Καυτές αυγουστιάτικες στιγμές, σχεδόν ανυπόφορες, είναι αυτές που ζούμε. Στιγμές, που ζητάμε κάτι εξωτικό, δροσιστικό, ελαφρύ που να παρουσιάζει όμως ενδιαφέρον η πλοκή του. Ετσι, λοιπόν, για μιααλλαγή πήραμε στα χέρια το μυθιστόρημα του Βραζιλιάνου συγγραφέα Ζο Σοάρες "Μια σάμπα για τον Σέρλοκ Χολμς",που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ενάλιος και το διαβάσαμε απνευστί. Ο Ζο Σοάρες γεννήθηκε στο Ρίο ντε Τζανέιρο το 1938 και θεωρείται ένας από τους πιο αγαπητούς συγγραφείς της χώρας, ένας συγγραφέας με χιούμορ, με πλούσια φαντασία, αλλά και με πολλές γνώσεις. Εδώ, σ' αυτό μυθιστόρημα, που έχει κάνει το γύρο του κόσμου μάς γυρίζει πίσω στα 1886 και μας γνωρίζει κάθε γωνιά της γενέτειρά του, όπως ήταν τότε. Εκεί σ' αυτό το μαγευτικό τοπίο θα συγκεντρωθούν μεγάλες προσωπικότητες της εποχής, για να παρακολουθήσουν τις παραστάσεις που δίνει η θεϊκή Σάρα Μπερνάρ. Ενα ειδεχθές έγκλημα αναστατώνει την πόλη κι ας είναι το θύμα μια απλή κοινή γυναίκα της νύχτας. Επειτα άλλη μια δολοφονία στυγερή γίνεται. Αυτή τη φορά η άτυχη θα είναι μια νέα επί των τιμών της αυλής. Ο αυτοκράτορας, όμως, δε δίνει πεντάρα για τους τρομερούς θανάτους, εκείνος έχει αναστατωθεί από μια κλοπή! Είχε χαρίσει στη "φίλη" του, μια πανέμορφη χήρα ενός γηραιού κόμη, ένα βιολί Στραντιβάριους, το "κύκνειο άσμα" του Στραντιβάρι που κατασκεύασε με τα γεροντικά θαυμαστά χέρια του σε ηλικία 93 ετών το 1737! Ο λόγος που προκαλεί την ταραχή του, είναι ότι δε θέλει να γίνει σκάνδαλο και να το μάθει η γυναίκα του. Η Σάρα Μπερνάρ βοηθάει τον μονάρχη, δίνοντας του το όνομα ενός ανθρώπου που λύνει όλα τα μυστήρια. Του τρομερού Σέρλοκ Χολμς, τον οποίον αμέσως καλεί επίσημα στη Βραζιλία ο Ντομ Πέντρο. Ο συγγραφέας με άφθονη δόση χιούμορ, κεντάει πάνω στον καμβά μια ιστορία γραμμένη με αίμα αλλά και με γέλιο. Ο Σέρλοκ Χολμς διαισθάνεται ότι ο δολοφόνος είναι ανάμεσά τους, συμπεραίνει ότι ο εκείνος που έκλεψε το βιολί είναι ο ίδιος που δολοφονεί τις γυναίκες. Ο δαιμόνιος Σέρλοκ Χολμς γίνεται αδύναμος, γιατί ένα πρωτόγνωρο δαιμόνιο εισχωρεί μέσα στην ψυχή του: Ο έρωτας. Κι ενώ προχωρούν οι έρευνες, ενώ κάνει συνεχώς επαγωγικές σκέψεις, η εγκληματική φύση συνεχίζει το φρικτό της έργο, αφήνοντας σημάδια λες και θέλει να αναγνωριστεί. Το εξωτικό τοπίο, το άρωμα μιας γυναίκας, η μικρή δόση κάνναβης, η πολλή σάμπα, και ο ανηλεής ήλιος θολώνουν το μυαλό του και γυρίζει στην πατρίδα του άπρακτος με συνταξιδιώτη τον ίδιο το δολοφόνο!

Τιτίνα ΔΑΝΕΛΛΗ

Πρόσωπο

Οσάμα Μπιν Λάντεν

Ο πολυεκατομμυριούχος Σαουδάραβας, ο οποίος φέρεται ότι είναι ο "ιθύνουν νους" και ο "εγκέφαλος" σύμφωνα με τους Αμερικανούς ενός ολόκληρου φουνταμενταλιστικού μουσουλμανικού μετώπου, κηρύχτηκε ο "υπ' αριθμόν ένα εχθρός των ΗΠΑ" και γι' αυτό το λόγο διατάχτηκε προχτές η "εξόντωσή του", με τις στυγνές επιθέσεις των Αμερικανών στις "τρομοκρατικές του βάσεις".

Ο Μπιν Λάντεν, όμως, δεν ήταν πάντα "εχθρός". Αυτός ο "ασυνήθης" πολυεκατομμυριούχος, όπως τον χαρακτηρίζουν τα διεθνή ΜΜΕ, προσπαθώντας να σκιαγραφήσουν την προσωπικότητά του, σχεδόν για δύο δεκαετίες ήταν ένας από τους πολύτιμους φίλους και συμμάχους των ΗΠΑ στον βρώμικο και υπόγειο πόλεμο που διεξήγαγαν στο Αφγανιστάν. Σε επαφή πάντα μαζί τους, βρέθηκε στο Αφγανιστάν από τις αρχές του ξεσπάσματος του Εμφύλιου Πολέμου το 1979, ηγούμενος μιας "πολυεθνικής" φανατικών μουσουλμάνων "ανταρτών" από σχεδόν όλες τις χώρες της Μέσης Ανατολής, για να μπορέσουν να εκδιώξουν τους "κακούς Σοβιετικούς" από τη χώρα και να ανατρέψουν την κυβέρνηση της χώρας. Οι φανατικοί αυτοί μουσουλμάνοι κατάφεραν να σπείρουν τον όλεθρο σε αυτή τη χώρα της Κεντρικής Ασίας, ιδιαίτερης στρατηγικής σημασίας, και να εκδιώξουν τους "εχθρούς", κυβέρνηση και Σοβιετικούς.

Εννέα χρόνια μετά ο Μπιν Λάντεν, ο οποίος θα έπρεπε πια να συνταξιοδοτηθεί, έπρεπε να βρει ένα νέο "εχθρό" και να συνεχίσει την καριέρα του... τη συσπείρωση όλων των μουσουλμανικών εθνών σε ένα σκοπό. Η εμπειρία του από τα παγωμένα βουνά του Αφγανιστάν στον βρώμικο πόλεμο και κυρίως η ετοιμοπόλεμη μηχανή και τα άφθονα κεφάλαια που τη συνόδευαν διαμόρφωσαν το ιδανικό σκηνικό. Ενα φίδι στον κόρφο των ΗΠΑ ή ο καλύτερος σύμμαχος των σχεδίων επιβολής της"νέας τάξης πραγμάτων";

Χρ. Μ.

Πόσες φορές έχετε ακούσει τον πρωθυπουργό ή τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας ή κάποιον άλλον υπουργό να μιλάνε για τη μεγάλη και επιτακτική, εθνική ανάγκη υλοποίησης του προγράμματος της λεγόμενης σύγκλισης και της εκπλήρωσης του στόχου της εισόδου της χώρας στην ΟΝΕ; Προφανώς, η απάντηση είναι μία και μοναδική: αμέτρητες φορές.

Τους ακούσατε, όμως, ποτέ να ομολογούν πως τα επιδόματα ανεργίας στην Ελλάδα ανέρχονται μόλις στο 25% ενός μέσου μισθού και - πολύ περισσότερο - πως η χώρα μας βρίσκεται στην τελευταία θέση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με σημαντική διαφορά από τις περισσότερες άλλες χώρες, αφού στη Δανία βρίσκονται στο 80%, στην Πορτογαλία στο 75% και στη Γαλλία στο 73%; Προφανώς και πάλι η απάντηση είναι μία και μοναδική: Οχι.

Μήπως, τους ακούσατε ποτέ, να λένε πως η εκπλήρωση του προγράμματος "σύγκλισης" και η περιβόητη είσοδος της χώρας στη Νομισματική Ενωση θα σημάνουν και κάποια σύγκλιση των ελληνικών δεδομένων, στους τομείς των μισθών, των συντάξεων, των κοινωνικών επιδομάτων, κλπ., με τα δεδομένα, που ισχύουν στις άλλες χώρες - μέλη της ΕΕ; Η απάντηση και πάλι είναι ολοφάνερη: Οχι. Ούτε καν για να δημαγωγήσουν δεν τολμούν να υποσχεθούν κάτι τέτοιο.

Τολμούν, όμως, να ζητούν θυσίες και πάλι θυσίες και άντε πάλι θυσίες, για να επιτευχθούν οι... εθνικοί στόχοι. Μήπως αμφιβάλλει κανείς, ότι αν και όταν μπει η χώρα στην ΟΝΕ, θα υπάρξουν νέοι στόχοι, που κι αυτοί θα απαιτούν και πάλι θυσίες;

Για την ιδιόμορφη και περίεργη - τουλάχιστον - προσωπικότητα του Οσάμα Μπιν Λάντεν έχουμε γράψει και ξαναγράφουμε και σήμερα, σε άλλες στήλες. Και να φανταστείτε ότι τα στοιχεία που έχουν δημοσιοποιηθεί γι' αυτόν, τον πρώην συνεργάτη της ΣΙΑ και νυν "τρομοκράτη" - ισλαμιστή είναι ελάχιστα. Οι ιστορικοί του μέλλοντος σίγουρα θα ανακαλύψουν πολύ περισσότερα.

Αναφερόμαστε στους ιστορικούς του μέλλοντος, όχι μόνο για ευνόητους λόγους, αλλά και γιατί τις μέρες αυτές - σύμφωνα με όσα μεταδίδουν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία - έρχονται στο φως αποκαλυπτικά στοιχεία, σχετικά με το θάνατο του Νταγκ Χαμαρσκγιόλντ, γενικού γραμματέα του ΟΗΕ, το 1961. Για όσους έχουν αδύνατη μνήμη ή είναι νεότεροι θυμίζουμε ότι ο Νταγκ Χαμαρσκγιόλντ σκοτώθηκε, όταν κατέπεσε το αεροπλάνο που τον μετέφερε στη Ζάμπια, στα πλαίσια μιας ειρηνευτικής αποστολής του. Τότε και μέχρι σήμερα η πτώση του αεροσκάφους θεωρούνταν ένα τραγικό δυστύχημα. Τώρα, όμως, τα πράγματα αλλάζουν.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τα στοιχεία που έχει στα χέρια του ο αιδεσιμότατος Ντέσμοντ Τούτου, πρόεδρος της Επιτροπής Συμφιλίωσης στη Νότια Αφρική, που μελετά τα εγκλήματα του απαρτχάιντ, η πτώση του αεροπλάνου δεν οφειλόταν σε δυστύχημα, αλλά σε δολοφονική ενέργεια, στην οποία ενέχονταν οι μυστικές υπηρεσίες της ρατσιστικής τότε Νοτιοαφρικανικής Ενωσης, των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας. Κάπως έτσι θα βγουν κάποτε στη φόρα και τα "μυστικά" του Μπιν Λάντεν...

"Ο ΣΥΝ δεν έχει συνάψει κεντρική συμμαχία για την ΤΑ με το ΠΑΣΟΚ ούτε καν στην πλειονότητα των νομαρχιών και των πρωτευουσών των νομών ή των άλλων μεγάλων δήμων. Ως εκ τούτου, δε θα χρεωθούμε ενδεχόμενες προσπάθειες γενικής απόρριψης ή γενικής ανασυγκρότησης του κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ". Αυτά υποστηρίζει σε συνέντευξή του το ηγετικό στέλεχος του ΣΥΝ Ν. Βούτσης, σε μια προσπάθεια να αποπροσανατολίσει και να υποβαθμίσει τις ευθύνες του κόμματός του για το κεντροαριστερό δεκανίκι, που δίνει στην κυβερνητική πολιτική ο ΣΥΝ, με τη συνεργασία του με το ΠΑΣΟΚ στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές.

Ομως, πέραν του ότι, ακριβώς, με κεντρικές - μυστικές εν πολλοίς - συναντήσεις και συμφωνίες ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ αποφάσισαν τις "κεντροαριστερές" υποψηφιότητες σε δήμους και νομαρχίες. Και ανεξάρτητα σε πόσες περιπτώσεις τα βρήκαν στις χωρίς αρχές συναλλαγές τους, το γεγονός της συνεργασίας παραμένει. Και είναι αυτό ακριβώς το γεγονός, που αποτελεί στην ουσία του χείρα βοηθείας και στήριξη της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής, μπροστά σε μια δύσκολη εκλογική αναμέτρηση. Οσες, λοιπόν, προσπάθειες κι αν κάνουν, για να συσκοτίσουν τα πράγματα τα στελέχη του ΣΥΝ, δε θα αποφύγουν την καταδίκη, μαζί με την κυβέρνηση.

Ασχέτως του εάν, επί της ουσίας, έχουν δίκιο όταν μιλούν για κεντροδεξιά στροφή του κυβερνώντος κόμματος, μήπως η στιγμή που διάλεξαν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, για να διατυπώσουν τις απόψεις τους ήταν ατυχέστατη, ενόψει των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών; επικρίνει η "Αυριανή" θεραπενίς του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ. Και εξηγεί: Ενας μόνο τρόπος υπάρχει για να μην ηττηθεί το ΠΑΣΟΚ: Να συσπειρώσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο αριθμό ψηφοφόρων της Αριστεράς. Να λειτουργήσει, δηλαδή, το κλασικό αντιδεξιό σύνδρομο, που παρά την πολιτική των ηγεσιών του ΚΚΕ και του ΔΗΚΚΙ, θα φέρει ψηφοφόρους των δύο αυτών κομμάτων κοντά στον κυβερνητικό υποψήφιο... Πώς θα ενεργοποιηθούν, λοιπόν, αυτά τα αντιδεξιά αντανακλαστικά, όταν, παραμονές των εκλογών, γίνεται εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ (ημι)επίσημη κεντροδεξιά στροφή;

Εντάξει ρε παιδιά, δεξιά είστε, αλλά μην το φωνάζετε κιόλας, μήπως κοροϊδέψετε κανέναν αφελή, συμβουλεύει δηλαδή η "Αυριανή", ενθυμούμενη τις παλιές παπανδρεϊκές συνταγές. "Ο νηστικός καρβέλια ονειρεύεται", όπως λέει η παροιμία...

Απανωτές ..."χυλόπιτες" εισπράττει το υπουργείο Ανάπτυξης από τους "μεγάλους" της αγοράς, στις προσπάθειες για επίτευξη "συμφωνιών κυρίων" με στόχο την αποκλιμάκωση του πληθωρισμού. Από τη μια, οι ιδιοκτήτες των σούπερ μάρκετ δηλώνουν ότι δεν είναι διατεθειμένοι να χάσουν δραχμή από τα κέρδη τους εάν δε μειώσουν τις τιμές οι βιομήχανοι. Από την άλλη, οι τελευταίοι, ξεκαθαρίζουν ότι οι ίδιοι ...δεν μπορούν να κάνουν οτιδήποτε γι' αυτό!

Εν ολίγοις, η κυβέρνηση βρίσκει μπροστά της αυτό που χρόνια τώρα συμβαίνει, ελέω "απελευθέρωσης" της αγοράς και της "ελεύθερης" διαμόρφωσης των τιμών. Βιομήχανοι και μεγαλολιανέμποροι θεωρούν κεκτημένα τα μεγάλα κέρδη τους, που έβγαζαν και βγάζουν πάνω στις πλάτες των καταναλωτών. Και θέλουν, βέβαια - για τους δικούς τους λόγους - να πέσει ο πληθωρισμός, όχι, όμως, και σε βάρος των κερδών τους. Και όταν υπήρχαν ορισμένες δυνατότητες κρατικής παρέμβασης στην αγορά, ίσως και να συζητούσαν το ζήτημα. Τώρα, όμως...

Σοβαρότατο πρόβλημα ύδρευσης αντιμετωπίζει η κοινότητα Διάσελου Τρικάλων. Το πρόβλημα, βέβαια, δεν είναι καινούριο, αλλά εδώ και μερικές μέρες έχει ιδιαίτερα οξυνθεί, με αποτέλεσμα να μην έχουν νερό, ούτε καν για να πιουν οι εξακόσιοι περίπου κάτοικοί της.

Δε νομίζουν οι αρμόδιοι, ότι πρέπει αμέσως και χωρίς καμιά χρονοτριβή, να αντιμετωπίσουν το ζήτημα και, μάλιστα, αποφασιστικά;