Αν ο στόχος του πρωθυπουργού, Κ. Σημίτη,ήταν να κατέβει χτες το μεσημέρι στις στοές του μετρό και να κάνει την πρώτη δοκιμαστική διαδρομή από την πλατεία Καραϊσκάκη στα Σεπόλια, με σκοπό να δείξει ότι το έργο γίνεται πραγματικότητα και να το μεταχειριστεί ως "δείγμα γραφής" για να αποδείξει ότι το εκσυγχρονιστικό πρόγραμμα της κυβέρνησης δημιουργεί "αναπτυξιακή κοσμογονία", τότε ασφαλώς, όπως λέει και η γνωστή παροιμία, "πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος"! Κι αυτό γιατί, όπως ομολόγησαν επίσημα, τόσο ο ίδιος, όσο και ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Κ. Λαλιώτης, κάτω από τις ευνοϊκότερες προϋποθέσεις, στους Αθηναίους θα παραδοθεί προς το τέλος του 1999 ένα κολοβό μετρό, δηλαδή Πεντάγωνο - Σύνταγμα - Ομόνοια - Σεπόλια. Κι όλα αυτά τη στιγμή που:

• Η αρχική σύμβαση του 1991 προέβλεπε την ολοκλήρωση του έργου "με το κλειδί στο χέρι" το Δεκέμβρη του 1997, ενώ η σκανδαλώδης συμπληρωματική σύμβαση προβλέπει ως ημερομηνία ολοκλήρωσης το Νοέμβρη του 1998.
• Το έργο έχει φορτωθεί με υπερβάσεις δεκάδων δισ. δρχ. Μόνο με τη συμπληρωματική σύμβαση οι εργολάβοι έλαβαν "πανωπροίκι" 65 δισ. δρχ., ενώ τώρα διεκδικούν νέα πρόσθετη αμοιβή 250 εκατ. μάρκων (43,5 δισ. δρχ.), εκμεταλλευόμενοι και τη βιασύνη της κυβέρνησης να έχει έτοιμο έστω και ένα μέρος του έργου για να το παρουσιάσει ως... κατάκτηση πριν τις εκλογές του 2000.

Στην προσπάθειά της, μάλιστα, η κυβέρνηση να παρουσιάσει επιτεύγματα στην πορεία του έργου, δε διστάζει να επικαλεστεί ακόμη και ψευδή στοιχεία. Ετσι, μιλάει για ολοκλήρωση του μετρό κατά 72%, αλλά στο συνολικό ποσοστό του έργου δε συμπεριλαμβάνει τουλάχιστον το τμήμα Σύνταγμα - Βοτανικός.

Κι όταν, βέβαια, συμβαίνουν όλα αυτά, φαντάζει ασφαλώς ως "σύντομο ανέκδοτο" η υπόσχεση του πρωθυπουργού για άμεση επέκταση του μετρό προς τη Δυτική Αττική και, συγκεκριμένα, προς το Αιγάλεω και το Περιστέρι...

Επίσης, μόνο ως εμπαιγμός θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η αποστροφή του πρωθυπουργού περί κυβερνητικής "ευαισθησίας για την προστασία και ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς", επειδή έγινε εναλλακτική χάραξη της γραμμής του μετρό, ώστε να παρακαμφθεί ο αρχαιολογικός χώρος του Κεραμεικού. Κι αυτό, όταν είναι γνωστό ότι η αλλαγή έγινε μόλις την τελευταία στιγμή, χάρη στην κατακραυγή που ξεσηκώθηκε στην Ελλάδα και το εξωτερικό, και τη στιγμή που ο σταθμός του Κεραμεικού κόντευε να ολοκληρωθεί και τώρα ψάχνει η κυβέρνηση τρόπο να τον εκμεταλλευτεί ακόμη και ως υπόγειο γκαράζ...

Κατά τα άλλα, ο πρωθυπουργός αναλώθηκε και πάλι σε μια καθαρά προεκλογικού τύπου ομιλία, προσπαθώντας με αριθμούς να πείσει ότι ο ελληνικός λαός ζει μέσα σε ένα καθεστώς ευμάρειας (μέχρι και ότι υπάρχει αύξηση του πραγματικού εισοδήματος ανέφερε σε ένα σημείο) και ότι η βασανιστική πραγματικότητα που ζουν καθημερινά τα εκατομμύρια των εργαζομένων, οι οποίοι συνθλίβονται και από τη νέα λαίλαπα της ΟΝΕ, είναι περίπου μαγική "εικόνα". Και ενώ μίλησε για ήθος στην πολιτική, ο ίδιος δε διστάζει να ηγείται μιας κυβέρνησης "Μαυρογιαλούρων", που γυρνά από ημιτελές σε ημιτελές έργο για να βγάζει προεκλογικούς λόγους, μοιράζοντας ακατάσχετες υποσχέσεις.

Και ένα υστερόγραφο: Αλήθεια, ο πρωθυπουργός ήξερε ότι ο συρμός που τον μετέφερε δε διαθέτει δελτία τεχνικού ελέγχου ποιότητας, τα οποία - με βάση τη σύμβαση - έπρεπε να συμπληρωθούν στη Γερμανία, όπως μάθαμε από πληροφορίες; Κάποιοι, μάλιστα, επιμένουν ότι τα βαγόνια αυτά είναι τεχνολογίας της δεκαετίας του '70 και ότι έχουν μετασκευαστεί ειδικά για το μετρό της Αθήνας. Είναι αλήθεια; Ποιος από τους παρόντες στη χτεσινή φιέστα αρμόδιους θα μας απαντήσει;

Νίκος ΠΕΡΠΕΡΑΣ

Πορείες ουσιαστικές, ιστορικές στιγμές της ελληνοτουρκικής φιλίας, με περιεχόμενο αντιιμπεριαλιστικό, με ψήφισμα που θίγει ακριβώς τους ενόχους για το αιματοκύλισμα των λαών.

Να βαδίζεις παρέα με το γείτονα, να γνωρίζεις ότι αγωνιά μαζί σου για θέματα πανανθρώπινα, για αξίες και ιδανικά. Ν' αντιλαλούν οι ρεματιές από το τραγούδι και τα συνθήματα, να κόβει ρίγανη η Γκιουνές, ένα λουλούδι ροδοδάφνης για τον Γιαχσί, ένα μελτεμάκι για το τσουλούφι της Σεϊνούρ κι ο κάμπος ως κάτω στο αεροδρόμιο, καταπράσινος, να στέλνει ευωδιές του καλοκαιριού κι αλμύρα του Αιγαίου. Της θάλασσας που μας ενώνει και τη θέλουμε ειρηνική.

Ναι, φίλε μου, εκείνο απέναντι είναι το δικό σας Καλαμάκι κι εδώ το χωριό μου, οι Μυτιληνιοί. Βλέπετε κι εσείς κάθε πρωί τη Σάμο κι εμείς εσάς κι ο Επταστάδιος Πορθμός είναι πολύ μικρός σαν απόσταση για να μας χωρίζει, γιατί έχουμε γέφυρα τη φιλία μας.

Είδαμε τους φίλους μας να ενδιαφέρονται για τα πάντα. Τη γη, τις καλλιέργειες, την αρχιτεκτονική. Να θέλουν να τα απολαύσουν όλα, να κλείσουν μέσα τους εικόνες του πολιτισμού μας, να φωτογραφίσουν καμπαναριά, ξωκλήσια, νεκροταφεία, σχολεία, πεζούλια ανθοστόλιστα.

Αυτή τη βρύση τη λέμε "τσεσμέ", όπως εσύ στη γλώσσα σου φίλη μου, καθώς και το καλντερίμι και το λουκούμι και τον μπακλαβά που κεραστήκαμε.

Οσο για τα βήματα του χορού, πόσα κοινά στοιχεία ανακαλύπτουμε!.. Χαρούμενη εμφάνιση του χορευτικού, της παιδικής χορωδίας, μελωδία για τη γη της λεμονιάς, της ελιάς, σύνθημα για Κύπρο ανεξάρτητη.

Ζωντανεύουν θαρρείς οι στίχοι των ποιητών... "ένα κόκκινο μήλο, την καρδιά μου...", έτσι είναι Ναζίμ Χικμέτ, όλα δικά μας, η ποίηση, η μουσική, η αδελφοσύνη, η αντίσταση στα σχέδια των πολεμοκάπηλων που θέλουν τους λαούς πιόνια στη σκακιέρα των πολυεθνικών, οι καταγγελίες για τους Νατοικούς εξοπλισμούς, τα πανό, οι αφίσες, το αγκάλιασμα, το ξεπροβόδισμα στο καραβάκι...

Ετσι απαντάμε σ' εκείνους που θέλουν την ειρήνη του νεκροταφείου. Δε διεκδικούμε τίποτα, δεν παζαρεύουμε, δε διαπραγματευόμαστε τα σύνορά μας, διαδηλώνουμε υπέρ της ειρήνης, κατά των πυρηνικών, της βίας, της υποδούλωσης.

Τα παιδιά ζωγράφισαν για την ειρήνη, διαδήλωσαν με χρώματα την επιθυμία τους για έναν κόσμο ειρηνικό. Η Σάμος έγινε και φέτος γέφυρα φιλίας και συνεργασίας στον αγώνα της ειρήνης, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης.

Κούλα ΚΑΡΑΜΗΝΑ

Η επίσημη ομολογία: Ούτε το Δεκέμβρη του 1999 δε θα είναι έτοιμες οι γραμμές Σύνταγμα - Δάφνη και Σύνταγμα - Βοτανικός. Κι ύστερα τολμούν να μιλούν για επέκταση... Οι εργολάβοι όμως έχουν πάρει "πανωπροίκια" δεκάδων δισ. δρχ. για να ολοκληρώσουν το έργο μέχρι το Νοέμβρη του 1998