"Το συμβόλαιο δεν υπάρχει!" Υπάρχουν όμως: Ενα βομβαρδισμένο υποθηκοφυλακείο. Πυρπολημένα και κατεστραμμένα συμβολαιογραφικά αρχεία. Μία απόφαση Πρωτοδικείου που δέχεται ως υπαρκτά τα ανύπαρκτα αρχεία και τέλος μια αλυσίδα προσυμφώνων πώλησης, που θολώνουν το τοπίο, έτσι ώστε μια ασύλληπτη κομπίνα να εμφανίζεται με εγγυήσεις νομιμότητας!

Το οικονομικό μέγεθος που επιχειρείται να αρπαχτεί από το δημόσιο για να κερδοσκοπήσουν μια σειρά ιδιώτες είναι 1.408 στρέμματα δάσους στον Υμηττό - ακριβώς δίπλα στην υπό κατασκευή περιφερειακή λεωφόρο. Τα 1.408 στρέμματα εμφανίζονται να έχουν αγοραστεί και πουληθεί πολλές φορές από το 1835 μέχρι σήμερα. Στην πραγματικότητα ήταν πάντα ένα δημόσιο δάσος.

Η δημοσιογραφική έρευνα που παρουσιάζει σήμερα ο "Ρ" δεν αποκαλύπτει απλά μια κάποια σπείρα καταπατητών, που με διάφορους τρόπους οικειοποιήθηκαν τεράστιες δασικές εκτάσεις, τις οποίες αργότερα πούλησαν. Αλλωστε, οι καταπατητές δύσκολα μπορούν να δράσουν χωρίς πολιτική κάλυψη. Η έρευνα δείχνει το πώς μία κυβέρνηση δρα παράλληλα με τους καταπατητές. Ταυτόχρονα δείχνει ένα δρόμο μέσα από τον οποίο διάφοροι "αυτοδημιούργητοι" σχεδιάζουν τις κομπίνες τους σε βάθος χρόνου, έτσι ώστε στο τέλος το χρήμα να εμφανίζεται καθαρό.

* * *

Η αφορμή για το ξετύλιγμα του κουβαριού δόθηκε στις 23 Οκτώβρη 1998. Εκείνη τη μέρα παρουσιάστηκε στη ΔΟΥ Αγίας Παρασκευής ένας από τους επίδοξους αγοραστές οικοπέδων στην περιοχή και κατέθεσε δήλωση φόρου μεταβίβασης ακινήτου για να αγοράσει ένα αγροτεμάχιο 42,05 στρεμμάτων στην Αγία Παρασκευή. Το αγροτεμάχιο βρίσκεται μεταξύ των περιοχών Αγιος Γιάννης Κυνηγός και Αγιος Γιάννης Θεολόγος. Ως ιδιοκτήτες του αγροτεμαχίου εμφανίστηκαν στον αγοραστή - κάποιον Δ. Μαμαλάκη - οι Κ. Μπουζιόπουλος καιΠ. Πολίτου.Η αγορά πρόκειται να γίνει με βάση ένα προσύμφωνο πώλησης (υπ' αριθμ. 77072) που έχει υπογραφεί το 1982. Το πρώτο ερώτημα που δημιουργήθηκε από το περιεχόμενο του προσυμφώνου και έδωσε την αφορμή για το υπόλοιπο ψάξιμο ήταν το γιατί όριζε ημερομηνία οριστικοποίησης της αγοράς 16 χρόνια μετά και συγκεκριμένα την 29/10/1998.

Στη δήλωση του φόρου μεταβίβασης, η ΔΟΥ εκφράζει για άλλο λόγο τις επιφυλάξεις της για τη συγκεκριμένη έκταση και σημειώνει στην πρώτη σελίδα της δήλωσης: "Με την επιφύλαξη του αποτελέσματος του ελέγχου περί δημόσιας δασικής ή μη έκτασης"... Από εδώ προκύπτει ένα δεύτερο ερώτημα...

Επικοινωνήσαμε πριν λίγες μέρες με τον προϊστάμενο της ΔΟΥ. Ρωτήσαμε αν έγινε κάποιος έλεγχος για τη διασταύρωση της επιφύλαξης. Ο προϊστάμενος απάντησε στο ερώτημα ως εξής: "Και την Ακρόπολη να θέλουν να αγοράσουν εμείς αυτό θα γράψουμε. Την επιφύλαξή μας...".

Ουσιαστικά, αποκαλύπτεται πως η επιφύλαξη της ΔΟΥ για το δασικό ή μη χαρακτήρα της έκτασης αποτελεί μια τυπική διαδικασία, χωρίς σημασία. Απλά γράφεται στη φορολογική δήλωση μεταβίβασης του περιουσιακού στοιχείου... Βεβαίως, ο προϊστάμενος της ΔΟΥ όταν του είπαμε ότι θέλουμε πληροφορίες για την αγοραπωλησία των 42,05 στρεμμάτων στη συγκεκριμένη περιοχή, μας ρώτησε: "Α! Το δάσος;"...

Παράλληλα, επικοινωνήσαμε και με τη συμβολαιογράφο του μελλοντικού αγοραστή. Ρωτήσαμε αν έγινε τελικά η αγορά των 42,05 στρεμμάτων από τον πελάτη της. Μας απάντησε ότι δεν έχει γίνει ακόμα, αφού υπάρχουν τρεις μήνες επιπλέον προθεσμία, μετά την καταβολή του ποσού του φόρου μεταβίβασης... Το τρίμηνο, σύμφωνα με τη συμβολαιογράφο, λήγει την ερχόμενη Παρασκευή 29 Γενάρη.

Η έρευνα συνεχίστηκε προκειμένου να διαπιστώσουμε πώς ένα "δάσος", όπως το χαρακτήρισε ο προϊστάμενος της ΔΟΥ, μετατράπηκε σε αγροτεμάχιο.

Πήγαμε στο χώρο. Είδαμε το λεγόμενο "αγροτεμάχιο"... Ανεβήκαμε στην κορυφή του. Διαπιστώσαμε ότι επρόκειτο για πυκνό δάσος στη δυτική πλαγιά του Υμηττού! Μελετήσαμε τους χάρτες της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού και τον προσωρινό κτηματολογικό πίνακα της Αγίας Παρασκευής.

"ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΑΣΙΚΗ ΕΚΤΑΣΗ ΠΑΡΑΧΩΡΗΘΕΙΣΑ ΣΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΔΑΣΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ". Αυτός είναι ο επίσημος χαρακτηρισμός της έκτασης. Η παραχώρηση στο Ιδρυμα Δασικών Ερευνών έγινε με τις αποφάσεις 128/53/3515/21.6.68 και 15812/441/3.3.72 του υπουργείου Γεωργίας.

Το ότι η συγκεκριμένη έκταση είναι δημόσια δασική επιβεβαίωσε στο "Ρ" και ο δασολόγος Ν. Γεωργιάδης που έχει συντάξει τον παραπάνω κτηματολογικό πίνακα της περιοχής. "Η έκταση είναι δημόσια δασική", μας είπε ο δασολόγος και συμπλήρωσε: "Οταν διεκδικείται μία δασική έκταση από ιδιώτη πρέπει να υπάρχει τελεσίδικη απόφαση του Αρείου Πάγου και του Συμβουλίου Ιδιοκτησίας Δασών. Αν δεν υπάρχουν αυτά η έκταση είναι δασική".Ωστόσο, αυτή η έκταση, το δάσος δηλαδή, σε τοπογραφικό διάγραμμα του πολιτικού μηχανικού Π. Λουδάρου (είναι προσαρτημένο στο συμβόλαιο 883/1963, με το οποίο έχει πουληθεί στην Ι. Γρηγορίου άλλη δασική έκταση 10,15 στρεμμάτων, δίπλα στα 42,05 στρέμματα) είναι "κομμένο" σε οικόπεδα που εμφανίζονται να ανήκουν σε κάποιον Π. Σιμόπουλο... Νέα, πολλά πλέον ερωτήματα.

Με αφορμή το παραπάνω τοπογραφικό ανακαλύψαμε κάποια άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία που αφορούν τη συγκεκριμένη έκταση.

1ον: Τα 42 στρέμματα είναι μέρος μιας ευρύτερης έκτασης 1.408 στρεμμάτων στην προέκταση της οδού Γραβιάς ανάμεσα στο Αμερικανικό Κολέγιο και το Πυρηνικό Κέντρο Ερευνών "Δημόκριτος". Ακριβώς κάτω από την υπό κατασκευή περιφερειακή λεωφόρο του Υμηττού!

2ον: Δίπλα στην έκταση των 42 στρεμμάτων που θέλει να αγοράσει ο συγκεκριμένος κύριος, υπάρχει μία έκταση, επίσης δασική, 31 στρεμμάτων. Για τα 31 στρέμματα, το ΥΠΕΧΩΔΕ με απόφασή του στις 17.9.1996 προχώρησε στην τροποποίηση του εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου και έδωσε το "πράσινο φως" για την ανοικοδόμηση της έκτασης προκειμένου να στεγαστούν οι υπηρεσίες του"Δημοκρίτου". (Πρόσφατα το Ε' Τμήμα του ΣτΕ έκρινε αυτή την απόφαση παράνομη).

Ξετυλίξαμε λοιπόν το νήμα της υπόθεσης για να φτάσουμε στην αρχή. Ξεκινήσαμε από τη ΔΟΥ Αγίας Παρασκευής. Καταλήξαμε σε τουρκικά χοτζέτια, σε ανύπαρκτα συμβόλαια, σε ύποπτα προσύμφωνα αγοραπωλησίας και σε ένα... βομβαρδισμένο συμβολαιογραφείο. Και βέβαια, σε υπουργικές αποφάσεις και Προεδρικά Διατάγματα που ήρθαν αργότερα να καλύψουν τα κυκλώματα, προσπαθώντας να επιτρέψουν την τσιμεντοποίηση δασικών εκτάσεων.

Ο νέος αγοραστής θέλει να αγοράσει από τους, εξ αδιαιρέτου, ιδιοκτήτες των 42,05 στρεμμάτων Κ. Μπουζιόπουλο και Π. Πολίτου.Με αυτούς, όπως αναφέραμε, έχει υπογράψει προσύμφωνο (77072) το 1982. Οπως φαίνεται από το προσύμφωνο, οι δύο πωλητές έχουν αγοράσει την ίδια έκταση από τον Π. Σιμόπουλο,βάσει του υπ' αριθμ. 884/1963 συμβολαίου του συμβολαιογράφου Αθηνών Γ. Ι. Παπαγεωργίου.

Βρήκαμε και το συμβόλαιο του 1963. Ο Π. Σιμόπουλος, λοιπόν, φέρεται να είναι ιδιοκτήτης όχι μόνο των 42,05 στρεμμάτων, αλλά συνολικά 1.408 στρεμμάτων, από δωρεά εν ζωή με το υπ' αριθμ. 8863 συμβόλαιο του 1905 από τον Α. Σκληρό. Το συμβολαιογραφείο στο οποίο υπογράφτηκε το συμβόλαιο είναι του συμβολαιογράφου Πειραιά Δ. Πολιτάκη, ο οποίος αναπληρώθηκε για την υπογραφή αυτού του συμβολαίου από το συνάδελφό του Ν. Βουτυρά.

* * *

Ακολούθησε έρευνα. Αναζητήσαμε και το συμβόλαιο του 1905. Διαπιστώσαμε όμως ότι στα αρχεία των δύο προαναφερόμενων συμβολαιογράφων, το 8863/1905 συμβόλαιο δεν υπάρχει!

Αυτό ακριβώς μας βεβαίωσε γραπτώς η συμβολαιογράφος Πειραιά Σοφία Αγγέλου, όταν της ζητήσαμε το συγκεκριμένο συμβόλαιο, αφού τηρεί τώρα το αρχείο του Δ. Πολιτάκη.

Τη βεβαίωση που μας έδωσε στις 8 Δεκέμβρη 1998 τη δημοσιεύουμε ολόκληρη. Παίρνουμε μόνο το επίμαχο απόσπασμα: "... δηλώνω ότι το με αριθμό 8863/1905 συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Πειραιά Δημητρίου Πολιτάκη, του οποίου το αρχείο τηρώ, δεν υπάρχει στο άνω αρχείο του άνω συμβολαιογράφου καθώς αυτό έχει καταστραφεί εν μέρει".

Ζητήσαμε και από την κ. Βλαχάκου συμβολαιογράφο Πειραιά, η οποία διατηρεί το αρχείο του Ν. Βουτυρά (συνεργάτη του Πολιτάκη) να μας πει αν έχει το 8863/1905 συμβόλαιο. Εκεί, υπήρχε ένα συμβόλαιο του συγκεκριμένου συμβολαιογράφου, αλλά του έτους 1883 και όχι του 1905 και αφορά άλλη αγοραπωλησία οικοπέδου στον Πειραιά...

Με άλλα λόγια το πρώτο συμβόλαιο, δηλαδή το βασικότερο ντοκουμέντο με βάση το οποίο γίνονταν τόσα χρόνια οι αγοραπωλησίες, είναι ανύπαρκτο!

Επειδή όμως οι καταπατήσεις πρέπει και να κατοχυρώνονται, εξασφαλίστηκε απόφαση από το Πρωτοδικείο Αθηνών το 1958, σύμφωνα με την οποία το επίμαχο συμβόλαιο, που δεν υπάρχει, επαναμεταγράφηκε στο Υποθηκοφυλακείο Κρωπίας.

Η επαναμεταγραφή έγινε με μόνο "αποδεικτικό στοιχείο" τον ισχυρισμό του φερόμενου ως ιδιοκτήτη των 1.408 στρεμμάτων, Π. Σιμόπουλου, ότι όταν έγινε από τον Σκληρό η δωρεά εν ζωή το 1905, το συμβόλαιο ήταν εγγεγραμμένο στο Υποθηκοφυλακείο Κρωπίας.

Κανονικά, όμως το 1905 το συμβόλαιο θα έπρεπε να είχε μεταγραφεί στα βιβλία του Υποθηκοφυλακείου Αθηνών και όχι στην Κρωπία, αφού η περιοχή της Αγίας Παρασκευής υπαγόταν τότε στην περιφέρεια του υποθηκοφυλακείου αυτού.Δηλώθηκε όμως στο Πρωτοδικείο ότι το συμβόλαιο ήταν εγγεγραμμένο στο Υποθηκοφυλακείο Κρωπίας.

Γιατί; Γιατί απλά δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο που να αποδεικνύει το αντίθετο!

Γιατί; Μα γιατί το Υποθηκοφυλακείο Κρωπίας βομβαρδίστηκε και καταστράφηκε το 1944...

Από τη μέχρι τώρα έρευνα, λοιπόν, προκύπτει πως ο κάθε ενδιαφερόμενος καταπατητής μπορεί να εμφανιστεί σε κάποιο Πρωτοδικείο και να ζητήσει τη νομιμοποίηση ενός συμβολαίου που υποτίθεται πως υπάρχει, αλλά καταστράφηκε στην Κατοχή. Η τυπική αυτή δικαστική διαδικασία, όπως τη χαρακτηρίζουν γνώστες νομικοί και δασολόγοι στους οποίους απευθυνθήκαμε, είναι συνηθισμένη...

Οι περίφημες αγοραπωλησίες έχουν άλλα δύο στάδια. Στο συμβόλαιο του 1963 αναφέρεται ότι την έκταση των 1.408 στρεμμάτων φέρεται να απέκτησε ο Α. Σκληρός από κληρονομιά του πατέρα του, Πέτρου Σκληρού, ο οποίος με τη σειρά του εμφανίζεται να τα είχε αγοράσει από τον Ν. Σουμάτο το 1835. Εδώ σταματούν και τα στοιχεία που αναφέρονται, έστω και ως ισχυρισμοί. Πού βρήκε μέσα στην Τουρκοκρατία ο Σουμάτος το δάσος, το οποίο μάλιστα φρόντισε να πουλήσει έγκαιρα το 1835, δηλαδή πάνω που έφευγαν ακόμα οι Τούρκοι; Στο συμβόλαιο του 1963 αναφέρεται γενικώς πως το αγόρασε από κάποιον Σελίμ Αγά... Κανένα άλλο στοιχείο. Ούτε καν ένα χοτζέτι!

Ο Π. Σιμόπουλος από το 1961 έως σήμερα έχει πουλήσει και μεταβιβάσει 19 οικόπεδα μέσα στο δάσος. Ολες οι πράξεις αγοραπωλησίας είναι μεταγεγραμμένες στο Υποθηκοφυλακείο Χαλανδρίου. Στη διάθεσή μας βρίσκονται όλα τα ονόματα εκείνων που έχουν αγοράσει από τον φερόμενο ως ιδιοκτήτη. Να σημειώσουμε ότι η πλειοψηφία των οικοπέδων που έχουν πουληθεί και αγοραστεί βρίσκονται μέσα στη Β' Ζώνη προστασίας του Υμηττού, όπου δεν επιτρέπεται προς το παρόν η οικοδόμηση. Εφάπτονται όμως στην υπό κατασκευή περιφερειακή λεωφόρο, που φτιάχνεται για να εξυπηρετήσει το νέο αεροδρόμιο. Η αξία της γης στην περιοχή ανεβαίνει καθημερινά κατακόρυφα. Τα σχέδια για το αεροδρόμιο είναι γνωστά από τη δεκαετία του '50. Κάποιοι κάνουν από τότε τις "επενδύσεις" τους...

Ολα τα στοιχεία που παραθέτουμε (συμβόλαια, προσύμφωνα, χάρτες, έγγραφα εφοριών και άλλα) είναι στη διάθεση της εφημερίδας...

Ποια διαφορά μπορεί να έχει το συγκεκριμένο κύκλωμα καταπατητών, που κουτσουρεύουν δάση, από τις πολιτικές επιλογές και αποφάσεις μιας κυβέρνησης; Για ποιον τελικά δουλεύουν τα κυκλώματα των καταπατητών και για ποιον "δουλεύει" η κρατική μηχανή μέσα στην οποία ανθίζουν οι "δασοφάγοι"; Στην περίπτωση του Υμηττού - και όχι μόνο - υπάρχει μια συγχρονισμένη προσπάθεια καταπατητών και κυβέρνησης να εξαφανιστεί το δάσος.

• Δίπλα ακριβώς από την έκταση των 1.408 στρεμμάτων κατασκευάζεται τμήμα της περιφερειακής λεωφόρου του Υμηττού. Η κυβέρνηση αρνείται επίμονα την κατασκευή του τμήματος της λεωφόρου σε σήραγγα. Τα προσχήματα είναι πολλά. Η αλήθεια είναι ότι ήδη ολόκληρο το δάσος του Υμηττού έχει τεμαχιστεί στα χαρτιά και ίσως ορισμένοι ενδιαφερόμενοι έχουν ήδη αγοράσει για να φτιάξουν δίπλα στη λεωφόρο εμπορικά κέντρα, βενζινάδικα, γκαράζ και άλλα κτίρια με κερδοφόρες χρήσεις.

Να θυμίσουμε ότι το πολεοδομικό καθεστώς του κτήματος Καμπά στα Σπάτα (βλ. αεροδρόμιο) άλλαξε και από γεωργική γη Α κατηγορίας μετατράπηκε σε καθεστώς κέντρου πόλεως. Το κτήμα αυτό αγοράστηκε από την εταιρία ΜΕΣΟΓΑΙΑ,η οποία δημιουργήθηκε από τις εταιρίες - μέλη της κοινοπραξίας που κατασκευάζει την Περιφερειακή Υμηττού και τη Σταυρού - Ελευσίνας, ΜΕΤΩΝ, ΑΚΤΩΡ, ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΒΟΛΟΥ, ΑΤΤΙΚΑΤ και ΕΡΓΑΣ.Μήπως γι' αυτό το λόγο κυβέρνηση και εργολάβοι δε θέλουν να γίνει η περιφερειακή λεωφόρος σε σήραγγα;

• Κοντά στα 42 στρέμματα δημόσιας δασικής έκτασης, που θέλει να αγοράσει ο Δ. Μαμαλάκης, βρίσκεται μία έκταση, επίσης δασική, 31 στρεμμάτων για την οποία το ΥΠΕΧΩΔΕ, με απόφασή του (17.9.1996), προχώρησε στην τροποποίηση του εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου, για να επεκταθούν οι εγκαταστάσεις του "Δημόκριτου". Αυτό θα είναι και η αρχή του τέλους για όλο το δάσος. Το ξεκίνημα της τσιμεντοποίησης.
• Το ΥΠΕΧΩΔΕ κατέθεσε Προεδρικό Διάταγμα στο ΣτΕ για την τροποποίηση των ζωνών ρυθμίσεως και προστασίας του όρους Υμηττού. Με την 67/1998 απόφασή του το Ε τμήμα έκρινε διατάξεις του ΠΔ αντισυνταγματικές, αφού "επιτρέπουν την κατασκευή εντός της Β Ζώνης προστασίας του Υμηττού, έργου συνεπαγόμενου σοβαράν διατάραξιν του ορεινού οικοσυστήματος και της αισθητικής του ορεινού όγκου, λόγω του μεγέθους της τεχνικής επεμβάσεως και της αντιστοίχου καταστροφής του πρασίνου, δασικής εν πολλοίς φύσεως".

Εκεί λοιπόν όπου κάποιος έχει πουλήσει ή αγοράσει οικόπεδα με ανύπαρκτους τίτλους, στη Β ζώνη του Υμηττού, το ίδιο το ΥΠΕΧΩΔΕ προβλέπει με προεδρικό διάταγμα την τσιμεντοποίηση του δάσους.

Ποιος λοιπόν πουλά και ποιος αγοράζει; Ποιος δουλεύει για ποιον; Ποιος, σε τελευταία ανάλυση, είναι αυτός που καταστρέφει τους ελάχιστους πράσινους λόφους που έχουν απομείνει στην Αττική, πριν αυτή μετατραπεί στην κυριολεξία σε "κρανίου τόπο"; Ποιος κερδοσκοπεί ασύστολα από όλη αυτήν την καταστροφική προσπάθεια και ποιοι είναι αυτοί που κάνουν "τα στραβά μάτια", όταν θα έπρεπε να προστατεύσουν το περιβάλλον; Τα συμπεράσματα δικά σας.

1835: Ο Νίκος Σουμάτος εμφανίζεται να πουλάει την έκταση των 1.408 στρεμμάτων στον Πέτρο Σκληρό. Ο Σκληρός ισχυρίστηκε πως ο Σουμάτος την είχε αγοράσει παλιότερα από κάποιον Σελίμ Αγά. Κανένα χαρτί δεν το αποδεικνύει. Οι ισχυρισμοί διατυπώνονται για πρώτη φορά σε ένα συμβόλαιο του 1963, ενάμιση αιώνα μετά την υποτιθέμενη πρώτη αγορά.

1944: Το Υποθηκοφυλακείο Κρωπίας βομβαρδίζεται με αποτέλεσμα τα περισσότερα αρχεία συμβολαίων να καταστραφούν.

1958: Το Πρωτοδικείο Αθήνας, με τυπικές διαδικασίες, αποφασίζει να επαναμεταγραφεί ένα συμβόλαιο με τον αριθμό 8863/1905, στο Υποθηκοφυλακείο Κρωπίας, αφού σύμφωνα με τους αιτούντες η σχετική εγγραφή είχε καεί στο βομβαρδισμό. Με το υποτιθέμενο συμβόλαιο του 1905, 1.408 στρέμματα εμφανίζονται να ανήκουν στον Π. Σιμόπουλο. Αργότερα αποδεικνύεται ότι το συμβόλαιο του 1905 δεν τηρείται σε κανένα συμβολαιογραφικό αρχείο.

1961 - 1965: Ο Π. Σιμόπουλος πουλάει οικόπεδα της έκτασης των 1.408 στρεμμάτων. Γίνονται 19 αγοραπωλησίες (εγγεγραμμένες στο Υποθηκοφυλακείο Χαλανδρίου). Δύο από τους αγοραστές αγοράζουν τα 42,05 στρέμματα. Τα περισσότερα από τα οικόπεδα που πουλιούνται και αγοράζονται είναι μέσα στη Β ζώνη προστασίας του Υμηττού

Μερικοί από τους αγοραστές του Σιμόπουλου είναι οι: Π. Πολίτου και Κ. Μπουζιόπουλος 42,05 στρέμματα (α. σ. 884/1963), Ευάγγελος Καραντηνός 1,2 στρέμματα (αριθμός συμβολαίου 8605/1961), Παύλος Αργυρόπουλος 35 στρέμματα (α. σ. 6127/1962), Νίκος Αργυρόπουλος 3 στρέμματα (αριθμ. συμβολαίου 6396/1962), Μαρία Αρβανάκου και Ειρήνη Πολυχρόνη 4,03 στρέμματα (α. σ. 6545/1963), Ευγενία Χρόνη 2,28 στρέμματα (6645/1963), Δημήτρης Φιλοσοφόπουλος 1,2 στρέμματα (5005/1963), Ζαφείρης Βασιλόπουλος και Δημοσθένης Φιλοσοφόπουλος 1,2 στρέμματα (α. σ. 5068/1963), Γιάννης Παπαδόπουλος 1,1 στρέμματα (α. σ. 13/1963), Παύλος Ζάχαρης 1,2 στρέμματα (α. σ. 15/1963) και Ναδίνα Λαμπρινού 2,1 στρέμματα (24/1963) Επίσης έχουν αγοράσει οι: Νικήτας Δεσμούκας, Γιώργος Σταθούλης, Σταύρος Φιλοσοφόπουλος, Δημοσθένης Φιλοσοφόπουλος,

1982: Δύο από τους αγοραστές του Σιμόπουλου, οι Π. Πολίτου και Κ. Μπουζιόπουλος υπογράφουν προσύμφωνο αγοραπωλησίας των 42,05 στρεμμάτων με τον Δ. Μαμαλάκη. Προσδιορίζουν σαν χρονικό περιθώριο για να οριστικοποιηθεί η αγοραπωλησία την 29 Οκτώβρη 1998...

1982: Στον κτηματολογικό χάρτη της περιοχής της Αγίας Παρασκευής η συγκεκριμένη έκταση χαρακτηρίζεται "Δημόσια Δασική", παραχωρημένη στο ΙΔρυμα Δασικών Ερευνών με δύο αποφάσεις του υπουργείου Γεωργίας (1969 και 1972).

1992: Τα έργα κατασκευής της περιφερειακής λεωφόρου του Υμηττού ξεκινούν. Αναπτύσσονται αντιδράσεις για την καταστροφή που θα προκαλέσει στον Υμηττό. Ο Δήμος Αγ. Παρασκευής και φορείς ζητούν την κατασκευή της λεωφόρου στο τμήμα που διέρχεται από την Αγ. Παρασκευή σε σήραγγα. Η πρόταση απορρίπτεται απ' το ΥΠΕΧΩΔΕ.

1996: Με απόφαση του ΥΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτη παραχωρούνται 31 στρέμματα δασικής έκτασης, δίπλα στα 42,05 στρέμματα για να επεκτείνει ο "Δημόκριτος" τις εγκαταστάσεις του.

1997: Το ΥΠΕΧΩΔΕ προωθεί ΠΔ για τις ζώνες προστασίας του Υμηττού. Κρίνεται αντισυνταγματικό απ' το ΣτΕ, επειδή αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο οικοδόμησης μέσα στη Β ζώνη του Υμηττού.

1998: Εμφανίζεται στη ΔΟΥ Αγίας Παρασκευής ο Δ. Μαμαλάκης (αγοραστής σύμφωνα με το προσύμφωνο του 1982) πληρώνει φόρο 237.930 δρχ. (σύμφωνα δηλαδή με την αξία του οικοπέδου το 1982) για τη μεταβίβαση του ακινήτου των 42,05 στρεμμάτων, για να οριστικοποιηθεί η αγοραπωλησία του δάσους... Η ΔΟΥ κοστολογεί το ακίνητο στο ποσό των 3,36 δισ. δρχ.!!!

Προχτές, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε κατά πλειοψηφία ότι είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα η διάνοιξη της περιφερειακής λεωφόρου, ακόμη και μέσα στη δασική έκταση του Υμηττού...

Οι μπουλντόζες συνεχίζουν να χαράζουν την περιφερειακή λεωφόρο. Ακριβώς δίπλα (δεξιά στη φωτογραφία) είναι το δάσος που έγινε αγροτεμάχιο... Ετσι εξηγείται η εμμονή, ΥΠΕΧΩΔΕ και εργολάβων, για επιφανειακή χάραξη και όχι για σήραγγα

Το... "αγροτεμάχιο" περιφραγμένο

Η πλαγιά του Υμηττού που βλέπετε στη φωτογραφία είναι τα οικοπεδάκια 1, 2, 3, 4, 5, 6 και 7 που εμφανίζονται στο τοπογραφικό διάγραμμα ιδιοκτησίας! (κάτω). Τα 42,05 στρέμματα, δηλαδή, που αγοράζονται και πωλούνται ως ιδιωτική έκταση...

Η βεβαίωση της συμβολαιογράφου, ότι το συμβόλαιο με το οποίο έχουν αγοραστεί και πουληθεί χιλιάδες στρέμματα δάσους δεν υπάρχει

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Κώστας ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΣ