21 Γενάρη 1924. Ωρα 6 και 50 λεπτά το βράδυ. Η καρδιά του ΛΕΝΙΝ έπαψε να χτυπά. Σήμερα, 75 χρόνια από το θάνατό του, το τεράστιο επαναστατικό του έργο είναι ολοζώντανο, για να φωτίζει το δρόμο της ταξικής πάλης της εργατικής τάξης και των συμμάχων της ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, για να φλογίζει το νου και την καρδιά των απλών ανθρώπων του μόχθου για την κατάκτηση του δικού τους μέλλοντος, για την έφοδο στον ουρανό. Ο λενινισμός είναι ο μαρξισμός στην εποχή του ιμπεριαλισμού. Ο Λένιν, μελετώντας την εποχή της κυριαρχίας των μονοπωλίων, τη δράση των νόμων εξέλιξης του καπιταλισμού σ' αυτό το ιδιαίτερο, σε σχέση με την εποχή του ελεύθερου ανταγωνισμού, στάδιο, το οποίο ονόμασε "ανώτερο" από το προηγούμενο, επεξεργάστηκε τη στρατηγική και τακτική για τη σοσιαλιστική επανάσταση σ' αυτές τις συνθήκες. Η επεξεργασία της θεωρίας για το Κόμμα Νέου Τύπου, η αμείλικτη πάλη του ενάντια στον οπορτουνισμό, η θεωρητική ενασχόλησή του και η πρακτική του δράση για κάθε ζήτημα που αφορούσε την επανάσταση και την προοπτική της, ως επικεφαλής του Κόμματος των Μπολσεβίκων, αποτελούν το τεράστιο έργο του, που οδήγησε την ταξική πάλη του ρωσικού προλεταριάτου και των άλλων καταπιεσμένων μαζών ως τη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση και την έναρξη της οικοδόμησης του σοσιαλισμού για πρώτη φορά σε ολόκληρο τον κόσμο. Εργο - παρακαταθήκη για τις σύγχρονες και μελλοντικές γενιές επαναστατών και των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων.

Είναι γεγονός ότι κάθε ιστορική επέτειος για το εργατικό κίνημα αποτελεί στιγμή μνήμης, που συμβάλλει στη διαμόρφωση και την ανάπτυξη της ταξικής συνείδησης. Ετσι, σε τελευταία ανάλυση, μετατρέπεται σε παράγοντα, που επιδρά στην ανάπτυξη του αγώνα της εργατικής τάξης για την εκπλήρωση του τελικού σκοπού, που είναι η ανατροπή του καπιταλισμού, η οικοδόμηση του σοσιαλισμού και της κομμουνιστικής κοινωνίας. Οταν, δε, πρόκειται για μέρα μνήμης που έχει σχέση με τον Λένιν, έναν από τους θεμελιωτές της επιστημονικής κοσμοθεωρίας του μαρξισμού - λενινισμού, τότε μπορεί κάθε κομμουνιστής, κάθε προλετάριος, να γίνεται ακόμη πιο αισιόδοξος για την προοπτική της αταξικής κοινωνίας, ανατρέχοντας ξανά και ξανά στη μελέτη του έργου του. Η συνειδητοποίηση της επικαιρότητας αυτού του έργου γίνεται πηγή δύναμης για την επίθεση της εργατικής τάξης και των λαϊκών μαζών ενάντια στους εκμεταλλευτές, στη μεγάλη πορεία ευόδωσης των αξιών και των ιδανικών τους. Οσο και αν μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στην Ευρώπη και την ΕΣΣΔ η αστική ιδεολογία και προπαγάνδα προσπάθησε και προσπαθεί να αντιπαραθέσει το λενινισμό στο μαρξισμό, να εξαγγείλει το τέλος των ιδεολογιών, να αναπαλαιώσει διάφορες οπορτουνιστικές θεωρίες περί του τέλους της ιστορίας, του τέλους της εργασίας και την έναρξη της μεταβιομηχανικής εποχής, η ίδια η τραγική για τους λαούς πραγματικότητα της "νέας τάξης πραγμάτων" αποδεικνύει περίτρανα ότι, αν δεν ανατραπεί ο ιμπεριαλισμός, η ανθρωπότητα θα συνεχίζει να ζει τα δεινά της κρίσης του και οι λαοί την ολοένα και πιο άγρια εκμετάλλευση. Αυτή η πραγματικότητα αποδεικνύει τη ζωντάνια και την επικαιρότητα του λενινισμού.

Αξίζει να παρακολουθήσουμε πώς αντιλαμβανόταν το ζήτημα που κυριαρχεί σήμερα στην Ελλάδα και όχι μόνο, στους οικονομικούς και πολιτικούς κύκλους των επιχειρηματιών, της άρχουσας τάξης και των κομμάτων του συστήματος και όσων ονειρεύονται μια Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ), με πραγματική σύγκλιση των οικονομιών των κρατών - μελών της, μια ΕΕ με "κοινωνικό πρόσωπο", στο επίκαιρο άρθρο του "Για το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης", γραμμένο στα 1915.

"Στις συνθήκες του καπιταλισμού είναι αδύνατη μια ισόμετρη οικονομική ανάπτυξη των διαφόρων οικονομιών και των διαφόρων κρατών. Στις συνθήκες του καπιταλισμού, δεν μπορεί να υπάρχουν άλλα μέσα για την αποκατάσταση από καιρό σε καιρό της παραβιασμένης ισορροπίας, εκτός από τις κρίσεις στη βιομηχανία και τους πολέμους στην πολιτική.

Φυσικά, είναι δυνατές προσωρινές συμφωνίες ανάμεσα σε καπιταλιστές και ανάμεσα σε κράτη. Μ' αυτήν την έννοια, μπορεί να δημιουργηθούν και οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης σαν συμφωνία των Ευρωπαίων καπιταλιστών... Με ποιο σκοπό; Μόνο με το σκοπό να πνίξουν από κοινού το σοσιαλισμό στην Ευρώπη, να περιφρουρήσουν από κοινού τις ληστευμένες αποικίες ενάντια στην Ιαπωνία και στην Αμερική, που θεωρούν τον εαυτό τους στο έπακρο αδικημένο με τη σημερινή μοιρασιά των αποικιών και που τον τελευταίο μισό αιώνα δυνάμωσαν ασύγκριτα πιο γρήγορα απ' ό,τι η καθυστερημένη μοναρχική Ευρώπη, που άρχισε να σαπίζει από τα γεράματα. Σε σύγκριση με τις Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής, η Ευρώπη στο σύνολό της σημαίνει οικονομική στασιμότητα. Η δημιουργία των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης με τη σημερινή οικονομική βάση, δηλαδή στις συνθήκες του καπιταλισμού, θα σήμαινε οργάνωση της αντίδρασης, για να παρεμποδιστεί η πιο γρήγορη ανάπτυξη της Αμερικής...". Η επικαιρότητα των ιδεών και της σκέψης του σ' όλο τους το μεγαλείο.

Σ.

Οι ανήμποροι μετανάστες κάθε κατηγορίας φτάνουν καταταλαιπωρημένοι και εξουθενωμένοι - θύματα πολλές φορές δουλεμπόρων - στη χώρα μας. Οταν ορθοποδήσουν - αν ορθοποδήσουν - μπαίνουν στη δούλεψη του κάθε επιτήδειου και γίνονται πηγή πλούτου.

Κι όταν αυτοί οι άνθρωποι βρεθούν στην ώρα της ανάγκης και χρειαστούν το νοσοκομείο, τότε το ελληνικό κράτος θα φορέσει τους ευρω-φακούς της ΟΝΕ και θα κοιτάξει τις διακρατικές συμβάσεις...

Βέβαια, αυτή η προσήλωση στο γράμμα κάποιων συμβάσεων ίσως να αποτελεί εφόδιο για κάποιους απ' τους οικονομικούς εγκεφάλους των εκσυγχρονιστών, καθώς θα έχουν να παρουσιάσουν μείωση των κοινωνικών δαπανών.

Αυτή η φρικτή προειδοποίηση σηματοδοτεί το ανώτατο στάδιο του παχυδερμισμού μιας ανάλγητης πολιτικής και απειλεί πλέον όλη την κοινωνία. Δεν είναι σχήμα λόγου αυτή η απειλή, αλλά υπαρκτή πραγματικότητα, καθώς με τις ασφαλιστικές ρυθμίσεις για τους αγρότες έμειναν ακάλυπτες όλες εκείνες οι κατηγορίες του πληθυσμού που είχαν περίθαλψη με το "χαρτί απορίας". Επίσης με τις ρυθμίσεις του αντικοινωνικού νόμου για την Πρόνοια καταργούνται τα ιατροκοινωνικά κέντρα του ΠΙΚΠΑ, που ήταν το απάγκιο των παιδιών των μεταναστών και των ανήμπορων κοινωνικών ομάδων.

Τα νοσοκομεία είναι πάλι χρεωμένα προς τους προμηθευτές με δεκάδες δισεκατομμύρια, παρά τη ρύθμιση που έγινε πριν ένα χρόνο. Ο προϋπολογισμός του 1999 έκανε ακόμα μια βουτιά προς τα κάτω όσον αφορά τις λειτουργικές δαπάνες.

Ταυτόχρονα τα ασφαλιστικά ταμεία χρωστούν δεκάδες δισ. δραχμές προς τα νοσοκομεία.

"Φαύλος κύκλος" και "χάος" δηλαδή, αναφωνούν οι εκσυγχρονιστές. Και κραυγάζουν ότι αρχίζουν το "νοικοκύρεμα" από τους εντελώς αδύναμους και απροστάτευτους.

Είναι αλήθεια ότι το δημόσιο σύστημα υγείας παρουσιάζει σοβαρές ατέλειες και αντιμετωπίζει τρομακτικά προβλήματα και οι ευθύνες γι' αυτό βαρύνουν το κυβερνητικό κόμμα που ποτέ δεν το ολοκλήρωσε.

Παρά ταύτα προσφέρει υπηρεσίες σε 24ωρη βάση, που είναι μείζονος σημασίας για τους οικονομικά αδύναμους, και αποτελεί "διεθνές πρότυπο και παράδειγμα συμπεριφοράς υγειονομικού συστήματος με ευαισθησία και ανθρωπιά", όπως διαπίστωσε τελευταία η Επιτροπή που όρισε τα πρότυπα εφημερίας των δημόσιων νοσοκομείων.

Κι όμως ο υπουργός Υγείας απέρριψε την πρόταση της Επιτροπής για τις εφημερίες - το χρονικό διάστημα δηλαδή που βρίσκουν φροντίδα οι φτωχοί και οι ανασφάλιστοι - γιατί τη βρήκε ακριβή.

Η επιλογή αυτή του υπουργού Υγείας έρχεται ως φυσιολογική κατάληξη της όλης αντικοινωνικής πολιτικής και πρακτικής της κυβέρνησης και "στρέφεται κατά του συνόλου της εργατικής τάξης", όπως κατήγγειλε χτες το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ.