιπροσώπευαν και πάλευαν για λογαριασμό της εργατικής τάξης, της πλειοψηφίας του λαού.

Από την άλλη, οι δυνάμεις κρούσης της άρχουσας τάξης με όλο τον τρομερό καταπιεστικό τους μηχανισμό, που υπερασπίζονταν τα πιο άνομα συμφέροντα μιας χούφτας πλουτοκρατών, ντόπιων και ξένων.

Ενας αγώνας άνισος και αδυσώπητος. Μία τιτανομαχία, που έληξε με τη νίκη των κομμουνιστών.

Αγώνας, που στεφανώθηκε με το φωτοστέφανο της Εθνικής Αντίστασης, με την απελευθέρωση της Ελλάδας και τη συσπείρωση του λαού σε ένα ενιαίο Μέτωπο, το ΕΑΜ. Με την αναγνώριση από το λαό και την ιστορία, της προσφοράς και του μεγαλείου των κομμουνιστών.

Σ' αυτόν το μεγαλειώδη αγώνα, οι κομμουνιστές ήταν πράγματι η συνείδηση και η τιμή του λαού.

Από πού, όμως, άντλησαν αυτήν την ανίκητη δύναμη, πώς τα 'βγαζαν πέρα με τόσες αφάνταστες, για τις σημερινές συνθήκες, δυσκολίες, οι αγωνιστές της Ακροναυπλίας;

Στα κάτεργα του Μεταξά και των κατακτητών, οι κομμουνιστές δεν υπερασπίζονται τον εαυτό τους, αλλά το ψωμί, τις ελευθερίες, τα δικαιώματα του λαού, στη δύναμη του οποίου πίστευαν και δεν έχασαν ποτέ την πίστη τους.

- Εξέφραζαν τη συναδέλφωση λαού και στρατού απέναντι στην καταπιεστική μηχανή της άρχουσας τάξης, όπως αυτή εκφράστηκε στη Θεσ/νίκη.

- Αντιπροσώπευσαν το αντιφασιστικό Μέτωπο, τον αληθινό πατριωτισμό και τη διεθνιστική δύναμη των εργατών όλου του κόσμου απέναντι στον ιμπεριαλισμό και τη δύναμη κρούσης του, το φασισμό.

- Υπερασπίζονταν τις πιο πρωτοπόρες ιδέες στον αγώνα για μια κοινωνία δίχως εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

- Ηξεραν ότι αντιπροσώπευαν την αλήθεια απέναντι στο ψέμα και ότι η αλήθεια στο τέλος θα θριαμβεύσει.

- Και η αλήθεια θριάμβευσε.

- Η Ακροναυπλία άστραψε φως, που θα φωτίζει για πάντα το δρόμο των πρωτοπόρων που αγωνίζονται να ανοίγουν δρόμους στην κοινωνική πρόοδο".

"Ας χαραχτούν οι μνήμες τους μες το κατάστιχό μας, που 'χει για πάρε - δώσε του τη δόξα και το χρέος: Στης δόξας τη μερίδα αυτοί, στου χρέους εμείς που ζούμε".

Στην αντίπερα όχθη, οι δυνάμεις εκείνες, που, στο όνομα του λαού και της ευημερίας του, παρέδιδαν τον πλούτο της χώρας στο ξένο κεφάλαιο και επέτρεπαν ασύδοτα στους πράκτορές τους να αλωνίζουν τη χώρα.

Καταργούσαν τις πιο στοιχειώδεις ελευθερίες και δικαιώματα για να πλουτίζουν οι λίγοι. Δολοφονούσαν, βασάνιζαν, συκοφαντούσαν, στο όνομα του "αθάνατου ελληνικού πνεύματος" και της "ισχυρής Ελλάδας".

- Παρέδιναν τους πιο άξιους εκπροσώπους του λαού σιδηροδέσμιους στους φασίστες κατακτητές, όπως έκαναν με τους Ακροναυπλιώτες.

- Και στην κρίσιμη στιγμή εγκατέλειπαν το λαό, για να σώσουν το τομάρι και τα πλούτη τους ή θησαύριζαν με τη δυστυχία του λαού, όπως έκαναν στην Κατοχή.

Δύο κόσμοι ριζικά διαφορετικοί. Κι όμως, τολμούν σήμερα διάφορες δυνάμεις, και ανάμεσά τους και κύκλοι της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, να μιλούν για "κόκκινο και μαύρο φασισμό". Καταγγέλνουμε και προειδοποιούμε τον ελληνικό λαό. Η ανιστόρητη και βρώμικη αυτή θεωρία αποκαλύπτει επικίνδυνα σχέδια, αποτελεί σήμα κινδύνου και άμεση απειλή για τις ελευθερίες του λαού. Για να δικαιολογήσει η κυβέρνηση τον κλιμακούμενο αυταρχισμό της, σχεδιάζει προβοκάτσιες σε βάρος των κομμουνιστών, γλιστρώντας σε μεθόδους φασιστικές. Αυτή είναι η ουσία αυτής της τοποθέτησης και αυτό κρύβουν οι κραυγές περί "κατάλυσης του κράτους" από τους αγώνες των εργαζομένων".

"Αγαπητοί φίλοι και φίλες

Σύντροφοι και συντρόφισσες

Μπορεί να πέρασε πάνω από μισός αιώνας από τα χρόνια της Ακροναυπλίας. Πολλά άλλαξαν από τότε.

Μπορεί η Ακροναυπλία ως κάτεργο να μην υπάρχει σήμερα.

Η Ακροναυπλία, όμως, του αγώνα.

Η Ακροναυπλία της σύγκρουσης των ιδεών και των ταξικών συμφερόντων.

Η Ακροναυπλία, όπου η αλήθεια και το ψέμα μάχονται αδιάκοπα.

Η Ακροναυπλία, που αγωνίζεται να ρίξει φως στα σκοτάδια της "νέας τάξης πραγμάτων" και της δικτατορίας των πολυεθνικών.

Η Ακροναυπλία αυτή υπάρχει ολοζώντανη μπροστά μας.

Η γιγαντομαχία συνεχίζεται, σε άλλες βέβαια συνθήκες, με άλλα πρόσωπα πρωταγωνιστές, αλλά πάντα πάνω στο ίδιο πολιτικό και κοινωνικό τοπίο και με τις ίδιες αντίπαλες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, με το ίδιο πείσμα.

Οι σημερινές κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις, με άλλα συνθήματα, με άλλα μέσα, συνεχίζουν το ίδιο έργο των προκατόχων τους, τραβώντας προς τα πίσω την κοινωνία.

- Η "μεγάλη ιδέα" έχει αντικατασταθεί από την ιδέα του ΕΥΡΩ και της ΟΝΕ.

- Η "εθνική συμφιλίωση", η "εσωτερική ενότητα", με τον "κοινωνικό διάλογο" και την "ταξική ειρήνη".

- Οπως τότε, έτσι και τώρα η Ελλάδα μετατρέπεται σε σημαία ευκαιρίας για τις πολυεθνικές, σε ξέφραγο αμπέλι για τους ιμπεριαλιστές και τους πράκτορές τους, στο όνομα της προόδου.

- Η επιστροφή στην εποχή ΠΑΟΥΕΡ και της ΟΥΛΕΝ αποκαλείται προσαρμογή στις σύγχρονες συνθήκες.

- Η καταπάτηση και η κατάργηση θεμελιακών εργατικών και κοινωνικών κατακτήσεων βαφτίζεται πρόοδος και εκσυγχρονισμός.

- Οι αγώνες των εργαζομένων αντιμετωπίζονται με τη βία των ΜΑΤ και των δικαστηρίων ως συντεχνίες που υπονομεύουν την κοινωνική συνοχή και βλάπτουν το κοινωνικό σύνολο.

- Η σημαία του αντικομμουνισμού σηκώνεται και πάλι πάνω από κάθε εστία λαϊκής αντίστασης.

- Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, όπου οι δυσκολίες δεν είναι μεγαλύτερες από την εποχή της Ακροναυπλίας και το σκοτάδι είναι πυκνό μπροστά μας, το φως της Ακροναυπλίας μας φωτίζει και πάλι το δρόμο. Μας εξοπλίζει με δύναμη, θάρρος και αισιοδοξία.

Ισως σήμερα να μην υπάρχουν ανάμεσά μας εκείνοι οι διανοούμενοι του ύψους του Γληνού, του Βάρναλη, του Ρίτσου να φωτίσουν ακόμα πιο πολύ, με τη δύναμη της τέχνης τους, την ανηφορική πορεία που ακολουθούμε.

Είναι, όμως, βέβαιο ότι θα γεννηθούν στην πορεία. Δε θα είναι πάντα σαν σήμερα, όπου ένα μεγάλο τμήμα των διανοουμένων μας προτιμά την προσωπική τους βόλεψη και την υποταγή από τη δημιουργία για το λαό και την κοινωνική πρόοδο.

Μπορεί σήμερα να έχουν οι κυρίαρχες δυνάμεις όλη τη δύναμη στα χέρια τους και ο συσχετισμός δύναμης για το επαναστατικό κίνημα να είναι δυσμενής, αλλά δεν είναι παντοδύναμες και ανίκητες αυτές οι δυνάμεις. Γιατί δεν έχουν το δίκιο με το μέρος τους. Γιατί δεν έχουν την ψυχή του λαού μαζί τους.

Κάθε μέρα που περνάει αποκαλύπτεται όλο και πιο πολύ ότι η πολιτική τους δεν απορρέει από τις ανάγκες της κοινωνίας και της κοινωνικής προόδου, αλλά από τα συμφέροντα μια μικρής μειοψηφίας πλουτοκρατών και είναι σε πλήρη αντίθεση με τις ανάγκες της κοινωνίας".

"Η δύναμη του λαού είναι ακατανίκητη και στο τέλος θα επιβάλει τη θέλησή της. Αυτό θα γίνει. Είναι βέβαιο. Με μία, όμως, προϋπόθεση:

Φτάνει οι κομμουνιστές να μην κάνουν "δηλώσεις μετάνοιας" μπροστά στις δυσκολίες και στις κάθε είδους πιέσεις. Φτάνει οι κομμουνιστές να μη χάσουν την πίστη τους στη δύναμη της εργατικής τάξης, του λαού και στις ιδέες τους.

Φτάνει οι κομμουνιστές να αισθάνονται ότι στον αγώνα τους αντιπροσωπεύουν τα συμφέροντα όλων των εργαζομένων και, επόμενα, δουλεύουν ακούραστα με σχέδιο για τη συσπείρωσή τους.

Φτάνει οι κομμουνιστές να μην υπολογίζουν τις θυσίες και να γνωρίζουν ότι ταξικός αγώνας χωρίς θύματα δε γίνεται.

Οσοι σήμερα προβάλλουν και επικαλούνται τις σημερινές δυσκολίες του αγώνα για να δικαιολογήσουν την αδράνεια, το συμβιβασμό τους ή να προφυλάξουν τον εαυτό τους από τις "κακουχίες" του αγώνα, ας μελετήσουν καλύτερα την ιστορία του ΚΚΕ. Οι δυσκολίες του παρελθόντος δε συγκρίνονται με τις σημερινές.

Η Ακροναυπλία μας διδάσκει, μας δείχνει το δρόμο, το δρόμο του αγώνα και το δρόμο της νίκης. Οι Ακροναυπλιώτες κομμουνιστές δεν ήταν υπεράνθρωποι. Είχαν σάρκα και οστά. Ολοι τους είχαν αγαπημένα πρόσωπα, γυναίκες, παιδιά, γονείς, που υπέφεραν μαζί τους αφάνταστες κακουχίες.

Ολοι τους αγαπούσαν τη ζωή και πονούσαν αφάνταστα για τις δυστυχίες των αγαπημένων τους, που ήταν απερίγραπτες.

Ηταν, όμως, αγωνιστές και πάνω από τον εαυτό τους έβαλαν τη δυστυχία των πολλών και το χρέος να τους αφυπνίσουν ταξικά και πολιτικά.

Πάνω από το προσωπικό συμφέρον, έβαλαν τα συμφέροντα των πολλών και τον αγώνα κατά της κοινωνικής αδικίας.

Ξεχώριζαν από τους πολλούς, όχι για τη σωματική τους αντοχή, αλλά για τη δύναμη των ιδεών τους, για τη γνώση των νόμων της κοινωνικής εξέλιξης και δεν εγκατέλειπαν ούτε στιγμή, ακόμα και στις πιο κορυφαίες στιγμές του οργίου της τρομοκρατίας και της πείνας, τη μελέτη της θεωρίας μας, τη ζωή του λαού.

Αντεξαν στα αναρίθμητα βασανιστήρια και στις δυσκολίες της φυλακής, γιατί ήταν βέβαιοι ότι η εξέλιξη δεν καθορίζεται από τη θέληση των ισχυρών, αλλά από τη δύναμη της πάλης των τάξεων και ότι αυτή καμιά δύναμη δεν μπορεί να την ακινητοποιήσει, να την καταργήσει, όπως δεν μπορεί κανένας να σταματήσει την κίνηση της Γης.

Αντεξαν, γιατί ήξεραν ότι κρατούσαν στα χέρια τους τις τύχες ενός ολόκληρου λαού, που πίστευε σ' αυτούς.

Προτιμούσαν γι' αυτό να δώσουν τη ζωή τους, παρά να προδώσουν την εμπιστοσύνη του, την αγάπη και το σεβασμό του λαού στο ΚΚΕ.

Αυτόν τον αγώνα, αυτόν το δρόμο συνεχίζουμε, σύντροφοι και συντρόφισσες. Η αντίστασή μας, η πρωτοπόρα θεωρία και δράση του ΚΚΕ ανοίγει σήμερα δρόμους και φωτίζει το τέλος του, την κοινωνία της ισότητας, της αδελφοσύνης του σοσιαλισμού - κομμουνισμού".

"Η αντίσταση της εργατικής τάξης, της αγροτιάς, της νεολαίας δυναμώνει και απλώνεται όλο και πιο πολύ σε όλη την Ελλάδα.

Το σχέδιο του ΚΚΕ για ένα ισχυρό Αντιιμπεριαλιστικό - Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο Πάλης απλώνει τις ρίζες του.

Σ' αυτόν τον αγώνα πρέπει να πάρουν τη θέση τους όλα τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, ξεπερνώντας θαρραλέα κάθε ταλάντευση, φόβο, αναστολή, όπου υπάρχει.

Καμία δυσκολία, κανένα εμπόδιο δεν είναι ανυπέρβλητα.

Αγαπητοί σύντροφοι

Ξέρουμε ότι απέναντί μας έχουμε αδίστακτους αντιπάλους και, μάλιστα, πολύ έμπειρους στον ταξικό αγώνα. Είναι ικανοί να φτάσουν ως τα άκρα, όταν πρόκειται να υπερασπίσουν τα ταξικά τους συμφέροντα.

Ξέρουμε ότι μπροστά μας έχουμε πολλές δυσκολίες.

Ξέρουμε, όμως, και κάτι άλλο. Εμείς προχωράμε μπροστά, πατώντας στέρεα στο βράχο της Ακροναυπλίας και έχοντας ως οδηγό το φως της.

Ενώ οι πολιτικοί και ταξικοί μας αντίπαλοι πορεύονται με τον "Τιτανικό" και θα ζουν με το σύνδρομό του. Υπερασπίζονται ένα σύστημα βάρβαρο και άδικο που έφαγε τα ψωμιά του.

Εμείς μπορούμε να κάνουμε τον 80χρονο απολογισμό μας μπροστά στο λαό με ψηλά το κεφάλι.

Ελληνικέ λαέ

Μας γνώρισες πάντα στο πόστο μας, μας είδες να κάνουμε το χρέος απέναντί σου, αψηφώντας τις συκοφαντίες, την τρομοκρατία, τους κατατρεγμούς.

Εγκαιρα μιλήσαμε για τις συμφορές που σε περίμεναν, έγκαιρα δείξαμε κάθε φορά το δρόμο της σωτηρίας. Θα συνεχίσουμε αταλάντευτα στον ίδιο δρόμο. Θα φτάσουμε στο τέρμα νικητές.

Τιμή και δόξα στους ήρωες και μάρτυρες της Ακροναυπλίας

Τιμή και δόξα στο ΚΚΕ".