ΛΟΝΔΙΝΟ - ΣΑΝΤΙΑΓΟ.-

Με την επίσημη πρώτη του Πινοτσέτ σε βρετανικό δικαστήριο άρχισε χτες η διαδικασία της έκδοσης, ενώ οι προσπάθειες της χιλιανής κυβέρνησης, προκειμένου να απελευθερωθεί, είναι "ακαταμάχητες"... Εφτασαν να δώσουν στη δημοσιότητα την "πολιτική διαθήκη" του πρώην δικτάτορα... όπου εκφράζει τη βαθύτατή του λύπη για τα θύματα, αλλά διατείνεται και της αθωότητάς του!

Υπό δρακόντεια μέτρα φρούρησης ο Πινοτσέτ προσήλθε στο δικαστήριο του Μπέλμαρς σε αναπηρικό καροτσάκι, περισσότερο ως μέσο υποβολής μιας συγκεκριμένης ψυχολογικής κατάστασης, παρά λόγω αναπηρίας ή ανικανότητας. Η φαινομενική έστω εξασθένησή του δεν τον εμπόδισε όμως να είναι "βράχος ακλόνητος" και να δηλώσει ότι "δεν αναγνωρίζει τη δικαιοδοσία" ούτε των βρετανικών ούτε των ισπανικών δικαστηρίων. "Με σεβασμό στην εντιμότητά σας, δεν αναγνωρίζω τη δικαιοδοσία κανενός άλλου δικαστηρίου παρά μόνον της πατρίδας μου για να με δικάσει για τα ψέματα που ισχυρίζεται η Ισπανία", δήλωσε ο Πινοτσέτ. Το βρετανικό δικαστήριο τελικά επέβαλε περιοριστικούς όρους και καταβολή εγγύησης στον Πινοτσέτ, ενώ η συνέχεια προβλέπεται για τη νέα ακροαματική διαδικασία, η οποία θα γίνει στις 18 Γενάρη, στην οποία θα ληφθεί η τελική απόφαση για την καταληκτική ημερομηνία της συνεδρίασης, που θα αποφανθεί οριστικά για την έκδοση.

Στο μεταξύ, την Τρίτη θα εξεταστεί από τη Δικαστική Επιτροπή της Βουλής των Λόρδων η έφεση που κατέθεσαν οι δικηγόροι του Πινοτσέτ κατά της απόφασής της, που κύρωναν τη σύλληψη, με το σκεπτικό ότι ο Πινοτσέτ δε χαίρει ασυλίας. Το γεγονός είναι πρωτόγνωρο για τα βρετανικά νομικά χρονικά, αλλά οι δικηγόροι του Πινοτσέτ ευελπιστούν να ακυρώσουν προηγούμενη απόφαση και να επιτύχουν την απελευθέρωση του πρώην δικτάτορα.

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού πραγματοποιήθηκε η έκτακτη συνάντηση μεταξύ του Προέδρου της χώρας Εντουάρντο Φρέι - ο οποίος γύρισε εσπευσμένα από τη Βραζιλία - και της στρατιωτικής ηγεσίας, με αντικείμενο την κατάσταση του Πινοτσέτ. Η έναρξη των εργασιών έγινε με την ανάγνωση μιας επιστολής του Πινοτσέτ, η οποία χαρακτηρίστηκε και θεωρήθηκε ως "πολιτική του διαθήκη". Στην επιστολή που δόθηκε στο συμβούλιο από τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού της Χιλής, στρατηγό Ρικάρντο Ιζουριέτα,στέλεχος του Ιδρύματος Πινοτσέτ στο Σαντιάγο, τονίζεται μεταξύ άλλων ότι εκφράζει τη "βαθύτατη λύπη" του για τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους στη διάρκεια της προεδρίας του, ενώ σε άλλο σημείο της επιστολής αναφέρει ότι είναι "αθώος" για τα εγκλήματα που του καταμαρτυρούν!!! Συγκεκριμένα τονίζει ότι "είναι αθώος για όλα τα εγκλήματα που του προσάπτουν" και αναφέρει ότι ένα μεγάλο μέρος των εγγράφων και ντοκουμέντων, που κατέχει, αποδείχνουν την αθωότητά του.

ΣΤΟΚΧΟΛΜΗ (του ανταποκριτή μας Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΗ).-

Μετά τη "Βόλβο" ήρθε η σειρά της "Ερικσον"... Την τελευταία μόνο εβδομάδα η "Βόλβο" ανακοίνωσε ότι θα απολύσει 6.000 εργαζόμενους και η ΑΣΤΡΑ (φαρμακευτική πολυεθνική) προηγούμενα άλλους 6.000. Η "Ερικσον", που έχει έδρα τη Στοκχόλμη, ανακοίνωσε χτες ότι επίσης θα απολύσει το επόμενο διάστημα 10.000 εργαζόμενους, επειδή τα κέρδη της δεν προβλέπεται να είναι τόσο μεγάλα όσο έλπιζε (!).

Συγκεκριμένα τα κέρδη της πολυεθνικής επιχείρησης θα ήταν 20 δισεκατομμύρια σουηδικές κορόνες (γύρω στα 700 δισεκατομμύρια δραχμές) στο τέλος του χρόνου, αλλά τώρα φαίνεται ότι θα είναι μόνο 19 δισεκατομμύρια κορόνες (!). Η επιχείρηση απέδωσε το γεγονός αυτό στην κρίση στην Ασία.

Η "Ερικσον" απασχολεί 104.000 εργαζόμενους σ' όλο τον κόσμο και οι απολύσεις δε θα γίνουν μόνο στη Σουηδία, αλλά σε όλες σχεδόν τις χώρες. Αυτό σημαίνει μείωση 10% του εργατικού δυναμικού με μία κίνηση... Ο πρόεδρος της επιχείρησης Σβεν - Κρίστερ Νίλσον δήλωσε ότι θα γίνουν περισσότερες και αναλυτικές δηλώσεις στις αρχές του χρόνου. Είναι χαρακτηριστικό να επισημάνουμε ότι η "Ερικσον" απόλυσε 10.000 εργαζόμενους στα μέσα της δεκαετίας του '90 και άλλους τόσους τον περασμένο χρόνο.

Αν βέβαια κάποιος εξαγριώνεται με την απάνθρωπη στάση του πολυεθνικού κεφαλαίου, τι πρέπει να κάνει με τη στάση του συνδικαλιστικού οργάνου των εργαζομένων στην "Ερικσον"; Και το λέμε αυτό γιατί ο εκπρόσωπος της Ομοσπονδίας Μετάλλου (εκεί ανήκουν οι εργαζόμενοι στην "Ερικσον"), Γιαν Χέντλουντ,το μόνο που βρήκε να δηλώσει είναι πως: είναι λυπηρό το γεγονός ότι το σωματείο δεν ενημερώθηκε από την επιχείρηση. Η ρεφορμιστική ηγεσία του σωματείου ανακοίνωσε ότι οι εργαζόμενοι είναι ανήσυχοι - και πως δε θα είναι όταν χάνουν τη δουλιά τους - αλλά κουβέντα δεν είπε για το τι προγραμματίζει να κάνει το σωματείο, ούτε μία λέξη για μια αγωνιστική στάση απέναντι στην επίθεση που κάνει η "Ερικσον". Βέβαια, δεν είναι παράξενη, εδώ στη Σουηδία (άντρο της σοσιαλδημοκρατίας), αυτή η στάση. Το ίδιο παρατηρήθηκε και όταν ανακοινώθηκαν οι απολύσεις στη "Βόλβο" και στην ΑΣΤΡΑ... Το σωματείο έκανε ένα βήμα παραπάνω στην υποτέλεια απέναντι στο κεφάλαιο. Εβγαλε ανακοίνωση όπου υποστηρίζει την αναγκαιότητα των απολύσεων στο όνομα των μεγαλύτερων κερδών της επιχείρησης!

Μαζί με το σωματείο και τα μέσα μαζικής επικοινωνίας προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο, επικεντρώνοντας την όποια κριτική στους χειρισμούς της διοίκησης της επιχείρησης, στην πληροφόρηση. Λες και οι απολύσεις είναι ζήτημα πληροφοριακό και θα σταματήσουν αν υπάρξει περισσότερη... πληροφόρηση. Αντίθετα, με αυτόν τον τρόπο κάνουν τα πάντα για να μη μειωθούν τα κέρδη της "Ερικσον".

Παρ' όλα αυτά κινητοποιήσεις προγραμματίζονται στο Εσλεβ και στο Ουλαφστρεμ στη Νότια Σουηδία.

Χθες το πρωί και ο υπουργός Ανάπτυξης Μπιορν Ρόζενγκρεν υποσχέθηκε μεγάλες επιδοτήσεις στην "Ερικσον", σαν αντιστάθμισμα, για να μειώσει τον αριθμό των απολύσεων στη Σουηδία. Δηλαδή μπορούν να γίνουν περισσότερες σε μια άλλη χώρα, αλλά και οι φορολογούμενοι μέσω του κράτους θα πληρώσουν το "χαμένο" κέρδος της πολυεθνικής επιχείρησης. Ως τώρα οι σύμμαχοι των σοσιαλδημοκρατών, Αριστερό Κόμμα και Πράσινοι, δεν έχουν κάνει καμία δήλωση, ενώ οι κομμουνιστικές δυνάμεις στη Σουηδία καταφέρονται ενάντια στις απολύσεις και καλούν τους εργαζόμενους να αντιδράσουν. Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται στην πράξη η ταξική πολιτική της σοσιαλδημοκρατικής (και "κεντροαριστερής" αυτή τη φορά) κυβέρνησης με την επιδότηση του κεφαλαίου από το κράτος, με τις "πλάτες" των ρεφορμιστικών συνδικάτων.