Κυνικός ως προς τις αδύναμες ομάδες των μεταναστών που ζουν στην Ελλάδα, προκλητικός προς τους εργαζόμενους και προσηλωμένος στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων στα δημόσια νοσοκομεία εμφανίστηκε χτες ο υπουργός Υγείας - Πρόνοιας, Λ. Παπαδήμας,στη συνάντησή του με αντιπροσωπεία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Δημόσια νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ).

Για πρώτη φορά υπουργός Υγείας "υπερέβη τα εσκαμμένα" της γενικής ευαισθησίας της ελληνικής κοινωνίας και "συμβούλεψε" τους υγειονομικούς "να μην περιθάλπουν τους αλλοδαπούς εργάτες, εκτός κι αν είναι κάτοικοι χωρών με τις οποίες έχει γίνει διακρατική συμφωνία".Την απάντηση αυτή έδωσε ο υπουργός όταν η αντιπροσωπεία τον ρώτησε γιατί το κράτος δεν αποδίδει στα νοσοκομεία τα νοσήλια από την περίθαλψη των ξένων εργατών, που αποτελεί κοινωνική πολιτική. Βέβαια, η κυβέρνηση των "εκσυγχρονιστών" έφερε στη θέση των μεταναστών και εκείνες τις ομάδες του ελληνικού πληθυσμού - όπως οι Τσιγγάνοι - που παλιότερα είχαν περίθαλψη με το "χαρτί απορίας" και έτσι θα ήταν περίεργο να επιδείξει ευαισθησία για τους ίδιους τους μετανάστες. Πρόκειται βέβαια για μια τυφλή πολιτική, καθώς υποτάσσεται στη λογική των οικονομικών περιορισμών και δε βλέπει ότι αύριο η ελληνική κοινωνία θα πληρώσει συνολικά τη διάδοση των μολυσματικών ασθενειών.

Στη συνάντηση επιβεβαιώθηκε ότι η κυβέρνηση οδεύει προς την κατάργηση ορισμένων Δημοσίων Νοσοκομείων. Ο υπουργός, απαντώντας σε σχετική ερώτηση, είπε ότι η κατάργηση θα ξεκινήσει από τα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης, "καθώς του το ζήτησαν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι", ενώ δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο κατάργησης και νοσοκομείων του Λεκανοπεδίου Αττικής.

Από τη συνάντηση διαφάνηκε καθαρά η πρόθεση της κυβέρνησης να προχωρήσει με γοργά βήματα στην ιδιωτικοποίηση εν μέρει ή εν συνόλω των δημόσιων νοσοκομείων. Η προσπάθεια αυτή κινείται σε δυο επίπεδα:

• Ο υπουργός επανέλαβε ευθέως ότι το διπλογραφικό σύστημα των νοσοκομείων θα ανατεθεί σε ιδιωτικά λογιστήρια, με τροπολογία που θα κατατεθεί σύντομα στη Βουλή. Ηδη έχει εκχωρηθεί η καθαριότητα, η φύλαξη των νοσοκομείων, το κέτερινγκ, τα πλυντήρια και τα σιδερωτήρια.
• Το άλλο επίπεδο έχει σχέση με την τοποθέτηση των γενικών διευθυντών - των μάνατζερ δηλαδή - την τοποθέτηση των οποίων προβλέπει ο νόμος 2519/97.Ηδη ανεξάρτητη επιτροπή επέλεξε τους μάνατζερ 29 νοσοκομείων αλλά δεν έγινε η πρόσληψή τους, γιατί - όπως έλεγε ο πρώην υπουργός Υγείας Κ. Γείτονας - ο "πήχης έπρεπε να είναι ψηλός".

Ομως πίσω απ' τους "ψηλούς πήχεις" φαίνεται ότι κρύβονται άλλες επιδιώξεις. Μια πλευρά αυτών των επιδιώξεων αποκαλύφθηκε στις 23.9.1998, όταν η ΠΟΕΔΗΝ οργάνωσε μια εκδήλωση στην οποία παραβρέθηκαν και οι περισσότεροι απ' τους επιλεγέντες μάνατζερ. Εκεί συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ είπαν ότι τα συνδικάτα - δηλαδή η πλειοψηφούσα ΠΑΣΚΕ σε ορισμένα από αυτά - αποδέχτηκαν τους μάνατζερ για να προλάβουν είτε τη μετατροπή των νοσοκομείων σε ΑΕ είτε την εκχώρηση της διοίκησης των νοσοκομείων (μάνατζμεντ) σε εταιρίες συμβούλων.

Το θέμα της εκχώρησης του μάνατζμεντ σε εταιρίες συμβούλων επανήλθε τις τελευταίες μέρες με δημοσιεύματα του Τύπου. Ετσι χτες, όταν τέθηκε από συνδικαλιστές το θέμα με τους μάνατζερ, ο Λ. Παπαδήμας έδωσε τη σιβυλλική απάντηση ότι θα κατατεθεί τροπολογία σε προσεχές νομοσχέδιο, χωρίς να διευκρινίσει τι θα περιλαμβάνει αυτή η τροπολογία.

Η πλειοψηφία στην ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ έχει πέσει στην παγίδα της λογικής του "μικρότερου κακού" και ζητά το διορισμό "εκλεγμένων μάνατζερ", νομίζοντας ότι έτσι θα γλιτώσουν την εκχώρηση σε εταιρίες συμβούλων. Παραγνωρίζουν, δηλαδή, ότι είτε με τη μια είτε με την άλλη μορφή θα γίνει η "ίδια δουλιά", γεγονός που αποδεικνύεται πια από τον ΟΤΕ και την "Ολυμπιακή". Σε ό,τι αφορά, δε, τις πρόσθετες αμοιβές (υπερωρίες) των εργαζομένων στα νοσοκομεία, ο Λ. Παπαδήμας είπε ότι στα μέσα του Φλεβάρη θα εκδοθεί Υπουργική Απόφαση, σύμφωνα με την οποία "οι πρόσθετες αμοιβές δε θα δίδονται σε όλους τους υγειονομικούς, αλλά σε εργαζόμενους κάποιων υπηρεσιών των νοσοκομείων".

Τέλος, σε ό,τι αφορά την κάλυψη πάγιων αναγκών των νοσοκομείων με έκτακτο προσωπικό, ο υπουργός Υγείας μετέθεσε την ευθύνη στο ΑΣΕΠ (Ανώτατο Συμβούλιο Επιλογής Προσωπικού), εξαιτίας της "οργανωτικής αδυναμίας να κάνει πανελλήνιο διαγωνισμό για νοσηλευτικό προσωπικό".

Εφυγες, και από τη στιγμή που έμαθα τη φυγή σου, η μνήμη μου ανακαλεί με εμμονή την πρώτη μέρα. Πρωτομαγιά ήταν, θυμάσαι; Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα ζούσα μια Εργατική Πρωτομαγιά. Εκεί, κάτω από το άγαλμα του Κωνσταντίνου ήταν το "ραντεβού με τους άλλους", έτσι μου είπε φίλη. Μ' έκαιγε η περιέργεια να δω αυτούς τους "άλλους", που αλλιώτικη θέση στη φαντασία μου έπαιρναν και την ανυπομονησία στην ψυχή μου έσπερναν. Και τότε σας είδα. Με σύστησαν. Κι ανάμεσα στους άλλους, τους ξεχωριστούς για μένα, εσύ ξεχώρισες. Πληθωρικός, γελαστός, όμορφος, χωρίς συνείδηση της ομορφιάς σου, πρόβαλλες με άσβεστο πάθος και με αναμμένο, συνεχώς, το άφιλτρο τσιγάρο στα χείλη. Τσιγάρο, που δε σε εμπόδιζε να φωνάζεις συνθήματα, να γελάς, να αναταράζεις το χώρο με τη βροντώδη βραχνή φωνή σου, να πειράζεις με καλοσύνη, να συνεπαίρνεις, να συναρπάζεις, να συνεγείρεις. Σε βλέπω, σα να μην πέρασε στιγμή από τότε, με τη χαίτη των πλούσιων μαλλιών σου να ανεμίζει, σε βλέπω να μοιράζεις κόκκινα άνθη, να διακινείς "Ριζοσπάστη", να κρατάς τη σημαία, να τραγουδάς, να γελάς. Να μετακινείς άκοπα, τα βουνά που με χώριζαν από τους "άλλους" και να με μετατρέπεις διά μιας σε μιαν "άλλη". Σε κοιτώ και απορώ. Με τι άνεση σκόρπιζες αφειδώς μιαν απίστευτη επαναστατική γοητεία. Να φωτίζεις τους ανήλιαγους εσωτερικούς μου χώρους, να μου εμφυτεύεις οράματα.

Ξέφυγες Γιάννη Αλεξανδράτε, απ' όλους μας, σιγά σιγά. Πού και πού μας έδινες σημάδια. Ενα μπουκέτο ανεμώνες, μια υπόσχεση για μια σύντομη συνάντηση που, σίγουρα, σύντομα θα γινόταν, αλλά που κάτι τελευταία στιγμή την εμπόδιζε να πραγματοποιηθεί, ένα αιφνιδιαστικό τηλεφώνημα αργά τη νύχτα για να διαβάσεις ένα στίχο του Μαγιακόφσκι, ένα βιαστικό και ξαφνικό κλείσιμο για να αποτελειώσεις το δικό σου ποίημα, που ποτέ δεν το διάβασα. Τι είναι τελικά ο ποιητής, Γιάννη; Εκείνος που εμπνέεται; Ο Πωλ Ελυαρ συνήθιζε να λέει ότι "ποιητής είναι και εκείνος που εμπνέει". Αν δε σε είχα γνωρίσει εκείνη την Πρωτομαγιά, πάνε 20 χρόνια και βάλε από τότε, αν δε με είχες εμπνεύσει, αν δε μου είχες μεταγγίσει τις ιδέες σου, τώρα δεν ξέρω πού θα ήμουν.

Τιτίνα ΔΑΝΕΛΛΗ

Ξένοι εργάτες στη χώρα μας. Πρέπει "να κάνουν το σταυρό τους" να μη χρειαστούν νοσοκομείο

Τα πλυντήρια στα νοσοκομεία συρρικνώνονται και η καθαριότητα του ιματισμού ανατίθεται σε ιδιώτες, που κρύβει σοβαρούς κινδύνους