Οι μαθητές γνωρίζουν. Ισως είναι καιρός να μάθουν και οι ίδιοι οι καθηγητές, ένας προς έναν, ότι η απεργία τους δεν αφορά μόνο τους ίδιους, αφορά κατ' ελάχιστο την κοινωνία ως προς τις επιμέρους μισθολογικές διεκδικήσεις τους και την αφορά στο μέγιστο ως προς την προοπτική που ανοίγει αυτός ο αγώνας σε σχέση με τα πραγματικά τεράστια προβλήματα της παιδείας. Το δεύτερο μέρος της συζήτησης είναι σχετικό:

- Η στάση των μαθητών ποια είναι μέχρι τώρα;

Α. Εφετζής: Οι μαθητές από την πρώτη στιγμή, μέσα από τα μαζικά τους όργανα, αντιμετώπισαν την απεργία αυτή πολύ θετικά, εκδηλώνοντας από την έναρξή της την έμπρακτη αλληλεγγύη μας. Και εμείς, όπως και οι γονείς μας, με την παρουσία μας σε κάθε συλλαλητήριο των καθηγητών αποδείξαμε ότι τα σχέδια της κυβέρνησης για διάσπαση μέσα στην εκπαιδευτική κοινότητα δεν περνάνε.

- Εδώ υπάρχει και ο αντίλογος όπως και για τους γονείς. Είδαμε δηλαδή κάποιους μαθητές να κάνουν κατάληψη στο σχολείο τους, ζητώντας να επιστρέψουν οι καθηγητές πίσω. Πώς το σχολιάζετε αυτό;

Α. Εφετζής: Αυτό αφορούσε μόνο ένα σχολείο και παρ' όλα αυτά του δόθηκε μεγάλη δημοσιότητα από τα ΜΜΕ. Τα οποία φροντίζουν την ίδια στιγμή να κρύβουν σε μεγάλο βαθμό την πραγματικότητα, που είναι ότι εμείς οι μαθητές στεκόμαστε στο πλάι των καθηγητών μας, γιατί ξέρουμε πως έχουμε κοινά αιτήματα, κάτι που το αποδεικνύει - όπως είπα και πριν - η μαζική μας συμμετοχή στα συλλαλητήρια. Είναι σίγουρο ότι αυτή η ενέργεια όχι μόνο δεν εκφράζει τους μαθητές στο σύνολό τους, αλλά αμφιβάλλω κατά πόσο εκφράζει και τους μαθητές του συγκεκριμένου σχολείου. Εξάλλου τέτοιου είδους υποκινούμενα κρούσματα ήταν λίγο - πολύ αναμενόμενα, αφού ξέρουμε πλέον με ποιους τρόπους αντιμετωπίζει η κυβέρνηση κάθε λαϊκή κινητοποίηση.

- Παρ' όλα αυτά, οι μαθητές δεν έχουν αγωνία για το τι θα γίνει με τις χαμένες ώρες, και εσύ ο ίδιος ακόμα;

Α. Εφετζής: Αγωνία φυσικά και υπάρχει, αλλά είναι μεγαλύτερη η αγωνία για το ποιο θα είναι το "αύριο" του σχολείου μας, συνολικά το αύριο του εκπαιδευτικού συστήματος. Γι' αυτό πιστεύω ότι αξίζει σήμερα αυτή η μικρή θυσία από το να θυσιαστεί αύριο ολόκληρο το δημόσιο και δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα στο βωμό των ιδιωτικών συμφερόντων και της αντιμεταρρύθμισης που επιχειρεί σήμερα να επιβάλει η κυβέρνηση.

- Πού πιστεύετε ότι αποσκοπεί αυτή η αντιμεταρρύθμιση και πόσο θεωρείτε ότι έχει αναδειχτεί μέσα από την απεργία των καθηγητών;

Δ. Σταματελάτος: Αυτό το πακέτο των μέτρων, που πρόσφατα εξήγγειλε η κβέρνηση, διευρύνει τις ανισότητες στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, μέσω της ακόμα μεγαλύτερης αύξησης της παραπαιδείας. Πρόκειται για μέτρα που αποσκοπούν στην καταστροφή του δημόσιου δωρεάν συστήματος, χωρίς να είναι καθόλου δημαγωγικό αυτό που λέω. Σκοπός είναι να δημιουργήσουν μια "αριστοκρατική Παιδεία", δηλαδή μια Παιδεία των λίγων που κατέχουν το χρήμα, οι οποίοι θα μπορούν να μορφώνονται στο Λύκειο και θα μπορούν να συνεχίζουν τις σπουδές τους στο Πανεπιστήμιο. Για τα παιδιά των εργαζομένων προβλέπονται τα διάφορα ΙΕΚ και ΚΕΚ, καθώς και κάποιο "Ανοιχτό Πανεπιστήμιο", οι Ελεύθεροι Κύκλοι Σπουδών, που θα βγάζουν μισομορφωμένους - μισοειδικευμένους εργάτες. Είναι το μοντέλο της Παιδείας και κατά συνέπεια της παραγωγικής διάρθρωσης που προβλέπεται για τη χώρα μας από το μεγάλο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο.

Τώρα για το κατά πόσο έχουν αναδειχτεί όλα αυτά μέσα από την απεργία μας πιστεύω ότι δεν έχει γίνει κάτι τέτοιο, τουλάχιστον όχι όσο επιβάλλουν οι ανάγκες. Στο βαθμό που έχουν αναδειχτεί αυτά τα ζητήματα, οφείλεται στην παρέμβαση της "Δημοσιοϋπαλληλικής Ενότητας Εκπαιδευτικών", που με σκληρή προσπάθεια προσπαθούμε να αναδεικνύουμε αυτά τα ζητήματα.Βεβαίως υπάρχει και η ευθύνη της ηγεσίας, η οποία όπως έχει δείξει μέχρι τώρα δεν αναδεικνύει αυτά τα ζητήματα. Μην ξεχνάμε βέβαια ότι κάποια στελέχη του ΔΣ της ΟΛΜΕ δε στέκονται γενικά στο ύψος των περιστάσεων, ενώ σε πολλές περιπτώσεις δεν ανταποκρίνονται και στην εκπροσώπηση σε σχέση με τα αιτήματα του κλάδου, επιτρέποντας στην κυβέρνηση να συκοφαντεί και να διαστρεβλώνει αυτόν τον αγώνα, ακόμα και σε τηλεοπτικές παρουσιάσεις.

- Αυτό δε δίνει άλλο ένα επιχείρημα σε όσους υποστηρίζουν την ανάγκη αλλαγής συσχετισμών στο ΔΣ της ΟΛΜΕ;

Δ. Σταματελάτος: Είναι προφανές. Η αλλαγή των συσχετισμών υπέρ της ΔΕΕ πρέπει να γίνει, για να υπάρξει μια ηγεσία που να μπορεί να σταθεί στο ύψος του αγώνα για μια καλύτερη Παιδεία, με ένα αναβαθμισμένο εκπαιδευτικό, αναδεικνύοντας συνολικά τα προβλήματα της εκπαίδευσης και την ουσία της πολιτικής που τα προκαλεί.

- Πώς πιστεύετε ότι πρέπει στη συνέχεια να δράσουν οι φορείς της Παιδείας;

Δ. Σταματελάτος: Κανείς δεν πιστεύει ότι το πρόβλημα της Παιδείας θα το λύσουν οι εκπαιδευτικοί από μόνοι τους. Εχουμε πλήρη συνείδηση ότι αν δε συμβάλλουν αποφασιστικά όλοι οι φορείς της Παιδείας και το λαϊκό κίνημα, δε θα μπορέσουν να αλλάξουν τα προβλήματα. Αν δε σχηματιστεί ένα ευρύτατο Μέτωπο, όπου θα μπουν οι γονείς, οι μαθητές, οι εργαζόμενοι, η ουσιαστική λύση του προβλήματος της Παιδείας δε θα έρθει. Λέμε οι καθηγητές ότι αν δε θέλει ο λαός να μας δει να γονατίζουμε, πρέπει να μπούνε όλοι στον αγώνα.

- Να παλέψουν όμως για ποια Παιδεία;

Δ. Σταματελάτος: Για μια Παιδεία που θα είναι άμεσα συνδεδεμένη με τις πραγματικές ανάγκες του λαού και του τόπου μας. Για μια Παιδεία δημόσια και δωρεάν, που θα προσφέρει στο λαό μας πολύμορφη και ολοκληρωμένη μόρφωση. Για μια Παιδεία που θα διαμορφώνει σωστούς πολίτες από τη νηπιακή τους κιόλας ηλικία, μέσα από μια υποχρεωτική δίχρονη προσχολική αγωγή, ένα υποχρεωτικό για όλους ενιαίο εννιάχρονο σχολείο και ένα επίσης υποχρεωτικό πολυτεχνικό Λύκειο, που εκτός από τη γενική μόρφωση θα πρέπει να δίνει και τα απαραίτητα επαγγελματικά εφόδια, ώστε να μπορεί όποιος θέλει να μπει στην παραγωγική διαδικασία. Και φυσικά να αποκτήσει όσο περισσότερος κόσμος γίνεται πανεπιστημιακή μόρφωση υψηλού επιπέδου.

Ο σπόρος που έπεσε στη διάρκεια αυτού του αγώνα, θα καρπίσει. Η θεωρία του "κοινωνικού αυτοματισμού" δεν πέρασε. Καθηγητές, μαθητές και γονείς έχουν κάθε λόγο να συνεχίσουν τον γενικότερο αγώνα για την παιδεία, μαζί, ανεξάρτητα από τους επιμέρους στόχους αυτής της κινητοποίησης. Γι' αυτό μιλούν στο πρώτος μέρος αυτής της συζήτησης οι συνομιλητές μας.

- Μετά από ένα μήνα απεργίας των καθηγητών, ποια είναι τα στοιχεία που έχουν προκύψει από τον απεργιακό αυτό αγώνα;

- Δ. Σταματελάτος: Το πρώτο αδιαμφισβήτητα θετικό αποτέλεσμα είναι ότι έχουν αναδειχτεί τα προβλήματα της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης στη χώρα μας και ένα μεγάλο μέρος του λαού έχει μάθει τι προβλήματα αντιμετωπίζει η δημόσια εκπαίδευση σήμερα. Μέσα από αυτήν την απεργιακή κινητοποίηση, που έχει να κάνει με την άμεση μαζική συμμετοχή του κλάδου μας σε όλες τις διαδικασίες, ανατράπηκε, επίσης, ο μύθος που έλεγε πως η συλλογικότητα και η μαζική δράση έχουν πεθάνει. Συνειδητά ή ασυνείδητα, οι καθηγητές οδηγήθηκαν να δώσουν ένα μάθημα προς το συνδικαλιστικό κίνημα και προς όλη την κοινωνία, ότι η συλλογικότητα και η μαζική πάλη για την επίλυση των λαϊκών προβλημάτων έχει αξία, και αυτό από μόνο του είναι ένα πολύ θετικό στοιχείο. Τρίτο και σημαντικότερο στοιχείο είναι ότι η σημερινή απεργιακή κινητοποίηση των καθηγητών, φέρει σπέρματα από το μέλλον. Αποτελεί το προανάκρουσμα μιας πολύ μεγαλύτερης παρέμβασης των μαζών όσον αφορά τη μόρφωση του λαού.

- Δ. Σταματελάτος: Από τη στιγμή που ο κόσμος βλέπει έναν από τους σημαντικότερους συντελεστές της Παιδείας, τους καθηγητές, με τόσο ένταση να ζητούν λύσεις στα οξυμένα προβλήματα της εκπαίδευσης, χωρίς να περιορίζουν τον αγώνα τους αναζητώντας μόνο και μόνο μια λύση κάποιων πεντοχίλιαρων, αρχίζει και κωδικοποιεί και αναλύει καταστάσεις που μέχρι σήμερα τις γνώριζε εμπειρικά, όπως η υποβάθμιση του σχολείου, η ανάπτυξη της παραπαιδείας.

- Πόσο σημαντικό πιστεύεται ότι στάθηκε για τον απεργιακό αγώνα των καθηγητών η συμπαράσταση που εκδήλωσαν εξαρχής οι γονείς και οι μαθητές;

-Λ. Γιώτη: Εξαρχής, η συμπαράσταση που εκδήλωσαν και εκδηλώνουν έμπρακτα γονείς, μαθητές και το υπόλοιπο μαζικό λαϊκό κίνημα, είναι ένα από τα ελπιδοφόρα για το μέλλον στοιχεία που αναδείχτηκαν τις 30 και πλέον μέρες απεργίας που πέρασαν. Ηταν πιστεύω εξαιρετικά σημαντικό στοιχείο αυτή η μαζική συμπαράσταση των γονιών στους καθηγητές για τη συνέχιση του αγώνα τους, οι οποίοι είδαν αυτή την απεργιακή κινητοποίηση, ως αγώνα αξιοπρέπειας για τους καθηγητές και αγωνιστικής διαπαιδαγώγησης για τα παιδιά μας.

- Ωστόσο, είδαμε μια προσπάθεια, κάποιων μελών της Ομοσπονδίας της ΑΘήνας, να βγαίνουν στα τηλεοπτικά παράθυρα και να προσπαθούν να στρέψουν τους γονείς κατά των καθηγητών...

- Λ. Γιώτη:... και το μόνο που κατάφεραν ήταν να στρέψουν τη μεγάλη πλειοψηφία των γονέων εναντίον τους. Οι Ενώσεις γονέων της Αθήνας στη συντριπτική τους πλειοψηφία, 28 Ενώσεις από τις 36 Ενώσεις, με Γενικές Συνελεύσεις, εκδήλωσαν τη συμπαράστασή τους στους καθηγητές, η οποία παραμένει αμείωτη. Η θεωρία του "κοινωνικού αυτοματισμού" που προσπάθησε να εφαρμόσει η κυβέρνηση στην Παιδεία, δεν πέρασε. Παρόλο που πρωτοκλασάτα στελέχη της κυβερνητικής παράταξης στο χώρο της Ομοσπονδίας Γονέων Αθήνας, έχουν ξεκινήσει έναν αγώνα δρόμου μέσα από τα ΜΜΕ για να δυσφημίσουν τις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών, αυτές οι προσπάθειες έπεσαν στον κενό.

Ενα μήνα έκλεισε η απεργία των καθηγητών και με αμείωτα τα στοιχεία της έντασης, του πάθους και της δυναμικής, όπως και στις αρχές της, προχωράει στο δεύτερο. Οι καθηγητές μέρα παρά μέρα βγαίνουν στους δρόμους όλης της χώρας ζητώντας την επίλυση των αιτημάτων τους, διοργανώνουν παλλαϊκά συλλαλητήρια για την Παιδεία, φτάνοντας την "εκσυγχρονιστική" κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στα όριά της.

Ο αγώνας των καθηγητών, όσο και να θέλει η κυβέρνηση και τα ελεγχόμενα από αυτήν Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης να τον περιορίσουν σε οικονομίστικα αιτήματα, διαστρεβλώνοντας και συκοφαντώντας το περιεχόμενό του, έχει αγκαλιάσει όλες τις πτυχές των προβλημάτων της δημόσιας δωρεάν Παιδείας και του εκπαιδευτικού. Στο πλευρό των εκπαιδευτικών συμπαρατάχτηκαν ενεργά από την πρώτη στιγμή μαθητές και γονείς, γελώντας ειρωνικά σε αυτούς που ήθελαν να τους φέρουν αντιμέτωπους με τους δασκάλους των παιδιών τους. Ταυτόχρονα, όλο και περισσότερο οι εργαζόμενοι, μέσω των μαζικών τους φορέων, συμμετέχουν ενεργά στον αγώνα αυτό κάνοντας ακόμα πιο στέρεες τις βάσεις αυτού του κινήματος. Τα πρώτα δείγματα ενός ευρύτερου λαϊκού κινήματος για την Παιδεία έκαναν στη διάρκεια αυτής της κινητοποίησης την εμφάνισή τους. Κι αυτό δίνει νέο κουράγιο στους αγωνιζόμενους καθηγητές να συνεχίσουν.

Νέα συλλαλητήρια οργανώνονται για αύριο στις 12 το μεσημέρι σε Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο Κρήτης και Ιωάννινα.Εχουν δηλώσει συμμετοχή σ' αυτά εργαζόμενοι και σπουδάζουσα νεολαία για να ζητήσουν ξανά από την κυβέρνηση να ικανοποιήσει τα αιτήματα των καθηγητών. Για αυτό ακριβώς το κίνημα που βρίσκεται ακόμα στα σπάργανα, αλλά έχει μέλλον, συζητάμε σήμερα με τον Δήμο Σταματελάτο, καθηγητή και στέλεχος της "Δημοσιοϋπαλληλικής Ενότητας Εκπαιδευτικών", τη Λένα Γιώτη, γραμματέα της Ομοσπονδίας Ενώσεων Γονέων Αθήνας και τον Ανδρέα Εφετζή, μαθητή και αντιπρόεδρο του δεκαπενταμελούς συμβουλίου του 43ου Λυκείου Αθήνας.

Χαρακτηριστικές των διαθέσεων είναι οι απαντήσεις που πήραμε στο τέλος της συζήτησης:

- Τι περιμένουν από εδώ και στο εξής μαθητές και γονείς από τους καθηγητές;

Α. Εφετζής: Περιμένω από τους καθηγητές μου να συνεχίζουν τον αγώνα που κάνουν, να γυρίσουν στο σχολείο νικητές. Να συνεχίζουν να μας δίνουν το μάθημα του αγώνα. Θέλω σε αυτό το σημείο να πω και κάτι άλλο, που είναι ίσως και ένα μήνυμα προς όλους του καθηγητές: Οι απόψεις μου για τους καθηγητές έχουν αλλάξει πάρα πολύ βλέποντάς τους να τραβούν αυτόν το δρόμο τόσες μέρες τώρα. Κατάλαβα ότι δεν είναι ψυχροί επαγγελματίες που δε νοιάζονται για μας, αλλά αγωνίζονται σε πολλά επίπεδα ταυτόχρονα για να δώσουν σε μας τους μαθητές τη γνώση. Είδα καθηγητές μου στις πορείες και αυτόματα άλλαξε η άποψή μου γι' αυτούς. Συνεχίστε τον αγώνα σας και θα έχετε στο πλευρό σας όλους τους μαθητές.

Λ. Γιώτη: Θέλουμε τους καθηγητές των παιδιών μας να γυρίσουν στο σχολείο δικαιωμένοι. Περιμένω να συνεχίσουν τον αγώνα τους για να διδάσκουν στα παιδιά μας το ιδανικό της μαζικής συλλογικής δράσης, την αγωνιστική στάση ζωής, που σήμερα έχουν απαξιωθεί.

Οι μαθητές από την αρχή της απεργίας δείχνουν την ενεργό τους συμπαράσταση

Στιγμιότυπο από προηγούμενη εξόρμηση καθηγητών στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη

Το μάθημα του αγώνα δίνουν οι καθηγητές