Συντονισμένα και δυναμικά συνεχίζουν τον αγώνα τους οι μαθητές σε όλη τη χώρα, με αποφάσεις των γενικών συνελεύσεών τους, αψηφώντας τις απειλές της κυβέρνησης, η οποία εγείρει μια πρωτοφανή επιχείρηση τρομοκράτησης και καταστολής των αγώνων. Τις προσπάθειες της κυβέρνησης που αντιμετωπίζει τις μαθητικές κινητοποιήσεις ενάντια στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της ως αξιόποινες πράξεις καταδικάζουν φορείς της εκπαίδευσης και των εργαζομένων, που δηλώνουν ότι "δε θα περάσει" και συμπαραστέκονται στους μαθητές.

Τη βδομάδα που πέρασε ξετυλίχτηκε όλο το κυβερνητικό σχέδιο ενάντια στους αγώνες των μαθητών και εκείνων που τους συμπαραστέκονται - των εκπαιδευτικών, εργαζομένων και γονιών: Με επιστολή του υπουργού Παιδείας στους γονείς που τους καλούσε να συμβάλουν στην "ομαλή" λειτουργία των σχολείων, ακολουθώντας την τακτική του "μαστίγιου και του καρότου" με την ΟΛΜΕ, καλώντας τη σε προσχηματικό διάλογο για την επιμόρφωση, κατασυκοφαντώντας τους μαθητές, προβάλλοντας την εικόνα κατεστραμμένων σχολείων, με "πολύτιμους αρωγούς" τα ελεγχόμενα από την κυβέρνηση ΜΜΕ, κινητοποιώντας το μηχανισμό του ΠΑΣΟΚ που ανέλαβε ρόλο "αγανακτισμένου πολίτη", με συλλήψεις μαθητών μέσα στα σχολεία τους, αλλά και στο υπουργείο Παιδείας, η κυβέρνηση έφτασε τελικά την Πέμπτη να ανακοινώσει την απόφαση να επιστρατεύσει αστυνομία και εισαγγελείς ενάντια στους αγώνες.

Οι μαθητές από την πλευρά τους δηλώνουν ότι "η νίκη είναι δική μας" και "τίποτα δεν μπορεί να μας σταματήσει" και καλούν γονείς, εκπαιδευτικούς, εργατικά σωματεία, φοιτητικούς και σπουδαστικούς συλλόγους σε ακόμα μεγαλύτερη συμπαράσταση, αλληλεγγύη και κοινή δράση γιατί "ο αγώνας για την παιδεία μάς χρειάζεται όλους". Οι γενικές συνελεύσεις των σχολείων που ξεκίνησαν προχτές με αποφάσεις για συνέχιση των καταλήψεων, συνεχίζονται και αύριο, Δευτέρα, σε πολλά σχολεία όπου και με προσπάθειες διευθυντών και άλλων στελεχών εκπαίδευσης είχαν αναβληθεί και αναμένεται να μεγαλώσει ο αριθμός των σχολείων που βρίσκονται υπό κατάληψη.

Αύριο, στη 1μ.μ., στα Προπύλαια, διοργανώνεται μεγάλη συναυλία με σύνθημα "Τραγουδάμε για την παιδεία των αναγκών και των οραμάτων μας".Τη συναυλία συνδιοργανώνουν η ΟΛΜΕ και το Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Αθήνας με τη συμμετοχή και στήριξη του Συντονιστικού Νυχτερινών Μαθητών, των Ομοσπονδιών Γονέων Αθήνας και Πειραιά, Φοιτητικών και Σπουδαστικών Συλλόγων της Αθήνας, των Αδιορίστων Εκπαιδευτικών και του Συντονιστικού Σωματείων Αθήνας.

Οι μαθητές βαδίζουν στον αγωνιστικό δρόμο που χάραξε η πανελλαδική συνάντησή τους, με επόμενο σταθμό την πανελλαδική κινητοποίηση μαζί με τους εκπαιδευτικούς την Παρασκευή 15 Γενάρη, με συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα. Για τα σχολεία της Αθήνας και του Πειραιά το ραντεβού έχει οριστεί για τις 10.30 π.μ. στα Προπύλαια, ενώ σε συνεργασία με τοπικούς φορείς οργανώνονται συλλαλητήρια σε πολλές πόλεις της χώρας. Ο αγώνας για τους μαθητές συνεχίζεται πολύμορφα με καταλήψεις, αποκλεισμούς, διαδηλώσεις με αιτήματα αιχμής: Να σταματήσει η ποινικοποίηση των μαθητικών αγώνων. Να καταργηθούν οι νόμοι Σημίτη - Αρσένη. Να καταργηθούν οι πανελλήνιες εξετάσεις του Αρσένη στη Β και Γ Λυκείου. Να αποσυνδεθεί το Λύκειο από τον τρόπο εισαγωγής στα ΑΕΙ - ΤΕΙ.

Οι μαθητές διεκδικούν επίσης: Ενιαίο 12χρονο Δημόσιο - Δωρεάν σχολείο για όλους, που να δίνει σύγχρονες γνώσεις και εφόδια στη ζωή. Σύγχρονα βιβλία, όλα δωρεάν (και τα ξενόγλωσσα και ειδικότητας). Αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 15% του κρατικού προϋπολογισμού.

Με την έναρξη του δεύτερου "γύρου" των κινητοποιήσεων και στο φόντο της κυβερνητικής, πολύμορφης απόπειρας καταστολής, επιχειρήσαμε μια "ανίχνευση" της σκέψης των μαθητών πάνω στα αιτήματά τους, αλλά και των προθέσεών τους για τη συνέχεια.

Κουβεντιάσαμε, λοιπόν με τον Λεωνίδα Σακκά από το 13ο Λύκειο Αθήνας - και πρόσφατα συλληφθέντα στο υπουργείο Παιδείας από αστυνομικούς - τον Θεοδόση Μπενάτο και την Νίκη Μπαμπάτσκου από το 54ο Γυμνάσιο, τον Κώστα Χαμαλίδη από το 4ο ΓΕΛ και τον Κώστα Ροδίτη από το 11ο ΤΕΕ Αθήνας. Ολοι τους μέλη του Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων Αθήνας. Στο τέλος της κουβέντας, όπως θα διαπιστώσετε κι εσείς, καταλάβαμε γιατί η κυβέρνηση έχει στριμωχτεί τόσο...

Ο Κ. Χαμαλίδης εκτιμά ότι με τις νέες κατασταλτικές αποφάσεις της η κυβέρνηση "δείχνει την πολιτική της για τους μαθητές και γενικότερα για όλους όσοι αντιδρούνε στα σχέδιά της. Δείχνει ότι μόνο με την τρομοκρατία μπορεί να τους αντιμετωπίσει. Εμείς λέμε ότι η τρομοκρατία δε θα περάσει. Μέσα από τους αγώνες μας θα δηλώσουμε την αντίθεσή μας σε αυτά τα μέτρα".

Ο Κώστας θα προσθέσει αυτό που δε θα ήθελε να ακούσει ποτέ η αστική τάξη. "Ο αγώνας θέτει τις βάσεις, έτσι ώστε και στην υπόλοιπη ζωή μας, όταν γίνουμε εργαζόμενοι, να μπορούμε να αντιστεκόμαστε. Να δημιουργηθεί ο άνθρωπος που να μπορεί να αντιδρά. Να μην είναι ένα αντικείμενο που θα τον κάνουν ό,τι θέλουν".

Ο Λ. Σακκάς λέει ότι η κυβερνητική καταστολή αποδεικνύει πως ο αγώνας τους έφτασε σε καλό σημείο. "Εχουμε δείξει μια καλή εικόνα, συγκροτημένη, απέναντι στο υπουργείο έχουμε σταθεί ένας άξιος αντίπαλος και πλέον είμαστε στο τελευταίο σκαλοπάτι, έτοιμοι να ρίξουμε το νόμο και ο μόνος τρόπος για να μας αντιμετωπίσει ο υπουργός ήταν να κινητοποιήσει τους κρατικούς μηχανισμούς στρέφοντάς τους εναντίον μας. Πιο πεισματικά συνεχίζουμε τους αγώνες μας. Δεν τρομοκρατούμαστε από κανέναν, έχουμε στο πλάι μας τους καθηγητές, τους γονείς και όλο το λαό και θα δοθεί μαζί τους η απάντηση στις 15 του μηνός. Θα συνεχίσουμε ακάθεκτοι προς το στόχο μας να καταργήσουμε το νόμο. Ο υπουργός είδε ότι δεν έπιασε το παραμύθι του για τις δήθεν αλλαγές".

"Η παιδεία" συνεχίζει, "δεν αφορά μόνο τους μαθητές και ο αγώνας δε γίνεται μόνο για το συγκεκριμένο νόμο. Αγωνιζόμαστε ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης που πάει να εξοντώσει, να εκμηδενίσει τα ανθρώπινα δικαιώματά μας, που πάει να μας κάνει φτηνό εργατικό δυναμικό, να μας πλάσει τη ζωή όπως αυτή θέλει, όπως επιτάσσουν οι ανάγκες της πλουτοκρατίας. Αύριο θα είμαστε πολίτες και θα μας βρουν πάλι μπροστά τους".

Ο Θ. Μπενάτος λέει πως η κυβέρνηση είναι τρομοκρατημένη από τον αγώνα τους. Είναι απολαυστικό να ακούς έναν 14χρονο να λέει κάτι τέτοιο, αλλά πολύ γρήγορα επιβάλλει το δικαίωμά του να τον παίρνουν στα σοβαρά. "Η κυβέρνηση βλέπει ότι δεν την παίρνει άλλο. Πως ο νόμος της θα καταργηθεί, τα μέτρα της θα αποτύχουν. Τα μεγαλεπήβολα σχέδιά της θα κάνουν μια τρύπα στο νερό. Ο νόμος μας θέλει "φυτά", σε μια παιδεία που θα πλησιάζει την αθλιότητα, δε μας θέλει να έχουμε τη γνώμη μας και να διεκδικούμε. Μας προετοιμάζει δηλαδή για μελλοντικούς σκλάβους, που να είμαστε ικανοποιημένοι με ό,τι μας δίνουν".

Το ίδιο σαφής είναι και η συμμαθήτριά του, η Ν. Μπαμπάτσκου. "Η τρομοκρατία δε θα περάσει. Σε αυτή την ιστορία με φοβίζει περισσότερο το ότι δε θα μπορώ να έχω το δικαίωμα στη μόρφωση με αυτό το νόμο. Φοβάσαι να τελειώσεις το λύκειο δηλαδή. Στο γυμνάσιο έχουν αλλάξει όλα τα βιβλία. Στο λύκειο τι θα γίνει; Εγώ χημεία δεν ξέρω, και όχι μόνο εγώ, όλα τα παιδιά".

Ο Λ. Σακκάς δε διστάζει να μας πει τι σκέφτεται όταν ακούει περί "αγοράς εργασίας". "Βλέπω τον εαυτό μου σαν πιόνι που θα βγω μεθαύριο στην παραγωγή, θα με πετάνε από δω κι από κει. Μπορεί να έχω πάρει 50 διπλώματα, αλλά και πάλι θα σκουπίζω μαγαζιά και θα καθαρίζω βιτρίνες και θα είμαι αναγκασμένος να σκύβω το κεφάλι σε κάθε εργοδότη μόνο και μόνο γιατί όλα αυτά που θα έχω μάθει τόσα χρόνια, που παλεύω για να μάθω, εάν μπορούν και έχουν τη δυνατότητα οι γονείς μου να πληρώνουν συνέχεια εννοείται, δε θα σημαίνουν τίποτα. Στην αντίθετη πλευρά, που οι γονείς μου δε θα μπορούν να πληρώνουν για να μάθω κάτι παραπάνω, θα είμαι ακόμα χειρότερα και δε θα έχω καμία επιλογή. Μας δίνουν ένα χαρτάκι, μας δένουν τα χέρια και όσοι μαθητές δεν πιστεύουν ότι έχουν τη δυνατότητα να περάσουν σ' αυτό το Ενιαίο Λύκειο τους πετάνε στην τεχνική εκπαίδευση. Αυτό είναι λάθος, γιατί ένας άνθρωπος που είχε βάλει από τα 14-15 χρόνια του ένα στόχο, τώρα αναγκαστικά βλέπει ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει να πάει εκεί που ήθελε και πάει στην τεχνική εκπαίδευση. Εκεί τα βρίσκει όλα βουνό και δε νομίζω ότι θα κάνει και εκεί τίποτα".

Το μαθητικό κίνημα στην αρχή της σχολικής χρονιάς του 1998 εμφανίζεται δυνατό, μεγαλειώδες όσο ποτέ άλλοτε. Το μαθητικό κίνημα του 1998 εμφανίζει σοβαρά ποιοτικά χαρακτηριστικά σε σχέση με τα τελευταία χρόνια.

Α. Εμφανίζει ιδιαίτερη αντοχή - συνέχεια και μεγάλη μαζικότητα στη δράση του. Τα τελευταία χρόνια αναπτύχθηκαν σοβαρές κινητοποιήσεις στα σχολεία. Πέρσι μόνο γίνανε πάνω από 80 κινητοποιήσεις σε 40 πόλεις της Ελλάδας. Με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς συνέχισε τη δράση πιο μαζικά και αποφασιστικά.

Με πολλές δεκάδες κινητοποιήσεις, με δεκάδες χιλιάδες μαθητές στο δρόμο, με καταλήψεις που αγκάλιασαν τη μεγάλη πλειοψηφία των σχολείων, με πολλές δεκάδες μαθητικά μπλόκα σ' όλη την Ελλάδα. Για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια οι μαθητικές κινητοποιήσεις αγκαλιάζουν δεκάδες μαθητές σ' ολόκληρη τη χώρα. Τα συλλαλητήρια στις 11 και 26/11, στις 9 και 15/12 έγιναν σταθμοί πρωτοφανούς συμμετοχής.

Β. Με υψηλή οργανωτικότητα και συντονισμό. Σε κάθε δήμο, πόλη και πανελλαδικά οι μαθητές μέσα από τη συσσωρευμένη εμπειρία τους τα τελευταία χρόνια διαμόρφωσαν σε όλες σχεδόν τις μεγάλες πόλεις Συντονιστικά Αγώνα Σχολείων, με εκπροσώπους από τα εκλεγμένα μαθητικά συμβούλια και τις γενικές συνελεύσεις των σχολείων. Κορυφαίο δείγμα της συλλογικότητας και του συντονισμού αποτέλεσαν οι διαδηλώσεις τις ίδιες μέρες σε όλη τη χώρα και ταυτόχρονα μαζικά μπλόκα σε όλους τους δήμους σε Αθήνα - Πειραιά - Θεσσαλονίκη και σ' όλη τη διαδρομή της Εθνικής οδού, λίγο πριν τις διακοπές των σχολείων, καθώς και οι δυο Πανελλαδικές Συναντήσεις Συντονιστικών Αγώνα.

Γ. Ο συντονισμός και η κοινή δράση με το μαζικό λαϊκό κίνημα. Για πρώτη φορά η συμμετοχή μαθητών στα μεγάλα εργατικά, παλλαϊκά συλλαλητήρια ήταν τόσο μεγάλη σ' όλες τις πόλεις της Ελλάδας. Γεγονός που αποδείχνει ότι όλο και περισσότερο ωριμάζει η ιδέα, ωριμάζουν οι προϋποθέσεις για τη διαμόρφωση ενός πανίσχυρου Παλλαϊκού Μετώπου Παιδείας και τη σημαντική συμβολή των μαθητών στην οικοδόμησή του.

Γεγονός που δείχνει ότι η σημερινή νεολαία δεν είναι μια "χαμένη νεολαία", αλλά αναζητά και βρίσκει δρόμους επικοινωνίας με το εργατικό κίνημα για βαθύτερες αλλαγές στην Παιδεία και στην κοινωνία.

***

Βασικά αιτήματα του μαθητικού κινήματος είναι η κατάργηση των αντιδραστικών νόμων της κυβέρνησης (2525/97, 2640/98) όπου πετούν έξω από το λύκειο χιλιάδες μαθητές ιδιαίτερα απ' τις φτωχές - λαϊκές οικογένειες και ταυτόχρονα η διεκδίκηση ενός άλλου σχολείου 12χρονου, δημόσιου - δωρεάν για όλους.

Οι μαθητικές κινητοποιήσεις έφεραν στο κέντρο της πολιτικής ζωής της χώρας το μεγάλο θέμα της μόρφωσης της νεολαίας και του λαού μας, το μεγάλο αίτημα της εποχής μας για σύγχρονη ολόπλευρη μόρφωση κόντρα στους ταξικούς φραγμούς.

Για όλους αυτούς τους λόγους οι μαθητικές κινητοποιήσεις έχουν συγκεκριμένο πολιτικό προσανατολισμό ενάντια στη βασική επιλογή της ΕΕ για συρρίκνωση της βασικής μόρφωσης και ταυτόχρονα είναι επικίνδυνες για την κυβερνητική πολιτική, γιατί δεν μπορεί να το αφομοιώσει, να το διασπάσει, να το τρομοκρατήσει.

Κλείνοντας το 1998 το μαθητικό κίνημα βγήκε πιο δυνατό και η κυβέρνηση πιο αποδυναμωμένη. Πέτυχε ήδη μια πρώτη μεγάλη νίκη. Να σπάσει τη "βιτρίνα" της κυβερνητικής πολιτικής για δήθεν "κοσμογονία" στην παιδεία. Σήμερα κανείς μαθητής δε θεωρεί ότι τα μέτρα της κυβέρνησης είναι το περιτύλιγμα με το οποίο τα παρουσίαζε. Το μαθητικό κίνημα κατάφερε να στριμώξει την κυβέρνηση.

Ανοίγοντας το 1999 η κυβέρνηση προσπαθεί να αξιοποιήσει μια σειρά χαρτιά για να σταματήσει τη δράση του μαθητικού κινήματος, όπως:

Α. Να ανοίξουν τα σχολεία με κάθε μηχανισμό, με κάθε κόστος. Σ' αυτή την κατεύθυνση επιστρατεύονται "αγανακτισμένοι γονείς", ο κομματικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ, η αστυνομία, η παραπληροφόρηση από τα ΜΜΕ, οδηγίες στις διευθύνσεις για να απαγορευτούν οι Γενικές Συνελεύσεις στα σχολεία.

Οι μαζικές γενικές συνελεύσεις που έγιναν με το που άνοιξαν τα σχολεία μετά τις γιορτές, στις 8 του Γενάρη, με τις εκατοντάδες αποφάσεις για συνέχιση των καταλήψεων και μαζική συμμετοχή στις διαδηλώσεις στις 15 του Γενάρη, έστειλαν το μήνυμα του ανυποχώρητου αγώνα. Της αγωνιστικής διάθεσης των μαθητών, της ακύρωσης της προσπάθειας της κυβέρνησης, να σταματήσουν αμέσως μετά τις γιορτές οι μαθητικοί αγώνες.

Β. Να στήσει μια ολόκληρη επιχείρηση κατατρομοκράτησης των μαθητών, γονιών, καθηγητών. Με την επιστράτευση εισαγγελικών παρεμβάσεων, αυτόφωρων, συλλήψεων μαθητών, μέσα στα σχολεία και στο υπουργείο Παιδείας, με απειλές σε γονείς για την πιθανή δήμευση των περιουσιών τους, με την απαίτηση να παραιτηθούν διευθυντές που δε γίνονται καταδότες των μαθητών τους.

Το χαρτί της τρομοκρατίας η κυβέρνηση επιδιώκει να το "παίξει πολύ σκληρά". Πότε όμως εφαρμόστηκαν μέτρα στα σχολεία με τη σκιά του εισαγγελέα; Πιστεύουμε ότι η απόφαση της κυβέρνησης να επιβάλει "σιγή νεκροταφείου" στην παιδεία μάς οδηγεί σε παλιότερες μαύρες εποχές καταδικασμένες στη συνείδηση του λαού μας. Προκαλεί με τον πιο απροσχημάτιστο τρόπο το δημοκρατικό φρόνημα των μαθητών και όλου του λαού. Το μαθητικό κίνημα, όπως και στο παρελθόν, μπορεί να "κάψει" κι αυτό το χαρτί του υπουργείου εντείνοντας τον αγώνα, ενισχύοντας την ενότητά του, προωθώντας ακόμα πιο αποτελεσματικά την κοινή δράση με το μαζικό, λαϊκό κίνημα.

Οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί, η εργατική τάξη της πατρίδας μας δεν πρόκειται να αφήσουν απομονωμένα τα παιδιά τους στη χάλκινη γροθιά της κυβερνητικής αδιαλλαξίας. Εξάλλου, ήδη σε πολλούς δήμους της Αθήνας, γονείς μαζί με εκπρόσωπους εργατικών σωματείων, έσπευσαν να δηλώσουν τη συμπαράστασή τους στους μαθητές. Βοήθησαν, στήριξαν τους μαθητές στα σχολεία τους, να διεκδικήσουν το αναφαίρετο δικαίωμα της σύγκλισης γενικής συνέλευσης για να αποφασίσουν δημοκρατικά και συλλογικά πώς θα συνεχίσουν τον αγώνα τους.

Γ. Το τρίτο χαρτί της κυβέρνησης είναι η απειλή για χάσιμο της χρονιάς αν συνεχιστούν οι κινητοποιήσεις. Η συνέχεια, αντοχή, το πείσμα του μαθητικού κινήματος δείχνει ότι οι μαθητές είναι αποφασισμένοι. Εξάλλου σ' αυτόν τον αγώνα κρίνεται όχι απλώς το χάσιμο της χρονιάς, αλλά να χαθεί η δυνατότητα δεκάδων χιλιάδων μαθητών να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους στο σχολείο.

Χαμένη δε θα είναι η χρονιά αν συνεχιστούν οι αγώνες, αλλά αν σταματήσουν τώρα. Αν δοθεί η ευκαιρία στην κυβέρνηση να "περάσει" φέτος την αντιεκπαιδευτική πολιτική της και να στείλει χιλιάδες μαθητές σε σχολές μαθητείας για φτηνό, ψευτοκαταρτισμένο εργατικό δυναμικό. Δίχως δικαίωμα στη μόρφωση, στην εργασία, στη ζωή.

Η κυβέρνηση είναι στριμωγμένη από το συνεχή αγώνα των μαθητών. Γι' αυτό επιχείρησε τον ελιγμό - κοροϊδία με κάποιες μικρές και δευτερεύουσας σημασίας αλλαγές στον αντιεκπαιδευτικό της νόμο. Η ακόμα πιο αποφασιστική συνέχιση των κινητοποιήσεων θα την αναγκάσει να υποχωρήσει.

Δ. Στην προσπάθειά του το υπουργείο Παιδείας να διασπάσει και να εκτονώσει το μαθητικό κίνημα, προβάλλει όλο και πιο έντονα ότι οι μαθητικές κινητοποιήσεις είναι αποτέλεσμα της παραπληροφόρησης και της στενής κομματικοποίησης των μαθητικών αγώνων από το ΚΚΕ και την ΚΝΕ.

Ομως, πώς είναι δυνατόν σε όλη την Ελλάδα δεκάδες χιλιάδες μαθητές να συμμετέχουν σε κινητοποιήσεις; Είναι δυνατόν κάποιοι "εγκάθετοι", κάποιοι "σκοτεινοί εγκέφαλοι" να εμπνέουν μαθητικά συλλαλητήρια σαν αυτά που όλοι ζήσαμε; Ποιον προσπαθεί να κοροϊδέψει το υπουργείο Παιδείας;

Ο μεγάλος υποκινητής των μαθητικών αγώνων είναι η κυβερνητική πολιτική. Η ΚΝΕ στέκεται με εμπιστοσύνη απέναντι στους μαθητές. Μέχρι σήμερα το μαθητικό κίνημα έχει καταγράψει παρακαταθήκες για το μέλλον του, για το μέλλον ολόκληρου του νεολαιίστικου κινήματος. Μπορεί και πρέπει να συνεχίσει μέχρι τη νίκη. Τα χιλιάδες μέλη και φίλοι της ΚΝΕ δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους σ' αυτό τον αγώνα. Μέσα από την πολύχρονη και συστηματική δράση μας, μέσα κι έξω από τα σχολεία, διαμορφώθηκαν οι προϋποθέσεις για τη ρωμαλέα ανάπτυξη του μαθητικού κινήματος. Το κύρος της ΚΝΕ και του ΚΚΕ στους μαθητές μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Οπως μέχρι σήμερα, έτσι και τώρα και στο μέλλον, τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ θα δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους ώστε το μαθητικό κίνημα να κατακτήσει μια περήφανη νίκη.

Λάζαρος ΜΥΛΩΝΑΣ

Μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ

στη νέα (α) ταξία

Ουκέτι... Γιάννος

έχει μάντιδα

δάφνην

Του Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ

Ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας που αυτοανακηρύσσεται ως εμπνευστής και εγγυητής της πολιτικής λιτότητας και του ασφυκτικού περιορισμού, των κοινωνικών παροχών, έχει περιβληθεί, κατά τις δημόσιες εμφανίσεις του το προσωπείο του χαμογελαστού. Κάτι που προσομοιάζει καμιά φορά με το μυστηριώδες και αμφιλεγόμενο χαμόγελο της Τζοκόντα. Ανακοινώνει, έτσι, σκληρά οικονομικά μέτρα, ακυρώνει υποσχέσεις που είχε δώσει ως υπεύθυνος υπουργός, ανανεώνει άλλες, δίνει νέες για το αόριστο μέλλον, αλλά με την ίδια μάσκα πάντα αυτοϊκανοποίησης, ελαφράς ειρωνείας και πάντως επικοινωνιακής εικόνας, κατά τις προτροπές του πρωθυπουργού και των συμβούλων του.

Σε μια τελευταία συνέντευξη, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας, απαντώντας σε ανώδυνες, άλλωστε, ερωτήσεις, μετά τις ανακοινώσεις για το ΕΥΡΩ εμφανίστηκε περίπου ως νικητής και τροπαιούχος, στην πορεία του ΕΥΡΩ - τάλαντου και την οικονομική και νομισματική ενοποίηση - (την ισοπέδωση, δηλαδή στα επίπεδα της φτώχειας).

Διάλεξε, δύο τρία στοιχεία, όπως των επιδιωκόμενη βίαιη συμπίεση του πληθωρισμού, στα όρια των κριτηρίων, την εξελισσόμενη, με σκεπτικισμό, μείωση των τραπεζικών επιτοκίων και την υποτιθέμενη εξοικονόμηση 700 δισεκατομμυρίων δραχμών, τα οποία, στο απώτερο ΜΕΛΛΟΝ (;) θα μοιραστούν ως είδος κοινωνικής ελεημοσύνης.

- Συνεπώς όλα πάνε καλά κ. υπουργέ; Και αν είναι έτσι τα πράγματα, θα αμβλυνθούν τα αυστηρά οικονομικά μέτρα, κατά τη διάρκεια του χρόνου αυτού; Χαμόγελο πάλι "ορατής οδοντοστοιχίας" και επαμφοτερίζουσες απαντήσεις, ως από τον μαντικό τρίποδα της Κασταλίας προερχόμενες:

- Κοιτάξτε, κατά το χρόνο αυτό, δεν μπορούμε να κάνουμε παραχωρήσεις, γιατί θα διακινδυνεύαμε ό,τι έχουμε επιτύχει ως τώρα. - Τότε από τον άλλο χρόνο; Με χαμόγελο, πάντα, ο κ. υπουργός λέει, αβίαστα, ότι δε θα είναι χρόνος θυσιών, αλλά σταθεροποίησης για την προστασία του "κοινωνικού αγαθού". - Και πότε λοιπόν ο "Παράδεισος" της ΟΝΕ;

- Α, μπορούμε να κοιτάζομε κατάματα τα παιδιά, και τα εγγόνια μας. Γιατί, με ορίζοντα τα προσεχή είκοσι ως τριάντα χρόνια (!), όλα θα είναι... διαφορετικά. Επιβεβαίωση, δηλαδή, ότι όχι μόνο το σύμπαν, αλλά και ο χρόνος των υποσχέσεων διαστέλλεται, επ' αόριστον.