ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 3 Σεπτέμβρη 1998
Σελ. /32
ΚΕΝΗ
ΠΡΩΤΗ ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ! Ο ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ ΤΟΥ "ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ"

ΠΡΩΤΗ ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ!

Ο ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ ΤΟΥ "ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ"

  • Εκατοντάδες χιλιάδες λαού διακηρύσσουν την απόφαση ν' αγωνιστούν και να νικήσουν.
  • ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΤΙΜΗ!

"Η "αυστηρά επιφυλακή των στρατιωτικών δυνάμεων ξηράς, θαλάσσης και αέρος"...

Τα κυνικά καύματα του Αυγούστου (Αμφιβάλλουμε αν στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας κλήθηκε ποτέ συγκέντρωση παρόμοια σε ανοιχτό χώρο και τέτοια ώρα...).

Τα εξ ίσου κυνικά - αν όχι κυνικότερα - μηνύματα και "κλήσεις" των αστυνομικών τμημάτων προς τους δημοκρατικούς της περιφέρειάς τους:

- Θα πας στον "Παναθηναϊκό";

- Θα πάω.

- Πρόσεξε! Αν συμβεί το παραμικρό στη συνοικία θα συλλάβουμε εσένα για υπεύθυνο!".

Τρεις από τις χαρακτηριστικότερες "αντι-παναθηναϊκές" εκδηλώσεις που οργίασαν όλη τη μέρα προχτές.

Κι όμως! Ο λαός πήρε πάλι τους γνώριμους δρόμους του. Πλημμύρισε λεωφόρους, άπλωσε την πολύβουη θάλασσα των καημών του σε στίβους, σε κερκίδες, σε πεζοδρόμια κι έδωσε το βροντερό του "παρών!" στο κάλεσμα της Δημοκρατίας. Αποφασισμένος πιο πολύ από κάθε άλλη φορά. Πειθαρχημένος μα και μαχητικός πιο πολύ από κάθε άλλη φορά.

Κάτω από τα βλοσυρά μούτρα "οργάνων της τάξεως" κι ακόμη βλοσυρότερες κάννες αυτομάτων των απειράριθμων μηχανοκίνητων περιπόλων της "επιφυλακής" - συγκεντρωνόταν και ξεκινούσε ο κόσμος. Και οι προκλήσεις για "ταραχές" δεν έλειπαν. Στο τέρμα Αμπελοκήπων διέσχισε τα πλήθη ένα αυτοκίνητο με χωροφύλακες που έβριζαν τον κόσμο και του φώναζαν: "Θα τον φέρουμε! "... Στη λεωφόρο Αλεξάνδρας - την ώρα του πιο μεγάλου συνωστισμού - είχε το θράσος να επιμένει να περάσει ένα στρατιωτικό αυτοκίνητο κορνάροντας το υστερικό του ξεφύσημα "Ε, ε, έρχεται!".

Μα ο λαός, πολιτισμένος κι ανώτερος απ' τις οπλοφορούσες χυδαιότητες που τον περιτριγύριζαν και τον προκαλούσαν, τραβούσε ατάραχος το δικό του το δρόμο. Το δρόμο εκείνο που για αφετηρία του έχει τις λέξεις - δίδυμες αδελφές: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ και τέρμα του: ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ!

Ανηφορικός είνε ο δρόμος αυτός και το ξέρει. Μα αυτοί οδηγούν στα ψηλά και στα μεγάλα. Οι εύκολοι κατήφοροι και οι βολικές "ισιάδες" φέρνουν σε γκρεμνούς ή το πολύ - πολύ σε τέλματα λάσπης...

ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ "ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ"

Πανηγύρι καλοκαιρινών χρωμάτων ο απέραντος ολόγιομος στίβος. Ασπρα σακάκια ή παρδαλά πουκάμισα: η αντρική νότα. Παρδαλότερες φούστες και παρδαλότατες μπλούζες: η γυναικεία συμβολή στην παλέτα.

Οι τυχεροί της "κερκίδας των ρητόρων", καθισμένοι "υπό σκιάν", επισκοπούν το γύρω τους Σύμπαν με δροσιζόμενη άνεση. Η απέναντι ηλιαζόμενη κερκίδα κι ο φλεγόμενος στίβος παρουσιάζονται λιγότερο "εύτακτοι". Κινούνται συνεχώς, αλλάζουν θέση, τρέχουν να προφυλαχτούν κάτω από κανένα απίθανο ομπρελίνο ή διαμφισβητούν την προβληματική σκιά κανενός μεγάλου πλακάτ.

Ολοι αγαπούμε τη Δημοκρατία αλλά - χωρίς συζήτηση - οι τσουρουφλιζόμενοι "ηλιαστές" του στίβου ήταν προχτές οι φλογερότεροι εραστές της.

Εφεξε για τους λεμονατζήδες, παγωτατζήδες, ΕΒΓΑτζήδες προχτές. Είνε αφάνταστες οι σχετικές ποσότητες "βιομηχανικού ψύχους" που καταναλώθηκαν επί τόπου. Τα καροτσάκια, οι κάσσες και τα κιβώτια άδειαζαν συνεχώς από τα δροσερά εμπορεύματά τους, ενώ ειδικά κινητά συνεργεία προωθούσαν διαρκώς νέα στοκ προς τους διψαλέους χώρους της συγκέντρωσης. Κι ένας μικρός παγωτατζής, έχοντας εξαντλήσει μέσα σε δύο λεπτά όλη τη σιρμαγιά του, ακούστηκε να φωνάζει τρίβοντας τα χέρια του:

- Γεια σου Δημοκρατία με τις μπόλικες δουλειές! Εσένα θέλουμε!

Μπαίνουν οι ηγέτες του Δημοκρατικού Αγώνα. Ο στρατηγός Οθωναίος, ο κ. Σοφιανόπουλος, ο κ. Γονατάς. Τραντάζει το στάδιο απ' τα χειροκροτήματα και τις επευφημίες.

Τραντάζεται και πάει να ξεθεμελιωθεί όταν η μάζα ανακαλύπτει την είσοδο του σ. Ζαχαριάδη.

Μια διάτορος ιαχή, 200 χιλιάδες λαρύγγια, τινάζεται ως τον ουρανό:

- Ζαχαριάδης!

- Δημοκρατία!

- Συμφιλίωση!

Καπέλα ανεμίζονται, χέρια και μαντήλια χαιρετούνε. Απ' το στίβο πετιούνται περιστέρια προς τον αρχηγό.

Αυτές οι δύο κραυγές "Δημοκρατία!", "Συμφιλίωση!" κυριαρχούν όλη την ώρα της συγκέντρωσης και διακόπτουν κάθε φορά τους λόγους των ρητόρων.

Κι ανεβαίνουν - συνεχώς ανεβαίνουν καινούρια πλήθη. Πλακάτ - πλαστικές παραστάσεις - επιγραφές - άρματα με κορίτσια και λουλούδια. Το άρμα των γυναικών της Καισαριανής κάνει ιδιαίτερη εντύπωση. Τώρα μπαίνουν κοπέλες ντυμένες ομοιόμορφα μ' ένα γράμμα της λέξης ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ η καθεμιά κρατώντας. Ο κόσμος ξεσπάει σε συνεχή χειροκροτήματα. Ενας όμιλος ανθρώπων που προχωρεί πονεμένα, σερνάμενος μια επιγραφή, χειροκροτούνται με ιδιαίτερη φροντίδα από τα πλήθη: Ανάπηροι. ΕΛΑΣίτες είνε ο όμιλος και τούτα τ' απλά λόγια η επιγραφή του πλακάτ τους: "Ανάπηροι του ΕΛΑΣ χαιρετίζουν το Δημοκρατικό Λαό της Αθήνας".

Ο χώρος τώρα του "Παναθηναϊκού" έχει γεμίσει. Κι απόξω...

Ε, όποιος δεν είδε το απόξω δεν είδε τίποτα! Πυκνές μάζες λαού που όσο περνάει η ώρα και φεύγει ο ήλιος γίνονται πυκνότερες έχουν κατακλύσει τη λεωφόρο Αλεξάνδρας.. Οταν τελείωσε η συγκέντρωση κι άρχισε να κατηφορίζει το πλήθος - ένα τμήμα του πλήθους φυσικά γιατί οι ανατολικές συνοικίες κόψαν από Αμπελόκηπους - τότε φάνηκε ο τεράστιος όγκος του προχθεσινού Δημοκρατικού Συναγερμού: επί τρία τέταρτα της ώρας η Λεωφόρος "κατέβαζε" ασταμάτητα... Ο λαός της Αθήνας και του Πειραιά έδωσε το "παρών" - ένα επιβλητικό και μεγαλειώδες "παρών" στη μάχη της Δημοκρατίας που αρχίζει!

ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ
ΠΛΑΤΕΙΑ ΡΗΓΙΛΛΗΣ
Οι αρτηρίες που μετέφεραν το χαρούμενο δημοκρατικό αίμα στη μεγάλη καρδιά του "Παναθηναϊκού", άρχισαν να γεμίζουν πολύ πριν τις καθορισμένες ώρες. Στην πλατεία Ρηγίλλης η κίνηση άρχισε απ' τις 3 1/2. Στις 4 είχε γεμίσει. Διακρίνονται τα πλακάτ των Δημοκρατικών Συλλόγων Κολωνακίου, Καλλιθέας, Νέας Σμύρνης, Π. Φαλήρου, Ηλιούπολης κλπ. Και μαζί τους οι χιλιάδες δημοκρατικοί των ανατολικών συνοικιών. Στις 4 1/2 κάνει την εμφάνισή του μέσα σε συνεχή χειροκροτήματα ο Δημοκρατικός Σύλλογος Καισαριανής με το άρμα του. Αρχίζει το ανέβασμα προς τον "Παναθηναϊκό". Το λαοχείμαρρο ακολουθούν και πλαισιώνουν δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές που έρχονται με κάθε είδους μεταφορικό μέσο και με τα πόδια. Ολοι στρέφουν τα βλέμματά τους προς τους φαντάρους των στρατιωτικών παραπηγμάτων. Χαιρετούν χαρούμενα οι πρώτοι. Ανταποδίδουν οι δεύτεροι μ' ένα πικρό αίσθημα παραπόνου και λύπης: Θα λείψουν απ' το λαϊκό συναγερμό!
ΤΕΡΜΑ ΛΕΩΦΟΡΟΥ ΚΗΦΙΣΙΑΣ
Ενα αδιάκοπο ρεύμα από κόσμο περνάει τη διασταύρωση Αλεξάνδρας - Κηφισιάς με κατεύθυνση προς το γήπεδο. Απ' εδώ δεν περνάνε οργανωμένες προσυγκεντρώσεις. Ομως απ' τις 4 ως τις 6, ομάδες - ομάδες με πλακάτ και τραγούδια έρχονται να πάρουν τη θέση τους στη στρατιά της Δημοκρατίας. Τ' αυτοκίνητα και τα τραμ έρχονται γεμάτα και φεύγουν αδειανά. Φορτηγά της ΥΕΚΑ, ταξί, μοτοσυκλέτες ξεφορτώνουν διαρκώς. Μα εκείνοι πούρχονται με τα πόδια είναι οι πιο πολλοί. Περνάνε οι δημοκράτες των Μελισσιών. Μπροστά το πλακάτ της Δημοκρατίας που το κρατάνε οι ΕΠΟΝίτισσες, που κάθε μια έχει μπροστά της κι ένα γράμμα της Δημοκρατίας. Περνάνε οι δημοκράτες της Κηφισιάς, της Ν. Πεντέλης. Να κι οι φυματικοί της "Σωτηρίας" με το πλακάτ τους... Πόσες φορές τους απείλησαν πως θα τους πετάξουν στο δρόμο γιατί είνε δημοκράτες! Κι όμως ούτε αυτός ο κίνδυνος στάθηκε ικανός να τους λυγίσει όπως δεν τους λύγισαν τα μπλόκα των Γερμανών, των τσολιάδων και των επιγόνων τους. Τα τραμ και τ' αυτοκίνητα στολισμένα με τις αφίσες της Δημοκρατίας ξεφορτώνουν αδιάκοπα. Γέροι με άσπρα μαλλιά, νοικοκυρές, χωριάτισσες απ' το Κορωπί και τα Μεσόγεια με τις ντόπιες στολές τους, νέοι και κοπέλες με τα φλογερά τραγούδια τους βιάζονται να πάρουν τη θέση τους. Τα όργανα της "τάξης" έχουν πιάσει τις γωνιές, τα καφενεία, τους δρόμους. Η στρατιωτική αστυνομία, το Ναυτονομείο, το Αερονομείο κόβουν απειλητικές βόλτες. Μια περίπολος της ΕΣΑ σταματά τους πολίτες έξω από το "Νιρβάνα" και κάνει έρευνα στις ταυτότητες. Αλλοίμονο στο στρατιώτη που θα πέσει στα χέρια τους. Απέναντι από τον "Παναθηναϊκό" σ' ένα δέντρο είνε κρεμασμένο ένα πανώ κι από κάτω, πάνω από μια πέτρα δυο στεφάνια και γύρω σταγόνες αίμα. Το πανώ γράφει: "Εδώ δολοφονήθηκε ο αγωνιστής Θ. Πάτρας παλεύοντας για τη λευτεριά του Λαού". Παρ' όλα τα μέτρα τρομοκρατίας των ενόπλων δυνάμεων και της αστυνομίας, ως τις 6 καινούριες ομάδες φθάνουν. Αρματα, πανώ, πλακάτ με τη Δημοκρατία, που τα υποδέχεται ο κόσμος με ζητωκραυγές και χειροκροτήματα. Κοπέλες κρατούν στα χέρια τους τη λέξη "Συμφιλίωση" που την έχουν φτιάξει με μαργαρίτες. Συμφιλίωση! Δημοκρατία! Τα συνθήματα που θα αναγεννήσουν την Ελλάδα. Ο μοναρχοφασισμός στη θέση τους δεν έχει να αντιπαρατάξει τίποτε άλλο από το "Ζήτω η 4η Αυγούστου και ο Μαγγανάς" (ήταν γεμάτοι οι τοίχοι των Αμπελοκήπων από τέτοια συνθήματα), τις πλαδαρές φάτσες του αρχηγού τους που "έρχεται" και το... ευθυτενές βλέμμα των αστυφυλάκων.
ΠΑΤΗΣΙΩΝ - ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ

Αυτός ο Πειραιάς επιμένει πάντοτε να είνε ανυπόμονος και βιαστικός. Απ' τις 3 άρχισε να στέλνει στην Αθήνα το "παρών" με το... βρυχηθμό του απ' τα έγκατα της Ομόνοιας. Οι ομάδες πυκνές - πυκνές ανεβαίνουν την Πατησιών για να σταματήσουν στη διασταύρωση της Πατησιών και Αλεξάνδρας - τόπο προσυγκέντρωσης. Στις 3 1/2 αρχίζει το τραγούδι και οι... λεμονάδες.

Πιο πάνω, στα Παναθήναια, ο χώρος αρχίζει να γεμίζει απ' τις 4. Βρίσκονται εκεί οι Δημοκρατικοί Σύλλογοι Τέρματος Ιπποκράτους, Εξαρχείων - Νεάπολης, Ρούμελης - Ευβοίας, Θεσσαλών, Κρητών, Κερκυραίων, Επτανησίων, οι δημοκράτες τραπεζοϋπάλληλοι, οι ανάπηροι του ΕΛΑΣ, οι πολεμιστές Μ. Ανατολής, ο 7ος Τομέας της ΕΠΟΝ, η ΕΠΟΝ Κολωνακίου, η ΕΠΟΝ Σπουδαστών.

Απέναντι από τα Παναθήναια είνε ένα καφενείο. Και μπροστά του βρίσκονται 15 αστυφύλακες με δυο αξιωματικούς τους. Και δίπλα τους 10 χίτες που κατεβάζουν Χριστούς και Παναγίες. Και επί κεφαλής όλων ο "πνευματικός αρχηγός του χίτικου κινήματος" Παπαλέξανδρος. Είνε φανερός ο λόγος για τον οποίο ήρθε.

Από τις 4.15 αρχίζει η παρέλαση προς τον "Παναθηναϊκό". Η ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΙΑΣ ΠΟΥ ΒΑΔΙΖΕ ΚΑΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑΔΕΣ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ 7.

Δεν πτοήθηκε από το λιοπύρι. Δεν τρομοκρατήθηκε από τα προσυγκεντρωσιακά μέτρα της αστυνομίας και τη δράση των οργάνων και προστατευόμενών της. Δε φοβήθηκε από το "πόστο ντι μπλόκο" που είχε στήσει η "Ελληνική Στρατιωτική Αστυνομία" στη διασταύρωση Αλεξάνδρας - Ιπποκράτους και ενεργούσε ελέγχους και συλλήψεις στις κλούβες της (Μ 6234374, Μ 6234062 κλπ.), τους 10 ναύτες που επιβαίνοντας στο αυτοκίνητο ΝΝΣ 303 του Ναυτονομείου είχαν τα αυτόματα προτεταμένα και το δάκτυλο στη σκανδάλη, τα αυτοκίνητα και τις μοτοσυκλέτες, τα "έρχεται" των κλάξον τους και τις δαιμονιώδεις κούρσες τους μέσα στα κύματα του Λαού.

Με τραγούδια και χαρούμενη - ενθουσιαστική έκφραση, με μαχητικότητα και πίστη περνούν για εκπλήρωση του καθήκοντός τους προς την Ελλάδα. Περνάει το πλακάτ της Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Συλλόγων Πειραιά με σύνθημα την πραγματικότητα: "Η Δημοκρατία συμφιλιώνει το Λαό". Ακολουθούν οι Δημοκρατικοί Σύλλογοι Αγίας Σοφίας Πειραιά - Γκύζη (με τις γυναίκες και το ΕΑΜ της συνοικίας), ο 10ος Τομέας της ΕΠΟΝ με το πλακάτ τους "Τα νειάτα θάχουν τα πρωτεία στην πάλη μας για τη Δημοκρατία", οι Δημοκρατικοί Σύλλογοι Πετραλώνων, Πλάκας (με τις γυναίκες και το ΕΑΜ της συνοικίας), Κρητών, Τέρματος Ιπποκράτους, Εξαρχείων - Νεαπόλεως, Ρούμελης - Ευβοίας, Θεσσαλών, Κρητών, Κερκυραίων, Επτανησίων, Δραπετσώνας και Αμφιάλης. Το ΕΑΜ Λιπασμάτων κρατάει πλακάτ με σύνθημα τους πόθους του Λαού μας: "Εξορμούμε στη μάχη για το ψωμί, δουλειά, ειρηνική ζωή, λεύτερα και ανεξάρτητα συνδικάτα, για Νίκη της Δημοκρατίας". Περνούν 10 κοπέλες. Στα στήθια τους έχουν καρφώσει από ένα γράμμα της "Δημοκρατίας". Και πάνωθέ τους ανεμίζει: "Η Δημοκρατία θα μας δώσει την ισοτιμία, χαρά και μόρφωση".

Η θριαμβική πορεία συνεχίζεται. Περνάει το πλακάτ του ΕΑΜ Γυναικών της Αθήνας, ΕΠΟΝ Εξαρχείων, Σπουδαστών, ιατρικής, νομικής και φιλολογίας, οι καπνεργάτριες. Το ΕΑΜ Πειραιά, οι υφαντουργίνες, κοπέλες της Κοκκινιάς, Ρουφ - Βοτανικού, Ψυρρή, Βάθης - Αγίου Παύλου, Αγίου Γεωργίου Κερατσινίου (με πλακάτ "Πατριώτες γκρεμίστε τα τείχη του διχασμού").

Με βαθειά συγκίνηση κι ανατριχίλα ο Λαός χειροκροτεί ένα μεγάλο πλακάτ που απεικονίζει μια γυναίκα μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα. Η μνήμη όλων τρέχει ευλαβικά στην ηρωίδα Ειρήνη Γκίνη.

Απ' την Ιπποκράτους χύνονται συνεχώς στο χείμαρρο της λεωφόρου Αλεξάνδρας όγκοι ανθρώπων.

Είναι 6 1/2 η ώρα και ο λαοχείμαρρος ανεβαίνει με την ίδια πυκνότητα. Περνάει ο Δημοκρατικός Σύλλογος, οι γυναίκες και οι κλωστοϋφαντουργίνες της Ν. Ιωνίας, οι δημοκράτες τραπεζοϋπάλληλοι, η ΕΠΟΝ Αττικής, η Ενωσις Δημοκρατών Μεταξουργείου με κοπέλες ντυμένες άσπρα και μπλε και με τα γράμματα της Δημοκρατίας στο στήθος, ο Δημοκρατικός Σύλλογος και οι γυναίκες της Κυψέλης, οι γυναίκες του Πειραιά κλπ.

Το "κλου" της ημέρας είναι το άρμα της ΕΠΟΝ. Μπροστά ένας νέος και μια νέα με τον πυρσό του πολιτισμού, της χαράς και της Δημοκρατίας στα χέρια. και στις πλευρές τα ιδανικά της νέας γενιάς μας: Ανοικοδόμηση, πρόοδος, δουλειά, μόρφωση, ευτυχία, Δημοκρατία, Συμφιλίωση".


ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Την 1η Σεπτεμβρίου 1946 στην Ε

ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Την 1η Σεπτεμβρίου 1946 στην Ελλάδα σημειώθηκε ένα ακόμη βήμα προς τον εκφασισμό της χώρας. Πραγματοποιήθηκε σε πρωτοφανείς συνθήκες βίας και νοθείας το δημοψήφισμα για το πολιτειακό, που ως αποτέλεσμα είχε την επαναφορά της μοναρχίας. Ενός θεσμού που ποτέ στην ιστορία του δεν είχε τη λαϊκή έγκριση και που, ανάμεσα στ' άλλα, είχε στηρίξει με όσα μέσα διέθετε το καθεστώς της 4ης Αυγούστου. Οι Εγγλέζοι και η ντόπια ολιγαρχία δε δίστασαν ακόμη μια φορά - όπως είχαν άλλωστε κάνει λίγους μήνες πριν στις ψευτοεκλογές του Μάρτη - να νοθεύσουν κατάφωρα τη λαϊκή θέληση. Παρουσίασαν τη μοναρχία να παίρνει το τρομερό ποσοστό 68,3%, τη στιγμή που εναντίον της είχαν τοποθετηθεί το ΕΑΜ, τα κόμματα της ευρύτερης Αριστεράς κι ολόκληρος, σχεδόν, ο αστικός πολιτικός κόσμος πλην των δοσιλόγων, ορισμένων φασιστικών ακροδεξιών ομάδων και του Λαϊκού Κόμματος.

Από το εκλογικό πραξικόπημα της 31ης Μαρτίου 1946 και ως το δημοψήφισμα, η τρομοκρατία σε βάρος του ΕΑΜικού και ευρύτερα λαϊκού κινήματος είχε πάρει πρωτοφανείς διαστάσεις. Τις πολιτικές διαφορές έλυναν πλέον τα έκτακτα στρατοδικεία, τα οποία φρόντιζαν σε κάθε περίπτωση να στέλνουν όσους έπεφταν στα χέρια τους κατευθείαν στο εκτελεστικό απόσπασμα. Κι όπου δεν ήταν δυνατό να φτάσει - με κάποια πρόφαση - το μακρύ χέρι του "νόμου., δηλαδή του περιβόητου Γ Ψηφίσματος, φρόντιζε να φτάσει η "θεία δίκη" των μοναρχοφασιστικών συμμοριών που είχαν κάνει κόλαση τη ζωή των κατοίκων της υπαίθρου αλλά και των αστικών κέντρων. Σε τέτοιες συνθήκες "καλούνταν" ο λαός να αποφασίσει για τη μορφή του πολιτεύματος. Ομως, και υπ' αυτές τις συνθήκες οι κρατούντες φοβούνταν την έκφραση της θέλησής του γι' αυτό και κατέφυγαν στις μεθόδους της νοθείας. Είχαν όμως πραγματικούς λόγους να φοβούνται τη φωνή του λαού; Είχαν και παραείχαν. Διότι είχαν να κάνουν μ' ένα λαϊκό κίνημα μπαρουτοκαπνισμένο στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα 1941 - 1944, μ' ένα λαό που ήξερε μέσα από την ίδια του την πείρα να μην τρομοκρατείται, να μη δειλιάζει, να μη λουφάζει, να μη βολεύεται, να μην καταθέτει τα όπλα, να μη διστάζει να προχωράει ακόμη και άοπλος ίσα καταπάνω στις κάννες των όπλων των αντιπάλων του. Πώς να δαμάσει η αντίδραση έναν τέτοιο λαό; Πώς να τον λυγίσει; Πώς να τον γονατίσει;

Απόδειξη του τι ήταν πραγματικά αυτός ο λαός είναι όσα αναδημοσιεύουμε σήμερα από το "Ριζοσπάστη" της Τρίτης 13 Αυγούστου 1946. Το φύλλο αυτό είναι αφιερωμένο στη μεγαλειώδη συγκέντρωση για τη Δημοκρατία που έγινε στον "Παναθηναϊκό" την Κυριακή 11 Αυγούστου. Επρόκειτο για μια συγκέντρωση που - παρά το γεγονός ότι έγινε κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες - υπογραμμίζει, με τον πιο αδιάψευστο τρόπο, προς τα πού έγερναν οι λαϊκές προτιμήσεις, παρά τα εξοντωτικά μέτρα που έπαιρνε ο εχθρός εναντίον του λαού και της ηγεσίας του.

Η σημερινή μας αναδημοσίευση αναφέρεται αποκλειστικά στο ρεπορτάζ από τη λαϊκή κινητοποίηση. Αυτό νομίζουμε είναι αρκετό για να νιώσει κανείς τους πόθους και τους αγώνες των ανθρώπων εκείνης της εποχής. Ταυτόχρονα είναι και μια απάντηση σε όσους γυρίζοντας την πλάτη στην ιστορία βαφτίζονται, όψιμοι βέβαια, θιασώτες της δημοκρατίας, ξεχνώντας φυσικά πως το δέντρο της δημοκρατίας, της αληθινής δημοκρατίας με το λαό καταλύτη των εξελίξεων, αυτής της δημοκρατίας που έχουν απεμπολήσει, έχει ποτιστεί με το αίμα των αγωνιστών του ΕΑΜικού και του κομμουνιστικού κινήματος.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ